Man hangt erg aan zijn ouders
C. M. Chr. Rots - de Weger | 7 reacties | 15-11-2016| 10:42
Vraag
Mijn man heeft onlangs verteld dat hij met mij is getrouwd omdat hij wilde trouwen en het fijn is om mij ‘voor de leuk’ te hebben. Mijn man heeft namelijk een behoorlijk dominante vader met narcistische trekjes. Zijn ouders kunnen mijn man niet loslaten. Na zeven jaar huwelijk bespreekt hij nog steeds alles met zijn ouders, hij belt iedere dag een half uur. Hij overlegt bijna niet met mij. Zijn ouders zien mij als de oorzaak van alle problemen. Is mijn man moe, dan komt dat bijvoorbeeld door mij. Ze vinden dat mijn man onder de plak zit bij mij en ze moedigen hem aan om harder op te treden naar mij.
Ondertussen heeft mijn man mij in een soort isolement gebracht. Hij wil het liefst dat ik altijd rustig thuis ben met de kinderen en dat ik mijn familie niet vaak zie. Zijn wens is dat ik samen met hem net zo als zijn ouders ga leven. Hij wil namelijk net als zijn vader worden. Mijn man neemt nauwelijks moeite om zich los te maken van zijn ouders omdat hij volgens mij niet op eigen benen durft te staan. We praten er veel over en hij ziet in dat er iets moet veranderen maar hij neemt geen stappen.
Ik ben uitgeblust en heb geen idee meer waar ik de kracht nog vandaan moet halen. Steeds probeer ik weer liefde voor mijn man op te brengen, o.a. door gebed, maar ik zou zo graag als gerespecteerde vrouw behandeld willen worden. Ik wil serieus genomen worden én dat mijn man naar mij luistert en mij vertrouwt. De eerste stap ligt bij het loslaten waarschijnlijk, maar hoe nemen we deze stap? En hoe moet ik mij opstellen naar mijn man? Heeft u tips hoe we een gezond huwelijk krijgen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Het is om te beginnen al heel fijn dat jullie samen praten over jullie huwelijksrelatie! Maar ja, het hangt natuurlijk wel weer van de toon-die-de-muziek-maakt af, hóé er gesproken wordt. Loslaten is volgens u de eerste stap, en ja, dat lijkt mij ook. Begin dan echter niet bij uw man, maar bij úzelf. Want waarom láát u zich in een situatie van isolement dringen? Ik proef een afhankelijkheid van uw man en schoonouders in úw woorden. Ja, dat hij niet ‘los’ is van zijn ouders is erg lastig en maakt u waarschijnlijk meer dominant dan u zou willen. Helaas kunt u uw echtgenoot niet dwingen om naar u te luisteren of om zich ‘los’ te maken van zijn ouders. Zelfs niet met de Bijbel -Genesis 2:24- in de hand. Sterker, u kunt uw echtgenoot niet veranderen. Zijn familie ook niet. Hoe graag u dat ook zou willen. U kunt wél uw eigen houding veranderen, waardoor waarschijnlijk andere verhoudingen ‘vanzelf’ mee veranderen. Hóé u daarbij te werk kunt gaan is voor mij moeilijk om zo even te adviseren omdat u en ik elkaar niet kennen.
Zolang uw echtgenoot nog geen ‘stappen onderneemt’, zoals u schrijft, is het aan ú om stappen te zetten. Misschien is het lezen van een paar boeken al een goede eerste. Ik noem er twee, die u wellicht meer inzicht geven in de manier waarop u in uw huwelijk staat: “Grenzen in het huwelijk” van Henry Cloud en John Townsend, en “Op schouders van ouders” van Hans Groeneboer.
En nog één: als u zich niet in een isolement wilt laten duwen, laat het dan ook niet gebeuren. Vraag uzelf af wat u wél wilt! Niet de hele dag thuis met de kinderen? Zoek een baan(tje), kies een sport of een leuke hobby, waardoor u andere dingen onderneemt en beleeft die uw gedachten afleiden en mogelijk ook nieuwe energie geven (misschien is er dan thuis oppas nodig, maar dat moet lukken, toch?).
Laat uw schoonouders in hun waarde, maar neem afstand. Uw man belt iedere dag met hen... ga in die tussentijd wandelen of zo, maar ga u niet ergeren aan zijn gedrag. Komt u weer thuis dan zegt u iets van: “zo, nu wil ík je aandacht, want ik heb vandaag ... meegemaakt, dat wil ik je graag vertellen” of “ik heb je advies nodig, wat vind je van ...?” Negeer de telefoontjes met mama, ga niet navragen of controleren wat zij bespreken en trek u niets aan van beschuldigingen door uw schoonouders. In uw huis bepalen júllie de regels en niet iemand anders.
Uw man moe doordat u hem ‘moegemaakt’ hebt? Geef hem (zo mogelijk op een luchtige toon) de gelegenheid om vanavond eens lekker vroeg naar bed te gaan, of laat hem (na een vrolijk uitgesproken belofte van u) op zaterdag uitslapen. Ga niet moederen over hem, maar laat uzelf zien als volwassen, lieve en leuke echtgenote die daarbij zelfstandig kan opereren in allerlei situaties.
Ik weet het, ik heb gemakkelijk praten, maar met humor is ook wel een en ander in beweging te zetten. Ik hoop dat ik u een klein beetje heb kunnen bemoedigen.
Schrijft u nog maar eens,
Marijke Rots
Lees ook: 'Man hangt erg aan zijn ouders - deel 2'
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Met humor is veel in beweging te zetten, maar als er een onderliggend probleem is, denk ik dat het wel eens heel moeilijk voor deze mevrouw kan worden. De kinderen worden ouder, komen in puberteit, enz.
Ik wens vraagstelster veel sterkte en wijsheid, ja, en humor.
Als hij inziet dat er iets moet veranderen, maar hij weet niet hoe, kun je voorstellen om in relatietherapie te gaan?! Of bespreek het eens als er huisbezoek is ofzo.
En als hij zegt dat hij het leuk vindt om jou te hebben, dan moet hij zorgen dat hij jou ook houdt. Als je een huis koopt voor de "heb" of voor status of wat dan ook dan moet je het ook op een verstandige manier onderhouden. Dus hij zal zijn relatie met jou ook moeten onderhouden anders raakt hij jou kwijt. Dat mag jij hem gaan vertellen.
Zijn ouders kunnen hem niet loslaten of hij zijn ouders niet?! Ik hoop dat je het lef hebt, om een eigen leven op te gaan bouwen. Ga leuke dingen doen met de kinderen en alleen. Je kunt hem niet veranderen, maar wel jezelf. Laat zien dat jij niet afhankelijk bent van hem en van zijn ouders.
Hij kan wel willen dat het bij jullie gaat als bij zijn ouders, maar ik neem aan dat dit niet in jullie huwelijkse voorwaarden staat? ;-)
Ik wens je sterkte, wijsheid en daadkracht!
Deze man blijft blijkbaar in plaats daarvan liever onder moeders vleugels.
En inderdaad. Breek los! Breek los en neem de kinderen daar in mee. Zorg op die manier voor ze zodat ook zij vrij mogen zijn.
Uw man ziet in dat hij moet veranderen. Zoek uit wat voor mogelijkheden er zijn. Heb het daar met hem over. En als hij het dan toch niet wil..... Zoek dan hulp voor uzelf en de kinderen om hier goed mee om te gaan. Ook zodat niemand(de kinderen bijvoorbeeld) u ooit kwalijk zal nemen dat u niks ondernomen hebt terwijl de mogelijkheden er wel zijn. Er gaat helaas veel kapot in zulke situaties...:( Doe er wat aan voor het echt te laat is.
