Kinderen uitstellen
Ds. P.D.J. Buijs | 28 reacties | 30-12-2015| 08:04
Vraag
Ik (vrouw) ben een aantal jaar getrouwd en wij hebben (nog) geen kinderen. We zagen in onze omgeving dat sommige stellen meteen na het trouwen zwanger waren en kinderen kregen en dat dit echt ten koste ging van de relatie tussen het echtpaar. Ons leek dat niet ideaal en dus besloten we om het eerste jaar 'aan de pil' te gaan om eerst aan elkaar te kunnen wennen en ons helemaal op ons huwelijk te richten. Na dat jaar kwamen er omstandigheden waardoor kinderen echt even geen optie waren, hoewel we dit wel wilden.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder en merk ik bij mezelf dat de ‘behoefte’ aan kinderen is weggeëbd, hoewel het nu weer wel zou kunnen qua omstandigheden. Ik heb gesolliciteerd op een hele leuke baan voor 40 uur per week, wat echt mijn droombaan is, die perfect bij mijn opleiding aansluit en waar ik ontzettend veel ervaring kan opdoen. Ik zou dat heel graag een aantal jaar willen doen en zou het krijgen van kinderen dan het liefst ook nog een aantal jaren uitstellen om dus dit werk te doen, reizen te maken met mijn man en van elkaar te genieten.
Mijn vraag is of dit bijbels is? Het gaat mij niet om carrière maken of ambitie, maar omdat ik dit werk heel erg leuk vind. En het is niet zo dat wij kinderen 'nemen', ik vind dat ten alle tijden een enorm geschenk van God.
Antwoord
Beste lezeres,
In antwoord op je vraag zou ik eerst een paar wedervragen willen stellen.
1. Is dit van meetaf aan een gebedszaak voor jullie geweest? Was het steeds je gebed: “Heere, wat wilt U dat wij doen zullen?” Of stippelde je zelf je paadje uit?
2. Hoe denkt je man hierover? Geeft dit punt spanningen in jullie relatie? Kun je er samen over praten?
En dan wat meer een inhoudelijke reactie op de vraag zelf: of dit bijbels is. Ik geloof dat, als we trouwen, we ons prinicipieel hebben open te stellen voor de kinderzegen. Het is bij de schepping door de Heere gezegd: “Wees vruchtbaar en vermenigvuldig.” Die opdracht heeft de Heere nooit teruggenomen. Integendeel, nog steeds geldt: “Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE, de vrucht van de schoot is Zijn beloning” (Psalm 127:3).
Natuurlijk besef ik dat dat onze verantwoordelijkheid niet uitsluit. Over het omgaan daarmee -voor Gods aangezicht- zijn in de loop van de tijd ook binnen de gereformeerde gezindte meerdere goede boekjes verschenen. Tip: raadpleeg eens zo'n boek en praat daar samen eens over.
Mijn indruk is nu toch wel -afgaande op wat ik in het geheel van de vraag lees- dat je het allemaal wel erg vanuit jezelf benadert. Natuurlijk is het niet verkeerd dat een vrouw, met de gaven die ze gekregen heeft en met de opleiding die ze genoten heeft, participeert op de arbeidsmarkt. Maar hoe ver gaat dat? Kan dat zover gaan dat we de scheppingsopdracht naast ons neerleggen? Dat we ons een hele poos bewust niet openstellen voor de kinderzegen? Bovendien: het is toch ook mogelijk om korter te werken en zo de ruimte te ontvangen om kinderen te krijgen - als de Heere die geven wil?
Ook dat laatste. Stel dat je nu wel besluit om je open te stellen voor de kinderzegen, omdat je het nu het moment vindt -een tijdlang een leuke baan gehad, reizen gemaakt, genoten- en dat de Heere je de kinderzegen onthoudt?
Terecht zeg je aan het eind van je vraag: kinderen zijn te allen tijde een enorm geschenk van God. Het is onze ervaring: als je kinderen mag krijgen, betekent dat beslist niet dat je niet meer aan elkaar als man en vrouw toekomt. Daar ben je helemaal zelf bij en daar kun je op meerdere manieren ruimte voor scheppen. Dat is ook nodig trouwens, om je relatie goed te houden en te verdiepen.
Ik eindig waarmee ik begon: laat dit een heel concrete gebedszaak voor jullie zijn, waarbij het je niet gaat om eigen belang en eigen comfort, maar om de vraag: hoe kunnen we hierin de Heere dienen?
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jouw mening is de mening van de overheid en de mening van mensen die niets met de Bijbel hebben. God leert het ons anders. Ik zeg niet dat een vrouw niet mag werken, maar veel werken waardoor de kinderen veel naar de opvang moeten is mijn inziens niet Bijbels. De kinderen worden dan grotendeels opgevoed door buitenstaanders. Zelf denk ik ook niet dat het Bijbels is als de man en de vrouw beide parttime werken als dat niet nodig is. Ook met het oog op de taakverdeling die God ons geeft in Zijn Woord. En by the way.. de meeste beroepen lenen zich ook niet voor deze constructie. Oké als je in de zorg werkt kun je als vrouw avonddiensten en weekenddiensten gaan draaien als je man thuis is, maar of je elkaar dan nog zoveel ziet kun je je afvragen.
Als vrouw heb je de specifieke zorgtaak voor de kinderen gekregen. Ik vind het echt vreemd dat merendeel van de christelijke vrouwen daar niet meer achter kunnen staan. Volgens mij heeft in onze tijd het ego aardig terrein geworden. 'Ik moet me toch ook ontplooien?' 'Dat werk kan net zo goed door een vrouw gedaan worden, ik ben daar misschien wel beter in.'
En inderdaad: de rol van moeder en vrouw is een rol waarin je jezelf veel moet wegcijferen. Veel geduld nodig hebt en veel ballen in de lucht moet houden. Op en top management. Maar het is ook heerlijk om er voor je kinderen te kunnen zijn uit school, als ze ziek zijn (ipv naar oma want mama moet werken), als ze extra gesteund moeten worden bij het schoolwerk. En zo zijn er nog zoveel belangrijke taken als vrouw in het gezin.
Hoe kun je je verantwoordelijkheid goed verstaan als je een groot gedeelte van de week met je hoofd bij je werk zit. Als je extra uren in je werk moet steken ivm bijscholing en nood? Vandaag geen tijd, oma wordt ingeschakeld. Kinderen worden opzij geschoven. Terwijl zij prioriteit nr 1 moeten zijn. Tegenwoordig staan zij op nr 2 en het werk op nr 1. En dan te bedenken van alle andere gelegenheden waarbij je oppas nodig hebt. Mijn ervaring is dat kinderen hoe langer hoe meer van oppas naar opvang gaan als je meer werkt.
Ook heeft een thuisblijfmoeder geen saai leven. Zij stelt haar leven in dienst van haar man en haar kinderen, zo God het bedoeld heeft. Zij kan heel goed ontplooien in deze rol. Anders ontplooien dan in een carrière ja, waar die ontplooiing niet op kinderen gericht is maar op eigenwaarde en geld. Ontplooien ten dienste van de grote Koning kan juist ook heel goed in het gezin.
Weleens over nagedacht waarom vrouwen wel twee dingen tegelijk kunnen en mannen niet ;-)?
Verder nog een algemene opmerking over de reactie van 3parels. Het grote probleem is dat de regering door de belastingen heen politiek bedrijft. Je hebt als eenverdienersgezin een zo'n hoge belastingdruk dat het bijna niet meer te doen is. Een stel wat ieder 20.000 euro verdient is duizenden! euro's per jaar beter af dan een echtpaar waar de man of vrouw alleen 40.000 euro verdiend. Dat is de reden waarom ik toch een baan heb ( en ook omdat ik het leuk vind hoor) maar ik hoef echt niet veel te verdienen. Ik werk echt niet omdat we nu zoveel luxe dingen willen. We hebben 1 auto gaan altijd in nederland op vakantie, wonen in een jaren 70 rijtjes huis. Mijn man verdient niet heel weinig maar het lukt ons bijna niet om van 1 salaris rond te komen. Het is te makkelijk om vrouwen die werken te zien als mensen die alleen maar zich zelf willen ontplooien of luxe paarden zijn die veel geld willen hebben voor luxe zaken
Jouw reactie is mijn situatie ook. Hier moet ik ook 1 dag werken, we kunnen anders gewoon net niet rondkomen.
Ik vind het leuk, maar het heeft een keerzijde. Ik heb een baan die nog wel eens wat extra uren van mij vraagt. Ik had liever de keuze gehad om thuis te kunnen blijven.
Mijn reactie is ook gericht op vrouwen die veel willen werken en denken te moeten ontplooien buitenshuis en dat thuis blijven maar saai is. Dat is nl heel afhankelijk van je instelling, je karakter en je kijk op de toekomst.
En het is niet goed voor de kinderen. Als je ze merendeel van de week moet uitbesteden. Ook al is je man meer thuis, mijn mening is dat de Bijbel ons leert dat dat de taak van de vrouw is.
Lees de eerste drie zinnen van mijn reactie nog maar eens opnieuw. Hierin geef ik al aan dat ik het niet per definitie verkeerd vindt als een vrouw werkt. Er zijn gezinnen waar dit niet anders kan. Helaas is er veel nood waardoor vrouwen een groot gedeelte van de week werken.
Maar ik vind wel dat een vrouw zo min mogelijk moet werken als de kinderen klein zijn. Als ze hele dagen naar school gaan, kan ze prima meer werken. Maar zijn ze nog onder de 4 dan vind ik dat ze gewoon veel meer thuis moet zijn als dit financieel mogelijk is. Ook moet je als stel van tevoren daar rekening mee houden als je je huis koopt. Zo hebben wij een kleiner huis gekocht, terwijl we ook meer hadden kunnen lenen maar hierdoor zou ik meer moeten werken.
Praat dan NOOIT alleen over "werken" als het betaald werk betreft. "Werk" wordt niet pas "werk" als je ervoor betaald wordt.
Ook door veel vrijwilligerswerk te doen kun je je gezin verwaarlozen, als man kun je je hier ook aan bezondigen door bijv meer met ambtswerk bezig te zijn en de grote afwezige te zijn in je gezin. Als je als moeder altijd met je huishouden bezig bent en continue loopt te poetsen, dan doe je het net zo fout als een vrouw die haar kinderen veel naar de opvang brengt of oppas, laten we dat ook benoemen.
Er voor je kinderen zijn is iets heel anders dan thuis zijn. Je kunt een moeder zijn die niet buiten de deur werkt, maar die er niet voor de kinderen is. Daar kan een vader zich ook aan bezondigen.
Laten we dan ook benoemen dat je als moeder je gezin kunt verwaarlozen als je wél elke dag thuis bent, maar als moeder teveel achter de pc zit. Of dat nu voor je werk is of voor de kerk. Voor je eigen plezier of vanuit gedrevenheid er voor de ander te willen zijn.
De thuisblijvende, maar emotioneel afwezige moeder achter mobiel of internet, is voor kinderen denk ik nog erger dan een lichamelijk afwezige moeder die buitenshuis werkt. In het laatste geval kan de oppas of opvang nog de nodige aandacht aan het kind geven.
- 1
- 2
