Vriendengroep loslaten of onderhouden

ir. Raymond H. Warnaar | 2 reacties | 01-03-2016| 16:58

Vanaf de middelbare school zit ik in een vriendengroep van acht jongens. We zijn dus al bijna tien jaar bevriend met elkaar. We hebben niet specifiek een beste vriend, we zien elkaar meestal als iedereen er is. Als vriendengroep hebben we mooie, moeilijke en fijne tijden gehad. Zo is er een aantal jaren terug een vader van een vriend overleden en verschillende familieleden die dicht bij één van ons stonden.

Ook als ik terugkijk hebben we samen als groep dingen gedaan die we maar beter niet konden doen. Zoals uitgaan tot diep in de nacht, drankgebruik (en bij sommigen zelfs softdrugs). We zijn op vakanties geweest wat nou niet bepaald christelijk genoemd kan worden etc. Hier ben ik zelf drie jaar terug mee gekapt. In mijn persoonlijk leven deed ik ook dingen die het daglicht niet verdragen kon. Verschillende verslavingen (games, porno, voetbal) waren de dingen die mijn leven tekenden. Tijdens een preek kreeg duidelijk een teken dat ik hiermee moest stoppen en leerde ik Jezus kennen. Ik pakte eigenlijk voor het eerst mijn Bijbel en begon te bidden. Ik zie achteraf dat ik groeide in geloof en vergeving nodig kreeg, nog steeds elke dag.

Maar goed, ik moest dit aan mijn vrienden vertellen. Daar zag ik tegenop, maar het lukte me wel. Ze zeiden er niet zo veel over, maar respecteerden het wel. Toen begon ik voor m'n vrienden te bidden dat ze ook Jezus mochten leren kennen. En na een aantal maanden kwamen er drie terug van Opwekking en waren veranderd. Het was te zien aan ze. En ook in de gesprekken merkten we het: God werkt! Daarna werden nog meer vrienden uit m'n groep serieuzer. Ze namen de kerkgang serieus, het Bijbellezen pikten ze op. Ik wist niet wat ik zag! Ik was enorm blij. We hebben vanaf toen echt goede mooie momenten als groep gekend. We bezochten jongerenavonden, organiseerden Bijbelstudies, zangavonden noem maar op! Van de acht hebben er nu zes belijdenis gedaan.

Maar nu, sinds vorig jaar, is het bij de meesten weer helemaal weg. Onze groep is eigenlijk niet meer samen. Ik heb er één goede vriend aan over gehouden met wie ik echt een goede band heb. We hopen samen volgend jaar theologie in Ede te gaan studeren en bespreken veel van ons leven met elkaar. We hebben vaak geprobeerd om in onze groep gesprekken te hebben over wat echt belangrijk is, maar ze houden zich alleen maar bezig met series kijken, games, tv, uitgaan etc. Ik mag niet oordelen, maar heb het idee dat het allemaal maar een tijdgeloof was. Ik bid nog echt veel voor ze, maar het werkt niks uit.

Ik baal hier al maanden enorm van, want ik vind niet dat je iemand als vriend kan zien als je niet samen Jezus volgt. Dan is het allemaal maar leeg en zinloos. Juist omdat ik merk dat ik geloven niet in m'n eentje kan, heb ik vrienden nodig om samen te delen wat mij bezighoudt. Gelukkig naast dit probleem laat God mij nooit alleen en mag ik vertrouwen op Hem. Maar moet ik dit tegen mijn vrienden vertellen dat ik niet langer door kan gaan zo? Ik kreeg gisteren tijdens de preek ook wel een teken dat het genoeg is geweest. Ik merk dat als ik met ze om blijf gaan dat ik weer makkelijker wegloop bij wat echt belangrijk is. Graag hier advies over welke keuze ik moet maken.

Beste vragensteller,
 
Bedankt voor je uitvoerige en heldere vraag waarin je zelf al mogelijke antwoorden schetst. Bijzonder dat God jouw leven heeft stilgezet! En dat je door Zijn Woord en door het gebed een nieuw leven hebt leren kennen waarin je inderdaad elke dag nieuw geloof en vergeving nodig blijft hebben. Dat is niet voor niets. Daarmee houdt God ons klein en afhankelijk van Hem en kunnen we niet meer buiten Zijn genade (gunst, liefde, vrede) leven.
 
Ook veel van je vrienden lieten een verandering in hun leven zien. Maar zijn toch teruggekeerd naar wereldse gewoonten. Dat is niet nieuw. De Bijbel geeft veel portretten van mensen die tot inkeer komen, maar dan na kortere of langere tijd terugkeren naar hun vroegere leven. De gelijkenis van de zaaier (Mattheüs 13) vertelt hier ook over. Door de dagelijkse beslommeringen en de verleidingen van de wereld zal het zaad van Gods Woord in veel harten nooit echt vrucht dragen. Hooguit wat nepfruit...
 
Hoe moet je daarmee omgaan? Dat is je vraag. En je schrijft zelf dat als je met ze blijft omgaan, je weer makkelijker wegloopt bij wat echt belangrijk is. Is dat geen heldere aanwijzing? Je merkt dat ze je leven verkeerd beïnvloeden. Dat ze jou bij God en Zijn Woord vandaan brengen. Wil je dat? Vind je hun (oppervlakkige en tijdelijke) vriendschap belangrijker dan een diepe vreugdevolle relatie met God? Nee, natuurlijk niet! “Ja maar, misschien kan ik nog gebruikt worden, om hen tot inkeer te brengen”, denk je misschien. Dat zou kunnen, maar is helemaal niet gezegd, en mag sowieso niet ten koste van jouw relatie met de Heere gaan! De Heere roept mensen op om Hem te volgen, vaak ten koste van vrienden en familieleden. Denk aan die mannen in Lukas 9: 59-62. De eerste werd geroepen om direct de Heere te volgen, maar wilde eerst zijn vader verzorgen totdat hij overleden was. Het antwoord van de Heere was en is duidelijk: laat de doden hun doden begraven. Met andere woorden: verlies geen kostbare tijd aan aardse dingen en tijdelijke verplichtingen ten koste van het volgen van Mij! De andere man wilde ook de Heere volgen, maar eerst netjes afscheid nemen van zijn familie en vrienden. Misschien nog een gezellig avondje stappen met elkaar. Of een leuke vakantie. Maar de Heere vermaant hem: Kijk niet achterom, want dan zul je niet in staat zijn om Mijn Koninkrijk in te gaan. Het volgen van de Heere vraagt dus altijd duidelijke keuzes en beslissingen. Met een half-half houding verlies je én jezelf én je vrienden. Zoek de Heere volledig en leef!
 
Vraag de Heere om liefde en leiding en vertel daarna je keuze aan je vrienden op een rustige en eenvoudige manier. Laat merken hoe belangrijk voor jou de vrede met God is en dat de Heere het zo waard is om gekend en gediend te worden. Wie weet, schrikken ze wakker en maakt het hen bewust van hun verkeerde keuzes. De Heere vraagt van hen, van jou en van mij een radicaal leven waarin Hij en Zijn dienst op de eerste plek moet komen te staan. Zoals de Heere Jezus volledig gehoorzaam wilde zijn aan Zijn Vader, zo mogen ook wij -en dat alleen door Zijn Heilige Geest in ons- Zijn liefdevolle stem horen en volgen. Een beter leven is er niet!
 
Hartelijke groet,
Raymond Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven