Leven vóór de rechtvaardigmaking

@dorual1 Ik heb het nergens over wonderbomen en ik weet heel goed dat de meeste gelovigen niet direct verzekerde gelovigen zijn. En dat die verzekering er ook niet altijd is (dat geldt ook voor 'volwassen' gelovigen volgens mij). Toch is geloof het middel waardoor de gerechtigheid van Christus die van de gelovige wordt. En niet schuldontdekking, berouw, wedergeboorte etc. Dat was dé ontdekking van Luther.
Misschien kun jij in de Schrift en belijdenis laten zien dat allegorieën als 'appelpitten' (die moeten bewijzen dat je zonder geloof wedergeboren kunt zijn omdat 'alles er al in zit') daarin te vinden zijn. HC vraag en antwoord 60 geven daar in ieder geval geen aanleiding toe.

Dat niet alles op één dag geleerd wordt staat buiten kijf. Maar dat is ook de vraag niet. De vraag is wél: hoe word ik rechtvaardig voor God. En dan kan het heel pastoraal lijken om iemand die bepaalde kenmerken heeft (zijn wij hartenkenners trouwens dat wij dat precies kunnen horen/voelen zoals bij een baby?) te bemoedigen en vrede in te praten, maar moeten wij hem niet naar de Zaligmaker wijzen als enige Medicijn? Als het echt werk van Gods Geest is zou zo iemand ook niet eerder tevreden moeten zijn voordat hij Christus heeft trouwens...

Luther was trouwens heel scherp over de toe-eigening van het heil. Als je twijfelt aan Gods genade jegens jou moet je ten diepste ook twijfelen aan de Goddelijke beloften en er is geen grotere lastering van God dan Zijn beloften te loochenen. (let op: dat zegt Luther, niet ik) Is dat teer? Of is dat eerlijk?

@allen: ik lees veel reacties, en veel gedachten, maar weinig referenties naar de bijbel. Hoe kan dat dat we over zo'n wezenlijk onderwerp zo weinig refereren naar het Boek waar we de waarheid uit moeten halen? Is dat niet belangrijker dan onze gedachten?
Als we onze gedachten de vrije loop laten en gaan filosoferen, komen in een gevaarlijk gebied, waar we snel in verwarring raken. Het draait niet om wat wij denken, wat wij ervaren of wat wij altijd geleerd hebben. Het draait om het Woord en het vleesgeworden Woord alleen!

Johannes 5:39 U onderzoekt de Schriften, want u denkt daardoor eeuwig leven te hebben, en die zijn het die van Mij getuigen.

2 Kor. 5:17: Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.
In Christus
Dat is, waarlijk Christus kent, en met Hem verenigd is.
Een nieuw schepsel
Dat is, door de kracht en den Geest van Christus wedergeboren, zonder op die vleselijke dingen meer te achten, of zijn geluk daarin te zoeken; Gal. 6:15.

Gal. 1:16: Zijn Zoon in mij te openbaren, opdat ik Denzelven door het Evangelie onder de heidenen zou verkondigen, zo ben ik terstond niet te rade gegaan met vlees en bloed;
In mij te openbaren
Dat is, aan mij; in mijne ziel. Of, door mij te openbaren, dat is, bekend te maken, dat ik Hem voor den Zoon Gods en den waren Messias heb erkend, en in Hem geloof; Matth. 16:17.

Gal. 2:19-20: Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.
Der wet gestorven
Dat is, ik heb door de wet geleerd dat ik een groot zondaar ben, naar de wet den vloek en dood onderworpen, en dat de gerechtigheid, die de wet eist, in mij niet is, en dienvolgens dat de wet mij in den dood laat.
Gode leven zou
Dat is, een nieuw en heilig leven zou leiden, dat Gode behagelijk is, volgens zijne geboden, en overzulks niet der zonde. Zie Rom. 6:11.

Gal. 4:5-6: Opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden. En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader!
Verlossen zou

Gal. 3:13: Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.
De aanneming
Grieks stelling tot zonen. Daarom moest de Zoon Gods gezonden worden om ons te verlossen, opdat Hij het recht van zoonschap, hetwelk Hij van nature had, allen gelovigen, niet alleen zonen, maar ook dochters, 2 Cor. 6:18, zou verkrijgen en uit genade mededelen.
De Geest Zijns Zoons
Dat is, den Heiligen Geest, die als een onderpand in uwe harten u verzekert van deze genadige aanneming tot kinderen, en van de erfenis die den kinderen toekomt; 2 Cor. 1:22, en 2 Cor. 5:5; Ef. 1:13.

Efez. 2:5: Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden).
Levend gemaakt
Dat is, uit den dood der zonde verlost, door onze rechtvaardigmaking en wedergeboorte, gelijk terstond hierna verklaard wordt.
Met Christus
Want als Christus, die om onzer zonden wil gestorven was, is opgewekt zo heeft Hij metterdaad betoond dat Hij de schuld onzer zonde en het lichaam onzer zonden had teniet gedaan: hetwelk Hij eerst voor ons, en daarna ook in ons heeft volbracht uit kracht Zijns doods en Zijner opstanding, Rom. 4:25, en Rom. 6:6,7,8, als Hij ons het geloof heeft geschonken, door het geloof heeft gerechtvaardigd, en door Zijnen Geest heeft vernieuwd en geheiligd. Zie 1 Cor. 1:30.

Fil. 3:10: Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende;
Opdat ik
Hiermede beschrijft hij het ware zaligmakende en rechtvaardigmakende geloof, waarin dat bestaat, waarop het ziet en wat het voorbrengt.
Hem
Namelijk Christus.
Kenne/kennis
Namelijk niet der blote kennis alleen, maar der zaligmakende kennis, die met vertrouwen en geloof vergezelschapt is, Joh. 17:3; gelijk de woorden mijns Heeren ook te kennen geven.
De kracht Zijner
Dat is, de vruchten en weldaden, die Hij, door Zijnen dood ons verkregen hebbende, door Zijne opstanding krachtig toeëigent en toebrengt, namelijk onze rechtvaardigmaking voor God, en de kracht om uit den dood der zonden op te staan. Zie Rom. 4:25, en Rom. 6:3,4, enz., en Rom. 8:11; 1 Petr. 4:1,2.

@edmund, je zegt o.a. Het is geen proces, maar een daad. Het is een punt des tijds. Een bewuste verzoening etc..
Dus dat zijn zekerheden en dat is anders dan dagelijks smeken om een beetje genade, het is anders dan een bedelaar in de poort te zijn en te roepen om ontferming.
Mijn prangende vraag aan jou: mensen die niet verder komen dan deze bedelaarsgestalte, hoe komen die aan deze zekere zaken. Er zijn mensen die daar hen hele leven geestelijk mee worstelen en die niet kunnen zeggen die zekerheid te bezitten. Worsteling zeg ik en nogmaals de vraag: hoe kom je daaraan dan??

@Dorual1
Je hebt het over verwarring. Maar krijg je dat niet, als we allerlei ongeestelijke zaken, zoals de Wonderboom, huilende en (lekker) ruikende baby's aan ons geestelijk verhaal toevoegen?
De Bijbel heeft het inderdaad over zuigelingen in de genade. Maar dat ziet direct op de "melk" die drinken. We gaan toch ook niet zeggen dat de paswedergeborene er het allergaafste uitzien, nog geen rimpeltje te vertoont etc.
Helaas worden zo in uw kerkverband de meeste dwaze zaken uit Gods woord vergeestelijkt. Zie daavoor de antwoorden van Ds. C. Harinck elders op deze site. Velen komen hierdoor onnodig in een onbijbels geestelijk duister.
Je trekt de scheidslijn graag langs Schrift en Belijdenis. Helemaal mee eens. Maar probeer nu eens antwoord te geven, waar in de Schrijft en Belijdenis wordt gesproken over Wedergeboorte in "engere" en in "ruimere" zin?
Ik zie daar (tot nog toe) vanuit Schrijft of Belijdenis geen enkele reden toe.
Over verwarring gesproken.

@allen
Er wordt een veelheid aan opmerkingen bij dit topic gemaakt. Kennelijk is er een gevoelige snaar geraakt. Een belangrijk deel van deze vragen horen m.i. thuis bij de oorspronkelijke beantwoorder van de vraag, Mr. Doeven. Omdat ik mij in deze reactiereeks waarschijnlijk het meest expliciet heb laten kennen als een overtuigde GerGemmer wordt aan mij ook een aantal vragen gesteld. Ik ga die vragen niet uit de weg, maar wellicht kunt u zich voorstellen dat ik op al die vragen niet een twee drie antwoord kan /wil geven. Ik wil er immers weloverwogen op ingaan en niet uit de losse pols. Voor een aantal van deze vragen zou ik willen verwijzen naar het in 2013 heruitgegeven boekje van ds. G.H. Kersten : Korte lessen over Kort begrip. p. 133 vv
Ik sprak in mijn vorige bijdragen over heftigheid van de reacties en veel verwarring. De GG leer schijnt iedereen te kennen en te verwerpen.
Dat vind ik heftig.
Het doet mij verdriet dat hier op Refoweb zo vaak en zo fel geageerd wordt tegen de (al dan niet correct weergegeven) leer van de Gereformeerde gemeenten. Op Refoweb zijn ook veel lezers afkomstig uit de GG En hoewel er veel geschreven wordt waarop je maar beter niet op in kunt gaan, merk ik ook in veel reacties oprechte worstelingen rondom de diverse topics. Daar ben ik mee bewogen. Er worden hier en daar echter snelle conclusies getrokken en schijnbaar logische redeneringen opgehangen van als je a zegt, zeg je noodzakelijkerwijs b en b is evident fout dus a moet ook fout zijn. Op dat noodzakelijkerwijs valt veelal nog wel wat af te dingen en
Dat vind ik verwarrend.
Voor het overige heb ik hieronder een kleine selectie gemaakt van opmerkingen/vragen die mij triggerden en waar ik, als jullie geduld kunnen opbrengen en de redactie van Refoweb het op dit topic toestaat in de komende tijd wel op in wil gaan. Er zouden meer dingen kunnen worden geselecteerd, maar dit dekt wel ongeveer de lading. Maar ik heb gewoon werk, heb gewoon een gezin en kan mij niet niet continue met refoweb vragen bezig zijn. Dus het kan even duren ....
@Johan100
Wanneer komt de zondaar daadwerkelijk tot bewust geloof dan? Ergens aan het eind van z'n leven?
@emka
De stokbewaarder vroeg wat hij moest doen om zalig te worden. Was hij toen wederom geboren? Je kunt zeggen: ja, want anders had hij helemaal geen belang bij de zaligheid. Zo wordt het vaak in de Ger Gem uitgelegd. Maar het lijkt me: nee, want anders zou Paulus niet zeggen: 'geloof in de Heere Jezus Christus en je ZULT zalig worden'
@WillemB
Als we het eenvoudig zo bij de Schrift houden, hebben we al die verwarrende wegen van Ruth tot Boaz, van Bethel naar Pnieël, als zogenaamde geestelijke wegen, helemaal niet nodig.
@Edmund
Het ware geloof is de vrucht van de vernieuwing (van de wil/hart). Dat ‘leren geloven’ daar komt in der eeuwigheid niets van terecht. Wanneer God spreekt dan is het er (het is een aannemen/rusten/eigenen wat God schenkt); het is een gave en dat is enkel genade.
@emka
Misschien kun jij in de Schrift en belijdenis laten zien dat allegorieën als 'appelpitten' (die moeten bewijzen dat je zonder geloof wedergeboren kunt zijn omdat 'alles er al in zit') daarin te vinden zijn.
@WillemB
Je hebt het over verwarring. Maar krijg je dat niet, als we allerlei ongeestelijke zaken, zoals de Wonderboom, huilende en (lekker) ruikende baby's aan ons geestelijk verhaal toevoegen? (…) Maar probeer nu eens antwoord te geven, waar in de Schrijft en Belijdenis wordt gesproken over Wedergeboorte in "engere" en in "ruimere" zin?

@karlo, dat de rechtvaardiging (toegerekende gerechtigheid) een daad is, dat zeg ik niet, dat leert ons Gods Woord.

De verschillende ‘rechtvaardigingen’ (o.a. een veronderstelde en een bewuste) die op het kerkelijk erf worden geleerd zijn uit den boze en zijn in strijd met Gods Woord.

Wanneer God deze gerechtigheid genadig schenkt en toerekent, dan wordt deze de uitverkorene ‘als in de schoot geworpen’ en wordt aangenomen en toegeëigend door het geloof. Gods genadedaad gaat (in orde) aan de geloofsdaad vooraf (Schatboek Ursinus, pagina 246 1646 of pag.514 deel 1 nieuwe druk 2001).

Joh. 15:16: Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren. 1Joh. 4:19: Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.

Olevianus in Uitlegging van de Catechismus 474: Hijzelf is het ook, Die met de Heilige Geest doopt, door Wiens kracht wij de aangeboden genade der vrijspraak, of der rechtvaardiging omhelzen, en wedergeboren worden tot kinderen Gods en op pag. 490: Doe erbij, dat wij wedergeboren worden. Zulks geschiedt om de voorafgaande verzoening, of (om) toegerekende gerechtigheid, zoals God getuigt Jer. 31:33-34: Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn. En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken.

Ursinus zegt (246): Zonder deze toeëigening onzerzijds geschiedt de Goddelijke ook niet, maar het is noodzakelijk dat ze beide samengaan. God is Diegene Die deze beide toeëigeningen werkt. Want Hij biedt ons aan, en schenkt ons niet alleen de gerechtigheid, maar Hij schenkt ons ook het geloof, waardoor wij die ontvangen; d.w.z. Hij geeft niet alleen de gave, maar ook de hand en de macht om deze te ontvangen; zoals geschreven staat in Efez.2:8: Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave. Daarom geschiedt de één niet zonder de ander, de eerste niet zonder de tweede. Want God eigent ze ons zó toe, dat wij zelf ze ons ook toeëigenen zullen door het geloof. Deze zijn dus niet één moment van één te scheiden: deze geschiedt in de hemel en de deze geschiedt tegelijkertijd in ’s mensen consciëntie.

Doeven stelt dat in de Ger.Gem. een rechtvaardiging geldt vóór het geloof (veronderstelde) en één door het geloof (zogenaamde bewuste): een nieuwe orde: levendmaking, bekommering, heiligmaking en een enkeling de rechtvaardigmaking. Er wordt een (ongegronde) hoop gegeven aan mensen die de (bewuste) rechtvaardigmaking nimmer ontvangen, de zogenaamde bekommerden. Het valt zeer te vrezen dat zij met een ingebeelde hemel een vreselijke ontwaking ten deel zal vallen.

Ligt het recht dan gaat het de mens niet om de levendmaking of om de rechtvaardiging, maar alleen om Christus. Christus is het alléén, het geheel en het alles.

Voor de rechtvaardiging is de mens (geestelijk) dood: er bestaat geen geestelijk leven voor de rechtvaardiging. Met al zijn dagelijks smeken om een beetje genade, met al zijn roepen om ontferming, met zijn bedelaarsgestalte is en blijft deze mens geestelijk dood. ‘hoe komen die aan deze zekere zaken?’: door de ontdekking wordt hun geest dienstbaar gemaakt. Daar wil je toch niets van maken hoop ik? Al zouden deze mensen half bekeerd zijn ofzo. Er bestaat geen geloofsleer waarin de zonden nog niet zijn vergeven en ook geen geloofsleven zonder de kennis van Christus. Dat heb ik met verschillende teksten aangetoond. De mens werkt (van nature) heel zijn leven op zijn behoud aan, God werkt bij de uitverkorene op de ‘oude mens’ zijn dood aan. De bediening des doods gaat het Evangelie vooraf.

Het verbaast mij dat velen de taken van de wet niet kennen. Zelfs Franca Treur schrijft daarvan in haar boekje ‘Dorsvloer’. De wet ontdekt, de wet vervloekt, de wet verdoemt en de wet doodt.

In dat laatste stadium ‘de wet doodt’, dan houdt het roepen, smeken en zuchten op. Dan valt men in voor God, men wordt het eens. Want er kan geen ‘nagelschrapje’ bij van ’s mensen zijde. Lees maar na in ‘De bekeringsweg van Eva van der Groe’, hier stierf ik aan mijzelf en aan al het mijne. Op datzelfde ogenblik kwam de Heilige Geest, door een verborgen werking, mijn hart krachtdadig bewerken, buigende het over. Hij maakt mij gewillig om het aan Christus over te geven. Dat deed ik door de kracht van de Geest en dat heel stil en rustig. De Geest is het, Die levend maakt.

Het gaat erom dat wij DOEN de wil des Heren, om ons (verborgen) leven.

Mij heeft geholpen de vergelijking met de Joden die uit Egypte trokken naar het Beloofde land. Wij moeten eerst uit Egypte gaan, ons vlees. Wij moeten in Hem geloven, onze zonden belijden, vergeving voor vragen en daar afstand van doen. Dat zijn wij gerechtvaardigd.

Daarna komt men in de woestijn en krijgt men de wet: je moet dit en mag niet dat.... en men komt onder de wet. Die woestijn kan door en droog zijn en sommige verlangen terug naar Egypte. Net als destijds veel Joden blijven helaas ook veel Christenen hun hele leven in de woestijn, onder de wet, er gaat hun niets lichten.....

Wat nodig is en een wederom geboorte, een geestesdoop: de Jordaan. Daarna moeten wij met behulp van de Heilige geest het land en de steden veroveren (de zonden / ondeugden) en innemen met Jezus voortdurend op de troon ons hart.

Jezus komt als een dief maar hij is geen dief. Hij neemt alleen hun die hem toebehoren. Gal 5:24 want wie Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. Dan is men een discipel geworden, een ware broeder van Jezus.

@Johan100
Wanneer komt de zondaar daadwerkelijk tot bewust geloof dan? Ergens aan het eind van z'n leven?

De vraag is: wat is de betekenis van “bewust geloof”? Nadat een mens wedergeboren wordt en zich bekeert (laat ik die beide Schriftuurlijke uitdrukkingen maar gebruiken, dan krijgen we daar mogelijk geen discussie over) gelooft zo iemand en is hij gerechtvaardigd. We noemen dit het wezen van het geloof. Maar zo een staat nog aan het begin en veelal kan hij of zij het er zelf niet eens voor houden, hoewel, als het er op aankomt is zo iemand niet bij Jezus weg te slaan (al is het dat hij in de praktijk en in eigen waarneming nog zoveel dwaalt en van Jezus gescheiden is) en komt er een radicale nieuwe gezindheid in het leven. De schuld en zonde (in welke “trap” en mate, daar zijn verschillen in) wordt doorleefd en er komt een afkeer van de zonde. Is dat “zich bekeren” dan “onbewust”? Nee. Daar weet je van. Het zit hem in de mate waarin het geloof in beoefening is en bij deze pasgeborenen is het zo klein en teer. Om dit te kunnen omschrijven wordt wel gesproken over het wezen en het welwezen van het geloof als onderscheid. Doeven gebruikt daarvoor de beelden van de pit waar alles in zit vgl met een volgroeide boom. Het geloof, de rechtvaardiging, de heiliging, alles is er, maar het moet nog tot nadere wasdom komen.
Als schriftbewijs en illustratie heb ik in mijn eerste reactie Petrus, de emmausgangers en de vader van de maanzieke knaap genoemd. @Karlo noemde nog een paar meer voorbeelden.
We moeten elkaar hier goed verstaan. Ik spreek niet van onbewust geloof. Ik spreek van klein en zwak geloof. Is er in het leven van zo iemand geen zekerheid, geen blijdschap? Ja zeker wel. Het is echt niet altijd getob. Integendeel. Bij ogenblikken kunnen die zekerheid en blijdschap overweldigend zijn. Maar het is –van de kant van de mens- vaak zo onvolkomen en bestreden. En nogmaals: er is geen blauwdruk dat het bij ieder van Gods volk in dezelfde mate en tijdsduur verloopt. Als de Heilige Geest bijzonder en krachtig werkt, kan dat groeiproces heel snel verlopen zoals bij de Moorman en bij de eerste Puinkstergemeente.
Maar ook daar bij de eerste bekeerden op de pinksterdag was er verslagenheid in het hart (Hand 2:37). In heel deze discussie over zekerheid en bewust geloof mis ik zo vaak dat “zondaar voor God worden” , het “God kwijt zijn”. Is zo iemand onbewust gelovige omdat hij of zij nog niet durft te zeggen het eigendom des Heeren te zijn? De tollenaar in de tempel wist niets anders uit te brengen dan: wees mij zondaar genadig. Deze ging af, gerechtvaardigd naar zijn huis. Ik lees niets over Jezus en over geloof bij de tollenaar. Maar reken maar dat het er in de kern –appelpit- bij hem wel was (mag ik dat zo zeggen?). Maar de Farizeeër die het allemaal scheen te “hebben” niet. En laat ik hier als volbloed GGer ook maar eens openlijk bekennen dat op deze plaats de HSV een betere formulering heeft(Deze man ging gerechtvaardigd terug naar zijn huis, in tegenstelling tot die andere) dan de SV.(meer dan die, wat suggereert dat de Farizeeër ook wel gerechtvaardigd was, maar minder dan de tollenaar). Waarvan akte.

Ik laat het voor nu hierbij; ik ben me ervan bewust dat ik in dit gedeelte (nog) niet overweldigend en uitputtend schriftbewijs of bewijs uit de belijdenisgeschriften heb geleverd. Dat heeft twee redenen. Wil je een geloofsstuk uit de schrift onderbouwen, volstaat het niet om simpelweg een aantal teksten (uit hun verband) te nemen en te citeren. daarbij hoort exegese. Dat kost meer tijd dan ik nu heb genomen. Overigens had ik mij er ook simpel vanaf kunnen maken door te verwijzen naar een veelheid aan goede boeken, die op dit gebied geschreven zijn. Maar ik besef datr niet iedereen een bibliotheek bij de hand heeft. Ik noem de bovengenoemde Schrift ondersteuning geen bewijs, maar illustratie. Net zoals overigens die metaforen van appelpitten en wat dies meer zij geen bewijs zijn maar illustraties, gelijkenissen, zoals overigens ook de Heere zelf voorbeelden uit het dagelijks leven nam om geestelijke zaken te af te beelden.
Voor nu genoeg, mogelijk later meer. Allen morgen een goede zondag.Dat de bazuin van het Evangelie een helder geluid zal mogen voortbrengen, Gode tot eer en onze zielen tot zaligheid.

en @Johan100, je hoeft niet tot het eind van je leven te wachten voordat je de Heere Jezus als je verlosser en zaligmaker met beustheid aan mag nemen. Daar kun je vandaag mee beginnen. 1 Timotheüs 4:15 Bedenk deze dingen, wees hierin bezig, opdat uw toenemen openbaar zij in alles.
Gode bevolen!

@edmund...zucht... je zegt: daar wil je toch hopelijk niets van maken, hoop ik?
Nee, ik wil helemaal nergens iets van maken!! Ik ben een beetje dom in dit soort discussies denk ik. Ik weet gewoon niet of jij gelijk hebt of mr. Doeven.
Wel lees ik in mijn Bijbel dat er mensen waren, die de toevlucht bij Jezus zochten en dat Hij met barmhartigheid over hen bewogen was. Moet ik ze weer opnoemen? Maar goed, een geestelijk leven was dat dus (nog) niet?!
De Emmaüsgangers hadden die een geestelijk leven, terwijl ze dachten dat Jezus op de aardse troon zou komen om Israël te verlossen van de Romeinen? En toch hun hart was brandende in hen. Wat een discussie is dit eigenlijk. Zoals eerder opgemerkt in: waar ben je bang voor? Bang moeten we zijn, dat we zonder Jezus en zonder genade verloren liggen en gaan en daarom vraag ik daar dagelijks om. En @edmund, ik had een eenvoudige vraag en je gebruikt veel woorden, maar het concrete antwoord zie ik niet. Gesteld dat jij gelijk hebt en mr. Doeven helemaal fout zit, dan nogmaals de vraag: hoe komt een mens daar dan aan?

@dorual1: Het is een grote vergissing dat de moorman uit Handelingen 8 pas God leerde kennen op weg uit Jeruzalem. Hij kende God al omdat hij naar Jeruzalem was gegaan om te aanbidden. Hij was zo serieus met zijn geloof bezig dat hij een boekrol had gekocht (die waren heel wat duurder dan de bijbel die je nu koopt) en bestudeerde die. Wat hij echter nog niet wist, is dat de Messias, die hij verwachtte, al gekomen was. Dat moest hem nog verteld worden en daarom moest Filippus naar hem toe gaan om dat uit te leggen.

Het geloof in Jezus als Messias was dus een verdere stap in zijn geloofsleven en NIET de eerste stap. Dat is wat mensen er graag van willen maken.
De doop is ook niet nieuw voor de Joden. Die bestond al veel eerder als een ritueel bad. Daarom kwam hij zelf met het initiatief om zich te laten dopen.

Datzelfde geldt voor Lydia de purperverkoopster, die diende God al, maar wist niet dat Jezus de Messias is. Daarvoor opende de Heer haar hart. Maar geloven deed ze al.

Het is van belang om te weten dat onze Schepper een God van Liefde is (Ezechiël 33:11 - Zo waar als Ik leef... Dus net zoveel zekerheid dat Ik daadwerkelijk besta vind ik geen vreugde in de dood van de goddeloze ) maar dat Hij ook een Rechter is (Psalm 78) die ons zal oordelen.

Ieder mens staat schuldig tegenover God en ligt verloren zonder de verzoening van de schuld aanvaard te hebben door het offer (Leviticus 17:11 - het bloed is de verzoening van schuld) dat Hij Zelf gebracht heeft in Christus, als enige redmiddel om het weer goed te krijgen met Hem die ons geschapen heeft.

Dat wij er zonder twijfel op vertrouwen (geloven) dat hiermee alles is voldaan wat scheiding bracht tussen God en de mens, dat we onze schuldige staat erkennen en erop vertrouwen dat God in Zijn onuitputtelijk Liefde deze "betaling van schuld" Zelf aan ons schenkt. Een leven van heiligmaking (in dankbaarheid leven voor dit geschenk van verzoening en willen groeien naar Zijn beeld aangespoord door de Geest die in ons woont) is niet mogelijk zonder Zijn offer te hebben aanvaard. Een dief die een fiets heeft gestolen en vervolgens zijn leven lang vrijwilligerswerk doet zal toch geoordeeld worden door een aardse rechter als bewezen is dat hij schuld heeft. Zo is het ook bij God en de wedergeboorte is deze verandering in ons denken; Erkenning van schuld en dankbaar voor de betaling/verzoening die Hij ons Zelf aanbiedt.

En iedereen in welk land of kerkgenootschap ook die dit offer aanvaard zal behouden worden! Geloof is geen gevoel al zult u zich erg gelukkig voelen als u hierop vertrouwt. Dankt u vandaag toch nog uw Schepper in uw gebed voor wat Hij voor ons heeft gedaan dan mag u eeuwig bij Hem zijn. Vertrouw op Hem want Hij wil echt niet dat u verloren gaat.

Als u dit met uw verstand begrijpt dan komt het ook in uw hart. Als u dit niet begrijpt komt het ook niet in uw hart maar lees het dan nog eens rustig over. Zonder Christus is geen leven dus is er geen leven voor de rechtvaardiging/wedergeboorte. Ik beveel Hem u van harte aan; Kies dan het leven, opdat u leeft!

@Edmund, met bovenstaande reactie mee eens! Het leven blijft een strijd, ook na ontvangen genade. Uit en van zichzelf niets verdiend, maar men zal in dit leven wel moeten weten aan welke kant we liggen, anders is het te laat. Ons met bijzaken bezig houden is een strik van de duivel. Aangrijpend ook..

@dorual1 ik kan een heel eind met je mee in je laatste reactie. Maar toch zit er een spagaat. Aan de ene kant mis je het 'zondaar worden voor God'. Aan de andere kant zeg je: 'je hoeft niet tot het eind van je leven te wachten voordat je de Heere Jezus als je verlosser en zaligmaker met bewustheid aan mag nemen. Daar kun je vandaag mee beginnen.' Geldt dat laatste dan voor iedereen? Ook als je je zonden helemaal niet zo voelt? Ook niet als je je zonden niet zo diep voelt als in veel GG-preken 'vereist' wordt voordat je de Heere Jezus mag aannemen?
Zonder af te geven: de Ger Gem zit vol met mensen die zitten te wachten tot de Heilige Geest hen zondaar voor God maakt. Ze weten precies hoe een mens bekeerd wordt. En omdat ze nooit op de schuld van hun ongeloof gewezen worden en Christus in het Evangelie aangeboden wordt aan iedereen, of je nou je schuld voelt of niet, blijven ze gerust zitten. En ik kan het weten, want ik heb er vele jaren lang ook zo onder gezeten tot mijn ogen werden geopend.
Ik begrijp de angst voor een verstandelijk aannemen van beloften zonder bekering. Maar dat resulteert vaak in een aan de andere kant gaan hangen: de beloften zijn alleen voor degenen met kenmerken als 'zondaar voor God geworden zijn'. En dan deel ik de vrees van @Edmund: die mensen wordt vaak hoop gegeven in de prediking.

Kun je eens uitleggen hoe jij naar die 2 zaken (zondaar voor God als 'voorwaarde' en toch oproepen om de Heere Jezus aan te nemen als Verlosser) aankijkt, aangezien je ze beide noemt? Niet om te kibbelen, maar een oprecht geïnteresseerde vraag. Ik vind ze namelijk lastig te verenigen.

@Jetta, wanneer ik zo de laatste reacties lees, dan kan ik wel een hele dag huilen. Wat een dwaze en ongegronde uitdrukkingen worden hier gebezigd.

~deel off topic verwijderd door moderator~

Na de openbaring van Christus aan de ziel, dat is het begin van het leven, is het zoals ze vroeger wel zeiden 'welkom in de strijd'.

Die mens is 'de oude mens' gestorven. De heersende macht en de kracht van de zonden is verbroken/vernietigd, de Geest van Christus heeft inwoning genomen in 's mensen hart. Tegelijk 100% vleselijk en in die zin is er geen onderscheid met een natuurlijk mens, verkocht onder de zonden (Rom. 7:14). Geen roomse afstervingsleer of vrome heiligmakingsleer. Nee, 100% rechtvaardig in Christus en 100% heilig in Christus. En uit Christus, de Wortel Davids, mag zo één vruchten dragen der bekering waardig.

Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechter hand Gods. Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn. Want gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in God.

Zo één kan nergens bovenuit komen, zo één torst zijn dood en stinkend en ontbindend vlees mee als een loden last en zegt met een Paulus: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?

Enkel genade, vrijvallende genade voor de grootste der zondaren, waarom is het op mij gemunt: Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.

Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.

@Edmund. Ben het met je eens. Het is een zeer verwarrende tijd. Er staat nu net een meditatie in het kerkblad van de oud ger gem, waarin ds. Du Marchie zegt; Gods Woord is radicaal. Daar is het alles of niets. De bekering van Eva van de Groe is een aanrader, en ook ds Paauwe is eenvoudig maar helder in deze zaken. Het is een persoonlijke zaak, twisten geeft vaak hete hoofden en koude harten. Het doet pijn en verdriet dat er zoveel verdeeldheid is. Proberen maar, om elkaar te verdragen.

Verwijderd door moderator: off topic

@emka
1. De stokbewaarder vroeg wat hij moest doen om zalig te worden. Was hij toen wederom geboren? Je kunt zeggen: ja, want anders had hij helemaal geen belang bij de zaligheid. Zo wordt het vaak in de Ger Gem uitgelegd. Maar het lijkt me: nee, want anders zou Paulus niet zeggen: 'geloof in de Heere Jezus Christus en je ZULT zalig worden'
2. Misschien kun jij in de Schrift en belijdenis laten zien dat allegorieën als 'appelpitten' (die moeten bewijzen dat je zonder geloof wedergeboren kunt zijn omdat 'alles er al in zit') daarin te vinden zijn.
3. je reactie over of je de Heere Jezus mag aannemen ook als je je zonden helemaal niet zo voelt.

Ik hoop je reacties samen te nemen. Het is helemaal niet erg als we elkaar stevige vragen stellen; ik word er blij van als er blijk wordt gegeven van het feit dat het er niet om gaat om een discussie te “winnen”, maar dat het echt om wezenlijke vragen gaat. Dus dank je wel voor je constuctieve reacties. Ik was vanavond van plan heel iets anders te gaan doen, maar je vragen lieten me niet los, vandaar toch nog een reaktie vandaag (het wordt wel een hele lap tekst). Ik hoop dat je er wat mee kunt.

Ik heb in mijn laatste reaktie heel bewust gesproken van wedergeboren worden èn je bekeren. Ook heel bewust mijn zorg geuit dat er velen bekeerd willen zijn zonder ooit zondaar voor God te zijn geworden èn ik ben tegelijkertijd heel bewust geëindigd met de ruimhartige optoep om de Heere Jezus aan te nemen. Zalig worden is namelijk voor de volle 100% Gods werk; tegelijk is het voor de volle 100% onze persoonlijke zaak. Als Jesaja (60:1) spreekt: Maak u op, word verlicht, want uw Licht komt, en de heerlijkheid des HEEREN gaat over u op, heeft dat deze twee elementen in een tekst: Menselijke verantwoordelijkheid (maak u op) en een Goddelijke gave: word verlicht. Wij hebben geen licht in onszelf,maar als wij ons van de Zon der gerechtigheid afwenden, zullen wij dat Licht nooit ontvangen.

Eerst de vraag van de stokbewaarder. Is het je wel eens opgevallen dat de vraag van de stokbewaarder erg lijkt op de vraag van de rijke jongeling? Hand. 16:30 En hen buiten gebracht hebbende, zei hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde? Mk 10:17 En als Hij uitging op den weg, liep een tot Hem, en voor Hem op de knieën vallende, vraagde Hem: Goede Meester! wat zal ik doen, opdat ik het eeuwige leven beërve?
De vragen lijken erg op elkaar, maar de houding van beide mensen is totaal verschillend. De stokbewaarder is in nood en vreest voor zijn leven. De jongeling is een bezittend mens (naar goederen en naar vermeende geestelijke bezittingen). De eerste krijgt een onvoorwaardelijke oproep om te geloven in de Heere Jezus Christus met de daaraan verbonden toezegging van het zalig worden (hij en zijn huis); de tweede krijgt een opdracht om datgene waar hij op bouwde weg te geven opdat hij een schat zou hebben in de hemel. Rijken heeft Hij ledig weggezonden, maar armen met goederen vervuld!
Was de stokbewaarder al behouden bij zijn vraag? Ja en nee. Waarom ja? Die vraag die hij stelde was dat van hemzelf of van de Heere? En wat de Heere begint, maakt Hij af. In het begin ligt de uitkomst verzekerd. Moeten wij zo iemand tegelijk de handen opleggen? Nee! Want als het daarmee zou stoppen, is het voor eeuwig tekort. Dus ook nee, zonder Jezus geen zaligheid. Maar in de Heere ligt het wel volkomen vast. Hij, die roept, is getrouw, Die het ook doen zal. Ook hier dus met twee woorden spreken. Dat is niet verwarrend, maar vertroostend. Als het aan mij zou liggen, is het voor eeuwig kwijt, maar Goddank ligt het bij Hem vast. Zo krijgt dat als het goed is vorm in het pastoraat. O, wat ben je blij als je op huisbezoek zo’n vraag krijgt. Maar wat moet je dan voorzichtig zijn om zo iemand te snel de handen op te leggen (of, aan de andere kant, het moeilijk te maken, zo van: dat gaat zo maar niet; en dat dit wel voorkomt zal ik niet ontkennen). Zo iemand mag, moet je van harte aanbevelen niet te rusten voordat hij zich volkomen aan de Heere mag overgeven.
Maar als je nu een rijke jongeling voor je hebt staan met vrijwel dezelfde vraag, die moet een heel ander antwoord krijgen. Tekenend, vind ik overigens, dat er staat dat de Heere de rijke jongeling liefhad. Ook Hij was dus blij toen Hij deze vraag op “huisbezoek” kreeg! Ook rijke jongelingen moeten dus met liefde en zorgvuldig worden begeleid in het pastoraat! Het voorbeeld wat de Heere Jezus hier geeft laat zien dat liefde en zorgvuldigheid niet betekent dat het een zoetsappig geheel wordt.
Mag iedereen nu aangemoedigd worden om de Heere Jezus aan te nemen? Uit deze twee voorbeelden durf ik dus te zeggen: ja. Maar niet goedkoop of vanzelfsprekend. De stokbewaarder zocht Jezus in zijn nood en Jezus was voor hem een gepaste Zaligmaker. De rijke jongeling daarentegen had nog van alles waar hij op steunde. Hij werd opgeroepen om eerst dat alles af te leggen en vervolgens Jezus te volgen (= Hem aan te nemen als de Enige van Wie hij werkelijk steun kon verwachten). Zo had ook deze jongeling Jezus mogen volgen en aannemen en daarom durf ik zó iedereen op te roepen om Jezus aan te nemen.
In de GG prediking wordt nadruk gelegd op zondenkennis. Dit wordt door velen een verhindering gezien om tot Jezus te gaan. Zulke prediking zou mensen bij Jezus weghouden. Mag ik hierbij Jezus’ handelwijze bij de rijke jongeling als parrallel houden? Stuurde Jezus die man weg? Nee! Hij ging bedroefd heen. Was dat hard van de Heere Jezus?
Is zondenkennis nodig voordat je naar Christus mag gaan? Ik zou het zo willen zeggen als je niets weet van zonde, heb je Jezus niet nodig en dan ga je zoals de rijke jongeling bedroefd heen want je hebt nog genoeg van jezelf. Hoeveel zondenkennis heb je nodig? Daar heb ik geen meetlat voor. Net zoveel dat je beseft dat je van jezelf nooit van de zonde af komt. Het moet nood worden in je ziel, zoals bij de stokbewaarder.
Is zondenkennis een voorwaarde, een vereiste om tot Christus te komen? Niet in de zin dat je eerst een heel lijstje moet kunnen maken van je zonden, maar zoals ik al zei, als je niets weet van de zonde, zul je echt niet tot Christus komen. Dan heeft Hij voor jou geen aantrekkingskracht omdat je dan je eigen leven zult moeten opgeven en dat wil je niet.
Heel kort nog dit: de GerGem zit vol met mensen die wachten. Er is veel lijdelijkheid onder ons. Maar ik weet van binnenuit dat tegen deze lijdelijkheid volop wordt gepreekt. Wijt die lijdelijkheid nu niet aan de leer of de prediking . Hoewel ik meeworstel met mensen die gebukt gaan onder een oppervlakkig of een bedekt evangelie geloof ik het gewoon niet dat ons ongeloof de schuld is van de prediking waaronder wij verkeren. Een prediker moet vrij zijn van de zielen die onder zijn prediking verkeerd hebben. Maar van een ieder van ons zal persoonlijk worden gevraagd of wij hebben gewild dat Jezus koning over ons zou zijn. En dan werkt het excuus niet: ja maar ik ben onder de prediking van ds.Te Zwaar, ds. Te Ingewikkeld, ds. van de Wereld en ds Te Licht verkeerd onderwezen
De appelpit is niet beddoeld om te bewijzen dat de zaligheid zonder geloof mogelijk zou zijn (want dat willen we niet bewijzen), maar gewoon een voorbeeld uit het dagelijks leven om te illustreren hoe alle zaken die nog niet tot volle wasdom zijn gekomen toch in de kern wel al geschonken en aanwezig kunnen zijn. Niet dat dat genoeg is, want als een zaadje niet tot ontkiemen komt, zal er nooit een boom komen. Als je dit verwarrend vindt, vergeet het maar, want het is gewoon als voorbeeld bedoeld om iets duidelijk te maken en als je dat een allegorie noemt en daar negatieve gedachten bij hebt, werkt dat niet. Ik vind het wel een bruikbaar beeld (ook Jezus maakte gebruik van voorbeelden uit het dagelijks leven), maar dat kan bij jou anders liggen.
Zeggen we nu in de GG dat iemand zonder geloof zalig wordt? Nee, maar we onderscheiden in de wedergeboorte wel het eenzijdige werk Gods van eeuwigheid in de verkiezing uitgewerkt in de tijd (wat in onze belijdenis wordt omschreven als het werk wat God zonder ons in ons werkt, de wedergeboorte in “engere” zin, en het vervolg daarop door het daadwerkelijk geloven van de zondaar (de wedergeboorte of bekering in “ruimere” zin, die een leven lang duurt). Nu moet je die twee niet gaan scheiden alsof die twee los verkrijgbaar zijn. Maar het zijn onderscheiden zaken. Het is belangrijk om dit onderscheid te maken, omdat de zaligheid niet los staat van de verkiezing en de verkiezing niet los staat van de dagelijkse bekering.
2 Timotheüs 1:9 Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping; niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die ons gegeven is in Christus Jezus, voor de tijden der eeuwen; Rom. 4:25 zegt dat Christus is opgewekt tot onze rechtvaardigmaking. In de Opstanding is Christus gerechtvaardigd en in Hem Zijn hele uitverkoren kerk. Deze verworven rechtvaardigmaking wordt toegerekende rechtvaardigmaking uit het geloof. En wordt des te heerlijker, naarmate je oude mens afsterft en de nieuwe mens mag opwassen in de kennis en genade van onze Heere Jezus Christus.

Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ik hoop dat ik hiermee iets van de verwarring heb kunnen wegnemen. Shalom!

@emka, je reactie stem ik mee in.

@dorual1, ik lees in je reactie bewogenheid en ik ben er blij mee dat er op deze manier gepraat kan worden.

Als er gesproken wordt over termen als in ruimere zin en engere zin, kan ik me voorstellen dat het voor sommige prima is. Voor mij is dat lastig. Toen ik nog geen zekerheid had, was er voor mij maar 1 ding. Als ik zou sterven, moest ik God ontmoeten en ik was onbekeerd. Een ontzettende angst gaf me dat. In die tijd hoorde ik preken waarin veel gezegd werd over het leven van een kind van God. Wat die allemaal beleeft. Er werd gezegd: kent u dat nog niet? Heeft u nog nooit een nacht wakker gelegen? Dan mag u het nog wel eens nakijken bij u zelf.

Wordt dat bedoeld met in ruimere zin? Wat ze denken dat Gods kind allemaal meemaakt?

Weet je, later, toen ik wist dat de Heere m'n zonden heeft vergeven dacht ik wel eens terug aan die preken. En herkende ik sommige zaken. Alleen, wat had ik daaraan toen ik me radeloos voelde en angstig omdat ik onbekeerd was en niet wist hoe dat ik bekeerd kon worden? Daar ging het niet over in de preken die ik bij de Ger Gem hoorde, waar we toen kerkten.

Daarom gaat het me aan het hart als het evangelie niet eenvoudig wordt verteld en aangeboden. Er zitten niet alleen maar theologisch geleerde mensen te luisteren naar de preek.

Er zijn hier teksten genoemd waar in de liefde van God voor ons zondaren naar voren komt. Hij heeft Zijn Zoon gegeven opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar eeuwig leven heeft. Ken je Hem nog niet? Wend je naar Hem toe en wordt behouden!

Gezegende dag morgen.

Dorual1 schreef: ''De vraag is: wat is de betekenis van “bewust geloof”? Nadat een mens wedergeboren wordt en zich bekeert (laat ik die beide Schriftuurlijke uitdrukkingen maar gebruiken, dan krijgen we daar mogelijk geen discussie over) gelooft zo iemand en is hij gerechtvaardigd. We noemen dit het wezen van het geloof. Maar zo een staat nog aan het begin en veelal kan hij of zij het er zelf niet eens voor houden, (........)''

Je slaat aan het filosoferen, Dorual1.

''En dan gaat de levendgemaakte zondaar leven. Hij gaat geloven, hij gaat zijn zonden zien, hij gaat zien dat Christus nodig is om zijn zonden te verzoenen, hij gaat heilig voor God leven. Dit wordt allemaal niet op één dag geleerd. Daar doe je je hele leven over''.

Paulus wist heel goed dat hij bekeerd was en zijn zonden vergeven waren.
Hier zal ik het maar bij laten, ik hoop dat je i.p.v. een volbloed gergem-er het bloed van Christus hebt ontvangen en dat wens ik iedereen en mezelf toe.
Voor het eerst of opnieuw. Want we hebben dagelijks weer die reiniging nodig.