Spijt van verloving
C. M. Chr. Rots - de Weger | 8 reacties | 01-02-2016| 15:31
Vraag
Ik werd vrij onverwacht voor een verloving gezet en heb mij toen verloofd. Ik ben van mening dat je je aan dergelijke beloften hoort te houden. Echter, hoewel ik zeker van hem houd had ik dit bij nader inzien beter (nog) niet kunnen doen. We hebben namelijk vaak communicatieve misverstanden, is hij vaak snel en lang geërgerd aan mijn zwaktepunten dat ons beiden op die momenten ongelukkig maakt, zal ik in mijn huwelijk weinig ruimte voor mijzelf krijgen (eigen familiebezoeken, met vriendin weekje op vakantie, uiterlijke stijl bepalen, etc) en vinden sommige anderen dat hij mij vernedert. Hij zegt van mij te houden, maar is hij duidelijk -en ook naar eigen zeggen- nooit verliefd geweest en vraag ik mij dus af of zijn liefde voor mij wel goed zit, hoewel hij veel voor mij over heeft. Onze ouders zijn er ook niet blij mee. Ik wil hier niet mee zeggen dat ik per definitie ongelukkig met dit huwelijk zal zijn, want er zijn ook mooie kanten aan, maar is het in dit geval wel verstandig mijn belofte te houden en is het zondig als ik die verbreek? Ik wil echt leven naar Gods wil en zeker in dit soort zaken, maar vind deze zaak heel moeilijk.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je werd “voor een verloving gezet.” Bedoel je dat je de verloving onder dwang bent aangegaan? Dwang van wie dan? Van je verloofde zelf? Om welke reden(en)? Had jij helemaal niets of misschien maar weinig in te brengen? Werd je ‘overdonderd’ door het onverwachte of door het dwingende van je partner?
Uitgaande van een zekere mate van dwang: hoe denk je dat je verdere leven er uit gaat zien met deze man? Je schrijft het ook, hè, dat je verwacht weinig ruimte voor jezelf te krijgen. Vraag is natuurlijk of jíj daar mee leven kunt. En dan niet een poosje, maar misschien járen en járen. Is dat ‘houden van’ of de ander ‘uitnemender achten’? Of opoffering, waarbij je (na verloop van tijd) jezelf helemaal kwijtraakt? Ga voor jezelf goed na wat deze relatie voor jou betekent. Wat verwacht je van een huwelijk met een dominante (of tirannieke) man, wat kun je verwachten of misschien wel: wat moet je je bij een huwelijk met hem voorstellen?
Je bent ‘de andere helft’ van dit ‘partnerschap’. Je bent 50 procent van de relatie en hebt ook dito inbreng, toch? Wat zijn jouw motieven om (g)een keuze te (willen) maken? Jij hébt zeer zeker wél een keuze, hoor. Die je voor jezelf moet verantwoorden. Ja, en ook tegenover God. Maar Gód dwíngt nooit, onthoudt dat goed.
Verloofd zijn is op weg gaan naar een huwelijk, maar het is níét het huwelijk zelf. Een verloving is niet onverbreekbaar. Geen ‘scheiding’. Meestal wel verdrietig, maar door die periode moet je heen. Misschien is verbreken van deze niet helemaal gewenste verloving ook tegelijk een stuk opluchting voor je. Wees eens heel eerlijk tegen jezelf, want dat is het allerbelangrijkste en antwoorden op alle vragen kun jíj alleen geven!
Ik sta niet in jouw schoenen, maar als ik me indenk wat ik meen in jou brief te lezen dan zou ik maar gauw een eind maken aan deze relatie. Met alle vervelende consequenties die er ongetwijfeld ook bij zullen horen. Misschien wordt je verloofde wel heel erg boos..., bedenk dan dat je juist hebt gehandeld en dat híj een probleem heeft. Er zijn immers ook ánderen die je duidelijk maakten dat het gedrag van je verloofde nou niet bepaald duidt op ‘houden van’. Misschien houdt hij eigenlijk meer van zichzelf en stelt hij zijn eigen verlangens en behoeften centraal of in ieder geval bóven die van jou.
Ga eens een boek lezen over relaties, een huwelijk, grenzen in je leven. Of praat met mensen die jou kennen en bij wie jij je zo veilig voelt dat je je kwetsbaar durft op te stellen. Wellicht met je ouders, die ongetwijfeld hun dochter graag gelukkig willen zien worden.
Ga in geen geval op korte termijn een huwelijk aan, want dan zou je weleens voor een nog veel moeilijker levensopdracht komen te staan dan je nu voor mogelijk houdt.
Ik wens je veel sterkte, tact, wijsheid toe en bovenal Gods zegen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je ouders zien het ook niet zitten. Mooi zo, dat is niet voor niets, en ik denk dat die je echt wel willen steunen bij het verbreken van deze relatie!!
Succes en sterkte!
Er wordt niet duidelijk gemaakt om welke 'beloften' het precies gaat, maar een verloving - zelfs een publiekelijke verloving - is nog geen huwelijk!
Het huwelijk is een Goddelijke instelling. De verloving een menselijke instelling. Heb je echt iets beloofd? Dan kun je nu nog zeggen dat je het niet na kunt komen. Als je gaat scheiden, dan heb je het publiek voor God en mensen beloofd en dat is beslist ingrijpender. Ik denk dat het echt geen zonde is als je het nu uitmaakt, ik denk dat het eerder zonde is om door te gaan. Als je me wilt mailen, dan mag dat: ahhk76@gmail.com
Ik wens je wijsheid en daadkracht. Vertrouw niet op mensen, wees niet bang voor mensen. Vertrouw op God. Een man hoort jou respectvol te behandelen en niet te vernederen.
Je schrijft dit:
-vaak communicatieve misverstanden
-snel en lang geërgerd aan mijn zwaktepunten dat ons beiden op die momenten ongelukkig maakt
-weinig ruimte voor mijzelf (eigen familiebezoeken, met vriendin weekje op vakantie, uiterlijke stijl bepalen, etc)
-hij mij vernedert.
-zegt van mij te houden, maar is hij duidelijk -en ook naar eigen zeggen- nooit verliefd geweest
Hij is nooit verliefd op jouw geweest maar wil wel trouwen??? Beetje (heel erg) vreemd.
Deze hele relatie maakt jouw ongelukkig. Ik moet er (niet verkeerd bedoeld) niet aan denken dat je straks met deze jongen kinderen krijgt.
- Jij bent ongelukkig met en in je relatie. Resultaat -> slecht huwelijk
- Je vriend vernedert je, geeft je weinig ruimte, ergert zich veel aan jouw en heeft het er nog eens lang over ook.
Een vraag:
-Hoe denk jij dat hij met jullie kinderen om zal gaan?
-Wat denk jij wat deze punten met jullie (evt. aanstaande) kinderen doet?
Zullen die niet helemaal gek worden? Zeker als ze jong zijn. Ze hebben niet de 'mond' om zich te kunnen verdedigen.
Je wilt God's wil doen. Dan heb ik daar ook een vraag over:
- Denk je dat God wil dat jij jezelf heel bewust (!) ongelukkig maakt?
- God heeft je verstand gegeven en gevoel. Als die allebij zeggen dat het zoals het nu is niet goed is, wat moet je dan doen?
- Zijn die 'mooie kanten' gesteld tegenover de 'erg negatieve kanten' echt zo postitief?
- Houdt je jezelf voor de gek als je zegt dat een huwelijk misschien toch nog goed gaat komen?
Ik zeg dit uit ervaring. Ik ben zelf niet getrouwd of verlooft, heb ook nog geen vriend, nooit gehad ook, maar heb wel gezien hoe zoiets mensen (mij ook) omgelukkig maakt. Als je voor je huwelijk al ziet dat het foute boel is, ga er dan alsjeblieft niet mee door. De gedachte dat het in een huwelijk beter wordt is een droom die nooit uitkomt.
Geloof me, wanneer er niets verandert in zijn gedrag nadat jullie samen hebben gepraat dan zal hij echt niet veranderen in jullie huwelijk. Het lijkt me, als ik je verhaal lees, dat hij veel wil bepalen, dat hij het vaak het beste weet en dat je weinig tijd voor je eigen dingen zal krijgen. Dat zal je verstikken. Je zal deel van hem worden, hij bepaalt over en voor jou. Er zal niet veel van jezelf over blijven. Stel hem dus nu maar vast op de proef: plan bijv een weekend weg met vriendinnen zonder te overleggen met hem. Als hij uit zijn plaat gaat, dan zegt dat genoeg. Dan kun je het gesprek aan gaan, maar je gaat gewoon dat weekend weg. Kun je leven met de manier waarop hij reageert? Waarschijnlijk zijn er nu al zaken die jij opgegeven hebt, om wille van hem. Zaken die jij misschien nu al wel mist en jammer vindt dat je ze niet meer hebt. Pak die weer op!! Zeg tegen hem dat je ook je eigen dingen wilt doen en wilt blijven doen. Kan hij dit niet accepteren, dan zou ik echt de relatie verbreken.
Als je samen trouwt, dan moeten beide partijen ruimte krijgen, dan moeten beide op één lijn zitten over de basale zaken. Wanneer de verschillen te groot zijn en je elkaar niet kunt vrij laten, pas dan maar op!
Houden van is niet genoeg. Jij kan heel veel van hem houden, maar als hij jou niet respecteert zal er op den duur niets van je liefde overblijven en zal je heel ongelukkig worden. Kijk dus niet naar je liefde voor hem (want liefde kan verblinden), maar kijk met je verstand naar hem. Wees niet bang om over te schieten. Want het is beter alleen te blijven dan zo ongelukkig te zijn in een huwelijk en denk eens aan de kinderen die jullie eventueel krijgen: zou je dit verhaal hen voor kunnen houden? Het zou onverantwoord zijn om op deze manier in het huwelijk te stappen.
De vraag is natuurlijk welke beloften en vooral aan wie (of Wie). In de geest van de vraagstelster lijken de beloften bindend, terwijl ze dat Bijbels gezien waarschijnlijk niet eens zijn.
Misschien is dat iets om eens goed naar te kijken, hoewel we het natuurlijk met weinig informatie moeten doen.
Op welke manier dan? Als van een broer of als van een goede vriend?
Bedenk dat als je trouwt je deze jongeman elke dag bij je hebt.
In je woonkamer, tijdens de maaltijd, op vakantie, in de slaapkamer.
Is dit je wens? Kijk je ernaar uit met verlangen? Naar je huwelijksdag en je huwelijksleven?
Als dit niet zo is en je al van te voren twijfelt en je afvraagd of je het wel moet doen kan ik maar een ding zeggen... stop.
Trap op de rem nu het nog kan.
Je hebt aangegeven, dat je je voorstelt in de toekomst met hem te trouwen.
Uit alles wat je beschrijft, voel je zelf al dat dit een heel slecht idee is.
Het huwelijk is door God ingesteld, onder andere zodat we elkaar kunnen ondersteunen tegen de moeilijkheden, die op ons pad komen. Het is niet de bedoeling, dat je aanstaande man zelf de moeilijkheid is, die op je pad komt!
Als ik solliciteer en mijn aanstaande werkgever zegt, dat hij van plan is mij de baan te geven, betekent dit niks, zolang het niet op papier staat. Het is zijn goede recht nog iemand te vinden die beter is. Pas nadat mijn contract is ondertekend, wordt het moeilijk van mij af te komen.
Je hebt toegestemd hem in de toekomst te trouwen.
Wel, nu je hebt ingezien, dat dit een slechte beslissing was, ben je het hem, jouwzelf, je omgeving en je toekomstige kinderen schuldig de verloving te verbreken.
