Wandelen op de derde weg

Ds. J.D. Heikamp | 125 reacties | 24-12-2015| 08:05

Aan ds. Heikamp. Zelf hoor ik bij de HHK, maar doordeweeks kerk ik ook wel eens ergens anders. Meerdere malen hoor ik bij de Ger. Gem. (in Ned.) dat er buiten de twee wegen nog een weg is, zo lijkt het tenminste. Namelijk, voor de mensen die er tussenin zitten. Die de armen nog niet om Christus heen kunnen krijgen, maar wel alle kenmerken bezitten van wedergeboorte en waar dit enkel nog toegepast moet worden. Dat de vergeving der zonden niet direct een weldaad is, maar waar de schuld nog bedekt ligt. Ik begrijp dit niet zo goed. Dit hoor ik niet binnen onze gemeenten. Daar wordt hier juist voor gewaarschuwd. Wat wordt met die ‘derde weg’ bedoeld? Een predikant mag toch geen rust geven voordat een mens door de Heere is overgezet?

Onlangs was ik op bezoek bij een hoogbejaarde Staphorster moeder en vroeg haar naar de welstand voor de eeuwigheid. Ze zei: ik wandel op de derde weg. Ik vroeg: wat bedoelt u daarmee?
 
Ze antwoordde: Ik voel me op de brede weg niet thuis en op de smalle weg wandelen Gods kinderen en daar behoor ik niet bij. Voor mij is de derde weg dus: ik ben van kindsheid opgegroeid met Gods Woord en heb getracht ernaar te leven en ga nu meer dan 75 jaar naar de kerk. Ik doe dat met plezier. Vooral in de tijd van de mond en klauwzeer ziekte zochten we het alleen bij de Heere. Met de polio epidemie gingen we vaak als gezin op de knieën om de Heere te bidden of hij ons en onze kinderen zou willen sparen. Tijdens de ziekte van mijn man voelde ik mij ondersteund door de Heere. Hij sprak eens tot mijn hart: Ik ben uw Man, de Heere der Heirscharen. Dat was mijn vertroosting en tot bemoediging. Ik bid veel om bekeerd te mogen worden, want ik kan met al deze weldaden niet God gaan ontmoeten, want ik ken de Persoon van de Heere Jezus niet. Ofschoon mijn hart soms brandend van verlangen is om dat te mogen leren kennen in mijn hart. Ik heb veel teksten en verzen met kracht in gedachten gehad en dat deed mij goed. Het verloren gaan onder Gods recht is mij bevindelijk vreemd en heb ik nooit Gods lieve recht omhelst om het eens te zijn met het verloren te moeten gaan. Ik ken geen dodelijkst tijdsgewricht en daarom geen vergeving en het bloed van Christus is niet toegepast aan mijn ziel. Ze zei verder: ik lees graag preken van Van der Groe en daar is nog nooit iemand mee verloren gegaan. Hij spreekt zo liefelijk over het aannemen van Christus als Borg en Hij Zijn arm slaat om de ziel van een verloren zondaar. Want er is geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn. 

Dat bedoel ik nu te wandelen op de derde weg. Het is de weg van mijn tranen, geloven en kenmerken van wedergeboorte, buiten de geloofsgemeenschap met Christus. Helaas is de derde weg een weg die voor mij uitloopt in de hel als het blijft zoals het er nu voorsta. Wie een andere weg leert dan de dood in Adam en het leven in Christus die dwaalt ten zeerste. Zeker moet geleerd worden hoe de Heere dat werkt door Zijn lieve Geest in het hart van een verloren zondaar. Dan worden alle gronden buiten God en Christus afgesneden en krijgt God alle eer! Ik hoop zo dat de Heere het mij, uit vrije genade om Christus wil, nog komt te schenken, voordat het eeuwigheid voor mij wordt.

Met dit heldere en eenvoudige getuigenis van deze moeder ligt veel stof tot overdenking. Laten we het hier maar bij houden om niet terecht te komen in dogmatische en theologische strikken.

Met hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.D. Heikamp

• Geboortedatum:
  09-11-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Staphorst
• Status:
  Actief

288 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven