Onzedelijke betasting uit verleden
Ds. A. de Lange | Geen reacties | 13-10-2016| 13:29
Vraag
Afgelopen week heeft mijn man mij verteld dat hij vroeger seksueel ‘geëxperimenteerd’ heeft met zijn zusje. Ik ben hier erg van geschrokken. Hij kwam hiermee omdat het zondag Avondmaal is en hij vergeving wil vragen en veel spijt heeft. Ik vind het erg dapper dat hij dit onder ogen wil zien. Maar besef ook dat dit niet zomaar iets is. Hoe pakken we dit ‘handig’ aan naar zijn zus? Is dit incest? Hoe zwaar weegt dit? Hij was 15, zij was 10. Om in detail te treden... hij wilde haar borsten zien en aanraken. Dat heeft hij ook gedaan. Is dit (nu nog) strafbaar? Wat moeten we hiermee? Hij vertelde ook dat meer van zijn broers dit soort dingen deden. We willen dit graag zo goed, eerlijk en oprecht mogelijk aanpakken. Maar we weten niet goed hoe. Hoe ‘zwaar’ moeten we dit oppakken? En wat kan er allemaal gebeuren als dit balletje gaat rollen. Waar doen we goed aan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Ik ben geen politieagent of justitiedeskundige. Dus mijn reactie moet u ook niet die waarde geven. Als dominee en mens ben ik geneigd te denken dat hier niet iets gebeurd is dat voor de wet strafbaar is. Met name ook omdat er geen penetratie geweest is. Het is -als uw man tenminste alles verteld heeft en u dit adequaat weergeeft- bij kijken en aanraken gebleven. Ik zie hier dan ook geen kwestie aan de orde komen, die als een opgelegd doofpotschandaal gaat werken.
Toch is het niet aan te bevelen om dit wat luchtig af te doen als kinderspel, jeugdig experimenteren en onschuldig verkennen. Met daaraan toevoegend ‘dat er in heel veel gezinnen op die manier wel eens wat gebeurd zal zijn.’ Dat is niet de ons vanuit Gods Woord gewezen weg. De Heere schrijft ons reinheid, seksuele integriteit en zuivere omgang met elkaar in het gezin voor. En het is zonde als we ons daar niet aan houden. Dat wil zeggen: we bederven ermee wat mooi en goed is, we berokkenen er elkaar schade mee en we maken er schuld voor God mee.
Als we zo bezig geweest zijn moet ons dat allereerst voor God Zelf tot schuld worden. Uw man beleeft dat zo. En daar kun je alleen maar dankbaar voor zijn. En God is dan voor hem en ons allen de God die ons door de Heere Jezus Christus in onze echte schuld en in ons hartelijk berouw genade en vergeving toezegt.
Belijden naar elkaar is het volgende wat aan de orde kan komen. In het geval dat zonden er echt liggen als obstakels in de relatie moet dat belijden beslist aandacht hebben, zodat de relatie open kan komen te liggen. Slachtoffers die beschadigd zijn ‘wachten’ ook op die stap van de dader en het kan belangrijk zijn voor hun genezing. Ik kan niet beoordelen in hoeverre dit belijden van uw man naar zijn zuster toe in deze situatie echt nodig is. Hij zal moeten inschatten of hij haar echt beschadigd heeft. Het maakt nogal verschil of wat heeft plaatsgevonden in de spelsfeer en ontspannen omgang gebeurde of dat er dwang, geweld en dreiging bij heeft plaatsgevonden. In het laatste geval moet hij beslist het openlijk gesprek met zijn zuster aangaan en schuld bekennen. Maar als het allemaal tamelijk ‘ongedwongen’ is toegegaan is het misschien geen kwestie die in de familiare omgang hoeft opgerakeld te worden. Maar het kan toch ook wel de lucht zuiveren als hij evengoed eens openlijk tegen haar zegt: “toen je 10 was wilde ik je borsten zien en heb ik je betast. Dat was verkeerd naar God toe en naar jou toe. Dat wil ik tegen je zeggen. Hoe heb jij het ermee?”
Als predikant wil ik dus in deze reactie vooral de vinger leggen bij de voor God noodzakelijke innerlijke omkeer, het berouw, het belijden en loslaten van deze zonden. En ook het noodzakelijke zoeken van daders naar herstel van geschonden relaties en beschadiging van slachtoffers.
Dat er in gezinssituaties zoals die bij uw man thuis en bij anderen soms heel wat meer aan de hand geweest is, dan menigeen weet en/of voor zichzelf, voor elkaar en voor God wil bekennen mag ouders van kinderen wel zeer voor ogen staan. Je kinderen continue bewaken, zodat deze dingen niet ondernomen worden, zal niet lukken. Je kinderen opscherpen, informeren, toerusten met de nodige informatie op dit gebied, liefst voordat ze tien zijn, is iets wat ouders gericht moeten ondernemen.
Nieuw-Lekkerland, Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief