Snel jaloers uit onzekerheid

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 07-09-2016| 15:36

Ik ben snel jaloers. Niet op bezittingen van anderen, maar als goede vriendinnen bijvoorbeeld veel aandacht krijgen of met iemand heel goed bevriend zijn. Ook vind ik het bijvoorbeeld moeilijk als een hele goede vriendin verkering krijgt. Ik denk dat dit voortkomt uit mijn onzekerheid. Ik wil diegene niet kwijtraken! Het liefst zou ik willen dat mijn vriendinnen geen andere vriendschappen hebben behalve met mij, zodat ik er niet aan hoef te twijfelen of ze me wel aardig vinden, want dan ben ik hun beste vriendin. Ik uit dit niet naar andere mensen, probeer altijd blij voor hen te zijn alleen van binnen kan ik dan, bij wijze van spreken, huilen omdat ik dan bang ben niet meer leuk gevonden te worden. Ik probeer echt tegen deze nare eigenschap te vechten, ik walg ervan! Wat moet ik hiertegen doen? Ik bid God er vaak om en soms voel ik dat dat gevoel dan wegzakt, maar ik begin nu aan mijn christen-zijn te twijfelen. Kan je als je vaak jaloers bent, wel christen zijn? Ik vind dit heel moeilijk...

Beste,

Je vraag en je gedachtegang begrijp ik heel goed, maar je begint met je denken aan de verkeerde kant.

Laat ik beginnen met je te iets te vertellen wat ik jaren geleden meemaakte met een meisje. Dat meisje was namelijk heel onzeker over zichzelf, was voortdurend aan het aftasten hoe anderen over haar dachten en de angst voor afwijzing blokkeerde haar regelmatig in haar sociale functioneren. En ook tegen haar zei ik: “Je begint aan de verkeerde kant. Je bent voortdurend bezig met wat anderen aan je nog wel ‘leuk’ vinden, enzovoort. Als je het nu eens omdraait en probeert te bedenken wie jij kunt zijn voor mensen die je ontmoet? Hoe kun jij van betekenis zijn voor de mensen die op je pad komen?”

Deze gedachtegang is zó’n eyeopener geworden voor het betreffende meisje! Haar eerste gedachte werd niet meer: vind je mij wel aardig? Maar: hoe kan ik aardig zijn voor jou! Wat heb ik jou te bieden, wat kan ik jou geven, in plaats van: krijg ik wel genoeg?

Ik hoop dat je dit voorbeeld goed begrijpt. Want iets soortgelijks speelt ook bij jou, als ik het goed begrijp. Jij bent voor je zelfbeeld veel te afhankelijk van de rol die anderen je toekennen. Maar dan ben je juist heel kwetsbaar. Als iemand jou heel leuk en aardig vindt, maar hij/zij vindt dat van twintig anderen ook, doe jij er dan (opeens) minder toe? Nee, natuurlijk niet! Jouw waarde wordt niet bepaald door de exclusieve relatie die jij voor sommige mensen in dit leven kunt zijn (en die neemt dus ook niet af als meer mensen in de vriendenkring meedoen). En als een goede vriendin verkering krijgt, word jij er niet minder van, maar jullie vriendschap kan er wel door veranderen. Dat gebeurt niet altijd, maar soms ook wel.

Als je nadenkt over jezelf, moet je niet beginnen bij anderen, maar bij de Ander, je Schepper. God heeft je geschapen en Hij is zó dat Hij allerlei mogelijkheden in Zijn schepsel legt... Wat heeft Hij aan mogelijkheden, kwaliteiten, persoonlijkheidskenmerken, talenten en wat al niet meer aan jóu toevertrouwd? En hoe kan jij daarmee en daarin van betekenis zijn voor de mensen die jij ontmoet in het leven?

Snap je dat je als je aan die kant begint, je denken compleet gaat veranderen? Dan hoef je niet meer te vergelijken, dan zijn relaties niet meer soort wedstrijd om te bezien wie de belangrijkste is, maar dan mag je in al die relaties gaan dienen. En weet je wat daarin zo mooi is? Twee ervaringen: Je gaat ontspannen leven! De competitie is voorbij! En ten tweede, minstens zo belangrijk: God zegent die levenshouding. Je bent namelijk niet meer met je eigen succes bezig, maar je mag dat wat God aan jou toevertrouwt, doorgeven aan de mensen die Hij aan jou toevertrouwt en dat zal Hij zegenen. Dat zie je trouwens niet altijd en direct terug. Het kan ook voorkomen dat je investeert in iemand, terwijl er niets voor terugkomt. Sommige mensen kunnen of willen niet ontvangen. Maar het is beslist mijn ervaring, dat als je gevend in het leven staat, je altijd zult ontvangen. Zo is onze God. Soms op een onverwachte, ontroerende manier, soms in een wat meer stabiele situatie.

Als jouw leven een verlengstuk is van wat God ermee bedoelt, zul je verrast worden. Als het jouw verlangen is de handen en de voeten van de Heere Jezus te zijn, zul je gezegend worden.

Die zegen wens ik je van harte toe!
 
Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven