Leugen over ontslag

Ds. P.D.J. Buijs | Geen reacties | 01-10-2016| 10:00

Ik heb fouten gemaakt op mijn laatste werkplek waar ik zelf ben weggegaan omdat ik er onvrede had. Om mezelf te beschermen en me in een positiever licht te zetten, noem ik naar anderen toe een andere reden omdat het niet fijn in om een nare, hoogmoedige kant van mezelf te laten zien omdat mensen die niet van mij (her)kennen. Ik heb mij wel zo gedragen tegen een collega en ook zelfs ten koste van die persoon. Dit is zo'n 1,5 jaar geleden, maar ik denk er nog dagelijks aan met spijt omdat ik mij schaam voor die houding en dat gedrag destijds omdat ik zo niet wil zijn en ik ook niet zo ben, maar ik kon niet uit het web klimmen waar ik mijzelf tijdelijk in geworsteld had.

Mijn vraag is: Wil God mij dit vergeven zonder contact met het 'slachtoffer' of moet ik na al die maanden toch terug naar diegene? En hoe moet ik zuiver reageren naar de mensen die ik op verkeerde wijze heb geïnformeerd over mijn zelfgenomen ontslag? En hoe kom ik God ooit rein onder ogen en hoe weet ik of Hij mij vergeeft/vergeven heeft? Kan ik bij Hem ooit opnieuw beginnen?

Beste lezer,
 
Dat is inderdaad een lastige situatie. En dan is het altijd de vraag: welke weg wijst Gods Woord om daaruit te komen? Want dat dàt de bedoeling van de Heere is, lijdt geen twijfel.
 
Om te beginnen is het een zegen dat je er onrustig onder bent. Ons geweten is wel eens genoemd “de stadhouder van God in ons.” Als dat gaat spreken, mag je daar ook het werk van de Heere in zien.

Nu, bij de Heere is er altijd een nieuw begin mogelijk. Op tal van plaatsen wijst Gods Woord ons aan dat in de weg van oprechte schuldbelijdenis er vergeving is. Denk alleen maar aan Psalm 32 en 1 Johannes 1:7 en 2:2. Pleit maar op het bloed van Jezus Christus dat reinigt van alle zonde. Langs die weg ontvang je vrede in je hart en rust in je gemoed.
 
Maar naar de mensen toe dan? Och, weet je wat nu zo heerlijk is? Als ik voor God door de knieën ben gegaan, heb ik er ook geen enkele behoefte meer aan om voor de mensen nog een bepaalde stand op te houden. Dan word ik ook eerlijk naar de mensen toe, juist vanuit die overweldigende genade die ik in Christus mocht ontvangen.

Dat is ook de weg die Gods Woord ons op dit punt wijst. Denk maar aan Zacheüs. Toen de Heere Jezus in zijn leven was gekomen, ging hij het ook goedmaken met zijn naasten: “... en als ik van iemand iets heb afgeperst, geef ik dat vierdubbel terug” (Lukas 19:8). Nu, zo mag het ook in jouw situatie gebeuren: het goedmaken met die ander, in de zin van: rechtzetten wat je verkeerd hebt gedaan, wegnemen van de valse indruk die je gewekt hebt. Je merkt overigens vaak dat dat bij anderen ook respect afdwingt: eerlijk duurt het langst!
 
Ik maak er nog één opmerking bij: begin hier alsjeblieft niet in eigen kracht aan. Zeg het de Heere maar dat je er tegenop ziet. Maar vraag Hem ook vrijmoedig om de kracht en de leiding van Zijn Geest. Zouden er dan geen prachtige dingen kunnen gebeuren?

En over je hoogmoed gesproken: die moet er inderdaad aan, net als bij mij. Dat hoort bij de bekering. Maar ook daar is weer een belofte aan verbonden: “wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden” (Lukas 18:14).
 
De leiding van Zijn goede Geest in alles toegewenst.
 
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

203 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven