Getrouwd met een homoseksuele man
E. (Betsy) Westeneng | 25 reacties | 29-11-2016| 11:07
Vraag
Ik ben getrouwd met een homoseksuele man. Horen jullie hier meer over? Er is veel aandacht (veel te lezen) over homoseksuele mannen, maar voor hun vrouwen is weinig aandacht. Het is een worsteling en het wordt ook als heel eenzaam gevoeld!
Antwoord
Dat je deze vraag stelt zegt al veel: dit is een onderwerp wat erg in de taboesfeer zit. Je bent zeker niet de enige vrouw, die getrouwd is met een homoseksuele man. Dit komt overigens ook voor bij mannen, die met een lesbische vrouw zijn getrouwd. Dat betekent een eenzame positie hebben, zowel in de huwelijksrelatie als naar de voor jou belangrijke mensen om je heen.
Binnen de huwelijksrelatie ontbreekt de passie en de aantrekkingskracht vanuit de seksuele wederkerigheid. Ook wordt de liefdevolle bevestiging gemist, die in een gepassioneerde intimiteit tussen man en vrouw wordt beleefd. Het niet open kunnen praten naar belangrijke anderen over de moeite, die je met je meedraagt, maakt de situatie nog zwaarder. Ook bijv. zorgen die je kunt hebben, hoe je een goede intieme huwelijksrelatie voorleeft naar je evt. kinderen kunnen je belasten.
Het meest ingrijpend is doorgaans het eenzaamheidsgevoel, het er alleen voor staan en het niet begrepen worden door je partner en door iedereen om je heen omdat ze niet weten wat er speelt of omdat ze er geen raad mee weten.
Ik adviseer je op zoek te gaan naar een mogelijkheid om toch met iemand, die hiervoor open staat, die zich kan inleven in de situatie en -ook belangrijk- die zorgvuldig met je heel persoonlijke informatie zal omgaan, te praten. Het kan je helpen om de last enigszins te verlichten en om vragen die bij je leven over de situatie, te bespreken.
Betsy Westeneng
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ken helaas ook een relatie waar dit heeft gespeeld. Van het beetje wat ik er van heb meegekregen kan ik alleen maar beamen dat het een grote strijd geeft. Aan het begin van de relatie was er al een gevoel dat het niet helemaal goed zat. Toen er dan toch een huwelijk werd aangegaan met de gedachte ¨Het zal het wel overgaan¨ stapelden de problemen zich alleen maar op.
Persoonlijk denk ik dat christenen zich nog al te vaak geen raad weten met homoseksualiteit. Ik reken mijzelf daar ook toe. Al zijn mijn ogen de afgelopen jaren wel geopend doordat ik in vriendenkring en gemeente homo´s heb leren kennen. Dat gaf andere kijk op zaken. Door de kerk was mij namelijk geleerd dat homofilie was aangeleerd en ook te genezen zou zijn.
Lieve vragensteller, ik wens jullie samen veel sterkte in deze worsteling. Ik kan je geen advies geven. Ik wil wel voor jullie bidden. Je mag ook mijn contactgegevens opvragen bij de redactie maar besef dan dat ik geen hulpverlener of specialist ben. Hooguit een vreemde / mede-christen die naar je verhaal wil luisteren.
Gods zegen!
PS op de website van de eo kwam ik nog verhalen tegen van ¨lotgenoten¨. Misschien heb je er wat aan:
https://www.eo.nl/magazines/visie/artikel-detail/getrouwd-met-een-homo-1/
m.i. is er bij jullie geen sprake van een huwelijk. Is het dan niet veel eerlijker om deze juridische band door te snijden. Je kunt goede vrienden blijven, als broer en zus met elkaar omgaan, maar geef elkaar de vrijheid. Er is nooit sprake van een huwelijk geweest in de zin zoals wij een huwelijk zien. Het is een heel moeilijke en zware weg, maar er zullen zeker mensen zijn die jullie hierbij echt willen helpen.
Onvoorstelbaar.
Je zegt daar nog al wat mee!
Je zegt dat er nooit sprake van een huwelijk is geweest. O, dus het openbaar trouwbeloven kan zo de prullenbak in?
Je zegt dat je het heel voorzichtig en wat aarzelend vraagt, maar toch....
Je neemt ook maar zomaar aan dat dit huwelijk op een grote leugen berust. Dit hoeft echter niet zo te zijn.
Er zijn mannen die later dan normaal er achter komen dat ze zich meer sexueel aangetrokken voelen naar mannen dan naar vrouwen. Dit zou dus ook in een huwelijk kunnen ontdekt worden.
In onze refogezindte is het taboe zo groot op deze problematiek dat meerdere jongens/jongemannen/mannen er nooit open over durven zijn en ook nooit open over kunnen zijn. De opinie is dat iedereen toch wel moet trouwen en dus trouwt men, in de gedachte, dan gaat het wel over.
Helaas.... helaas.
Onwetendheid, onbegrip en grote listen van satan om velen in deze nood tot verkeerde keuzes te laten brengen. Zowel in huwelijken als in de eenzaamheid van het alleen zijn/blijven.
Maar bij God is alles mogelijk, ook dit huwelijk kan God herstellen. De nood van deze man kan God veranderen, de eenzaamheid en onbegrepen weg van deze vrouw kan God wegnemen.
Laten we aub de bijbel spreken en niet de weg van de minste weerstand willen gaan.
Bij God is toch alles mogelijk? Hij kan en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven!
En dat God mannen, (maar laten we de vrouwen die hiermee worstelen ook niet vergeten!) die worstelen met homosexuele gevoelens kan veranderen:
ik mag daar zelf een levend voorbeeld van zijn. Ik weet het, dat is niet voor iedereen weggelegd, God is soeverein, maar Hij kan en wil het wel!
Voorheen was er volgens mij bij Different van Vereniging Tot Heil de Volks ook steun voor mensen zoals jij. Je kunt bij hen informeren of ze iets voor jou kunnen doen. Het zou fijn zijn als je mensen in vertrouwen kunt nemen. Mensen die respectvol en begripvol zijn en kunnen luisteren.
Sterkte toegewenst!
Helaas niet. Wel verkering gehad. waar zij het heeft uitgemaakt.
'k Mag het in Gods hand leggen: als het Zijn weg is dat ik alleen zal blijven is het goed, wat Hij doet is goed, maar wat zal het een getuigenis zijn, als het tot een huwelijk mag komen! dan ook alleen hem de dank en eer!
Hoewel Hij nu al ook de dank en de eer moet krijgen dat ik veranderd mag zijn!
Ik zou dus niks onderdrukken: God heeft mij veranderd.
Maar zoals bij velen: het ongeloof dat God alles kan en mij dus heeft veranderd, en kom ik overal tegen.
Ik kan alleen zeggen: het is zo, genade alleen!
Dat kan ook de weg van God zijn met hen.
Zeggen dat het aan het ongeloof van de 'onveranderden' ligt, is gevaarlijk. Mensen voelen zich vaak al niet zo geweldig in een dergelijke situatie, en dan kom jij er ook nog eens overheen walsen met je opmerking dat je niet genoeg gelooft als je niet verandert. Dat lijkt mij weinig constructief en niet opbouwend.
Ik wilde zeggen: Wat jij hebt meegemaakt zouden denk ik best veel jonge reformatorische homo's willen.
Want als jongere wil je niet anders dan erbij horen.
@drernie: jammer dat je er zo in staat, je hoeft mij niet te geloven, je mag reëel zijn, dat ben ik ook, maar daarom is mijn verhaal nog wel waar!
Overigens: dit is mijn laatste reactie op alle vragen aan mij. Het gaat niet om mij of om mijn verhaal, maar het antwoord moet de vraagstelster wel helpen.
En ik denk dat deze discussie vraagstelster niet verder helpt.
Ik heb alleen @drenrie gezegd dat hij in ongeloof is over mijn verhaal.
Wat een geweldig getuigenis.
God is soeverein. Hij heeft jou genezen van je homoseksuele gevoelens. Dat is toch een prachtig wonder? Ik geloof dat Hij dat zeker vaker doet/zal doen. Maar niet altijd. Helaas voor degenen die ook wachten op zo'n wonder. Soms heeft God een ander plan.
Jammer dat het getuigenis van Johnvb hier ook weerstand oproept. Zelf ervaar ik ook dat ik vaak voorzichtig moet zijn met getuigen van wat de Heer voor mij doet en heeft gedaan. Niet iedereen zit daar blijkbaar op te wachten.... maar ik word altijd enorm bemoedigd door getuigenissen zoals van Johnvb.
De briefschrijfster wens ik veel sterkte toe. Bid. Vraag aan Hem wat u moet doen, hoe u zich het beste kunt opstellen. Ga naar Hem toe met uw eenzaamheid en vraag of Hij u ervan wil bevrijden. Met Hem samen bent u niet eenzaam! Bid of Hij u een overvloed aan liefde (Zijn liefde) in uw hart wil geven voor uw man. Zo zult u het samen kunnen redden, tenminste, als uw man, naast homoseksueel, ook bekeerd is.
Het zal niet makkelijk zijn, maar als U Hem er steeds bij betrekt, kan er nog zoveel wonderlijks gebeuren...
dank voor je reactie.
Ik zal zelf nooit het woord "genezen" gebruiken: dan lijkt het alsof het een ziekte zou zijn en dat is het absoluut niet!
Ik zeg altijd dat God mij heeft veranderd, naast dat Hij mijn zonden vergaf en mij nieuw leven gaf, heeft Hij ook de sexuele gerichtheid veranderd.
Net zoals 1 Korinthe 6 vers 11 het zegt:
Sommigen van u waren dit, (zie vers 10) maar u bent afgewassen, u bent geheiligd, u bent gerechtvaardigd in de naam van de Heere Jezus Christus, door de Geest van onze God.
Genade groot, oneindig groot! Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheen!
Weet je, als er in de Bijbel staat dat God iets kan en wil dan betekent dat, dat als het niet gebeurt, dit aan ons ligt, aan onze onwil.
God kan en wil ons bekeren. Maar als we onbekeerd sterven dan ligt dat aan onze onwil.
Jouw laatste zin in een van jouw reacties (zie hierboven) kan onbedoeld die gedachte ook oproepen. Als iemand niet geneest van homoseksuele gevoelens dan ligt dat aan die persoon zelf, want God kan en wil het wel.
Ik heb homoseksuele medemensen gesproken die letterlijk hun knieën kapot gebeden hebben of ze "normaal" mochten zijn/worden, zoals anderen om hen heen. God ging echter Zijn Eigen weg met hen en ze werden niet veranderd.
Ik wil niet muggenziften overigens ;-). Maar naar aanleiding van jouw reactie viel het me weer eens op hoe nauwgezet we moeten zijn op dingen die we zeggen en schrijven. Een (heel goed bedoelde!) reactie kan dus onbedoeld vervelende gevoelens oproepen.
Inderdaad, zo kan je er alles in lezen...
Wat ik elke keer benadruk is dat de stelling "je bent zo en dat blijft zo" zo makkelijk wordt gezegd, maar dat God het echt kan en wil veranderen.
Niet dat dat altijd gebeurt, maar goed, dat is nu weer een herhaling van zetten.
Overigens: ook jij gebruikt het woord genezen, ook dat woord heb ik in mijn vorige reactie ontkracht: het is geen ziekte, dus genezen hoef je er niet van.
Ook dat woord kan dus allerlei negatieve gevoelens veroorzaken.
Ik gebruik dus het woord veranderen.
Ook het woord "normaal" is zo'n woord wat heel verkeerd kan vallen. Mij raakt het gelukkig niet meer: maar als je dit woord gebruikt zeg je dus dat mensen die die gevoelens hebben niet normaal zijn.
Het zijn wel tegennatuurlijke gevoelens, dat si waar en dat zegt de bijbel ook, maar de mensen die moeten erkennen dat ze deze gevoelens hebben zijn wel normale mensen.
Maar nogmaals vraag ik me af of met al deze reacties op elkaar de vraagstelster is geholpen. .
Ik merk dat het voor zowel mijn verloofde als voor mijzelf heel belangrijk en fijn is (ook al is het eerst heel ongemakkelijk) om open te zijn tegen elkaar erover. Het is niet een worsteling voor hem en een worsteling van mij (ook wel), maar het is vooral een worsteling van ons samen. Dat we samen worstelen maakt het nog steeds moeilijk, maar in elk geval een stukje minder eenzaam.
- 1
- 2