Eigen kerkverband niet verlaten
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 9 reacties | 23-06-2016| 08:05
Vraag
Kan iemand mij vertellen waarom iedere dominee zegt dat je je eigen kerkverband niet mag verlaten? Het enige wat ik hoor is dat de Heer je die plek gegeven heeft. Maar hoe kun je daar dienen als er maar een enkeling of twee mensen preken? Je kunt je wel inzetten als diaken of ouderling bijvoorbeeld, maar dan nog leer je niets van elkaar aangezien maar twee het Woord bedienen. Daarom snap ik niet waarom je niet gewoon over kerkmuren heen kunt kijken? Zo'n 5 procent is binnen de gemeente werkzaam. De rest komt binnen, zingt wat, luistert naar de preek en gaat weer naar huis. Met wat voor reden ben je daar dan geplaatst??
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vriend(in),
Je hebt even moeten wachten op een antwoord. Dat kwam doordat het voor mij een drukkere tijd was, maar ook omdat ik je vraag even wilde laten 'landen' en erover wilde nadenken.
En om eerlijk te zijn, ik heb de indruk dat ik niet helemaal begrijp waar je probleem zit. Allereerst zeg je dat iedere dominee zegt, dat je je eigen kerkverband niet mag verlaten. Mijns inziens is daarover binnen deze rubriek voldoende en duidelijk genoeg antwoord op gegeven. Een kerk(verband) is niet hetzelfde als een paar schoenen waar je regelmatig van wisselt. Wees trouw, dat is een door en door bijbelse oproep. Die oproep geldt in alle verbanden van ons leven, ons huwelijk (wanneer we getrouwd zijn), onze vriendenkring, maar zeker ook onze gemeente.
Vervolgens stel je vast dat in een gemeente slechts een enkeling actief is en je constateert bij de grote meerderheid een passieve houding die zich uit in (alleen) zingen en luisteren.
Hier heb ik wat langer over nagedacht en ik begrijp wel een beetje wat je bedoelt, tenminste ik snap hoe er gedacht wordt. Toch wil ik juist hier wat kanttekeningen maken.
Als voorganger heb ik namelijk helemaal niet het idee dat ik mijn taak in mijn eentje doe. Ik heb steeds meer de 'stillen' in de gemeente leren waarderen. Elke gemeente kent namelijk een aantal mensen die je niet snel zult horen om hun mening te geven, maar die naast het trouw bijwonen van de diensten bereid zijn om hun handen uit de mouwen te steken.
Ik noem het handen uit de mouwen steken, ik bedoel allereerst om ze te vouwen in gebed. Die oudere (of jongere) die zegt elke dag (!) voor de gemeente te bidden, die zijn echt onmisbaar. En wat dacht je van hen die allerlei hand- en spandiensten en schoonmaakwerk verrichten. Zij die hun liefde tot God en Zijn huis laten blijken via de schroevendraaier of de stofzuiger die ze in de kerk willen gebruiken. Steeds meer waardeer ik zulke mensen, de doeners in de kerk. Op die manier kan je je ook inzetten voor je gemeente.
En wat dacht je van de kerkgangers die een aanwezige gast vriendelijk groeten? Iemand merkte op dat de gemeenten die ik dien, zo gastvrij zijn. Dat is een compliment dat ik als voorganger direct doorgeef aan mijn gemeenteleden, want niet mijn, maar hun gastvrijheid valt op.
Samenvattend, onderschat niet dat je je gemeente (en de Heere) op veel verschillende manieren kunt dienen. Biddend, praktisch en natuurlijk zingend en luisterend, het belang van die laatste twee wordt in andere antwoorden ook onderstreept.
Nog een bijbels voorbeeld. Zelf raak ik altijd onder de indruk van Jozef van Arimathea en Nicodemus. Wanneer Jezus gestorven is, zie je niemand van de discipelen verschijnen. Zij, mensen van wie je daarvoor (bijna) niets hoorde, zij zijn er. Op cruciale momenten in de (kerk)geschiedenis maakt God gebruik van mensen waarvan wij het niet verwachten. Ben jij bereid zo aan je gemeente mee te werken?
Met vriendelijke groet,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Aansluitend op het hoofdbericht heb ik ook een vraag. Ik ben op 18 maart gered door Jezus na vrijwel een heel voorgaand leven jammerlijk atheïst te zijn geweest. Jammerlijk omdat ik hunkerde naar rechtvaardigheid en enkele mensen om me heen praktiserend zag geloven. Wilde dolgraag dat God inderdaad zou bestaan maar ik geloofde niet. Dit terwijl ik katholiek was opgevoed.
Een paar maanden terug was het zo ver. Gebeurtenis op gebeurtenis hebben zich de tijd eraan vooraf opgestapeld hetgeen leidde tot een fantastisch geloof. Het was de mooiste dag uit mijn leven en zal dat ongetwijfeld blijven. Sinds die tijd ben ik ook trouw naar de Sint Jan in Den Bosch gegaan, ook om er te biechten. Daarnaast ben ik op zoek naar mensen die over God willen praten. Rond de Sint Jan kwam ik geen parochiemensen tegen die dat spontaan ook wilden. Ik ging verder op zoek en vandaag sprak ik een vriendelijke medewerker van de Sint Jan die een geloofsgroep heeft. Ik vertelde mijn relaas en dat ik zo graag over God wil praten maar dat ik dat geprobeerd had maar dat iedereen na de mis over van alles en nog wat praatte maar niet over de Heer.
Verbouwereerd keek de man mij aan en zei me dat dat niet waar kon zijn. Dat het wellicht lag aan het feit dat ik onderaan de hierarchie stond en dat anderen me eerst beter zouden moeten leren kennen. Hij had me tenslotte ook pas een keer of drie gezien. "Wie zaait zal oogsten" zei hij.
Teleurgesteld droop ik af, bidden in de Sint Jan tijdens de mis lukt me ook al niet, bovendien gaan de voorbeden in tegen zowel de inhoud als wel de logica van de Bijbel. Verder wil ik graag mijn kleinzoon laten dopen. In de katholieke kerk kan dit alleen indien beide ouders gelovig zijn. Mijn dochter is dat niet maar wijst het ook niet af. De vader is ook niet gelovig. Mijn kleinzoon voldoet dus niet aan de voorwaarden en liegen hierover willen we niet.
Lang verhaal kort: voel me om tal van redenen niet thuis in de RK. We hadden het niet eens over de groeiende macht en rijkdom die de kerk heeft en hetgeen God volgens opnieuw de Bijbel niet wil. Daarnaast de paus die heel erg zijn best doet om de geschiedenis in te gaan als één van wellicht de laatste pausen. Hij pleitte in april voor een samengaan van het christelijk geloof en de islam. Kortom Michiel, tal van redenen om sceptisch te staan tegenover de Rooms-katholieke kerk.
Wil dus wel graag kunnen bidden zonder af te dwalen, me kunnen verenigen met de preken die er gehouden worden en daarnaast achter de voorbeden kunnen staan. Vandaar mijn vraag: Kan ik als rooms-katholiek naar bijvoorbeeld een protestantse kerk. Heb het niet over lid worden, gewoon om een dienst bij te wonen en om te bidden.
Met vriendelijke groet,
Jeroen van Rosmalen
http://www.inderechtestraat.nl/nl/projecten/den_bosch/
Van harte aanbevolen ook de Bethel-gemeente met iedere zondag twee diensten: http://www.betheldenbosch.nl/index.php?id=18
Sterkte Jeroen!
Ik denk dat je een volmaakte kerk hier op aarde nergens zult vinden. Ook in protestantse gemeente is het paradijs niet . . . ook daar lijden mensen aan het kerk zijn, al zullen ze mogelijk tegen wat andere dingen aanlopen als jij.
Gelukkig mag bidden overal! Bid voor je familie, leg ze als het ware voor Jezus neer. Gedoopt of niet . . . Hij wil zondaren dopen in Zijn Bloed! In Zijn gerechtigheid. Dan is zelfs ons onvolmaakte gebed, volmaakt in Hem.
Uit genade, om Jezus wil!
Het is natuurlijk in elke kerk wel wat, daar zijn we mensen voor. Maar ik ontmoet ontzettend graag mensen die niet religieus zijn om de religie, maar omdat ze daadwerkelijk een relatie met God hebben. Er zijn zo veel mooie zaken om samen te delen. Bovendien wil de Heer dat je over hem spreekt!
Bidden doe ik eigenlijk heel simpel. Bid eigenlijk alleen dat ik hoop dat alle rechtvaardige edoch ongelovigen ooit de kans krijgen om God te ontmoeten en vervolgens de kans grijpen om dit om te zetten in geloof in Jezus en God de Vader. Daarnaast bid ik zeer incidenteel op het moment een directe naaste om wie ik geef een zeer gevaarlijk pad opgaat.
En verder komt God bij mij tientallen keren per dag in mijn gedachten voorbij! En ik hoop dat dit altijd zo blijven zal!
Het oprecht geloof in Jezus resulteert in een fantastisch leven, daar zorgt Hij voor. Bidden voor eigen ziel en zaligheid is als bekend uit den boze. De Heer helpt indien je je aan Hem hebt overgeleverd. Hij weet wat wat belangrijk voor je is, het komt vanzelf goed!
Ga zondag hoop ik bij de Bethelkerk langs, of bij de evangelische gemeente in Zaltbommel.
Bedankt voor je reactie!
Wat mooi om te lezen. Gods zegen!
"Bidden voor eigen ziel en zaligheid is als bekend uit den boze."
Kan je dat toelichten?
Daarmee bedoel ik eigenlijk hetgeen in Jakobus 4 zo mooi wordt omschreven.
"Als u Hem alleen iets voor uw eigen genoegen vraagt, geeft Hij het niet"
Naar mijn bescheiden mening, en vooropgesteld dat ik de Bijbel nog lang niet goed genoeg ken, zal God wanneer je in Hem oprecht gelooft, je inderdaad overspoelen met geluk. En geluk is ontzettend breed. De grootste beloning, daar begon Hij mee: je kreeg de gelegenheid van Hem om kennis te maken en inderdaad te geloven. In mijn geval heeft Hij veel uit de kast moeten halen en daar schaam ik me erg voor. Verder wil ik zeggen dat ik werkelijk ontzettend gelukkig ben en dat geen mens me dit meer afpakt.
Terugkomend op jouw vraag: Zelf heb ik aan den lijve meerdere keren ondervonden dat God helpt. Het wordt een te lang verhaal om nu tot in detail te gaan maar God heeft ook drie dingen aan mij gevraagd. Hij vroeg me om mijn pas geboren kleinzoon(4 maart) te omarmen en mijn jongste dochter weer op te nemen. Dit heb ik gedaan en zij wonen nu bij mij thuis. Daarnaast heeft God mij gevraagd me aan te sluiten bij een politieke partij. De oprichter van deze partij in Weert heeft in februari reeds contact met me gezocht. Hij kende me niet maar vond dat ik aardig schreef en vroeg me of ik kon helpen. Dit heb ik, toen nog als overtuigd atheïst, gedaan. In die tijd stuurde Theo mij via Facebook verwijzingen naar Bijbelse verzen. Ik had toen geen idee wat hij bedoelde en vroeg er ook niet naar. Theo was en is niet gelovig. Wel is het zo dat zijn partij, tot dusver enige partij in Nederland, het dichtst bij de inhoud van de Bijbel staat. Zowel rond het armoedevraagstuk als ook rond het vluchtelingenprobleem. De partij staat voor een aanzienlijk verbeterde opvang in een AZC enerzijds en anderzijds het niet integreren van asielzoekers. Geen status en geen huisvesting dus. Wel een aanzienlijk verbeterde opvang. Barmhartigheid in combinatie met het beschermen van het christelijk geloof.
Theo, de oprichter van de partij, heeft dit zonder Bijbel in de hand en zonder geloof in de Drie Eenheid uitegedokterd. Daarnaast wil hij compleet afrekenen met de praktische en haast onzichtbare onnatuurlijke macht. Noem het hoe je wilt, vrijmetselaars of Bilderberg, ze bestaan wel degelijk.
Op mijn latere vraag aan Theo wat hij bedoelde met dat berichtje met daarin de verwijzing naar Bijbelse verzen zei hij: Dat heb ik niet geschreven, ik weet ook niet wat daarmee bedoeld wordt. Ik gaf hem mijn telefoon en hij kon met eigen ogen zien dat het toch echt door hem geschreven was aan mij. Hij bleef ontkennen: "Ik ken de Bijbel niet en ben niet gelovig"
Maar goed, na mijn redding op 18 maart en de opdracht die God vroeg, heb ik me bij Theo gemeld en gezegd dat ik me voor de partij in wil zetten en dat ik ook bereid ben om te verhuizen naar Weert. Ik woon nu in Rosmalen.
Dit was dus het tweede punt dat God mij vroeg. Het derde punt laat ik nog even achterwege, misschien dat ik daar later nog eens over schrijf.
Maar waar het om gaat: Zowel rond het welzijn van mijn dochter/kleinzoon als met de vooruitgang en positieve verdere verandering van Theo zijn ontzettend veel zaken enorm verbeterd. Zaken die ik normaal voor onmogelijk had gehouden. Soms waren er situaties die erg nijpend waren, soms zelfs emotioneel zwaar(vooral rond dochter) maar ik bleef vertrouwen houden in God, zelfs op een erg zwart en ogenschijnlijk desastreus moment. Op dat moment bid je niet dat het goed komt, je blijft vertrouwen op God ook al kan dat heel erg moeilijk zijn, naar gelang de situatie. De Bijbel zegt erg duidelijk op meerdere plaatsen dat geloof in de Heer altijd zal leiden tot hulp, op voorwaarde dus dat het niet per se iets is voor eigen gewin.
God heeft bewezen dat hij alles van je weet, je diepste gedachten. Hij weet echt wel wat je gelukkig maakt, dat hoef je Hem niet te vragen.
Vandaar dat ik soms ook erg in dubio zit voor wie en wat ik moet bidden. Laatst in de Sint Jan werd gebeden voor eind examen kandidaten. Sorry maar dit kan ik niet. Waarom zou ik voor hen bidden? Wat voegt dat extra toe? Natuurlijk hoop je dat het met iedereen goed gaat, maar dat is een vanzelfsprekendheid dat je zoiets hoopt. Ik hoop eigenlijk nog maar één ding en de rest laat ik helemaal aan de Heere over: Ik hoop dat op elke plaats in de wereld mensen worden gevonden die puur zijn en oprecht en die nog geen kennis maakten met God en als ongelovige of als anders gelovige door het leven gaan. Ik hoop dat deze mensen van God de gelegenheid krijgen om met Hem kennis te maken. dat is eigenlijk het enige waarvoor ik bid.
Verder kan ik je zeggen dat ik ontzettend vaak aan Hem denk, dat ik niemand mijn geloof op wil leggen, niemand terecht wil wijzen als hij niet of anders gelooft, nooit geraakt ben als iemand God beledigt en verder dat ik het ontzettend fijn vind om over God te schrijven of praten als iemand daar om vraagt :-)
