Kinderen van de Heere die Christus nog niet kennen
Ds. C. Harinck | 52 reacties | 18-08-2016| 14:00
Vraag
Niet zo lang geleden hoorde ik een student van de Ger. Gem. preken en die zei het volgende: “Christus is de Bruidegom. De kerk is de bruid. De dochters van Jeruzalem, wie zijn dat dan? Die bruid is iemand die de Bruidegom kent. En die dochters van Jeruzalem? Die kennen de Bruidegom niet. Het gaat hier over de kerk die Christus kent. De dochters van Jeruzalem, dan gaat het over mensen die Christus niet kennen. Wel zijn dat kinderen des Heeren. Nu zegt er iemand: nu begrijp ik het even niet. Zit er dan verschil in bij de kinderen van de Heere? Ja. Er zijn kinderen van de Heere die Christus nog niet kennen. Er zijn er ook die Hem wel kennen. Er zijn verschillende standen in het genadeleven. Er is dus een kerk die Christus niet kent.” Klopt deze uitleg? Graag zou ik hier een bijbels antwoord op hebben.
Antwoord
Geachte vraagsteller,
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik verwacht had dat iemand die in een bevindelijke kerk is groot geworden toch wel zou weten dat alle gelovigen niet gelijk zijn. Jezus zei tot Petrus na zijn herstel als apostel: Hoed mijn schapen en weid Mijn lammeren. In Jezus’ kudde zijn schapen en lammeren. Er zijn oude, door de harde levenspraktijk geoefende schapen en pasgeboren lammeren, die nog veel moeten leren. Die gedachte kom je ook tegen in Jes. 40:11.
In Hebr. 5:12-14 lees je dan ook over kinderen en volwassenen in het geloof. Paulus heeft het dan vervolgens in Hebr. 6:1 over niet blijven steken in het ‘kinderonderwijs’ maar op te wassen tot mondigheid. 1 Kor. 3. spreekt ook over dit verschil. Ef. 4:13 handelt eveneens over het komen tot mondigheid en volwassenheid. Ik denk dat nu wel duidelijk is dat er verschil is onder Gods kinderen. Dit verschil zou nog met veel andere zaken uit te breiden zijn.
Maar dan de specifieke vraag, die u stelt: Zijn er kinderen van de Heere die Christus nog niet kennen? Nu denk ik dat het gebrek in de personen waarover het gaat in 1 Kor. 3 en Hebr. 5 en 6 niet is dat zij nog niets van Christus kenden, maar wel dat zij in die eerste geringe kennis bleven hangen en daar rijk en verrijkt mee waren. Dat veroordeelt de apostel.
Maar goed, dan uw vraag. De Bijbel toont ons een enkele maal mensen, in wier hart iets gaande is, waar Gods Geest op een voor ons soms niet na te trekken manier werkzaam is, en die toch Jezus nog niet kennen als Zaligmaker en Verlosser. We kunnen hier denken aan de blindgeborene uit Joh. 9 en aan de kamerling in Hand. 8 en ook aan Cornelius in Hand. 10.
De praktijk van het genadeleven leert ons dat mensen overtuigd kunnen zijn van hun zonden, met droefheid naar God vervuld kunnen zijn en toch geen geloofskennis van Christus kennen en de troost daarvan missen. De geloofskennis van Jezus en Zijn werk is geen gevolg van historische kennis, al kan die er niet bij gemist worden, maar van de verlichting door de Heilige Geest. Het was de christenen te Filippi gegeven in Christus te geloven. Filipp. 1:29. In zover had de student dus gelijk.
Er is echter een andere zaak. Stel je zulke mensen nu buiten Christus gerust? Noem je hen christenen? Wanneer je dat gaat doen, en dat gebeurt helaas, krijg je christenen zonder Christus en dat is een wangedrocht. Verder hoop je dat de onrust en de overtuiging bij deze mensen van God is en hen toch tot Christus zal brengen. Maar dan moet je hen buiten Christus geen rust geven. En we moeten ook eerlijk durven zijn. De Bijbel kent veel verontruste mensen, die toch niet tot de ware kinderen van God hebben behoord. Hun onrust heeft ze niet tot bekering en geloof in Christus gebracht. Denk maar aan koning Saul, Achab, Simon de Tovenaar en anderen. Het kan met onrust en overtuigingen alle kanten op. Daarom moet de dienaar hen tot Christus zien te leiden. Alle overtuiging, die vroeg of laat niet tot Christus leidt, moeten we verdenken. Ik hoop dat dit bij u het geval mag zijn. Het moet worden: Geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zo van, ik heb door Gods genade nieuw hart ontvangen, dus ik mag reageren. Want wanneer ik nog op zoek ben naar de Weg om die toorn te ontkomen, kan ik een ander niet helpen, dus kan ik niet reageren.
Dat begrijp ik althans uit je reactie. Wanneer het anders is en ik het fout interpreteer, hoor ik het graag.
,,De dochters van Jeruzalem, dan gaat het over mensen die Christus niet kennen. Wel zijn dat kinderen des Heeren. Nu zegt er iemand: nu begrijp ik het even niet. Zit er dan verschil in bij de kinderen van de Heere? Ja. Er zijn kinderen van de Heere die Christus nog niet kennen. Er zijn er ook die Hem wel kennen. Er zijn verschillende standen in het genadeleven. Er is dus een kerk die Christus niet kent.''
Zou het kunnen zijn dat het hier gaat over de Joden, die nu nog onder een bedekking leven, maar eenmaal Christus zullen (h)erkennen als Heer, maar evengoed nu al kinderen van God zijn?
Of zeg ik nu iets heel doms... Roept u maar...
Ik vraag me wel af waarom de spreker de dingen niet wat duidelijker heeft benoemd. Misschien wilde hij wel bevraagd worden na zijn preek?
Iedereen mag iedereen helpen. Ik ga daar niet over maar omzien naar de naaste is een van de twee belangrijkste geboden. Dus vooral doen!
Wat ik met mijn vragen bedoeld heb te zeggen, is dat een onwedergeboren mens en een ander onwedergeboren mens niet, niet, nee niet kan leiden. Als de blinde, de blinde leidt, dan zullen beiden, zegt Jezus, in de gracht vallen.
Als je zelf, hoe netjes ook, nog in de duisternis leeft, hoe kun je dan van het licht van Jezus getuigen? Als je zelf nog geestelijk dood bent, hoeveel je ook in je verstand weet van de Bijbel en de leer, hoe kun je een andere dode zondaar dan spreken over het eeuwige leven? Onmogelijk, onmogelijk, onmogelijk!
Een natuurlijk mens begrijpt niet(s) van de dingen die van de Geest van God zijn. Deze zijn hem of haar een dwaasheid. Zo'n mens snapt het gewoon niet ondanks dat hij of zij stukken van de woeste weg of uit een of andere dogmatiek uit het hoofd kent. Het gaat ook nooit, nooit, nooit lukken om daardoor een geestelijk mens te worden.
Je wordt alleen een geestelijk mens door het geloof in Jezus dat Hij voor jouw zonden gestorven is. Vanmorgen zeiden Johan Vreugdenhil en ik het tijdens evangeliseren in Kampen het nog tegen elkaar. Tot aan mijn 56ste jaar heb ik de Bijbel, samen met mijn gezin, misschien wel 20 keer doorgelezen maar ...... achteraf gezien heb ik er niets van begrepen. Toen ik tot geloof kwam in dat jaar is deze pas opengegaan. Spurgeon zei na zijn geloven in Gods Zoon dat Hij de Bijbel ervoor als een Hottentot gelezen had.
Dode mensen, jongeren en ouderen, kunnen geen woorden van leven begrijpen want zij zijn dood in zonden en misdaden. Zijn kunnen ook geen woorden van leven spreken of hoop geven! Onmogelijk. In Jesaja 59 staat de onmogelijke en hopeloze positie (in zichzelf!) aangrijpend beschreven. Blind op de middag, rondtastend , stotend tegen van alles en in wanhopige plaatsen als doden! Ik gun jullie het leven zo want er is grote hoop in Jezus Die alleen de Enige Hoop voor de wereld is.
Dus als ik je mag adviseren als je nog onbekeerd bent, en dat weet iedereen zelf precies wat je aan de buitenkant ook toont en laat zien, neem dan je toevlucht in het geloof naar Jezus en ga dan helpen "vissen"....!
Ik bid voor jullie allemaal die Jezus nog niet hebben aangenomen door het geloof, wiens hart nog zo onrustig is en gebonden aan allerlei verslavingen dat je in de vrijheid van Christus Jezus terecht zal komen. Vandaag nog! Heden, nu is de dag van jouw zaligheid, nu!
Cees van Beek Genemuiden.
mailadres: levendenstromendwater@gmail.com en Whatsapp: 0651046981
Als ik u goed begrijpt bent u tot uw 56 ste jaar een blinde leids man
geweest in uw gezin? U was nog niet tot geloof gekomen dan kunt u
anderen toch niet verwijten als ze het zelfde doen en toch met een
biddend hart proberen hun gezin te leiden?
Ik lees het niet als verwijt maar als oproep tot bekering.
Inderdaad ben ik tot mijn 56ste levensjaar een blinde leidsman geweest voor mijn gezin en liep zelf ook als een dode in woeste plaatsen. Ik wist werkelijk niet dat bij Jezus moest zijn zo was ik verdwaald in de bevindelijke godsdienst van opknappen, weer vallen, verschrikkelijk spijt en berouw hebben en weer opstaan en vervolgens weer vallen in boezem en andere zonden. Steeds werd ik opnieuw aangeraakt door Gods Geest maar waar was de ontsnapping nu toch? Ik werd er soms gek van. Ik zag geen kans om daar uit te komen en dan de toenemende verantwoordelijkheid voor mijn kinderen terwijl ik zelf niets wist van de zaligheid van eigen ziel en hoe daar te komen en steeds verder in boezemzonden verhardde!
Verwijt ik mijzelf dat? Nee... ik wist tot 2002 echt niet dat ik bij Jezus moest zijn, eerlijk niet. Wel sprak God een keer (2000) tegen mij toen ik op een zaterdagavond tegen mijn huis geleund stond na een dag weer hard werken. "Daarom dat het vlees vijandschap is tegen God, want het onderwerpt zich de wet van God want (...... en daar komt het.....) het kan ook niet" De conclusie die ik voor mijzelf trok was dat ik nu gedoemd was te zondigen zolang ik leefde. Een paar weken of maanden daarna (ik weet dat niet meer precies wanneer dat was) sprak God opnieuw tegen mij dat de goddelozen geen vrede hebben maar een opschuimende zee zijn die haar eigen slijk en modder opwerpt.
Toe wist ik het een paar jaar niet meer. Ik wilde er gewoon mee stoppen en was van plan om er de brui aan te geven. Ook kwamen er gedachten in mij op om er een einde aan te maken naar aanleiding van een situatie waar ik in verzeild was geraakt door eigen schuld.
Intussen las ik de Bijbel aan tafel, voor het naar bed gaan en op zondag in de kerk en moesten mijn kinderen vragen leren en Psalmversjes voor school. Dat buitenkantwerk ging allemaal maar door en ik probeerde netjes te leven. Dat deed ik omdat ik niet wist wat ik anders zou moeten doen. Ik zocht mij werkelijk blind naar een oplossing. Ook nog wel eens gedacht aan drugs en zo. Totdat mijn ogen open gingen dat ik bij Jezus moest zijn in 2002. Lees hier mijn levensgeschiedenis als je wilt: http://levendenstromendwater.blogspot.nl/p/blog-page_66.html
Trouwens ik verwijt je helemaal niets @huibertus, echt niet. Ik heb alleen maar willen zeggen tegen mensen die hier actief zijn bij deze vraag of zij als zij niet-wedergeboren zijn, eerst niet naar Jezus zouden moeten gaan. De redenen waarom ik dat schreef, kun je in mijn vorige reacties lezen. Ik snap dat je misschien klem zit want wat moet je anders dan je best doen als je nog steeds in die doolhof van je leven verkeert en onder de macht van de vorst van de duisternis en niet anders kan, niets anders kan (je zou wel willen hoor) dan de corrupte verlangens van je vlees volgen en er steeds vaster aan gebonden raken.
Ik hoor vaak tijdens evangeliseren dat jongeren en ouderen erom bidden. Ik vraag mij steeds meer af of dit de weg wel is. Niet dat je niet moet bidden en Bijbellezen, blijven doen hoor! Maar het opent niet de weg naar de zaligheid. Nergens hoor je Jezus zeggen dat mensen maar veel om bijvoorbeeld een nieuw hart moeten bidden maar telkens lees ik dat je in Hem moet geloven, dat je in Hem moet geloven en dat je dan eeuwig leven zult ontvangen. Er is geen andere weg dan de rechtvaardigmaking door het geloof, alleen dan spreekt God de Vader je vrij want Jezus treedt tussen omdat je in Hem geloofd hebt.
Alleen daar ligt de sleutel voor je verlossing. Daardoor zal ook de duivelse klem verbroken worden die je beschreef waar velen, velen mee worstelen! Ik bid voor je en je kunt mij mailen of bellen. Zie vorige reacties.
Hartelijke groeten en fijne werkweek van Cees van Beek Genemuiden
'Zo gij iets begeren zult in Mijn Naam, Ik zal het doen'.
En waarom zou Hij anders zelf het allervolmaakste gebed gegeven hebben? Daarin lees ik niet eens de vraag om geloof, wel om vergeving.
Let wel, ik zeg niet dat geloof niet belangrijk is. Maar dat moet geschonken worden. En dat is óp het gebed.
Ooit was ik in de zelfde positie van wat u schrijft,belijdenis gedaan een
gezin gesticht,maar geen zicht op mijn heils zekerheid.Toch heb ik mij niet
gevoeld als een blinde leidsman ten opzichte van mijn kinderen,maar meer
als een zoekende leidsman,dat geldt ook voor u, want het willen was er wel
en we gebruikten toch het woord dat door de Heilige Geest kracht in zich zelf
heeft. Bij u was het een lange weg,bij mij misschien nog langer een weg met
veel hekken er op, toch mocht ik er achter komen wat het betekende,
Als Hij zegt Ik vind in gunst en niet in wraak Mijn lust,door Hem die het
volbracht.Zelf kom ik uit de kwekers wereld, en daar geldt geduld en geduld,
er zijn snel kiemende zaden,maar ook heel langzame kiemers,maar de landman heeft veel geduld. En zo ook de grote opper herder voor allen
die Hem in oprecht heid zoeken.ten slotte
Loof de HEERE want Hij is goed
Enkele jaren nadat we dachten bekeerd te zijn – God verhoorde veel gebeden, waaronder grote gebedsverhoringen – kwam er een keer in onze vreugde in God. Er volgde namelijk beproeving op beproeving.
We snapten hier niets van. Hoe kon dit? Innerlijk kregen we het antwoord van God: “Je hebt een geloof in de dingen, die Ik doe, maar Mijzelf ken je niet.”
We wilden heel graag God leren kennen.
Toen werd hetgeen de Here Jezus zei tegen de Laodicenzen waar: “Allen, die Ik liefheb, bestraf Ik en tuchtig Ik.”
Dit gebeurde en steeds kwam daarna de enorme liefde van God in ons. Hij liet ons zien wie we waren en dat ging heel grondig.
Onze zekerheid ligt nu in ’t contact dat we met God hebben.
Jezus heeft ons lief en God de Vader ziet ons aan in Jezus.
Jezus is ons al: onze wijsheid, onze rechtvaardiging, onze heiliging en onze verlossing (1 Corinthiërs1:30).
Het is heel goed om eens na te gaan hoe onze grote Plaatsvervanger moest lijden om onze schuld te dragen.
Jezus Christus is God, Gods Zoon en werd bespot, geslagen, gemarteld, belasterd, gegeseld en met spijkers door handen en voeten vastgenageld aan het kruis. “De straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem”, profeteerde Jesaja. De straf op de zonde is de dood. Jezus werd gedood, opdat wij tot in eeuwigheid zouden leven.
Jezus stond op uit de doden en bewees Gods Zoon te zijn.
Hij leeft en ziet jullie en mij. Hij heeft geen behagen in de dood van de zondaar, maar veeleer dat hij zich bekere.
Lees a.u.b. Openbaring 3:14 – 22 en let op de zin “Ik (Jezus) raad u aan van Mij te kopen. .” Kopen? Ja, kopen! Ja, deelhebben aan de kruisdood van Jezus. Met Hem begraven worden en ons oude leven prijsgeven, opdat het nieuwe leven van Jezus in ons kan komen.
En verder: “Allen, die Ik liefheb, bestraf Ik en tuchtig Ik;
wees dan ijverig en bekeer u.”
IJverig? Geldt dat ook voor de Refogezindte?
Ja, ijverig. Wie zich niet laat tuchtigen wordt nooit een zoon van God, maar blijft een bastaard. (Hebreeën 12:8).
Bijvoorbeeld. De slechte dingen in ons karakter zullen enorm onder handen genomen worden.
“Vernedert u dan onder de machtige hand Gods ” (1 Petrus 5:6).
In het Oude Testament zei God hetzelfde tegen koning Salomo nadat de tempel was gebouwd en ingewijd:
“Wanneer Ik de hemel toesluit zodat er geen regen is, wanneer Ik de sprinkhanen gebied het land kaal te vreten, indien Ik pest onder Mijn volk zend en Mijn volk, waarover Mijn naam is uitgeroepen, verootmoedigt zich en zij bidden en zoeken Mijn aangezicht en bekeren zich van hun boze wegen, dan zal Ik uit de hemel horen en hun zonde vergeven en hun land herstellen.” (2 Kronieken 7:13,14)
Zolang we hier op aarde zijn als kinderen van God, zullen we ook door Hem getuchtigd worden. God doet dit uit liefde, want wij hebben het nodig. (Hebreeën 12:6)
Dus... als je voorspoed hebt ben je geen kind van God.
Als je tegenspoed hebt wel...
We dachten dat we bekeerd waren... een apart verhaal.
Bekering is een bevel
geloof is een uitgaande daad.
In voor- en tegenspoed!
''Ja, ijverig. Wie zich niet laat tuchtigen wordt nooit een zoon van God, maar blijft een bastaard. (Hebreeën 12:8).
Bijvoorbeeld. De slechte dingen in ons karakter zullen enorm onder handen genomen worden''.
Inderdaad, de vurige Petrus is hier een goed voorbeeld van.
Hij sloeg het oor af van Malchus en werd terechtgewezen en de uitspraak van Jezus: ''...ga weg achter mij, satanas....'' getuigt hier ook van.
Toch had Jezus hem onvoorwaardelijk lief, zonder enige grond van Petrus kant.
En Petrus bleef Hem door genade volgen.
(Maar ik weet niet of dit nog binnen het onderwerp past?)
