Leven in verdrukking

Ds. P.D.J. Buijs | 5 reacties | 17-10-2016| 12:16

Aan ds. P. D. J. Buijs. Ik heb een vraag over het antwoord dat u gaf naar aanleiding van de vraag over tolerantie naar de islam en moslims. Het is eigenlijk al een vraag die mij langer bezig houdt. Ik weet dat er in de Bijbel staat dat we de overheid moeten gehoorzamen. Maar ik krijg steeds meer het idee dat de Nederlandse overheid niet naar zijn burgers luistert en vooral christenen niet beschermt; mede dankzij het cultuurmarxisme, cultuurrelativisme en de invloed van links en de liberalen die er vooral op uit zijn dit land te vernietigen (en uitleveren aan de politieke islam) en moslims  vooral beschermt. Het zijn vooral de autochtonen die dingen ontzegd worden, terwijl er uitzonderingen worden gemaakt voor niet-westerse allochtonen. Onze joods-christelijke wortels raken bij de overheid steeds meer uit beeld. Vooral het gelijksheidsdenken/mensenrechten en de seculiere waarden worden steeds meer op de voorgrond gezet.

Wordt het dan geen tijd om onszelf te gaan beschermen en te verdedigen? Natuurlijk heeft geweld niet mijn voorkeur, maar als er geen andere keus is dan moet het wel. Dat we moslims als onze naaste moeten lief hebben is 100 procent op de Bijbel gebaseerd. Dat is me duidelijk. Maar hoe zouden we naast gebed kunnen zorgen dat we zelf niet onderdrukt gaan worden? Het lijkt me niet dat de Bijbel ons oproept om ons als schapen naar de slachtbank te laten brengen. Dus hoe zouden we hier op moeten anticiperen, want van de overheid verwacht ik niets.

Beste lezer,
 
De tekening van de ontwikkeling in de cultuur en de grote zorgen daarover herken ik en deel ik voor een belangrijk deel. Nederland ontgroeit in rap tempo aan de wortels van ons staatkundig begin - ieder die de geschiedenis van ons land kent, kan dat constateren. Dat doet diep verdriet, vooral omdat hiermee de Heere zoveel verdriet wordt gedaan: zijn geboden worden met voeten getreden. Neem alleen het meest recente voorbeeld: een kabinet dat ‘stervenshulp’ wil gaan regelen. Bizar!
 
Maar nu de vraag wat onze houding hierin moet zijn. In elk geval niet die van geweld. Als de Heere Jezus ons één ding leert, dan wel dat. Denk alleen maar aan wat Hij zegt over het liefhebben van onze vijanden, in Mattheüs 5:43-48.

Ik heb de indruk dat wij als christenen hier in het Westen nog steeds niet beseffen dat dat de ‘normale’ situatie voor de kerk van Christus is: leven in verdrukking. “In de wereld zùlt gij verdrukking hebben”, zo heeft de Heiland eens gezegd. Met andere woorden: houd er maar rekening mee; dat is de normale situatie. Dat zien we trouwens ook in het boek Handelingen terug.

De tijd is (waarschijnlijk definitief) voorbij dat er sprake was van een groot ‘christelijk’ gemenebest waarin voornamelijk christenen de dienst uitmaakten. Laten we dat overigens niet idealiseren; zo christelijk was het nou ook allemaal weer niet. Maar we gaan nu terug naar de situatie van de eerste christenen. Met dit verschil: toen ging het christelijk geloof het heidendom meer en meer doortrekken, nu rukt het heidendom weer op en worden christenen weer hoe langer hoe meer een minderheidsgroepering waarmee geen rekening meer wordt gehouden. Alleen: het laatste is erger dan het eerste. Een samenleving die door het christendom heenslaat en vervalt in modern heidendom is te vergelijken met wat we in Lukas 11:24-26 lezen.
 
Laat het helder zijn: alleen de overheid is gerechtigd om in noodzakelijke gevallen geweld te gebruiken - dat gezag heeft ze (zie Romeinen 13:4). Individueel zullen christenen het lijden moeten aanvaarden. Dat wordt zelfs genade genoemd (zie Filipp. 1:29). Daarin vertonen zij het beeld van hun Meester Die Zich als een lam naar de slachtbank liet leiden (Jesaja 53:7). En dat beeld gaat Hij nu ook in de Zijnen afdrukken: zie Romeinen 8:36. De Heere geeft er de belofte bij: “... maar heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen” (Joh. 16:33).
 
Dus maar lijdelijk afwachten totdat je opgepakt wordt? Dat zeg ik niet. Binnen de grenzen van ons democratisch bestel hebben wij nog heel wat mogelijkheden om te protesteren, petities te tekenen, hoorzittingen bij te wonen en daar onze inbreng te hebben, brieven aan de overheid te schrijven, etc. Eerlijk gezegd: zijn we daarin veelal niet laks geworden? Ik heb de indruk dat we deze legale mogelijkheden veel te weinig uitbuiten. Laten we elkaar daartoe opwekken. Maar nooit tot geweld, want wie het zwaard opnemen, zullen door het zwaard vergaan (Matt. 26:52).
 
Ten slotte een praktische tip: neem vooral kennis van wat door stichtingen als De Ondergrondse Kerk, Friedensstimme en Open Doors wordt doorgegeven over de manier waarop christenen in de verdrukking met het lijden om Christus' wil omgaan. Daar word je meer dan eens stil van.
 
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven