Op het punt mijn leven om te gooien

J.F. (John) Tollenaar | 1 reactie | 03-08-2016| 16:02

In de afgelopen jaren heb ik mijzelf nooit serieus met het geloof bezig gehouden. Ik heb veel verkeerde dingen gedaan en zit nog steeds in zondige dingen vast. Ik ben altijd twee keer naar de kerk geweest en heb altijd netjes de catechisaties gevolgd tot nu toe. Het deed mij jaren lang helemaal niks, maar de laatste tijd begin ik te beseffen dat ik niet op deze manier zo verder kan.

Ik vind het lastig om te bidden en Bijbel te lezen omdat ik niet zo goed weet hoe ik moet beginnen. Ook ben ik bang veel vrienden te verliezen als ik helemaal voor God kies en niet meer mee kan in het uitgaansleven e.d. Ik ben bang dat ik er alleen voor kom te staan, ook al weet ik dat God altijd bij mij zal zijn. Ik vind het moeilijk om met mijn vrienden hier gesprekken over te hebben omdat ze in het geloof bijna allemaal onverschillig zijn. Ook met mijn ouders vind ik het lastig om hier over te praten. Ik sta vaak op het punt mijn leven om te gooien maar faal steeds weer en val weer in zonde. Ik weet niet zo goed hoe ik verder moet en baal heel erg van mezelf.

Beste jonge strijder/strijdster,

Wat je hier schrijft denk ik dat bij velen uit het hart gegrepen is. Het is werkelijk een prangende vraag. Dat voel ik wel. Het eerste gedeelte van je vraag is belangrijk. Je hebt altijd ‘netjes’ geleefd. Dat heeft echter niet geholpen om later andere keuzes te maken. Dan vraag ik me al gelijk af: “Hoe kan dat”? Hoe kunnen wij toch een leven lang in de kerk zitten zonder dat het ons raakt? Hoe kunnen we ondanks onze kerkgang een kentering kennen in ons leven zodat het lijkt alsof het geloof ons minder doet? En hoeveel zijn er niet, met jou, die ondanks kerkgang en catechisatie toch op die grote zaligheid geen acht slaan?
 
Zo heel verwonderlijk is dat ook weer niet. Job zegt: “Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een”, Job 14:4. We verwachten blijkbaar nog altijd teveel van onze kerkgang en goede werken. En dan er achter komen dat dat nu allemaal niet toe voegt aan onze zaligheid. “Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave”, Efeze 2:8.
 
En nu hoor ik velen vragen: “Moeten we dan maar thuisblijven”? Nee, lieve mensen. Maar uw gang naar de kerk moet veranderen. Het moet een gang zijn in de wetenschap dat u daar uw Borg en Zaligmaker door Woord en Geest gaat ontmoeten. Wat zegt u? U heeft na al die jaren nog geen Borg voor de eeuwigheid? Is Zijn rijkdom verminderd? Is Zijn genade opgehouden van neer te dalen als een milde regen? Nee. Dat is het niet. We willen niet zalig worden! Daar zit het probleem. Blijkt ook uit het verdere van de vraag. Want bij bekering, moeten we Hem volgen. En beste strijder, geloof je nu echt dat God je alleen zou laten staan? Als je de wereldse vrienden opgeeft dan krijg je er ware christenen bij. Niet alleen op aarde maar zelfs in de hemel. Dan is er gemeenschap der heiligen.
 
Wat me niet helemaal aanstaat dat je denkt dat het jouw idee is om ‘voor God te kiezen’. Hij heeft Zich van kindsbeen af met je bemoeit. Gedoopt in Zijn Naam. Je naar de kerk laten gaan. Catechisatie laten volgen. Het is niet ons idee om voor Hem te kiezen. Hij heeft van eeuwigheid voor ons gekozen. Ja maar... misschien ben ik wel niet uitverkoren. Dat is het laatste waar je je mee moet bemoeien. Onze taak is om Hem te volgen. In Zijn wegen te wandelen. En ik weiger te geloven dat God bidders laat staan. Dat is dwars tegen Zijn natuur. Begin maar met roepen tot Hem. “Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen”? (Lukas 18:7). Die roepers, dat zijn Zijn uitverkorenen!

En je zegt niet weten waar te beginnen. Gewoon bij het begin. Bij het ‘In den beginne’. En al gaandeweg lezende zal je horen dat je toen al gevallen bent, maar dat er een Borg gekomen is om zalig te maken van zonden. Waar zouden we zijn zonder Hem? Wat is een aarde zonder dat eeuwig Woord van God en wat zou de hemel zijn als Hij er niet was? Maar nu zit Hij daar. Als een biddende Hogepriester. Steeds maar weer Zijn volk rein voor de ogen van de Vader stellen. 

Als je vrienden hebt die in het geloof onverschillig zijn dan heb je verkeerde vrienden. Je kunt met hen niets bespreken over deze dingen. Zoek mensen waar je wel mee kan praten. Dat heb je nodig. En als je met je ouders niet over deze dingen kan spreken dan zit er basaal iets goed mis. Wijs hun gerust op de doopbelofte. Mocht dat allemaal niet lukken, zoek dan een predikant of pastoraal werker waar je mee kunt en wilt praten. 

Wat je zegt over het terugvallen in de zonde... Ach, als een Paulus zich moet beklagen dat hij nog altijd terugviel. Als een David zich beklaagt dat zijn ziel aan het stof kleeft. Als een Petrus terugviel... wat zouden wij dan moeten verwachten. Weet je, dat terugvallen is nog menselijk. Maar het erin blijven hangen. Dat is verschrikkelijk. Vliedt van het kwade. En dat van jezelf ‘balen’ dat gaat nooit en nooit over. Dat kan ik je verzekeren. Dat is maar goed ook. 

Misschien vind je me te hard. Toch heb ik dit vanuit de liefde van m’n hart geschreven. Maar ik zou je zo graag op de knieën voor God zien. Ik gun je toch zo een leven met God. Zonder gaat niet. Minder kan niet. Meer hoeft niet. Ga tot de Heere met al je noden. Vertel in je eigen woorden wat je bezig houdt. En ook vooral wat je niet bezig houdt en waar je je zo graag mee bezig zou houden. 
Zeg het maar: “Ik geloof, Heere! kom mijn ongelovigheid te hulp,” Markus 9: 24.

En dan zullen we jou straks horen zingen met Psalm 66: 8, 9 en 10

“Komt, luistert toe, gij Godgezinden,
Gij, die den HEER' van harte vreest,
Hoort, wat mij God deed ondervinden,
Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest.
'k Sloeg heilbegerig 't oog naar boven,
Ik riep den HEER' ootmoedig aan;
Ik mocht met mond en hart Hem loven,
Hem, Die alleen mij bij kon staan.

 Waar' ik door ongerechtigheden
En haar aanlokselen bekoord;
Dan had de HEER' naar mijn gebeden
En jammerklachten niet gehoord.
Maar nu, nu heeft, met gunstig' oren,
Mijn God op mijnen wens gelet;
Hij, die het al kan zien en horen,
Merkt' op de stem van mijn gebed.

God zij altoos op 't hoogst geprezen;
Lof zij Gods goedertierenheid,
Die nimmer mij heeft afgewezen,
Noch mijn gebed gehoor ontzeid ”.

Van harte Gods zegen en een hartelijke pastorale groet,
John Tollenaar

Dit artikel is beantwoord door

J.F. (John) Tollenaar

• Geboortedatum:
  21-12-1972
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Terneuzen
• Status:
  Inactief

12 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven