Drankgebruik van mijn man

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 24-02-2017| 10:27

Beste mevrouw Rots. Ik heb moeite met het drankgebruik van mijn man. We hebben al vaker afspraken hierover gemaakt, maar het komt steeds terug. Op vrijdagavond en zaterdagmiddag vindt mijn man het heerlijk om wat te drinken. Zolang dit bij één of twee biertjes blijft, heb ik hier geen moeite mee. Dit lukt vaak wel, maar soms gaat hij door met de gevolgen die hierbij horen (hele avond slapen, heftig uitvallen naar mij of de kinderen of domme opmerkingen maken).

In de vakanties is dit een dagelijks terugkerend probleem. ’s Middags rond etenstijd een paar biertjes. ’s Avonds vanaf een uur of negen gaat de fles open totdat we naar bed gaan. En de ene keer zijn dit er twee, de andere keer vijf of in het ergste geval -wat dan één keer per jaar voorkomt- wordt hij dronken. Waarbij hij zo geëmotioneerd is, dat je denkt dat hij er echt spijt van heeft.

Ik krijg hier steeds meer moeite mee en ik erger me er vaak aan. Ik wil geen man die zo afhankelijk is van drank. Het staat ook ons seksleven in de weg. Ik heb al veel gelezen, o.a. grenzen in het huwelijk. Kan en mag ik van hem verwachten dat hij stopt met drinken? Iets waarvan hij (als het met mate is) heel erg kan genieten?

Beste mevrouw,

U schrijft terecht dat ú een probleem hebt. Dat gaat weliswaar over uw echtgenoot, maar het is úw probleem. Zolang uw man zijn ‘zin in een biertje’ niet ziet als een probleem, voor zichzelf en voor zijn huwelijk (en gezin), zal hij de gemaakte afspraken misschien tijdelijk wel willen houden, maar daarna zal ‘het’ toch altijd weer sterker blijken te zijn. 

U hebt het boek “Grenzen in het huwelijk” gelezen. Mooi boek, nietwaar. Maar het zegt níét, dat u van uw man kunt verwachten dat hij maar moet stoppen met iets waar híj geen probleem van maakt. Dat gaat namelijk niet lukken. Wanneer u toch steeds iets ‘toe geeft’ of tolereert, misschien met angst en beven toeziend, kan hij toch steeds gewoon zijn eigen gang gaan. Tot huilens toe, spijt betuigend. Maar dát is niet inzien dat er wel degelijk een probleem ís! Bij u. Bij uw man. Bij uw huwelijk. Actie is reactie: hij doet, u kunt er niet tegen. Hoe ondermijnend is dat voor een relatie. Dat gaat verder dan het stellen van grenzen. Ik kom daar zo meteen op terug. Het moet voor u eerst helder zijn, dat er eigenlijk een drievoudig probleem is. Anders, dieper, dan wellicht gedacht.   

Grenzen bepaal je sámen. En dat doe je bijvoorbeeld door sámen afspraken te maken die bindend zijn. Als dat tenminste mogelijk is. Maar dan moeten beiden ook eerst beseffen dát er grenzen nodig zijn! Zo niet, dan bepaalt u úw eigen grens. Géén drank kopen, kan er misschien een zijn. Of na één glas zeggen: stop. En -voor zover het in uw macht ligt- de drank wegzetten. Zo nodig kunt u anderszins, op uw eigen manier, laten merken dat ú zich voortaan wél aan de vooraf gemaakte afspraken houdt. Zolang uzelf een beetje blijft toegeven (uw woorden: “Zolang dit bij één of twee biertjes blijft, heb ik hier geen moeite mee”), rekt u uw eigen grens op. En geeft u uw man de gelegenheid om over uw grenzen heen te gaan.
   
Terugkomend op uw laatste vraag, die ik iets algemener maak dan “het stoppen met (teveel) drinken”: kun je van je partner verwachten dat hij stopt met iets waar hij “heel erg van kan genieten”? Ja, zeg ik, dat kan. Dat mag. En soms moet het. Want dán komt de vraag naar verantwoordelijkheid om de hoek kijken. Ethische vragen naar “wie ben ik, hoe sta ik in het leven, wat wil ik doorgeven aan de mensen om mij heen, hoe ben ik een voorbeeld voor mijn nageslacht.”
 
Ook de vraag naar de prioriteit van eerste verantwoordelijkheid komt naar voren. Dat gaat veel verder dan het drinken van een biertje! Uw man is een voorbeeld voor zijn kinderen, of hij dat nu wil of niet: krijgen zij (ook) hun zin wanneer zij zich ‘ongewenst’ gedragen? Of bijvoorbeeld: op welke leeftijd gaat een kind ‘mee’ drinken zonder dat daar een grens meer aan is te geven? Dat soort vragen zouden bespreekbaar moeten zijn of worden. Bespreken op een góéd moment... als u er beiden aan toe bent om rustig te praten met elkaar!

U en uw echtgenoot geven samen het voorbeeld aan de kinderen in het hebben (en onderhouden) van een relatie. Dat is uw béíder verantwoordelijkheid. En ook van vader en moeder apart. Heeft het drankprobleem in uw huwelijk nu prioriteit? Dat kan de kapstok zijn om de achterliggende vragen naar voren te halen. Ga er over praten. Met uw echtgenoot, als daar de gelegenheid voor is. Met een ‘coach’ als dat nodig is. Deze brief is een eerste stap. Maar is een langere weg te gaan. 

U hebt al veel gewonnen als uw echtgenoot leert zien, dat híj -en daardoor u beiden- een probleem hebt. Maar ziet hij het niet, kijk dan naar u zelf. Tot hoever wilt ú gaan of méé gaan op deze weg? Besef, dat elke keuze consequenties heeft. Die ondermijnend óf opbouwend zijn voor heel uw huwelijks- en gezinsleven. 

Schrijft u nog maar eens!

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven