Twijfel aan vergeving en aan bestaan van God
Ds. R.H. Kieskamp | 3 reacties | 21-09-2016| 14:12
Vraag
Ik ben een jonge tienerchristen met veel vragen. Ik weet dat God mijn zonden heeft vergeven en 'wandel' ook echt met Hem. Mijn hele leven is met Hem verbonden, maar ik ben nog zo kwetsbaar in het geloof. Soms grijpt de duivel me plotseling en word ik overvallen door twijfel aan mijn vergeving of door zelfs twijfel aan het bestaan van God. Vooral dit laatste vind ik erg moeilijk. Wat een zondaar ben ik om aan Gods bestaan te twijfelen... Hoe kan ik met die twijfel van Gods bestaan omgaan? Hoe kan ik steviger in mijn schoenen staan?
Antwoord
De vraagsteller weet dat zijn zonden vergeven zijn, belijdt echt met God te wandelen, dat zijn hele leven met God verbonden is, doch voelt zich ondertussen kwetsbaar en aangegrepen door de duivel die twijfel zaait ten opzichte van ontvangen vergeving en zelfs van het bestaan van God. De vraag is hoe met die twijfel, vooral wat het bestaan van God betreft, om te gaan?
Allereerst, wat is het heerlijk te mogen weten dat de zonden vergeven zijn. Dat betekent dat er geloof is en dat dat geloof houvast gevonden heeft in de beloften van Gods genade in Christus. Eén van de middelen om ‘steviger in de schoenen’ te staan is: altijd weer in geloofsvertrouwen terugkoppelen naar Gods beloften en daarin naar de genade van God in Christus. Dat betekent ook: altijd weer met al onze zonden tot Christus vluchten, het Hem belijden en biddend vertrouwen op genade. Zeer belangrijk is daarbij dat we het altijd weer buiten onszelf zoeken. In ons wankelmoedig en bestreden hart is er geen houvast. Het ligt buiten ons in Christus, in Gods beloften van genade. De Bijbel roept ons op om altijd maar weer gebruik te maken van de vrijmoedige toegang tot de troon der genade. De duivel ontzegt ons de vrijmoedigheid tot die toegang, doch God spoort ons in zijn Woord er toe aan om er volop gebruik van te maken en dat met name wanneer alles ons toeroept dat we geen heil bij God hebben. Het is niet zo dat we daarbij eerst als een soort ‘doe-het-zelver’ onszelf wat moeten opknappen om acceptabel te zijn voor God. We mogen komen met heel ons hebben en houden, met alles wat er scheef en krom zit in ons leven. Zo wil Hij ons steeds weer vergeving verlenen, ons hart reinigen en de liefdevolle gemeenschap met Hem doen kennen in het geloof.
Dan wat de twijfel betreft. Het maakt verschil of we zelf echt twijfelen, dus aan die twijfel toegeven, òf dat de twijfel ons bespringt in de aanvechting van het geloof. In het laatste geval is het geen zonde door ons begaan. Het komt op rekening van de duivel. Wij dienen in dat geval de duivel te weerstaan. Hoe? Door bij Christus te schuilen en het zwaard van het Woord van God te hanteren.
Wij leren dan Abraham begrijpen die tegen hoop op hoop aan God en zijn beloften heeft vastgehouden. En hij was de grootste gelovige op de Heere Jezus na. Deze grote gelovige voelde zich dus ook heel zwak. Hij kwam er ondertussen doorheen omdat hij toch aan God vasthield. Ook Paulus heeft zich heel zwak gevoeld, doch tegelijk zei hij dat hij machtig was, juist als hij zich zwak wist, want de kracht van God wordt in onze zwakheid vervuld. We leren er uit dat we nooit sterk zijn in onszelf, doch enkel in en door God. Daarom is geloven altijd weer leven in overgave aan de Heere. Zo zijn we door en met Hem overwinnaars.
Ds. R. H. Kieskamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R.H. Kieskamp
- Geboortedatum:11-11-1935
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lienden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee Kieskamp is op 29 april 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mijn ervaring is, dat als de duivel op mijn nek zit en ik bid in de Naam van Jezus of ik verjaag de duivel in de Naam van Jezus, dat hij daadwerkelijk wegvlucht. Spreek het maar uit, de duivel kan daar niet tegen op.
