Verschillende soorten bekeringen in Bijbel

Wat wil de Bijbel zeggen met de vele verschillende soorten bekeringen? Mogen we daar uit afleiden dat de Heere mensen op verschillende manieren bekeert?

Je vraag is mij niet helemaal duidelijk, maar ik probeer te begrijpen wat je bedoelt.

Staan er verschillende soorten bekeringen in de Bijbel? Als eerste antwoord zou ik nee willen zeggen. Bij bekering is immers altijd sprake van omkeer en wel een omkeer van 180 graden. Je kunt niet half omkeren of driekwart. Het is goed of verkeerd, dood of leven, licht of duisternis. De verloren zoon liep eerst bij zijn vader vandaan en nadat hij tot inkeer gekomen was, liep hij naar zijn vader terug. Manasse, maar ook Paulus en Timotheüs hebben dezelfde omkeer meegemaakt.

Toch weten we dat omstandigheden verschillen en dat ook vanuit de persoonlijke beleving gezien er verschillen worden ervaren. Het is opmerkelijk dat juist die persoonlijke beleving in de Bijbel niet uitgebreid beschreven wordt. Misschien zou je graag hebben willen weten wat Paulus allemaal beleefd heeft in Damascus. Wat er staat, is genoeg en op dit punt is de Bijbel summier. Hiermee wordt voorkomen dat we ons op een verkeerde manier zullen spiegelen.

Dit alles betekent niet dat er geen verschillen worden ervaren. Bunyan heeft niet voor niets na de christenreis de christinnereis geschreven. Gods werk in altijd persoonlijk en uniek. Ik maak dit graag duidelijk met het voorbeeld van de natuurlijke geboorte. Elke geboorte is een geboorte, maar vrouwen die meerdere bevallingen hebben meegemaakt, zullen je kunnen vertellen dat elke bevalling anders was. De tijdsduur en de pijn waren niet gelijk. Bij de ene bevalling was de pijn beter draagbaar dan bij de andere, maar duurde het wel veel langer. Objectief gezien kun je dus niet gemakkelijk zeggen dat er de ene keer meer pijn was dan de andere keer, hoewel het waarschijnlijk is dat iemand na een paar jaar een beetje vergeten is dat het lang duurde, maar nog wel goed weet hoe intens het die andere keer was. Dit voorbeeld kan misschien helpen om te begrijpen dat de bekering van de een anders is dan die van de ander. 

De Heere bekeert zondaren en doet dat door middel van de oproep tot bekering. De Heilige Geest gebruikt deze oproep zonder dat vooral te voorspellen valt hoe dat tot in detail zal gaan. Uiteindelijk gaat het er niet om in welke weg wij bekeerd worden, maar óf het gebeurd is. In dit verband moet ik denken aan een uitspraak die ik eens ergens las: als uw bekering precies zo gegaan is als u had verwacht, is het geen werk van God, maar van uzelf geweest.

Ten slotte merk ik op dat bekering geen eenmalige, maar een voortgaande zaak is. Pas bij de laatste snik is de bekering af en is de oude mens voor eeuwig weg.

Ds. R. W. Mulder