Verzoening in familie werkt niet
Ds. M.W. Muilwijk | 2 reacties | 15-12-2016| 16:15
Vraag
Binnen het gezin waarin ik ben opgegroeid is het al lange tijd niet goed. Op dit moment is het zo dat ik met mijn ouders en een broer met zijn gezin wel contact heb en dat contact is goed. Met een andere broer en een zus met hun gezinnen heb ik totaal geen contact en het voelt voor mij en mijn gezin niet veilig om contact met hen te hebben. Nu mag ik op Bijbelse gronden niemand haten en dat wil ik ook beslist niet. Daarom heb ik gekozen om geen contact meer met ze te hebben. De onderliggende oorzaken zijn veelzijdig en complex, waarbij iedereen, en ook zeker ik, fouten hebben gemaakt.
Voor mijn fouten heb ik aan een ieder in een eerder stadium vergeving gevraagd. Er zijn meerdere pogingen gedaan tot verzoening, waaronder een gezamenlijk familiegesprek, onder begeleiding. Dit heeft allemaal niet kunnen helpen en in de keren daarna zijn mijn vrouw en ik telkens tegen een blokkade aangelopen, waarbij ons is meegedeeld dat er van ons uit iets moet komen, dat wij naar de ander toe moeten gaan etc. De energie is bij ons op.
Nu is mijn vraag als volgt. Er staat mij bij dat in de Bijbel vermeld staat dat als er geen mogelijkheid is tot toenadering en verzoening, dat men dan afstand moet nemen om te voorkomen dat men een ander(e) gaat haten. Ik weet alleen niet de correcte passage en hoe het er vermeld staat, en om misverstanden te voorkomen zou ik graag exact willen weten hoe de vork in de steel zit en waar ik dat terug kan lezen.
Antwoord
Beste vragensteller/-ster,
Jouw vraag heeft een ingrijpende achtergrond. Wanneer ik Psalm 133 in gedachten neem, dat is daar veel leed. Want de beschreven situatie is omgekeerd van wat het moet zijn. Jouw vraag is waar in de Bijbel staat dat je in bepaalde situaties afstand mag nemen om te voorkomen dat je de ander gaat haten. Dat antwoord moet ik je schuldig blijven: ik zou dat ook niet weten en eerlijk gezegd kan ik me ook niet helemaal voorstellen dat dit in de Bijbel zou staan: het druist namelijk in tegen het fundamentele principe dat een christen altijd vergevingsgezind moet zijn.
Een paar dingen wil ik wel meegeven. In de eerste plaats, zoals je schrijft, heb je er veel aan gedaan om het weer goed te krijgen: wanneer je vergeving hebt gevraagd en pogingen hebt ondernomen om het weer goed te krijgen, ben je een Bijbelse weg gegaan. Wanneer de ander niet wil, leg dat dan bij de Heere neer. Wanneer jij in oprechtheid tegen de Heere zeggen kunt er alles aan gedaan te hebben, kun je het ook bij Hem laten rusten.
In de tweede plaats, laat verbittering nooit een plaats in je hart krijgen: dat wil de duivel! Strijd tegen die verbittering, ga niet de ander beschuldigen in je hart, ook als hij echt schuldig is. Wees haastig om te vergeven en traag tot toornen.
In de derde plaats, ik zou je willen meegeven het boekje van H. Quist-Van Rossum “Bitter of beter” willen aanbevelen. Ik geef dit wel eens aan mensen die heftig onrecht in hun leven ervaren hebben. Het is een zeer mooi boekje om jezelf te laten vormen naar een Bijbelse en christelijke houding.
Tot slot, kracht en sterkte van Hem bevolen, Die toen Hij gescholden werd, niet wederschold en toen Hij leed, niet dreigde, maar gaf het over aan Hem Die rechtvaardig oordeelt.
Ds. M. W. Muilwijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.W. Muilwijk
- Geboortedatum:23-12-1980
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Aalst
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Barmhartigheid maakt dat mensen juist een vredige verhouding met elkaar kunnen hebben.
We maken allemaal fouten en we zijn maar wat blij als mensen ons kunnen vergeven en verdragen, dan moeten we ook anderen kunnen vergeven.
Toch is dat geen vrijblijvende zaak, als we niet van harte kunnen vergeven zal God ons onze zonden ook niet vergeven.
We kennen de illustratie van de slaaf die de koning 60 miljoen daglonen schuldig was die hem werden kwijtgescholden omdat de slaaf dat onmogelijk kan terugbetalen. Maar de slaaf kon een mede-slaaf de 100 daglonen die hij nog van hem kreeg niet kwijtschelden.
De koning nam dat de slaaf heel erg kwalijk en wierp hem in de gevangenis om de enorme schuld terug te laten betalen (een onmogelijke zaak).
Lees Mat 18:23-35.
We kunnen mensen niet dwingen ons te vergeven maar als we oprecht vergeving hebben gevraagd en werkelijk berouw hebben is het voor God goed, dat staat los van het feit of anderen vergeving schenken.
God kent je hart en zal oprechte zondaars van harte vergeven.
Onbarmhartigen kunnen niet rekenen op Gods barmhartigheid.
Te kunnen vergeven maakt een mens groot en verblijdt onze hemelse Vader.
En het gevolg hiervan is dat we vernieuwd worden naar het beeld van Jezus en vergevingsgezind zijn. Dus te kunnen vergeven maakt niet een mens groot, maar heel klein voor de grote God.
