Zware zondagen met groot gezin
C. M. Chr. Rots - de Weger | 20 reacties | 20-12-2016| 12:51
Vraag
Als moeder van een groot gezin krijg ik steeds meer een hekel aan de zondagen. Eerst zag ik er tegenop, maar nu zijn de zondagen mij te zwaar geworden. Vroeger mocht ik de zondag vieren en een rustdag houden, nu zijn zondagen te zwaar door al het ‘moeten’ op de zondag. Het is een enorme klus om het hele gezin door de zondag te loodsen als harmonisch geheel.
Op donderdagavond leg ik alle kerkkleding klaar. Op vrijdag maak ik zoveel mogelijk met de kinderen huiswerk en allerlei andere kerkgerelateerde zaken voor de kinderen. Op vrijdag maak ik het huis schoon en doe de boodschappen voor het weekend. Op zaterdag kook ik voor de zondag, doe alle kinderen in bad verzorg ze en bereid alles voor de zondag voor. Ik probeer op zaterdagavond de kinderen en het gezin geestelijk voor te bereiden op de zondag middels een gezinsavond. En op zondag ontvang ik de twee oma's die beiden net weduwe zijn geworden. Dus kinderen klaarmaken voor kerk, alle haren vlechten, oma’s ophalen voor de kerk, mee naar de kerk, thuis na de kerk bij ons koffiedrinken, naar ze luisteren, de tijd voor ze nemen, dan voor de hele club lunch serveren die al klaar was op zaterdag, dan de kinderen bezig houden zodat mijn man kan slapen, de oma's bezig houden, ze laten voelen dat ze welkom zijn. Beide oma’s zijn op leeftijd en met een uitgesproken idee hoe het hoort op zondag en daar kan ik niet aan tippen. Mijn man is echt heel moe dus terecht dat hij zijn rust nodig heeft. Dan alle kinderen en oma's weer mee naar de kerk nemen en zorgen dat alles met de kinderen in de tweede dienst ordelijk verloopt. Ik ben dan alleen maar bezig met het zorgen dat alles goed verloopt tijdens de dienst, dan thuis weer het diner serveren (dat moet op de ‘etensmanier’ van de oma's dus met gebraden vlees en zelfgemaakt toetje, want dat hoort op zondag). Dan nog de koffie toe en de oma's weer wegbrengen. Omdat er geen familie in de buurt woont zijn beide oma's op ons aangewezen. Thuisgekomen wil de man aandacht en kinderen stuiteren door het huis van een dag stilzitten.
En zo is de zondag de drukste dag van de week, zonder rust met heel veel moeten en geen ontspannen houding om echt zelf van de kerkdienst te mogen te genieten. Op maandag dan de rommel en alles van de zondag weer opruimen en op dinsdag is er dan enige ontspanning tot donderdagavond wanneer de stress alweer toeneemt. Vinden andere vrouwen de zondagen organisatorisch dan niet heel zwaar?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste mevrouw,
De zondag als rustdag, zeker. Voor iedereen. Behalve voor u. Want u hebt een echtgenoot, kinderen, oma’s, een huishouden...
Poeh, ik word al moe als ik uw verhaal lees, terwijl er best herkenbare elementen inzitten. Want, even tussen haakjes: naast een groot gezin en zondagse tradities moesten wij destijds toen iedereen thuis woonde, óók nog eens vier keer meer dan 30 km. rijden om bij ‘onze’ kerk te komen. Organisatorisch zwaar? Nee, zo heb ik het nooit ervaren. Want ja, ik hèb man, kinderen, huishouden, visite, zodát ik niet alles zelf hoefde te doen!
Om de een of andere reden neemt ú alles, letterlijk álles, voor uw rekening. Moet dat? Is dat hetgeen wat voor ú zondag -of algemener: zórgen- betekent? En wat gebeurt er als u eens ziek bent of gewoonweg te moe?
Juist het sámen doen kan van de zondag een feestdag maken. Zoveel mogelijk voorbereiden in de voorafgaande week helpt al mee, maar het gezin betrekken bij de toch iedere keer terugkerende karweitjes kan zoveel plezier geven.
Maak een rooster: wie voor de koffie zorgt, de tafel dekt en/of afruimt. Schakel de oma’s in door hén om de beurt het toetje te laten verzorgen, de zondagse soep op te warmen (op zaterdag door oma thuis voor te bereiden!), het vlees te braden... Zo raakt een ieder betrokken, zelfs al op de zaterdag!
Als uw echtgenoot zo moe is op de zondag, wat doet hij dan door de week, dat een zondagmiddagslaap rechtvaardigt? Misschien moet hij zaterdagavond gewoon vroeg naar bed om er zondag voor en met zijn gezin te kunnen zijn. Hoe zit het met verder weg wonende familie: spreek af, dat zij regelmatig oma ophalen of haar bezoeken op de zondagen.
Kortom: organisatorisch zwaar, of gevoelens van onmisbaarheid? Vraag uzelf af waar úw grens ligt, tot hoever úw verantwoordelijkheid gaat. En schakel alle mensen in uw omgeving in, zodat ook u rúst krijgt om naar de kerk te gaan en het Evangelie te horen. Om naast een ‘Martha’ ook Maria zijn, als ik het zo mag zeggen. Het kán, echt waar. Vraag is of u het wílt!
Marijke Rots
Ps. Uit ons privéleven: niet over de zondag, maar over een weekje vakantie met gezin plus aanhang én oma. Dat betrof een heel gezelschap met verschillende interesses en van allerlei leeftijden. Ik had van te voren een rooster gemaakt met zoveel taken als er dagen en mensen waren. Gewoon op papier gezet en uitgedeeld. Bijvoorbeeld: de kleinsten hielpen bij het uitdelen van koekjes-bij-de-koffie en tafeldekken, terwijl de oudsten bepaalden hoe de maaltijden begonnen en beëindigd werden (zingen en/of bidden c.q. Bijbellezen). Iedere dag moest er gegeten worden: met een bepaald budget was het regelmatig verrassend hoe er invulling aan de opdracht werd gegeven. Ook de uitstapjes werden bijzonder door de diversiteit. Lóslaten als moeder was de sleutel tot onvergetelijke dagen voor állemáál!
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij hebben 4 kinderen, 's morgens en 's middags een dienst. 30 min heen, en 30 min terug in de auto, en dat 2x. En die dansten na 4 ritten en 2 diensten ook wel eens door het huis. Bleef toch altijd wat tijd over, al was het tussen de diensten niet veel. Zeker met kleine kinderen is zo'n dag nu eenmaal drukker dan met oudere kinderen die zich zelf prima kunnen vermaken. Die tijd komt hopenlijk ook voor jullie. Sterkte!
Opkomen voor jezelf hoor! Je bent het waard
Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat ik het verhaal van mijn moeder lees.
Vlees braden, haren vlechten, pudding koken.
Wat is er mis met vlees dat sneller klaar is of waar geen omkijken naar is?
Zet de eerstkomende zondag een lekkere bak ijs op tafel, en gooi de haren van je dochters in een leuke staart of losse knot. Beter nog, laat hen het zelf lekker doen. Je leven wordt zo bepaald door anderen, je komt helemaal niet toe aan jezelf op deze manier. En hoe lang wil je dit nog volhouden?
Totdat........ en dan?
Breng de veranderingen met humor en een kwinkslag en trek je niets aan van gesputter.
Maar houd vol! Veel sterkte en vergeet niet te genieten van je kinderen, ze worden best snel groot (al zul je dit nu niet zo ervaren).
Wij hebben zelf een druk gezin met jonge kinderen en daardoor is de zondag ook heel wat minder rustdag dan voorheen. Maar mijn man neemt wel allerlei taken uit handen en doet op zondag veel met en voor de kinderen (van voorlezen tot verschonen), juist omdat hij daar doordeweeks door zijn fulltime baan minder aan toe komt.
En die oma's, tja, ik snap dat het moeilijk is om je niets aan te trekken van allerlei verwachtingspatronen, maar ze mogen blij zijn dat jullie al zo veel voor hen doen, lijkt me. Als ze gaan sputteren, kunt u dan niet uitleggen dat u uw rust ook nodig hebt en dat het momenteel allemaal erg veel is voor u?
Ik wens u toe dat u de moed hebt om de tips van mevrouw Rots ter harte te nemen. Misschien gaat het wel makkelijker dan u denkt. Misschien ook niet. Maar niemand heeft er wat aan als u eraan onderdoor gaat. Dat lijkt me bovendien het laatste wat God bedoeld heeft bij het instellen van een rustdag!
Ik vraag mij echt af waarom u de lat voor uzelf zo hoog legt.
Niet het vele is goed, maar het goede is veel!
U doet zo ontzettend uw best! Ik denk dat u vindt dat u het zo 'moet' doen?
Misschien kunt u eens bij uzelf nagaan welk aspect of welke aspecten voor u het zwaarst zijn. Ga daar dan over in gesprek met uw man en bespreek samen hoe u de dingen langzaamaan kunt veranderen. Uw man zou toch echt moeten weten hoe het er op dit moment met u voorstaat, als hij het nog niet weet. Dan zal hij u zeker willen helpen om de lasten te verlichten.
Weet hij dat u bovenstaande brief hebt geschreven? Misschien helpt het anders om 'm hem te laten lezen? Plus alle waardevolle tips hierboven?
Dit kan zo niet doorgaan. Schop je vent van de bank en laat hem, de kinderen en de oma's veel meer doen. En als zijn het niet doen, dan gebeurt het gewoon niet. Als zij het wel doen dan zullen dingen anders gaan dan dat je zelf in je hoofd hebt en dat zal moeten accepteren!
Het wordt verder hoog tijd dat de oudste meisjes zelf leren hun haar te doen. Het hoeft niet perse ingevlichten te worden, laat ze maar bij elkaar oefenen.
Mijn vader heeft trouwens veel spijt dat hij zondagmiddag altijd een uurtje sliep. Nu zegt hij: ik had zaterdagavond eerder moeten gaan, eigenlijk iedere avobd zodat ik op zondag niet zo moe was, dan had ik me meer met jullie bezig kunnen houden.
Lees samen met uw man uw beief en de reacties, jullie zijn i een patroon terecht gekonen die wel doorbroken kan worden, maar iedereen moet hier z'n best voor doen.
Ik ben trouwens alleen en ik moet er niet aan denken dat ik iedere zondag bij iemand ben, veel te druk. Kut u de oma's niet om de zondag laten komen? Of alleen de ochtend met lunch, of alleen het avondeten (hun zelfmeegebrachte soep
Ik zou je willen vragen het evangelie nog eens te lezen. Hoe zou Jezus tegen jou situatie aankijken? Gaat het Hem écht om die gevlechte haren..perfecte voorbereiding van de zondag, gebraden vlees en zelfgemaakte pudding? Zijn dit geen verwachtingspatronen die mensen elkaar opleggen?
"De mens is er niet voor de sabbath..de sabbath is er voor de mens". Een uitspraak van Jezus zelf! Een dag ter ere van God, om God te aanbidden én om tot rust te komen. Wat krijgt u eigenlijk mee van de preek als het er zo hektisch aan toe gaat. Is het voor de buitenwereld zo belangrijk om 2x per zondag spik en span in de kerk te zitten? Zelfs wanneer u door alle hektiek een hekel aan de zondag krijgt? Is het niet zinvoller om dit op te delen? Man ene week met de kinderen s'morgens..u s'middags met de oma's en de week erop andersom..zodat u zich ook vol op de preek kunt concentreren? Het met het eten (is ja maar een bijzaak) wat makkelijker maken. Tijd en liefde voor het gezin ( inderdaad ja even gezellig een spelletje doen). Een zondag in de maand zonder de oma's? U leeft in een te strak keurslijf wat uzelf niet goed doet en uw kinderen zeker ook niet! Lijkt me niet erg gezellig zo'n moeder die overspannen tussen haren vlechten, oma's halen en zelfgemaakte pudding rent.
Ik zal kort vertellen hoe wij het doen (met vier kinderen tussen de 1 en de 9).
Niet dat wij de wijsheid in pacht hebben, maar we voelen ons er allebei goed bij! Misschien kun je er dingen uithalen die je aanspreken.
- Op zaterdagavond maken mijn man en ik samen soep (vaak zo'n kant en klaar pakket van AH) Gezellig 'samen-moment', de kinderen liggen dan al op bed. Zaterdagavond is vroeg genoeg om kleren klaar te leggen, ik zie niet in waarom dat op donderdag al moet?
- Op zondagmorgen ontbijten we met een krentenbol en drinkyoghurt. Snel en lekker.
- Uit de kerk gaat mijn man met de kinderen mee naar boven, bedden op maken en pyjama's opruimen etc, ik doe de vaatwasser even en zet ondertussen koffie. Kwartier later zitten we aan de koffie.
- Om 12 uur brengt mijn man de kids naar zondagschool, ik verwarm de oven voor om stokbrood af te bakken en schenk alvast een glaasje wijn in en snij wat blokjes kaas oid. Als mn man terug is gezellig op de bank, cd aan, boek erbij...
- Als zondagschool afgelopen is gaan we direct eten, soep en stokbrood. Daarna leg ik de twee kleintjes op bed, mn man ruimt de keuken op en de oudste twee gaan naar hun kamer, mogen slapen of lezen. Zelf gaan we ook een uurtje plat.
- Rond 3 uur drinken we samen koffie, en doen we bijbelstudie met de kinderen. (heel eenvoudig, we zingen, bidden en meestal legt mijn man iets uit nav de preek van 's morgens)
- 5 uur eten we afbakbroodjes met gekookt ei, de kinderen helpen om de beurt om sinaasappels te persen voor de sap. Na het eten gaat 1 van ons naar de kerk met de oudste 2, de ander blijft thuis, ruimt de boel op, legt de kleintjes op bed en luistert mee via internet.
- Na de kerk koffie drinken, mijn man leest altijd voor voor de oudste twee, dan gaan ze naar bed en zitten we samen de rest van de avond op de bank.
In het hele verhaal passen prima twee oma's, als die zich aan kunnen passen aan uw dagindeling. Mijn man en ik doen alles samen, kinderen helpen vaak mee. De planning is strak, maar dat vind ik juist fijn. Dan benut je de dag optimaal!
Veel succes met het aanpassen van de zondag! Ik hoop van harte dat het je gaat lukken!
ps: mijn man doet altijd de boodschappen voor heel de week, op zaterdagochtend. Ik lever het lijstje aan. Scheelt ook een hoop werk voor mij!
- Deze moeder legt de lat erg hoog voor zichzelf; maar wordt dat ook niet door haar omgeving gedaan?
- Deze moeder heeft nul steun van haar man die in de brief behoorlijk sneu overkomt ("heeft zn rust echt nodig".. ik denk dan aan iemand van 75 jaar)
Wat is dat nou voor een watje?
- het probleem zit em natuurlijk ook - en dat is nog niet genoemd hier - in het doorgeslagen uiterlijke vertoon op de zondag. Het hele gezin moet tip top in orde, haren gevlochten, met de mooiste kleren naar de kerk. Dat is op zichzelf best een goeie gewoonte... want de zondag is een bijzondere dag: Maar slaan we hierin niet door?
Ja, we slaan door; dat bewijst de noodkreet van deze overspannen moeder. Ik vind het moedig dat u aan de bel trekt! Want ik weet wel zeker dat meer moeders zuchten onder die gigahoge verwachtingen.
Wat krijgen uw kinderen mee van de zondag als ma compleet afgedraaid is aan het einde van de dag? Dit: voor de buitenkant zag het er allemaal prachtig uit, maar in werkelijkheid waren de zondagen gestrest en niet fijn. Hoog tijd dus om wat meer ontspanning aan te brengen... in de kleding, in het eten, en in de activiteiten. Laat het los! Letterlijk; zoals Catharina zegt: losse knot is ook prima. Laat de kids zelf een keer iets maken voor de lunch. Ik heb in mijn gezin de zondagse kleren allang afgeschaft voor de kinderen. Met al dat uiterlijk vertoon kunnen we de zaligheid niet verdienen. Voldoen aan al die torenhoge verwachtingen gaat ten koste van uzelf als moeder en dus ook van het welzijn van uw kinderen.
O ja, de beide oma's ... waarom kunt u niet gewoon tegen hen zeggen dat het u teveel wordt? Twee keer per maand op bezoek kan toch ook? Waarom moeten moeders altijd grenzeloos dienen? Mensen die niet goed voor zichzelf zorgen, raken zo uitgeteld dat ze niks meer te geven hebben. Dus zorg ook een beetje goed voor uzelf, door uw grens aan te geven; aan de oma 's in dit geval. Daarbij kan uw man helpen. Moet u dit wel met hem bespreken :-)
Veel sterkte gewenst!
Wij met 6 kinders van 0 - 12 jaar, hebben toch echt een rustige zondag. De oudsten redden zich prima met haren en kleren, helpen gerust een handje mee, man kookt de soep al op zaterdag en dat warmen we zondags op met een broodje, 's avonds is het een broodje in de oven met lekker vers beleg. Simpel, niks geen gebraad of gekook. Het opruimen doe ik vooral en daarna is het een spelletje doen of wat lezen samen.
Oma's komen niet (we hebben er overigens nog maar 1), ook zij is weduwe maar wil niet eens haar kinderen belasten met aanwezigheid. Ze heeft thuis haar eigen rustdag. Waarom kan dat niet? Of om de week ofzo, zoals al aangedragen.
Doe er wat aan, dit klinkt echt als een noodkreet. U kunt toch uitleggen dat het zo niet gaat? Mijn standaard uitdrukking als een van de kinderen eens geen zin heeft om een beetje te helpen (meer doordeweeks :)) lijkt me er voor u zeker nodig : ik woon hier niet alleen, we wonen hier allemaal samen en doen dus ook alles samen!
Wat tips, kunnen de kinderen niet stilzitten, neem ze dan (nog) niet mee. En laat de grootste klieren niet naast elkaar zitten. Geef ze wat snoep voor zichzelf mee, of een knuffel, of een schrijfboekje met pen...
Wanneer u alleen maar bezig bent met zorgen dat alles goed verloopt, wat hebt u er dan aan? Toch helemaal niks. De zondagdienst is toch om gevoed en getroost te worden. En daarbij, elke kerkdienst komt eens terug... kunt u dat dan verantwoorden?
En dan thuis: 'wil de man aandacht..' en u dan?! U laat echt veel teveel over u heenlopen! Dat kan toch niet zo.
Dit lijkt op slavernij!
Hoezo eten op de "etensmanier" van de oma's? Geeft deze dames een paar sneetjes brood en een pot pindakaas en wens ze smakelijk eten.
Dan over die man die moe is en aandacht nodig heeft; Dat lijkt mij of een egoïst of iemand die niet geschikt is voor zijn baan (of de baan niet voor hem). Als je door je werk te moe ben om aan je vrouw en je gezin aandacht te geven klopt er echt iets niet.
Echt neem uw tijd in u en voor uw gezin ook op zondag! Dit is echt niet nodig!!! Zelf kom ik uit een gezin met 10 kinderen waarvan ik de middelste ben. Mijn man uit een nog groter gezin! En in beide was het anders...Maar er was tijd voor de moeder de kinderen de vader en het gezin compleet!!!
De tijd van moeten moeten moeten... is voorbij!!! De tijd van de buurvrouw doet het zo en oma zo...is ook voorbij! Dus moet ik het ook zo doen! Doe waar u zich goed bij voelt voor u/ uw man en uw gezin!
Eet u 's morgens bolletjes - doe dat! Eet u brood doe dat..etc. zo met de middagmaaltijd en avondmaaltijd. Wilt u het anders! Doe dat gewoon - wees hier vooral flexibel in! Zelf geleerd dat een zondag een feestdag is maar dat zit hem niet perse in het eten of in de kleding!!!
Mijn moeder had een lijstje in een keukenkastje wie wanneer met welke maaltijd moest afruimen - inpakken vaatwasser - keuken opruimen - wie moest aardappels schillen etc... Dit geeft echt wel eens strubbelingen! Of iemand moet weg - zelf zorgen voor onderling ruilen! Maar neem het niet als moeder te snel over... Ook (kleine) kinderen hebben dit snel in de gaten!
En op de zondag was er soms mot wie de soep mocht koken en ook dekte de tafel - een ander koffie! Neem dan tijd voor jezelf! (en het vlees kun je prima zaterdags braden - en door de soepkoker warm laten maken (t hoeft niet allemaal perfect!!!) Stap daar alsjeblieft van af!!!!
En nu jaren later.. in ons gezin..onze kinderen zijn in de leeftijd onder de 10 - onze regel in de week bij brood eten (en ook op zondag) is: ben je 4 ruim je 4 dingen af - ben je 7 ruim je 7 dingen af... etc.. Dit is een begin van mee helpen.. (en ja ze pakken snel messen- dat gaat lekker snel maar daar gaat het niet om). Het gaat om het principe!Onlangs stond er in een blad over het hebben van een piekobello huishouding! Wat veel wordt gevonden onder 'refo's' -> wat kunnen we het ons zelf onze man en gezin toch moeilijk maken -> soms binnen vallen bij de buren of familie en zien dat de stofzuiger nog die dag niet uit de kast is geweest...En wat dan nog!!! Misschien hadden de kinderen de aandacht net even harder nodig! En 1 dag niet stofzuigen /dweilen etc. er gebeurd niets! Jawel -> de (ONNODIGE) stress bij de moeder neemt toe! Denk aub aan jezelf en wees jezelf in je gezin ook richting de kinderen/man en oma's En goed idee om de moeders ook eens te vragen om wat mee te nemen -> misschien genieten ze zaterdags er al van -> om hun overheerlijke recept voor te zetten! En de kinderen onthouden juist ook dat soort dingen! (stress op zondag - maar ook dat ma of oma heerlijk kon kokkerellen)
