Een gemeente buiten het paradijs

Ds. H. Paul | Geen reacties | 22-08-2016| 12:08

Beste dominee H. Paul. Met interesse heb ik uw laatste antwoord gelezen over leespreken in een gemeente. Ikzelf behoor tot een ander kerkverband, maar dat doet nu niet ter zake. In grote lijnen ben ik het ook eens met uw antwoord, behalve op één punt. Ik ben het er niet mee oneens en ik begrijp wat u (en velen met u) ermee willen zeggen, maar laat ik het 'moeite hebben met' noemen. Het gaat dan om de uitdrukking “een gemeente buiten het paradijs.”

In de casus van de vragensteller gebruikt u het niet om een vraag (of een probleem) onderuit te halen. U gebruikt deze opmerking op een juiste wijze. U wijst op de gebreken in een gemeente met de kanttekening dat het niet “te prijzen is en te rijmen valt.” Nu weten wij als kerkmensen, mag het zijn door genade, van Genesis 3. De werkelijkheid en de gevolgen zien we elke dag in ons eigen leven en in de wereld om ons heen. Helaas hebben wij God de rug toegekeerd en zijn wij andere goden gaan dienen. En tegen die achtergrond gemeente-zijn is een onmogelijke taak van onze kant. Tot zover ben ik het met u eens en begrijp ik de bedoeling van uw opmerking. U weet net zo goed als ik dat in kerkelijke Nederland veel verdriet en teleurstellingen (kunnen) zijn. Dat kerkmensen elkaar veel 'verkeerde' dingen aandoen, dat kerkenraden (laat ik het voorzichtig uitdrukken) soms de nodige empathie en liefde missen in het pastoraat en dat predikanten ook 'menselijke' fouten maken. Dergelijke droevige gebeurtenissen gebeuren, maar in de weg van berouw, belijden en verzoening mag er gelukkig veel opgelost worden.

Toch wordt er ook veel dat krom is, recht gepraat met de opmerking “we zijn een gemeente buiten het paradijs.” Is dat niet de zonde, want dat is het, met de werkelijkheid van de zonde goed praten? Is dat niet de zondeval ‘gebruiken’ om gemaakte fouten te verontschuldigen? Juist binnen de muren van de kerk moet het toch anders zijn? Juist in de kerk moeten we toch staan naar ‘volmaaktheid’? Naar liefde, gemeenschap en empathie? Juist binnen de kerk mag er toch geen willekeur zijn voor mensen? Voor bepaalde predikanten? Juist binnen de kerk moeten we toch staan voor de waarheid van Gods Woord? Het naleven van Gods Woord? Mogen we een dergelijke uitspraak dan wel gebruiken? Nogmaals hoe u het gebruikte, dan heb ik er geen moeite mee. Maar zo vaak wordt deze uitspraak misbruikt. Hoe ziet u dit? Hoe kijkt u hier tegenaan?

Beste vraagstel(ler)ster,
 
Bedankt voor je reactie. Uiteraard kan en mag het mijn bedoeling niet zijn om met de gemaakte opmerking het onvolmaakte in de gemeente goed te praten. Van harte onderschrijf ik de woorden die je schreef over het leven dat de gemeenten behoort te kenmerken. De brieven van de apostel Paulus staan er vol van. Maar dat is niet zonder reden, maar duidt op de werkelijke toestand zoals die er in de gemeenten helaas was. De opmerking hield dus geen aanvaarding in. Laat er veel gebed zijn: "O, Zoon maak ons uw beeld gelijk."
 
Met hartelijke groeten, 
Ds. H. Paul

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Paul

• Geboortedatum:
  16-07-1928
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Moerkapelle
• Status:
  Inactief

235 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven