Op een andere manier dan ouders geloven
J.F. (John) Tollenaar | Geen reacties | 05-07-2016| 12:48
Vraag
Ik heb de laatste tijd heel veel vragen over het geloof. Ik wil hier op een rustige manier met mijn ouders over praten, maar ik ben bang dat zij mij niet begrijpen of juist boos worden. Ik geloof nog wel in God alleen op een andere manier dan dat zij geloven. Wat kan ik doen?
Antwoord
Beste jonge vriend of vriendin,
Je vraag is duidelijk en ik denk, vrees, dat je namens een heleboel jongeren spreekt die hetzelfde ervaren. We moeten maar eens een paar dingen op een rijtje zetten.
Je ouders hebben bij de Heilige Doop beloofd je in “de voorzeide leer te onderwijzen, te helpen en te doen onderwijzen.” Als ik je vraag zo lees dan is er ergens iets fout gegaan. Ik zeg niet dat ze hun belofte niet gehouden hebben. Want dat weet ik niet. Ik denk juist dat ze hun belofte heel serieus genomen hebben. Maar er komt een moment, mag ik hopen, dat kinderen zelf na gaan denken en keuzes gaan maken. Die keuzes kunnen variëren van switchen van kerkverband tot helemaal niet meer geloven of naar een kerk gaan. Het laatste is voor ouders en ook voor de kinderen zelf vreselijk. Want: “Hoe zullen wij ontvlieden, indien wij op zo grote zaligheid geen acht nemen”? ( Hebr. 2:3).
Nu even naar je vraag. Het is heel logisch dat je veel vragen hebt over het geloof. Ik zou het je kwalijk nemen als je die niet had. Het onderzoeken van de Schriften wordt alleen maar geprezen in de Bijbel. In Handelingen 17:10-11 lezen we: “En de broeders zonden terstond des nachts Paulus en Silas weg naar Berea; welke, daar gekomen zijnde, gingen heen naar de synagoge der Joden; En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren.” Snap je? “Of deze dingen alzo waren.” Dat is dus niet verkeerd. Zeker niet. En daar moet ook ruimte voor zijn. Ook hierin is de Heere Jezus ons voorgegaan. Want Hij was immers al op jonge leeftijd in de Tempel te vinden om Zelf uitleg te geven? Dat moet toch wat geweest zijn dat zo jonge Man daar even komt vertellen hoe het nu wel zat en de Schrift kwam uitleggen! Dat is dus niet verkeerd.
Uit je vraag blijkt respect voor je ouders. Dat waardeer ik. Je wilt hier op een “rustige manier” over praten. Dat moet toch geen probleem zijn? Of moet ik nu tussen de regels door lezen dat er in het gezin waarin je leeft eigenlijk geen plaats is voor vragen, laat staan discussie? In dat geval wordt het moeilijk. Pijnlijk ook trouwens. Met alle respect, maar uit eigen ervaring weet ik dat ook ouders niet altijd gelijk hebben. Je moet juist open staan voor de vragen van je kinderen. Toen Izak door z’n vader meegenomen werd, en hij vragen begon te stellen, toen werd Abraham niet boos. Hij zei ook niet: “Hou je mond!” Maar hij antwoordde: zie Genesis 22: 7 en 8. Dus er moet ten allen tijde ruimte zijn om vragen te stellen. Boos worden als je kinderen met vragen komen is fout. Radicaal. Afkappen is geen optie.
Je bent, als ik het zo eens mag zegge, in een spagaat gekomen. Mag ik je eens vragen... Heb je deze zaak al in het gebed bij de Heere gebracht? Geloof je niet dat, wanneer je Hem zou vragen of er een normaal gesprek met je ouders mogelijk mag zijn, Hij je dan zou horen? Want je schrijft dat je anders gelooft dan je ouders. Ik heb totaal geen beeld van je situatie. Dus ik moet je antwoorden op gevoel, ervaring en vermoedens.
Hier mijn advies. Ga in het gebed. Vraag om vrijmoedigheid aan de Heere om de zaken waar je mee zit bespreekbaar te maken. Zou Hij die de golven kan laten stil staan je ouders geen tien minuten stil kunnen houden om naar jou te luisteren? Nooit te klein van Hem denken hoor!
Dan ga je eerst opschrijven waar je echt mee zit, tegenaan loopt, of het niet mee eens bent. Doe dat puntsgewijs. Met dat briefje ga je naar je ouders. En dan ga je in gesprek. Zoek een rustig moment en spreek van te voren je respect uit voor hen. Benoem gerust dat je er tegen op ziet maar dat je wel gebeden hebt om kracht. En benoem ook dat het je niet te doen is om ze boos te maken. Zo gauw ze boos worden is het gesprek voor dat moment afgelopen, want dat werkt niet. Daar zijn dit te tere zaken voor. Blijf, en ik zeg het nogmaals, tonen dat je respect hebt voor hun opvattingen maar dat je er zelf mee vast loopt. Geef ze gerust een nieuwe tweede kans als ze echt boos worden. Laat het even rusten maar kom er wel op terug. Het gaat hier over heel tere zaken die jouw zaligheid aangaan. Daar mag, daar moet je mee bezig zijn! Ik lees niet dat je naar een dominee of een ouderling gaat of zou willen. Je kerkelijke situatie is me onbekend. Maar ik proef eigenlijk dat je beetje bang bent om jezelf tegen wie dan ook te uiten. Toch moet dat kunnen. Mocht je er met je ouders niet uitkomen dan vind ik dat je pastorale hulp moet zoeken.
Het klinkt niet fijn maar er is absoluut sprake van een scheve verhouding als de kinderen geen vragen durven stellen omdat ze bang zijn dat de ouders boos worden. Dat is niet goed. Probeer het eens. Misschien valt het mee. Zeker als je het biddend doet. Het kan voor ouders schokkend zijn wanneer ze merken als hun kinderen anders zijn gaan denken dan dat ze zelf meegegeven hebben. Maar het is nu eenmaal niet zo dat ouders altijd de waarheid in pacht hebben. Op een gegeven moment zullen ze de kerkelijke richting van hun kind moeten respecteren.
Ik weet absoluut niet wat ik moet verstaan onder “op een andere manier in God geloven.” Bedoel je daar mee dat zij te ‘zwaar’ denken? Begrijp goed: “ En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden” ( Handelingen 4:12). Dat moet ik je echt meegeven. Het is Jezus Christus en Dien gekruisigd.
Van harte wens ik je Gods zegen toe en ik neem je mee in het gebed. Biddend dat je de Heere Jezus mag kennen en Zijn Naam belijden zal en... mag. Dan gaat je mond vanzelf open. Dan kun je niet meer zwijgen. Want dat goed is zo onmiskenbaar groot. Ja dan gebeurd er wat Psalm 119:86 zegt:
“Dan vloeit mijn mond steeds over van Uw eer,
Gelijk een bron zich uitstort op de velden;
Wanneer ik door Uw Geest Uw wetten leer,
Dan zal mijn tong Uw redenen vermelden;
Want Uw geboon zijn waarlijk recht, o HEER';
Gij zult de vlijt van die U zoekt, vergelden”.
Je mag via de redactie van Refoweb (vragen@refoweb.nl) mijn gegevens opvragen zodat je, als je daar behoefte aan hebt, contact met mij kunt opnemen.
Hartelijke pastorale groet,
John Tollenaar
Dit artikel is beantwoord door
J.F. (John) Tollenaar
- Geboortedatum:21-12-1972
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Terneuzen
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Student Theologie
