Spijt van verloving

C. M. Chr. Rots - de Weger | 8 reacties | 01-02-2016| 15:31

Vraag

Ik werd vrij onverwacht voor een verloving gezet en heb mij toen verloofd. Ik ben van mening dat je je aan dergelijke beloften hoort te houden. Echter, hoewel ik zeker van hem houd had ik dit bij nader inzien beter (nog) niet kunnen doen. We hebben namelijk vaak communicatieve misverstanden, is hij vaak snel en lang geërgerd aan mijn zwaktepunten dat ons beiden op die momenten ongelukkig maakt, zal ik in mijn huwelijk weinig ruimte voor mijzelf krijgen (eigen familiebezoeken, met vriendin weekje op vakantie, uiterlijke stijl bepalen, etc) en vinden sommige anderen dat hij mij vernedert. Hij zegt van mij te houden, maar is hij duidelijk -en ook naar eigen zeggen- nooit verliefd geweest en vraag ik mij dus af of zijn liefde voor mij wel goed zit, hoewel hij veel voor mij over heeft. Onze ouders zijn er ook niet blij mee. Ik wil hier niet mee zeggen dat ik per definitie ongelukkig met dit huwelijk zal zijn, want er zijn ook mooie kanten aan, maar is het in dit geval wel verstandig mijn belofte te houden en is het zondig als ik die verbreek? Ik wil echt leven naar Gods wil en zeker in dit soort zaken, maar vind deze zaak heel moeilijk.


Antwoord

Beste vraagsteller,

Je werd “voor een verloving gezet.” Bedoel je dat je de verloving onder dwang bent aangegaan? Dwang van wie dan? Van je verloofde zelf? Om welke reden(en)? Had jij helemaal niets of misschien maar weinig in te brengen? Werd je ‘overdonderd’ door het onverwachte of door het dwingende van je partner? 

Uitgaande van een zekere mate van dwang: hoe denk je dat je verdere leven er uit gaat zien met deze man? Je schrijft het ook, hè, dat je verwacht weinig ruimte voor jezelf te krijgen. Vraag is natuurlijk of jíj daar mee leven kunt. En dan niet een poosje, maar misschien járen en járen. Is dat ‘houden van’ of de ander ‘uitnemender achten’? Of opoffering, waarbij je (na verloop van tijd) jezelf helemaal kwijtraakt? Ga voor jezelf goed na wat deze relatie voor jou betekent. Wat verwacht je van een huwelijk met een dominante (of tirannieke) man, wat kun je verwachten of misschien wel: wat moet je je bij een huwelijk met hem voorstellen? 

Je bent ‘de andere helft’ van dit ‘partnerschap’. Je bent 50 procent van de relatie en hebt ook dito inbreng, toch? Wat zijn jouw motieven om (g)een keuze te (willen) maken? Jij hébt zeer zeker wél een keuze, hoor. Die je voor jezelf moet verantwoorden. Ja, en ook tegenover God. Maar Gód dwíngt nooit, onthoudt dat goed.

Verloofd zijn is op weg gaan naar een huwelijk, maar het is níét het huwelijk zelf. Een verloving is niet onverbreekbaar. Geen ‘scheiding’. Meestal wel verdrietig, maar door die periode moet je heen. Misschien is verbreken van deze niet helemaal gewenste verloving ook tegelijk een stuk opluchting voor je. Wees eens heel eerlijk tegen jezelf, want dat is het allerbelangrijkste en antwoorden op alle vragen kun jíj alleen geven!

Ik sta niet in jouw schoenen, maar als ik me indenk wat ik meen in jou brief te lezen dan zou ik maar gauw een eind maken aan deze relatie. Met alle vervelende consequenties die er ongetwijfeld ook bij zullen horen. Misschien wordt je verloofde wel heel erg boos..., bedenk dan dat je juist hebt gehandeld en dat híj een probleem heeft. Er zijn immers ook ánderen die je duidelijk maakten dat het gedrag van je verloofde nou niet bepaald duidt op ‘houden van’. Misschien houdt hij eigenlijk meer van zichzelf en stelt hij zijn eigen verlangens en behoeften centraal of in ieder geval bóven die van jou.
  
Ga eens een boek lezen over relaties, een huwelijk, grenzen in je leven. Of praat met mensen die jou kennen en bij wie jij je zo veilig voelt dat je je kwetsbaar durft op te stellen. Wellicht met je ouders, die ongetwijfeld hun dochter graag gelukkig willen zien worden. 

Ga in geen geval op korte termijn een huwelijk aan, want dan zou je weleens voor een nog veel moeilijker levensopdracht komen te staan dan je nu voor mogelijk houdt. 

Ik wens je veel sterkte, tact, wijsheid toe en bovenal Gods zegen,
Marijke Rots

Lees meer artikelen over:

verloving
Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
1536 artikelen
C. M. Chr. Rots - de Weger

Bijzonderheden:

Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.

Bekijk ook:

 

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
8 reacties
katlheen
01-02-2016 / 16:18
Prima antwoord van mevrouw Rots. Bezint eer ge begint. Je kunt nu nog terug. Het is nog geen huwelijk, en afgaande op wat ik allemaal lees, moet dit ook maar nooit een huwelijk worden! Hoe vervelend het nu ook is, als je zo meteen getrouwd bent, moet je niet denken dat het dan beter wordt. Ik denk dat het eerder slechter wordt, want je partner heeft dan helemaal geen reden om nog te veranderen, alles in het kader van: je bent nu eenmaal getrouwd, je mag niet echtbreken! Ik ben bang dat wanneer je dit toch doorzet, we binnenkort een vraag van je terug gaan zien dat je echt niet gelukkig getrouwd bent en dat je huwelijk een grote gevangenis is.
Je ouders zien het ook niet zitten. Mooi zo, dat is niet voor niets, en ik denk dat die je echt wel willen steunen bij het verbreken van deze relatie!!

Succes en sterkte!
mortlach
01-02-2016 / 17:58
Inderdaad. Het lijkt mij bijzonder onverstandig dit door te zetten. Daar is het toch een verloving voor? Dat je uiteindelijk nog steeds 'Nee' kan zeggen.

Er wordt niet duidelijk gemaakt om welke 'beloften' het precies gaat, maar een verloving - zelfs een publiekelijke verloving - is nog geen huwelijk!
AHHK76
01-02-2016 / 22:28
Ik ben het eens met het antwoord en de reacties. Na een jaar van verliefdheid, kreeg ik verkering. Ik was daar blij mee, maar ik was ook onzeker. Vanwege de manier waarop het 'aangegaan' was. Hij vertelde mij wat hij allemaal in zijn leven had gedaan en meegemaakt. Daar werd ik niet blij van. Ik moest alles verwerken en had het daar erg moeilijk mee. Toen ik alles wist en er nog mee worstelde, vroeg hij mij ten huwelijk. Ik ben over mijn gevoel heen gestapt en heb "ja" gezegd en wij zijn verloofd. Een jaar later zijn we getrouwd. 16 jaar later zijn we gescheiden. Ik zeg niet dat het bij jou ook zo zal gaan, ik hoop van niet. Maar ik heb liever dat je dit niet uit gaat proberen, want ik gun dit niemand.
Het huwelijk is een Goddelijke instelling. De verloving een menselijke instelling. Heb je echt iets beloofd? Dan kun je nu nog zeggen dat je het niet na kunt komen. Als je gaat scheiden, dan heb je het publiek voor God en mensen beloofd en dat is beslist ingrijpender. Ik denk dat het echt geen zonde is als je het nu uitmaakt, ik denk dat het eerder zonde is om door te gaan. Als je me wilt mailen, dan mag dat: ahhk76@gmail.com
Ik wens je wijsheid en daadkracht. Vertrouw niet op mensen, wees niet bang voor mensen. Vertrouw op God. Een man hoort jou respectvol te behandelen en niet te vernederen.
Elles
02-02-2016 / 20:36
Als ik dit zo lees ben je niet gelukkig met hoe de situatie nu is. Je ziet ook in hoe die jongen is en wat dat voor jouw betekend. Dat zijn belangrijke dingen om vervolgstappen te ondernemen. Denk rustig na over hoe het nu is. Zou je zo een relatie willen of zelfs een huwelijk willen hebben?

Je schrijft dit:

-vaak communicatieve misverstanden
-snel en lang geërgerd aan mijn zwaktepunten dat ons beiden op die momenten ongelukkig maakt
-weinig ruimte voor mijzelf (eigen familiebezoeken, met vriendin weekje op vakantie, uiterlijke stijl bepalen, etc)
-hij mij vernedert.
-zegt van mij te houden, maar is hij duidelijk -en ook naar eigen zeggen- nooit verliefd geweest

Hij is nooit verliefd op jouw geweest maar wil wel trouwen??? Beetje (heel erg) vreemd.

Deze hele relatie maakt jouw ongelukkig. Ik moet er (niet verkeerd bedoeld) niet aan denken dat je straks met deze jongen kinderen krijgt.
- Jij bent ongelukkig met en in je relatie. Resultaat -> slecht huwelijk
- Je vriend vernedert je, geeft je weinig ruimte, ergert zich veel aan jouw en heeft het er nog eens lang over ook.

Een vraag:
-Hoe denk jij dat hij met jullie kinderen om zal gaan?
-Wat denk jij wat deze punten met jullie (evt. aanstaande) kinderen doet?

Zullen die niet helemaal gek worden? Zeker als ze jong zijn. Ze hebben niet de 'mond' om zich te kunnen verdedigen.

Je wilt God's wil doen. Dan heb ik daar ook een vraag over:
- Denk je dat God wil dat jij jezelf heel bewust (!) ongelukkig maakt?
- God heeft je verstand gegeven en gevoel. Als die allebij zeggen dat het zoals het nu is niet goed is, wat moet je dan doen?
- Zijn die 'mooie kanten' gesteld tegenover de 'erg negatieve kanten' echt zo postitief?
- Houdt je jezelf voor de gek als je zegt dat een huwelijk misschien toch nog goed gaat komen?

Ik zeg dit uit ervaring. Ik ben zelf niet getrouwd of verlooft, heb ook nog geen vriend, nooit gehad ook, maar heb wel gezien hoe zoiets mensen (mij ook) omgelukkig maakt. Als je voor je huwelijk al ziet dat het foute boel is, ga er dan alsjeblieft niet mee door. De gedachte dat het in een huwelijk beter wordt is een droom die nooit uitkomt.
3parels
03-02-2016 / 15:00
Als ik je vraag lees, lees ik veel onzekerheden. Bang voor dit en bang voor dat. Dat lijkt mij alleen al reden genoeg om een huwelijk voorlopig in de ijskast te zetten. Helaas heb ik het ook van dichtbij mee gemaakt dat een stel ondanks de twijfels toch snel getrouwd is, al na twee jaar verkering. 9 jaar later is het na heel veel moeilijke jaren stuk gelopen. Ze hebben jaren therapie gehad, maar het mocht niet baten. Ze hadden hun problemen al voor het huwelijk en dachten dat het wel zou oplossen. Liefde en verliefdheid was er in eerste instantie wel, maar als ze heel eerlijk hadden gekeken naar zichzelf dan was het beter geweest niet zo snel te trouwen, eerst de verkering door te zetten en het aan te zien. Dan waren ze echt niet getrouwd.
Geloof me, wanneer er niets verandert in zijn gedrag nadat jullie samen hebben gepraat dan zal hij echt niet veranderen in jullie huwelijk. Het lijkt me, als ik je verhaal lees, dat hij veel wil bepalen, dat hij het vaak het beste weet en dat je weinig tijd voor je eigen dingen zal krijgen. Dat zal je verstikken. Je zal deel van hem worden, hij bepaalt over en voor jou. Er zal niet veel van jezelf over blijven. Stel hem dus nu maar vast op de proef: plan bijv een weekend weg met vriendinnen zonder te overleggen met hem. Als hij uit zijn plaat gaat, dan zegt dat genoeg. Dan kun je het gesprek aan gaan, maar je gaat gewoon dat weekend weg. Kun je leven met de manier waarop hij reageert? Waarschijnlijk zijn er nu al zaken die jij opgegeven hebt, om wille van hem. Zaken die jij misschien nu al wel mist en jammer vindt dat je ze niet meer hebt. Pak die weer op!! Zeg tegen hem dat je ook je eigen dingen wilt doen en wilt blijven doen. Kan hij dit niet accepteren, dan zou ik echt de relatie verbreken.
Als je samen trouwt, dan moeten beide partijen ruimte krijgen, dan moeten beide op één lijn zitten over de basale zaken. Wanneer de verschillen te groot zijn en je elkaar niet kunt vrij laten, pas dan maar op!

Houden van is niet genoeg. Jij kan heel veel van hem houden, maar als hij jou niet respecteert zal er op den duur niets van je liefde overblijven en zal je heel ongelukkig worden. Kijk dus niet naar je liefde voor hem (want liefde kan verblinden), maar kijk met je verstand naar hem. Wees niet bang om over te schieten. Want het is beter alleen te blijven dan zo ongelukkig te zijn in een huwelijk en denk eens aan de kinderen die jullie eventueel krijgen: zou je dit verhaal hen voor kunnen houden? Het zou onverantwoord zijn om op deze manier in het huwelijk te stappen.
mortlach
03-02-2016 / 19:26
Het probleem lijkt hem er vooral in te zitten dat de vraagstelster blijkbaar bepaalde beloften heeft gedaan of het hele concept van verloving als een (bindende) belofte ziet.

De vraag is natuurlijk welke beloften en vooral aan wie (of Wie). In de geest van de vraagstelster lijken de beloften bindend, terwijl ze dat Bijbels gezien waarschijnlijk niet eens zijn.

Misschien is dat iets om eens goed naar te kijken, hoewel we het natuurlijk met weinig informatie moeten doen.
aaapje
04-02-2016 / 21:41
Je bent niet verliefd maar je houd wel van hem.
Op welke manier dan? Als van een broer of als van een goede vriend?
Bedenk dat als je trouwt je deze jongeman elke dag bij je hebt.
In je woonkamer, tijdens de maaltijd, op vakantie, in de slaapkamer.
Is dit je wens? Kijk je ernaar uit met verlangen? Naar je huwelijksdag en je huwelijksleven?
Als dit niet zo is en je al van te voren twijfelt en je afvraagd of je het wel moet doen kan ik maar een ding zeggen... stop.
Trap op de rem nu het nog kan.
drj
06-02-2016 / 07:15
Een verloving is niet voor niets een verloving en geen huwelijk.
Je hebt aangegeven, dat je je voorstelt in de toekomst met hem te trouwen.

Uit alles wat je beschrijft, voel je zelf al dat dit een heel slecht idee is.
Het huwelijk is door God ingesteld, onder andere zodat we elkaar kunnen ondersteunen tegen de moeilijkheden, die op ons pad komen. Het is niet de bedoeling, dat je aanstaande man zelf de moeilijkheid is, die op je pad komt!

Als ik solliciteer en mijn aanstaande werkgever zegt, dat hij van plan is mij de baan te geven, betekent dit niks, zolang het niet op papier staat. Het is zijn goede recht nog iemand te vinden die beter is. Pas nadat mijn contract is ondertekend, wordt het moeilijk van mij af te komen.

Je hebt toegestemd hem in de toekomst te trouwen.
Wel, nu je hebt ingezien, dat dit een slechte beslissing was, ben je het hem, jouwzelf, je omgeving en je toekomstige kinderen schuldig de verloving te verbreken.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Misselijk van leuke jongen (vervolg)

Aan Marijke Rots, n.a.v. mijn vorige vraag: misselijkheid en overgeven bij contact met een jongen. Ten eerste is mijn opvoeding denk ik niet de oorzaak. Ik krijg een liefdevolle opvoeding. Aan mijn mo...
3 reacties
01-02-2014

Afvalligheid en valse leraren

Ik zit met vraagstukken over afvalligheid en valse leraren. Teksten die er over (lijken te) gaan zijn (o.a.) Hebreeën 3:12; 1 Johannes 2:19; 2 Petrus 2; Hebreeën 6:4-8; Hebreeën 10:26-31; Judas 1:8-...
Geen reacties
01-02-2022

Worstelen met zelfbevrediging en porno

Ik ben een jonge vrouw van 18. Al jaren worstel ik met zelfbevrediging en soms porno. Nu ik dit schrijf schaam ik mij heel erg en walg ik van mijzelf. Het is voor mij altijd een strijd geweest om het ...
6 reacties
01-02-2022
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering