Geheimhouding van een ouderling of predikant
Ds. W. Arkeraats | 8 reacties | 03-06-2016| 13:05
Vraag
Hoe ver gaat de geheimhouding van een ouderling of predikant als iemand denkt aan zelfmoord of de neiging heeft om zelfmoord te plegen? Waar komt het, of kan het, nog meer terecht komen als je het vertelt?
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Wat betreft je eigenlijke vraag, kan ik kort zijn. Een predikant of ouderling heeft een absolute plicht tot geheimhouding. Bij zijn bevestiging wordt dat zelfs nadrukkelijk genoemd. Die geheimhouding geldt dus ook de door jouw genoemde omstandigheden. Een ambtsdrager, die een gemeentelid met een neiging tot suïcide ontmoet, zal hierover nooit met iemand anders spreken. Als deze regel wordt nageleefd, kan degene die het vertelt er vanuit gaan dat het nergens anders terechtkomt dan bij die ambtsdrager.
Soms is de genoemde nood breder bekend, bij meer mensen dus. Iemand uit de omgeving kan hierover met de predikant spreken. Maar ook dan zal deze nooit iets (mogen) zeggen over bepaalde details van zijn pastorale zorg.
Toch wil ik het hierbij niet laten. Uit je woorden meen ik (of dat terecht is, weet ik niet) te proeven, dat je deze vraag stelt vanuit een bepaalde concrete ervaring. Misschien weet je van dichtbij wat het is om een neiging tot suïcide te hebben. Deze komt voort uit een diepe psychische nood, waarin het heel goed is hulp te zoeken. Vaak lopen depressieve gevoelens en geestelijke benauwdheid door elkaar heen. Ze kunnen elkaar versterken.
Met die geestelijke vragen mag iemand, die zo in nood verkeert, hulp zoeken bij een predikant of ouderling. Ik zou zeggen: Laat dat altijd zo zijn. Sluit je niet in jezelf op. Deze ambtsdrager zal proberen op die vragen een Bijbels antwoord te geven, maar daarbij ook adviseren, een psycholoog of psychiater te raadplegen. Overigens is dat dikwijls ook al het geval.
Mocht het zo zijn, dat je in je eigen leven of in het leven van iemand die je goed kent, iets weet van bovenstaande nood, dan wil ik je daarbij veel genade van de Heere toebidden en benadrukken: je nood bij Hem brengen, is het allerbeste. Maar we weten ook: gebed en medische en pastorale hulp sluiten elkaar niet uit.
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zij vinden het nog steeds verwonderlijk dat ik me daar heb uit laten schrijven.
Voor mijzelf heb ik de stelregel dat wanneer de zin begint met "Ik wil je wat in vertrouwen meedelen....." ik dan vóórdat ik kennis neem van deze zaak deze persoon direct onderbreek en zeg dat ik er wél over zal spreken als datgene dat ik te horen krijg mij in gewetensnood brengt. Ik wil namelijk altijd objectief blijven en mij niet emotioneel laten chanteren. Wanneer dat betekent dat de spreker de zaak dan voor zich houd dan is dat zo.
Wat Boanerges schrijft lijkt me heel goed.
Verder: Ook bij gewetensnood en strafbare feiten geldt geheimhouding niet. Zie ook: http://www.protestantsekerk.nl/Lists/PKN-Bibliotheek/Nota%20gedragscodecommissie%20predikanten%20en%20kerkelijk%20werkers%20II%20(AZ%2011-04).pdf
In de RK ligt dat anders. Daar geldt het biechtgeheim en dient een pastor altijd te zwijgen.
Datzelfde geldt ook in een geval wanneer iemand suïcidaal is. Het is een plicht van de ambtsdrager die persoon te helpen, zo nodig door inschakeling van anderen.
