Vreselijke situatie
Ds. A. van der Zwan | 13 reacties | 07-11-2016| 16:28
Vraag
Ik zit in een lastige en vreselijke situatie en ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen. Ik weet ook niemand waar ik heen kan met mijn probleem en ik hoop dat u mij kunt helpen. In de achterliggende tijd heb ik zulke domme dingen gedaan en het lijkt wel alsof ik er steeds verder in weg zak.
Ik raakte na een bijeenkomst wat aan de praat met een ouderling en ik vertelde hem dat ik op zoek was naar een baan. Hij heeft een eigen bedrijf en zocht een medewerkster. Iets waar ik niet voor heb geleerd, maar voor hem maakte dat niet veel uit. Ik heb er een tijd heel fijn gewerkt maar ik heb kinderen en het werd me gewoon te zwaar. Dus ik ben helemaal gestopt met werken.
Maar ik had met hem wel een goede band opgebouwd. Het is een erg gelovige man en op geloofsgebied mocht ik veel van hem leren. Hij is ook een stuk jaar ouder en getrouwd. Dus ik vond het ook niet raar om contact te houden en mijn man (ook ouderling) vond het ook prima. Zij gaan ook samen wel eens op huisbezoek. Zo begonnen we met het samen bezoeken van avonden. En daar is het mis gegaan. Onze gesprekken werden steeds persoonlijker en intiemer en we gingen steeds meer met elkaar om. Ook in de kerk merkte ik dat hij oogcontact maakte. En dan snap ik mezelf niet. Ik heb de Heere lief en toch rende ik niet de andere kant op! Ik voelde heus wel dat het te ver ging en toch koos ik er voor om het niet aan mijn man te vertellen. Het voelt nu alsof ik heel bewust de brede weg ben opgegaan.
Enkele maanden geleden stond hij op de stoep, wetende dat mijn man op huisbezoek was. Toen hebben we het bed gedeeld en sindsdien talloze keren. Ik bid niet meer en lees geen Bijbel meer. Ik bezoek geen kringen en ik hou me doof als ik in de kerk zit. Ik schaam me tegenover mijn man en kinderen. Ik weet niet hoe ik terug kan keren tot God.
Vorige week heb ik met hem gepraat en gezegd dat het moet stoppen. Hij was het daarmee eens. Maar nu? Hij wil gewoon stoppen, zonder het tegen iemand te zeggen. Hij neemt een heel belangrijke plaats in in onze kerk en mensen vertrouwen hem als ouderling en ik ben zo bang dat het onze gemeente enorm schaadt. En mijn man zou er kapot van zijn. Maar we kunnen toch niet doen alsof er niets gebeurd is? Ik vind het vreselijk dat ik zo'n gelovige man heb doen struikelen. Het voelt langzamerhand of ik stik omdat ik het tegen niemand kan zeggen. Misschien zou een predikant hier een antwoord op kunnen geven? Ik hoop dat u mij hierin een beetje kan helpen? Wat moet ik doen om weer recht tegenover de Heere te kunnen staan? En is het inderdaad beter als de gemeente hier niets van hoort?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Laat ik vooraf zeggen dat ik dit antwoord alleen op Refoweb laat publiceren, omdat je vraag anoniem is binnengekomen en ik je dus niet op een andere manier kan bereiken. Eigenlijk vind ik dat de website zich voor deze ingrijpende zaak niet leent. Maar vanwege de grote nood die uit je vraag spreekt, wil ik wel graag een antwoord proberen te geven.
Het is duidelijk dat de nood hoog is: je spreekt zelf van een “vreselijke situatie” en dat is het ook. Verder schrijf je: “het voelt langzamerhand of ik stik” en dat kan ik mij goed voorstellen. Behalve het schuldgevoel is er ook de verantwoordelijkheid naar je man, gezin en gemeente. Kortom: de situatie is onhoudbaar. Dat betekent dat je een stap zult moeten zetten. Twee stappen, wat mij betreft. Allereerst: iemand in vertrouwen nemen, met wie je je probleem kunt delen en dan niet anoniem, maar persoonlijk. Je zou kunnen denken aan een vriendin, maar ook aan een ambtsdrager. Desnoods ben ik zelf daarvoor beschikbaar.
Vervolgens zul je je geheim moeten opbiechten aan je man. Het klinkt als iets onmogelijks, maar er is geen andere weg. Daarbij mag je je bemoedigd weten door wat de Heere Jezus heeft gezegd: “De waarheid zal u vrijmaken” (Joh. 8:32b). Nogmaals: het lijkt nu een onmogelijke weg, maar er is geen andere die je uit deze situatie kan bevrijden. Je schrijft zelf ook: “We kunnen toch niet doen alsof er niets gebeurd is?” Daar heb je helemaal gelijk in.
Hoe het verder zal moeten met de andere betrokkene en zijn ambt en positie in de gemeente? Dat is een vraag die daarna aan de orde moet komen. Net als de vraag in hoeverre er (vanwege het leeftijdsverschil, het ambt en de voormalige werkverhouding) sprake is van een machtsverhouding. Ik kan dat allemaal niet op afstand beoordelen, maar heb daar wel mijn gedachten over.
Maar nogmaals: dit is een eerste stap die je moet zetten. En afhankelijk van het kerkverband waarvan je lid bent, zijn er ook instanties die jou en je man (maar ook de kerkenraad en de gemeente) kunnen begeleiden op het pad dat met Gods hulp tot heling en vergeving en genezing mag leiden.
Ds. A. van der Zwan
Ps. Indien de vraagstelster in contact wil komen met ds. Van der Zwan kan ze mailen met vragen@refoweb.nl
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van der Zwan
- Geboortedatum:27-02-1972
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Dordrecht-Centrum
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Toch nog 1 ding: wilt u dat een gemeente geregeerd wordt door zo'n man? Wie zegt dat u het enige slachtoffer bent? Hoe kan iemand in de kerkenraad zitten die zo gewiekst is, een medebroeder zo kan bedriegen, een medewerker en gemeentelid zo kan verleiden......en dan alles in de doofpot stoppen? Waar is het heilige leven? Ik zeg niet dat een hele gemeente dit moet weten, maar de predikant of consulent wel! Neem contact op met ds vdr Zwan, een prima antwoord heeft u gekregen, laat u een stap op wel helpen!
Wees nu eerlijk, uiteindelijk, hoe de weg ook zal gaan, zal dit winst opleveren! Ik hoop dat er velen voor u en alle betrokkenen bidden!
Zoals David de man naar Gods hart, op de knieën moest komen, na zijn overspel. Bid maar met hem mee uit Psalm 51. Daarnaast is het ook goed dat u met iemand praat die u tot steun kan zijn in de moeilijke periode die u tegemoet gaat. Want u zult dit inderdaad aan uw man moeten vertellen. Maar u bent niet de enige schuldige, die ouderling is zeker niet minder schuldig dan u.
Hij heeft zijn positie misbruikt, zijn positie als ouderling en werkgever. Laat u niet uit het veld slaan als hij of anderen alle schuld op u willen schuiven. Juist als u het open gooit, staat u sterker dan wanneer u wacht tot het op een andere manier openbaar komt. Dat hij zo vaak bij u geweest is, zal misschien ook niet verborgen zijn gebleven voor de buren en uw kinderen?!
Ik wens u sterkte en ik hoop dat u weer dichterbij God en uw man komt. "Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Ga heen en zondig niet meer." Geef je man ook de tijd en steun die hij nodig heeft dit te verwerken. Als hij bij jou wil blijven, dan moet je hem des te meer respecteren.... Misschien is het beter dat jullie verhuizen en een nieuwe start maken. Maar dat zal de tijd wel leren, welke stappen jullie moeten zetten. Ik denk dat een stukje relatietherapie geen overbodige luxe zal zijn. www.relatie-herstel.nl of www.dichterbijherstel.nl
Gods zegen toegewenst.
Terug naar God = je knieën buigen en schuld belijden. God weet toch al precies wat je allemaal gedaan en gedacht hebt.
Wat een geheim draagt u met zich mee! Toch zal de waarheid u alleen vrij maken. Zoek direct hulp met uw man. Van harte kan ik de Vluchtheuvel bij u zeer aanraden.
Overspel begint nooit tussen de lakens. Vaak begint het "onschuldig" tijdens werk, door gezamenlijke leuke ("onschuldige"!) activiteiten en bijna altijd wanneer goede gesprekken worden gevoerd, waarbij men kwetsbare kanten van zichzelf blootgeeft.
Juist een werkgever, zorgverlener, ouderling of voorganger moet ervoor waken dat de grens tussen professionaliteit en een persoonlijke relatie gehandhaafd blijft. Veel patiënten worden verliefd op hun arts omdat hij/zij naar ze luistert en voor ze zorgt. Ook voorgangers krijgen vaak te maken met dit probleem. Ik ken een situatie waarin een voorganger en een gemeentelid na stervensbegeleiding de grens overschreed (de partner van het gemeentelid overleed, de getrouwde voorganger ging een relatie aan met het gemeentelid).
Personen met een functie waarin zij een bepaalde autoriteit hebben moeten zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid, vaak wordt in cursussen en opleidingen specifiek aandacht besteed aan de kwetsbaarheid en gevaren van gezagsverhoudingen.
De ouderling heeft bewust een baan aangeboden aan iemand zonder de juiste kwalificaties. Op deze manier zie je iemand vaker, "onschuldig", zonder dat het argwaan wekt.
De ouderling is persoonlijke gesprekken blijven voeren, "onschuldig", ondanks de machtsverhoudingen. De ouderling is willens en wetens op bezoek gegaan toen hij wist dat zijn collega ouderling er niet zou zijn. Deze man mag nooit meer het ambt van ouderling bekleden.
Aan alle randvoorwaarden voor overspel is voldaan en helaas zijn door deze optelsom twee huwelijken kapot gemaakt. Als u uw man eerder had verteld dat er persoonlijke gesprekken tussen u en de ouderling waren, dan had het tij gekeerd kunnen worden. In de toekomst hebben geheimen voor uw man geen plek meer. Ook moet u waken voor persoonlijke gesprekken met een andere man dan uw echtgenoot. U heeft gemerkt waartoe het kan leiden.
Zolang u deze man blijft tegenkomen, kan uw huwelijk niet herstellen. Waarschijnlijk is het verstandig om te verhuizen, omdat u anders niet kunt ontkomen aan de herinnering van deze man in uw huis en bed. Ook voor uw echtgenoot zullen huis en kerk plaatsen zijn die hem aan dit kwaad doen denken, het beste is om een nieuwe plek te zoeken waar jullie niet continu aan deze gebeurtenissen worden herinnerd. Elke ontmoeting met de ouderling schaadt het herstel van uw huwelijk.
Deze ouderling is ongeschikt als vertrouwenspersoon. Hij herkent zijn grenzen niet, of herkent ze wel en verkiest toch zijn eigen gerief boven het geluk van de mensen die aan hem zijn toevertrouwd en zijn dierbaren. De zorg die hij voor de gemeente (en zijn gezin!) zou moeten hebben is op grove wijze geschaad. Deze man mag geen dag langer als ouderling functioneren, hij is een gevaar voor de gemeente. Hij heeft het in hem gestelde vertrouwen op zeer grove wijze geschonden.
Helaas vertellen de statistieken dat overspel zich herhaalt wanneer er geen maatregelen getroffen worden. Als de daden van de ouderling in het donker worden gehouden, is de kans zeer groot dat het niet bij deze ene vrouw blijft. Het is ook zeer goed mogelijk dat dit niet zijn eerste rodeo was, en dat het de vorige keer ook in het donker is gehouden. Maak deze fout niet en behoed een andere vrouw voor hetzelfde lot. Het enige wat helpt is dat het licht aangaat en dat dit niet in het duister blijft. Overspel is een vieze schimmel die erg slecht bestand is tegen het licht van de waarheid.
Een splinter in je voet moet eruit, anders krijg je een infectie. Het doet even pijn, maar als je hem laat zitten moet er een been worden afgezet. Hoe langer dit verborgen blijft, hoe groter de infectie wordt. Nu kan dit misschien nog genezen worden met een flinke penicilline kuur, wacht niet tot de schade nog groter wordt.
Tot slot dit, door het geheim te houden bescherm je niemand. Het kwaad is al geschied. Door het geheim te houden voorkom je genezing en onthoud je je man van de keuze voor herstel en een verbeterd huwelijk. Ook voor de kerk is het zeer schadelijk om dit geheim te houden.
De kerk kan aan de hand van deze tragiek haar andere ouderlingen onderwijzen hoe ze met hun verantwoordelijkheden moeten omgaan. Ouderlingen gaan nooit alleen op huisbezoek, om dit soort problemen te voorkomen. Blijkbaar zijn meer maatregelen en meer voorlichting nodig om de gemeente te beschermen.
Ik zou de vraagsteller willen aanraden begeleiding/advies te zoeken omtrent de wijze waarop dit soort zaken het beste kunnen worden opgebiecht (wat deel je wel en niet). De ervaring leert dat een man allerlei details zal willen weten over hoe vaak wat en waar is gebeurd . Het geven van details kan hier echter verwoestend werken, met name op seksueel vlak (mocht het huwelijk worden voortgezet). Ik denk daarom dat het belangrijk is om toch kritisch te zijn met wat wordt gedeeld en welke woordkeuze er wordt gebruikt ( "talloze keren" kan bijv. heel goed een beeld oproepen van ontembare passie en genot, iets wat in het hoofd van een partner (man!) enorm hard aankomt en altijd aanwezig zal blijven). Dus vertellen ja, maar allerlei details? - ik zou erg terughoudend zijn.
Beiden zijn gehuwd en als hun huwelijk in de kerk bevestigd is hebben beiden in het openbaar beloofd aan hun echtgenotes(als er gebruik is gemaakt van het klassieke huwelijksformulier)dat zij trouw en geloof zullen houden in alle dingen overeenkomstig het heilig Evangelie. Op grond hiervan is vraagsteller verplicht om het aan haar man te vertellen, maar dat niet alleen. Ze moet ook de lijn van Matth 18:15-18 volgen m.b.t. tot de ouderling. Hij is verplicht om deze zonde, volgens zijn openbare huwelijksbelofte, aan zijn vrouw te vertellen. Blijft hij weigeren, dan moet vraagsteller twee of drie getuigen meenemen, omdat het een ouderling betreft(1 Timotheüs 5:19), en naar de kerkenraad gaan.
Je verhaal 'trekt' me, i.v.m. dat ik zelf ook in zo'n situatie als jou
heb gezeten, al is het in ander verband en zijn wij (gelukkig) minder ver gegaan met elkaar.
Ook ik heb met dit geheim rond gelopen! maar ik hield het niet vol!
Toen mijn man het uit eindelijk te weten kwam, hebben we uiteraard
een hele moeilijke periode gehad! maar wat een opluchting dat ik niet
meer met deze zware last moest rondlopen. Ik stond er mee op en ging
er mee naar bed..
En het blijft knagen, dat ik het zover heb laten komen..
helaas kunnen we de tijd niet terug draaien, het is voor ons al weer een paar jaar geleden, maar dat ik dit gedaan heb achtervolgt me elke dag!
Je mag me mailen voor privé vragen als je wilt...
en anders wens ik jeheel veel sterkte en wijsheid toe, en hoop ik
dat je man en jij en de ouderling met zijn vrouw er uit mogen komen!
mailadres; traphek1@hotmail.com
