Slecht huwelijk

C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 13-09-2016| 11:26

Wij zijn na vier jaar verkering getrouwd. In onze verkering is er bedrog van mijn man z’n kant geweest, maar dat was uitgepraat. We gingen toch trouwen! Dit heb ik altijd als Gods wil gezien, we hielden immers van elkaar. Inmiddels zijn we zes jaar getrouwd en hebben we een paar gezonde kinderen mogen ontvangen. Maar wat een huwelijk... een man die amper thuis is vanwege een eigen bedrijf naast zijn fulltime baan. Ik doe alles alleen op het gebied van kinderen en huishouding. Zelfs zijn vakantie plant hij voor zichzelf in. Ik kan niet meer en ben volledig op door de negatieve energie die ik van dit huwelijk krijg. Ik kan er niet over praten, want dat ben ik een zeikerd en gun hem de opbouw van zijn bedrijf niet... Ik vind het zo moeilijk om te denken dat God ons bij elkaar heeft gebracht en na een verkeringsperiode met zorgen toch heeft laten trouwen. Als ik geweten had dat dit het huwelijk zou zijn, was ik echt nooit met hem getrouwd. Ik weet dat scheiden niet mag, maar is dit het dan?

Beste mevrouw,

Nee, dit is het niet. Een huwelijk vergt inzet van twee kanten. En hoe hard het misschien ook klinkt, ‘succes’ (lees: een goed huwelijk) komt niet door de volledige inzet voor het gezin van één van de partners. Net zo min als ‘zakensucces’ aan één van beiden is te danken, zelfs al zou de ene partner zogenaamd ‘niks’ bijdragen aan dit succes dan nog zijn daar de mogelijkheden voor gegeven door ándere inzet! 

Zolang u de voorwaarden schept voor uw man door het gezin draaiende te houden, hóéft hij niet anders dan te ‘werken’. Toch? Er is er maar één voor nodig om de vuilnisbak -met afval van álle gezinsleden- aan de straat te zetten. Wie dat doet is een kwestie van afwachten zonder iets te zeggen met de kans dat het helemaal niet gebeurt, óf van afspreken met élkaar! 

Ik heb altijd geleerd, dat actie en reactie samengaan: als u zorgt dat er om 6 uur eten op tafel staat hoeft uw echtgenoot alleen maar aan te schuiven. Zolang u blijft opruimen, afwassen, zijn overhemden strijken, enz. hóéft hij thuis toch niet in actie te komen? Ik heb het nog niet eens over de kinderen en hun verzorging zolang u alles doet: nee, niet ten koste van de kinderen zaken uitproberen, maar wíl hun vader slechts degene zijn, die zij kennen als de man aan tafel die het vlees snijdt (kent u die reclame nog...)?
 
Kortom, u zult toch echt met uw echtgenoot in gesprek moeten gaan en over een aantal dingen heldere en duidelijke afspraken maken. Dat is iets anders dan denken over een scheiding. Stél, dat u daadwerkelijk gaat scheiden, dan nóg zou u de zorg álleen hebben! Dat is dus de ‘oplossing’ niet. God heeft u niet laten trouwen om beiden een eigen weg te gaan, maar Hij heeft u béiden verantwoordelijkheid gegeven om de relatie pósitief vorm te geven. Daarbij mag uw man zíjn grenzen aangeven en u de úwe. Laat u daarbij niet afschrikken als hij u een zeikerd noemt en hem de opbouw van zijn bedrijf niet gunt. Op die manier is er inderdaad geen gesprek mogelijk, want het oordeel is geveld en de deur -bij wijze van spreken- dichtgeslagen. Wordt hij boos, besef dan dat het waarschijnlijk een boos-zijn op zichzelf en zijn eigen onmacht is en die niet over ú gaat (misschien zal uw echtgenoot dit nooit toegeven, maar diep in zijn hart wél voelen). 

U kunt andere manieren bedenken, ook als de deur gesloten lijkt: door te dóén (te handelen), door hem te laten zíén dat het u ernst is, door hem een brief te schrijven met úw verwachting van een (goed) huwelijk en úw grens in de aanpak van de daagse zaken en gevoelens, die aan u nu slechts negatieve energie geven. Houd steeds wel in gedachten dat 1. een zaak opbouwen tijd en energie kost -zeker!- maar niet álle tijd en álle energie en 2. bedenk eerst wát u zou willen veranderen en ga daaraan werken, stap voor stap. U zult zien, dat door iedere kleine verandering in úw houding en gedrag ook hij mee zal veranderen (en hopelijk de góéde kant op!). Voorbeelden? Ik neem aan dat u alle boodschappen doet: zeg hem, dat u vanaf nu geen overhemden meer voor hem koopt zonder dat hij er bij is (dat wordt dus een vrije zaterdagmiddag om te gaan winkelen...) of u koopt geen bier/cola/fles wijn meer, zodat hij tóch zelf naar de winkel moet wanneer hij iets wil drinken nadat hij moe van zijn werk thuiskomt en alleen nog maar op de bank wil hangen. Hij regelt zijn eigen vakantie, schrijft u: ik neem dan aan zónder u. Regelt u uw eigen paar dagen uit (eventueel met de kinderen) en gá. Zonder thuismaaltijden in de vriezer klaar te zetten, of uit te leggen hoe de huishoudelijke apparaten werken.
 
Snapt u, wat ik bedoel? Met een beetje creativiteit en een vleugje humor komt u een heel eind in de uitdaging die ik u hierbij voor u neerleg!  

Ik wens u sterkte, wijsheid en tact samen met alle goeds! Laat maar horen of u iets kunt met mijn woorden.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven