De zending in met zwakke gezondheid

ir. Raymond H. Warnaar | 1 reactie | 02-01-2017| 16:23

Als kind voelde ik me al betrokken bij het zendingswerk. Sinds een poosje mag ik nu ook zekerheid hebben van mijn geloof en voel ik mij geroepen tot het zorgen voor de meest kwetsbare mensen en ze tegelijkertijd te wijzen op hun ultieme Hoop. Hoewel ik heel graag zou willen gaan, voelt het tegelijkertijd alsof ik het niet kan. Ik heb zelf te kampen met chronische vermoeidheid en het volgen van mijn studie (in een luxe land waar nog heel veel voor me wordt geregeld) is het meestal qua energieniveau vaak al best zwaar. Ook veranderingen in weer/klimaat voel ik meestal, doordat ik dan minder energie heb. Dit doet mij heel erg aarzelen of ik een roeping handen en voeten kan (en moet!) geven.

Mensen om mij heen die mij goed kennen, raden het niet aan om te gaan, maar zeggen dat er in Nederland ook veel zendings/evangelisatiewerk te doen is. Dit voelt voor mij als een dooddoener, omdat ik daar bijvoorbeeld nu naast mijn studie geen energie meer voor heb om dat te doen.

Mijn vraag is of het verantwoord is om in zo'n situatie toch te kijken of er opties zijn in het buitenland? Aan de ene kant geloof ik zeker dat God wonderen kan doen en ervoor kan zorgen dat mijn gezondheid geen struikelblok is, maar aan de andere kant is er toch ook mijn eigen verantwoordelijkheid om voor mijn eigen lichaam te zorgen en ‘gevaar’ voor een ernstige terugval niet op te zoeken...

Beste vraagsteller,

God gebruikt gewoonlijk mensen zoals ze door Hem gemaakt zijn, overeenkomstig jouw en mijn mogelijkheden. Op die manier geeft Hij een plek waar je Zijn roeping en verlangen vorm en inhoud kunt geven. Je mag en moet daar heel praktisch in zijn. Dus geen dingen bij jezelf gaan zoeken, die niet bij jou passen. Omdat we vaak richting onszelf een blinde plek hebben, door het verlangen dat we koesteren, kunnen vrienden of familieleden dat vaak beter en eerlijker aangeven dan jijzelf. Daarnaast is het zo dat zendingsorganisaties, behalve onderzoek naar roeping, talenten en gaven,  altijd scherp letten op de psychologische en lichamelijke conditie van sollicitanten met betrekking tot het wonen en werken in een land met een ander klimaat, cultuur enz.

Dat zou dus in jouw geval, afgaande op wat je zelf schrijft, kunnen betekenen dat jouw roeping en verlangen op een  andere manier ingevuld moet worden. Wellicht in je eigen omgeving, afgewisseld met bezoeken aan het buitenland of aan de vergeten gebieden van Nederland!

Weet je: God gebruikt mensen voor Zijn dienst en ten behoeve van Zijn Koninkrijk. Met andere woorden, het is Zijn zaak, het gaat om Zijn eer (met nadruk op: Zijn). Daar zijn wij met elkaar maar kleine radertjes in, die soms een tijdje hier, dan weer een tijdje ergens anders gebruikt worden. Waar en hoe dat gebeurt is niet zo relevant. Het gaat er om dat we Hem dienen en liefhebben en ons door God laten gebruiken en inzetten op de plek die Hij ons aanwijst. Dat geeft ook pas echte rust en ontspannenheid! 

Mijn advies zou zijn om daarnaar op zoek te gaan, biddend en verwachtend! Met het oog op de Koning en op Zijn eer. En met het oog op mensen die zonder het geloof in Jezus Christus eeuwig verloren gaan. Maar behoudenis mogen vinden door het geloof in Hem. Wat een voorrecht en een blijdschap als je daarvoor gebruikt mag worden!

Hartelijke groet,
Raymond Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven