Bij twijfel stoppen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 02-05-2016| 15:44

Een tijdje geleden heb ik een meisje leren kennen waar ik al snel verliefd op werd. Ook zij gaf aan dat ze verliefd was. We zagen elkaar veel en hebben ook veel gepraat over heel veel onderwerpen. Nadat we een keer samen weg waren geweest gaf ze aan dat ze het fijn zou vinden als ik af en toe een arm om haar heen sloeg of haar op een dergelijke manier duidelijk liet merken dat ik van haar houd. Ik vind dit moeilijk omdat ik bang ben dat ik dan snel een grens over ga van mijzelf of van haar. Nadat ze dit tegen mij gezegd had zijn we samen arm in arm een rondje gaan lopen en we genoten er volgens mij allebei van.

Voor mij was het nu echt duidelijk. Ik wilde verkering met haar. De dag nadat we gearmd hadden gelopen gaf ze aan dat ze twijfelde en dat ze niet verder wilde. Ik vind het moeilijk om dit te accepteren vooral omdat ze vertelde dat ze er goed over nagedacht had. Ze had er met anderen over gepraat en die zeiden tegen haar dat als ze twijfelde ze geen relatie aan moet gaan. Ik twijfel ook wel eens maar daarna wist ik wel dat ik absoluut door moest gaan.

Nu heb ik eigenlijk twee vragen: 1. Is het echt zo dat als je twijfelt je direct moet stoppen? 2. Hoe kan ik tegen haar zeggen dat ze naar mijn idee een foute beslissing maakt waarvan ik denk dat die gemaakt is op verkeerde gronden?

Beste vraagsteller,

Er is inmiddels al enige tijd verlopen tussen jouw vraag en mijn reactie daarop. Hoe gaat het nu tussen jou en je vriendin? Ben je nog steeds een teleurgestelde (jonge)man of is er opnieuw een verandering in de relatie gekomen? Met andere woorden: heeft het nog zin dat ik je beide vragen beantwoord?

Kort dan maar en zo nodig schrijf je nog maar eens!

1. Bij twijfel stoppen: ja. Kort en krachtig, nietwaar. Denk maar aan het verkeer: bij twijfel níét inhalen. De kans dat je brokken maakt is levensgroot, als je dóórzet terwijl het niet kan. Dat is binnen een relatie net zo: als de één niet wil, moet de ander zich daar bij neerleggen. Inclusief gevoelens van teleurstelling en verdriet. Een relatie is immers niet af te dwingen! Het is een vrijwillig aangegane band, die zéker zou kunnen groeien míts beiden die uitdaging zien. Zo niet: helaas. Dan stopt de relatie. Mijn advies? Geef elkaar opnieuw ruimte, zonder claimgedrag. Wie weet, wat er dan vervolgens tóch opnieuw kan gebeuren...
   
2. Haar beslissing kan in jóúw ogen fout zijn, maar in die van haar heel wijs of verstandig. Jammer genoeg kunnen we niet beoordelen hoe een ander vriendschappen beleeft. We kunnen er wél naar vrágen. En dat mag je zeker doen. Vrágen. En daarna heel goed lúisteren naar wat zij te zeggen heeft. Mogelijk zie en spreek je haar niet meer, maar een briefje schrijven kan vast en zeker wel. Respecteer daarna haar antwoord, hoe het voor jou ook uitvalt. Zónder veroordeling. Haar beleving mag er zijn, net zo goed als die van jou.

Misschien is het allemaal niet gemakkelijk voor je, maar zie de situatie dan als een levensles die je te leren hebt gekregen. Tenslotte duurde de relatie nog niet zo lang, toch? Sommige plantjes groeien niet verder uit en knakken al in de knop. Het is nu eenmaal zo, dat niet alle kleine plantjes uitgroeien tot grote en sterke bomen. Er zijn nog wel meer aardige meisjes op de wereld, hoor. Of vind je dit maar een dooddoener? Besef dan, dat twee mensen hun éigen tempo van leven hebben, ook wanneer ze verliefd zijn. 

En blíjf jij verliefd, ervan overtuigd dat zij de ware is... vraag haar op een latere datum nog eens of zij nog steeds achter haar besluit-tot-beëindiging blijft staan! Misschien mist zij jou en is een omkering mogelijk.

Een hartelijke groet, sterkte en geluk toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven