Body image

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 21-06-2016| 15:43

Hallo, ik ben een meisje van 17 en ik worstel de laatste tijd een beetje met de dingen die God en de wereld zeggen over het beeld dat je hebt van jezelf. Er staat genoeg in de Bijbel dat God man en vrouw gelijk geschapen heeft, alleen met een ander doel. Bij de vrouw worden bijv. in 1 Tim. 2:9-15 dingen genoemd als: eerbaar kleden, met goede werken omhullen, godvrezend zijn, laten onderwijzen in stilheid en onderdanigheid, en dat zij stil moet zijn. Goede opdrachten natuurlijk!

Ook wordt er heel duidelijk gemaakt dat een vrouw meer waarde moet hechten aan het zorg dragen voor haar ziel dan aan haar lichaam en uiterlijk. Dit zit me een beetje dwars aangezien ik de laatste tijd juist veel bezig ben met het uitstralen van positiviteit en het trots zijn op wie je bent. Hoe je kijkt naar je lichaam en persoonlijkheid heeft alles te maken met je gedachtenvorming. Er zijn tegenwoordig genoeg meisjes en vrouwen die zichzelf gigantisch vergelijken of onderschatten en er achter komen dat ze 'niet goed genoeg' zouden zijn. Hoe moet je hier tegenaan kijken in je geloof? Ik kom op social media posts tegen die me vertellen dat je trots mag zijn op de dingen die je gegeven zijn, innerlijk en uiterlijk. Ik hoor dingen als dat iedereen het raar vindt als je slecht over jezelf praat. Maar laat je zien dat je houdt van wie je bent en trots bent op wat je hebt gekregen, dan krijg je ook scheve gezichten! Compleet waar, maar het zit me een beetje dwars aangezien we bij God moeten zijn als we merken dat wij het niet meer kunnen in dit leven, zodat Hij kan zeggen: “Het is volbracht.”

Natuurlijk heeft “je naasten liefhebben als jezelf” hier gigantisch veel mee te maken, maar mijn vraag is: hoe vindt je een balans in het blij zijn met wie je bent/het aanvaarden van je gebreken en het strijden om een beter/godvrezender mens te worden? Hoe moet ik kijken naar sport om een beter uitziend en gezonder lichaam te krijgen? Moet je eerst voor de volle 100 procent van jezelf houden voordat je je naasten kunt liefhebben als jezelf? Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik tegen deze dingen moet aankijken en met ze om moet gaan en ik zou daar graag meer duidelijkheid over willen hebben aangezien ‘body image’ een enorm begrip is dezer dagen.

Beste...

Je vraag begrijp ik heel goed. Om mij heen zie ik tieners en twintigers die worstelen met hun leven, die op zoek zijn naar hun identiteit, die denken dat zij zichzelf moeten bewijzen, die moeten scoren en die (zoals studenten onlangs tegen mij zeiden) het leven ervaren als een wedstrijd. Een wedstrijd die zich afspeelt in de etalage van deze wereld waar iedereen zich met iedereen vergelijkt en iedereen concurreert met iedereen.

Ik wil daar héél ver bij vandaan blijven, niet alleen omdat dit mensen alleen maar ongelukkig maakt, maar ook omdat het heel ver afstaat van hoe God naar ons leven kijkt en van waartoe Hij ons uitnodigt. De bron van je zelfaanvaarding zit niet in je mooie lijf, niet in je prestaties, niet in je bezit of je hoeveelheid vrienden. En dat is maar goed ook, aangezien dat allemaal heel kwetsbare dingen zijn. Een pot hete thee over je gezicht en het is gedaan met je mooie snoetje.

De bron van mijn bestaan ligt in de Schepper van mijn leven. Die mijn leven bedacht en bedoeld heeft en Die daar bijzondere gedachten over koestert, zoals Jeremia die verwoordt. Gedachten van vrede en niet van onheil, om ons een hoopvolle toekomst te geven. En later, in het Nieuwe Testament, zendt Jezus ons deze wereld in, niet om ons te focussen op onszelf, maar om van betekenis te zijn in deze wereld. Om zegen te verspreiden, om vrucht te dragen, om zout te zijn en licht te verspreiden.

Als dat jouw verlangen is, om van toegevoegde waarde te zijn voor de mensen die God op je weg plaatst, om steeds meer te laten zien wie de Heere Jezus (voor jou) is, krijgt je leven een heel andere dynamiek. Dan kijk je niet in de spiegel van deze wereld, maar in het venster op de hemel. Dan is het leven geen wedstrijd meer, ben je niet bezig met een succesverhaal, maar verlang je naar Gods zegen over je leven. Succes moet een mens zelf realiseren, zegen ontvang je als je in Gods wegen gaat. Dat is zó bevrijdend! Het gaat niet om mij, maar om Gods werk in mijn leven en om de vraag of ik daar ontvankelijk voor ben.

Oftewel: als je leven een zoektocht is naar de levensopgave die God voor je heeft, als je ernaar verlangt om zegen te verspreiden, als je ernaar uitziet om sporen na te laten op deze aarde, als je bezig bent met de vruchten die jij met jouw leven mag voortbrengen, ben je niet langer op jezelf gericht, komt er een einde aan het grote vergelijken, met alle teleurstellingen van dien, maar mag je dankbaar zijn voor wat God aan jou toevertrouwt en waarmee op deze aarde van betekenis mag zijn.

Wat mooi dat God deze dimensie in ons leven wil leggen! Wat indrukwekkend dat Hij een plan voor deze wereld heeft en wat een teken van grote genade dat Hij jou en mij (en zoveel anderen) daar een rol in wil geven. Ik hoop dat je weet los te komen van de gekkigheid van deze wereld en dat je heel veel zegen mag gaan verspreiden op al die plaatsen waar God jou wil gebruiken. Je bent een belofte, een mogelijkheid. Ik hoop dat je zo naar je leven durft te kijken en verrast en verwonderd Gods genade mag ontvangen!

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven