Onduidelijkheden in de Bijbel voor mij

Ds. W. Arkeraats | 1 reactie | 26-03-2016| 11:50

Waarom moesten de priesters in het OT hun hoofd bedekken met een ‘tulband’ terwijl in het NT de hoofdbedekking voor de man in de eredienst uitdrukkelijk wordt verboden?

Dan nog een vraag over het hoofdstuk in Genesis wanneer het volk bij Sinai is voor de wetgeving. Hier staat dat het volk naar de berg reist. Maar in het vorige hoofdstuk over het bezoek van Jetro staat dat hij hen bezoekt terwijl ze al bij de berg zijn.

Tot slot: Na de besnijdenis van de Heere Jezus gaat het gezin terug naar Nazareth. Maar daarna komen de wijzen op bezoek in Bethlehem. Kunt u mij helpen bij deze (voor mij) onduidelijkheden?

Beste vriend(in),

Op je drie vragen heb ik de volgende antwoorden:

De hoofdbedekking van de priester.

De priester droeg een soort ‘tulband’. Deze was vervaardigd van fijn linnen, als symbool van reinheid en vergeving. Op deze tulband was een gouden plaat bevestigd, met daarop (vertaald) de woorden: “De Heere is heilig.”
 
De hoofdbedekking van de priester had een bijzondere betekenis. Deze gaf aan dat de priester (als vertegenwoordiger van het volk) niet zo maar tot de heilige God mocht naderen. Als teken van onderworpenheid aan God droeg hij dus de tulband. Hij mocht niet “met onbedekten hoofde” tot God naderen.

De komst van de Heere Jezus bracht hierin een radicale verandering. Door Zijn verzoenend werk is de toegang tot de Vader geopend. Dat werd ook duidelijk door het scheuren van het voorhangsel in de tempel. Nu mogen de gelovigen “met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade.” We kunnen het ook zó uitdrukken: we mogen nu wél “met onbedekten hoofde” tot God naderen. Vanaf het begin van het bestaan van de christelijke kerk kwamen de mannen zonder hoofddeksel in de kerk. Niet alleen de voorgangers, maar álle mannen – vanuit het algemeen priesterschap der gelovigen.
Het dragen van een hoofddeksel door de mannen werd dus niet ‘verboden’, zoals je niet helemaal terecht schrijft. Het werd een gunst: dankzij Christus’ werk mag de zondaar nu vrijmoedig tot God naderen.

Ik voeg er meteen iets aan toe met betrekking tot de positie van de vrouw. In de synagoge zaten de vrouwen niet bij de mannen. Zij zaten wat achteraf en werden door een kleed of iets dergelijke aan het gezicht onttrokken. In de christelijke kerk zaten ze wél bij de mannen, een bevoorrecht positie dus. Om intussen óók het onderscheid tussen man en vrouw aan te geven, bedekten de vrouwen hun hoofd. Over de vorm van de hoofdbedekking schrijf ik nu niet; dat valt buiten het kader van deze vraag.

Dit alles was dus niet een zaak van traditie of mode – het had allemaal een diepe achtergrond: het wonder dat de weg naar de Heere geen doodlopende weg is, maar een gebaande weg, mogelijk gemaakt door de kruisweg van Christus.

Helaas is deze mooie betekenis meer en meer uit het oog verloren, om plaats te maken voor een lege traditie of onverkwikkelijke discussies. Toch is het goed om ons bewust te zijn van de diepe betekenis van de Bijbelse instellingen. Het maakt ons bewust van de vraag hoe wij tot de Heere naderen: niet alleen met een ‘goede buitenkant’, maar niet minder met een oprecht hart, dat weet van de schuldbelijdenis en het gebed om genade.

Hoe was het met de reis van Israël in de woestijn?

In Exodus (je schrijft Genesis, maar je zult Exodus bedoelen), hoofdstuk 18:5 lezen we, dat Jetro “in de woestijn aan de berg Gods” kwam.  We moeten ons daarbij voorstellen dat de woestijn een uitgestrekt gebied was. Toen Jetro zijn schoonzoon Mozes bezocht, waren zij nog een eind van de berg Sinaï verwijderd, in hoofdstuk 19 wordt beschreven, hoe het volk vérder trok, naar de eigenlijke berg Sinaï.

Hoe was de reis van de Heere Jezus?

Je zult de beschrijving van de evangelisten Mattheus en Lukas naast elkaar hebben gelezen. Mattheus vertelt uitgebreid hoe Jozef en Maria samen met de Heere Jezus naar Egypte vluchtten. Dat was na het bezoek van de wijzen uit het oosten. Na geruime tijd keren zij terug en vestigen zij zich in Nazareth. In het evangelie van Lukas lezen we daar niets over. Omgekeerd lezen we in Lukas dingen, die Mattheus (en ook de andere evangelisten) achterwege laten.

Als je Lukas 2:39 (“Toen alles volbracht was, keerden zij terug naar Nazareth”) leest, zou je inderdaad de indruk kunnen krijgen, dat Maria en Jozef direct naar Nazareth zijn gegaan. Hij noemt alles in één adem. Als we echter in de Griekse grondtekst de tekst nalezen, zien we daar een woord dat veel minder de nadruk legt op de tijdsvolgorde dan ons Nederlandse woord “toen...” Samenvattend: Lukas laat de vlucht naar Egypte achterwege, waar Mattheus dus breedvoerig over vertelt. 

Met genoegen heb ik mij in je vragen verdiept. Ook hoop dat ik je er wat mee heb kunnen helpen,

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven