Moeite om mijn geloof te uiten

Ik merk de laatste tijd dat ik moeite heb om mijn geloof te uiten naar mijn onchristelijke omgeving, door bijvoorbeeld niet hardop te bidden in de tuin als we buiten eten of bij theologische discussies. Hier voel ik me schuldig over. Hoe kun je dit oplossen?

Je spreekt over de “laatste tijd.” Was het vroeger dan anders? Had je toen meer vrijmoedigheid? En hoe komt dit dat deze dan minder is geworden? Is er iets tussen gekomen? 

In Handelingen 4 komen we het woord vrijmoedigheid drie keer tegen (verzen 13, 29 en 31). En aan het slot van het boek Handelingen staat van Paulus dat hij “met alle vrijmoedigheid”, onverhinderd sprak over de Heere Jezus Christus. Die vrijmoedigheid is een gave van de Heilige Geest. En deze Geest neemt het uit Christus: dus vol van de liefde van Christus is er ook getuigenis naar buiten toe. Als het Petrus en Johannes verboden wordt om in de naam van Jezus te spreken, zegt Petrus: wij kunnen het niet laten te spreken over wat wij gehoord en gezien hebben (Hand. 4:20).

Als zwijgen tot schuld wordt, hebben we deze schuld te belijden. En onszelf te verloochenen. Er is toch geen schaamte om de Heere te belijden? Dan mogen de buren ons horen bidden. Laten we toch geen mensen zijn die zich voor het evangelie schamen. Maak de Heere groot en je zult er zelf goed mee zijn. Dan mogen we getuigen zijn. Nee, niet van onszelf. Maar van Jezus Christus. Wat God gedaan heeft in het zenden van Zijn Zoon. Denk daar veel over na en bid om de gave van de vrijmoedigheid om anderen al “de rechten van Uw mond met lust te vertellen” (Psalm 119:7).

Ds. W. C. Meeuse

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. C. Meeuse

• Geboortedatum:
  12-04-1944
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sliedrecht
• Status:
  Actief

134 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven