IJverige moeder
W.T. Nijhof | 13 reacties | 22-10-2016| 09:56
Vraag
Ik heb de badkamervloer en voegen met stoomcleaner gedaan, de wc schoongemaakt en dan is het half twee. Hoe kan ik nu eens tevreden zijn met wat ik doe? Het is nooit genoeg en ik ben nooit tevreden omdat ik altijd meer wil doen en altijd maar denk dat ik te weinig doe. Dit is zo vermoeiend. Hoe kan ik dit nu eens anders gaan aanvliegen, zodat ik een positiever gevoel krijg over de dingen die ik doe. Zucht. Een vermoeide moeder.
Wie kan mij hierin raad geven? (en de volgende dag kun je ook al niets meer zien van wat je hebt schoongemaakt). En dan kom ik bij anderen en dan lijkt het soms ook nog veel schoner en netter. Ik voel me altijd maar tekort schieten. En dan dat rotgevoel. Wie kan mij helpen tevreden te zijn met wat ik doe en daar andere gedachten bij te hebben die positiever voelen maar waar ik ook in geloof dat die gedachten dan waar zijn?
Antwoord
Beste ijverige moeder,
In je vraag geef je al een aanzet voor de oplossing en het antwoord op je vraag. Maar hoe kom je nu bij dat tevreden gevoel? En hoe krijg je nu positieve gedachten over dat wat je doet en wie je bent?
Je kunt een begin maken door een negatieve gedachte in te wisselen voor een positieve gedachte. Dit moet dan ook een gedachte zijn die reëel is en bij je past. Desnoods schrijf je de positieve gedachte op en herlees je die als de negatieve gedachte weer in je hoofd opkomt.
Dit is een begin en zal niet direct 100 procent lukken. Je negatieve gedachten zijn immers zo geprogrammeerd en ingesleten dat de kracht van de herhaling echt nodig is. Oefenen, oefenen, oefenen!
Als je iets meer rust gevonden hebt kun je jezelf afvragen waar die negatieve gedachten vandaan komen. Wat ligt er achter die negatieve gedachte? Zo kom je bij de oorzaak. Praat er over met mensen die dicht bij je staan. Zij kennen je en kunnen met je meedenken.
Een praktisch punt is dat je op tijd rust neemt en dingen kunt delegeren. Kijk eens om je heen in je netwerk wie bepaalde taken kan overnemen in bijv. het huishouden. Als je het gevoel hebt dat het te complex voor je wordt, zoek dan professionele hulp. Je mag contact met mij opnemen als je dat wilt.
Veel sterkte in dit leerproces,
W. T. Nijhof
Dit artikel is beantwoord door
W.T. Nijhof
- Geboortedatum:07-09-1985
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Maatschappelijk werker met eigen praktijk voor maatschappelijk werk en psychosociale hulpverlening www.praktijkcompass.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
de bank is ingenomen door een wasberg
de woonkamertafel door papieren
er staan drie koffers in de woonkamer (schoolreis, zakenreis)
2 muziekstandaards
een eenwielfiets (wat doet die daar eigenlijk?)
een "antieke" radio van de grootte van een oud televisietoestel, die ooit nog eens zal worden gerenoveerd (dat hoor ik al 3 jaar)
(dit was nog maar het begin, voor de uitgebreide versie zal ik waarschijnlijk een website moeten maken.)
Sinds de jongetjes hebben ontdekt dat je ook staand kunt plassen ruikt het in de wc zoals in de wc van het benzinestation. Nadat ze gedwongen worden de gevolgen van hun daden ("Ik was dat niet, ik ga altijd zitten!") schoon te maken, duurt die schoongemaakte toestand niet lang...
Dus neem ik graag mijn pet af voor iemand die aan het stomen van de badkamer toekomt.
Helaas vergelijken wij onze werkelijkheid met alle mooie en minder mooie kanten graag met het "buitenaanzicht" van anderen. Je weet niet wat er bij de anderen speelt die het in jouw ogen zoveel beter doen. Mijn moeder bewonderde altijd de buren, die op zaterdagochtend samen het huis schoon maakten en dan samen wat leuks gingen doen. Later bleek, dat de buurjongen zijn zusje misbruikte, dat nu haar leven in de gesloten psychiatrie doorbrengt.
M.a.w. luister naar de deskundige en zet concrete grenzen aan de tijd die je met huishouden doorbrengt. Er zijn ook andere belangrijke dingen: je relatie heeft ook tijd en onderhoud nodig, de kinderen willen je vast wel helpen als jullie dan daarna naar de speeltuin gaan.
En als je onverhoopt mocht denken, dat je huis er niet goed uitziet, dan kom gerust een keertje bij mij langs. Ik ruim dan een plekje op de bank vrij...
Die koppeling verbreken lijkt me een geweldige stap voorwaarts. Stel je ook eens voor, dat je straks op je sterfbed ligt. Zul je dan denken "Ik wou dat ik meer had schoongemaakt..."
Het lijkt ook door de Nederlandse werkcultuur te worden verergerd. Soms lijkt het wel alsof gewoon lekker ontspannen niet mag. Je moet altijd productief zijn en zelfs als je ontspant, moet het opbouwend zijn (een leerzaam boek, handwerk, enz.)
Het is een zegen als je daar 'Nee' tegen kunt zeggen en gewoon je tijd eens kunt besteden terwijl daar niets concreets tegenoverstaat. Ga een half uurtje kaartenhuizen bouwen (die storten toch weer in). Leer herkennen dat ontspannen op zichzelf waardevol is!
Ik vond het een wijze les. Nu moet je je natuurlijk niet onzeker gaan voelen als het niet lukt om elke dag iets leuks met je kinderen te doen, maar er is meer dan alleen het huishouden.
stel dat je ziet dat het toch vies is doe je het even voor het oog. Je richtlijn is dan je eigen planning en niet het gevoel dat je het nooit goed doet.
Pas wel op dat je niet een te strakke planning maakt ;-), anders gewoon aanpassen.
Daarnaast denk ik dat het heel belangrijk is om te relativeren, als iets niet helemaal schoon is krijgt niemand daar iets van toch...
De vraagsteller schrijft ook dit: "En dan kom ik bij anderen en dan lijkt het soms ook nog veel schoner en netter." Ik denk dat hier een hoop van de moeilijkheden samenkomen: het vergelijken met elkaar, de 'schone schijn'; het elkaar beoordelen of de angst beoordeeld te worden.
Weet je, als ik bij vrienden kom, of zij hier, dan merk ik echt niet hoe hun huis erbij staat, of dat er vaat in de gootsteen staat of wat dan ook. Ik ben er immers voor het gezelschap en niet voor de omgeving. (zoiets heeft natuurlijk wel zijn grenzen, maar dan heb ik het echt over mensen met een 'hoarding'-probleem.
Om eerlijk te zijn, als je vrienden/kennissen hebt die zich negatief uitlaten over je huis, dan is het eerder tijd om wat te snoeien in je kennissenkring dan om nog harder te werken.
Ik geloof niet dat ik ooit van mijn leven de voegen van mijn badkamer heb schoongemaakt en toch heb ik nog steeds geen cholera en mijn vrienden hebben er ook nog nooit wat van gezegd (het lijkt me sterk dat ze het uberhaupt hebben opgemerkt, want wie ziet dan nou?)
Je bekijkt de huizen van anderen door een rose bril en die van jezelf door een zwarte.... maar dat is waarschijnlijk niet de realiteit.
Maar ondertussen zoek jij misschien naar de verkeerde voldoening en bevestiging. Begin je dag met God en laat je door Hem vullen met Zijn liefde en vrede.
Vandaar mag je doen wat je hand vindt om te doen, maar God vraagt niet van jou alleen maar keihard te werken... Ik vind het zo mooi dat er in het doopforumlier staat dat we de kinderen naar ons vermogen moeten opvoeden. Dus niet boven ons kunnen! Dan vindt God het misschien ook wel belangrijker dat u een eenzame op zoekt, dan dat u de voegen van uw badkamer schoonmaakt. Maar goed ik beslis daar niet over. Begin uw dag met God en kijk dan wat Hij van u vraagt...
Dit wens ik u toe:
Aan des Heilands voeten, luist'rend naar de Heer,
zette zich Maria van Bethanië neer.
Zij verkoos het goede deel,
wat ontving zij Godd'lijk veel!
Aan mijns Heiland voeten vindt mijn hart steeds vree.
Van des hemels schatten deelt Hij mij daar mee.
Aan des Heilands voeten, zalvend haren Heer,
lag Maria neder, d' olie stroomde neer.
Jezus zag het vriend'lijk aan,
want uit liefde was 't gedaan.
Aan mijns Heilands voeten, dienend mijnen Heer,
leg 'k mijzelve gaarne met mijn alles neer.
Aan des Heilands voeten bad Maria aan,
toen zij uit de doden Hem zag opgestaan.
Daar zei Jezus: "Zeg het voort,
wat gij zag en hebt gehoord."
Aan mijns Heilands voeten zal mijn hart en mond
zijn genade prijzen tot mijn laatste stond.
DIT HUIS IS SCHOON GENOEG OM GEZOND TE ZIJN
EN VUIL GENOEG OM GEZELLIG TE ZIJN!
MY HOME WAS CLEAN LAST WEEK
SORRY YOU MISSED IT
Overigens houd ik me daar ook niet aan, ik moet mezelf ook vaak afremmen want als moeder van 6 kinderen onder de 12 kan ik ook wel 24 uur per dag poetsen.. (wat ik niet doe, zoals u merkt)
Dit "probleem" hebben heel veel moeders. Voor de één is het probleem groter dan voor de ander, dat wel.
Kijk maar eens naar de reacties: er zijn er zelfs die zich verontschuldigen naar anderen met teksten aan de (buiten)muur?!
Neem de raad van de deskundige maar ter harte. Zorg dat u naast het huishouden ook iets doet wat u echt leuk vindt. Zodat u weer opgewekt aan de volgende dag kunt beginnen.
p.s. ook ik heb een huishoudprobleem hoor :-)
Al wel eerder contact gehad, maar geen idee van haar huis en haar omstandigheden.
We hadden een fijn gesprek, terwijl we aan het praten waren viel mijn oog op een fotolijstje: Jawel! ik zag daar een laagje stof!
Ik werd er blij van. Gelukkig, ook zij vind andere zaken nog belangrijker dan het huis spik en span aan kant te hebben.
De bijbel ging open, en tussen de stoffige fotolijstjes stond de eer van God centraal.
Stof tot dankbaarheid!
(…)
Het hoeft zo net niet dat het kraakt.
Het hoeft zo rein niet dat het blaakt.
Een stofje maakt ons niet vervaard,
We zijn toch zelf maar stof en aard.
Zo men bij mij wat spinrag ziet,
het hangt mij in den mond nog niet!
De spinnekop heeft toch deez’ lof,
dat z’ ook is in des konings hof.
‘k Hou niet van liên, die al te kuis,
een afgod maken van hun huis.
zodat men als in ’t heiligdom,
met uitgetrokken schoenen kom.
Zodat ik middelmaat bewaar,
niet al te morsig, niet te klaar,
en elk die niet te nauw en ziet:
Het blinkt hier noch het stinkt er niet.
(…)
W. Sluiter (1627-1673)
De meeste reacties worden gegeven dat de moeder niet veel met de kinderen doet. Is dit wel zo? We moeten oppassen dat we het niet (te snel)voor een ander invullen.
Er zijn tegenwoordig niet meer zo veel Sara's in de tent maar meer buiten de tent !