Wandelen op de derde weg
Ds. J.D. Heikamp | 125 reacties | 24-12-2015| 08:05
Vraag
Aan ds. Heikamp. Zelf hoor ik bij de HHK, maar doordeweeks kerk ik ook wel eens ergens anders. Meerdere malen hoor ik bij de Ger. Gem. (in Ned.) dat er buiten de twee wegen nog een weg is, zo lijkt het tenminste. Namelijk, voor de mensen die er tussenin zitten. Die de armen nog niet om Christus heen kunnen krijgen, maar wel alle kenmerken bezitten van wedergeboorte en waar dit enkel nog toegepast moet worden. Dat de vergeving der zonden niet direct een weldaad is, maar waar de schuld nog bedekt ligt. Ik begrijp dit niet zo goed. Dit hoor ik niet binnen onze gemeenten. Daar wordt hier juist voor gewaarschuwd. Wat wordt met die ‘derde weg’ bedoeld? Een predikant mag toch geen rust geven voordat een mens door de Heere is overgezet?
Antwoord
Onlangs was ik op bezoek bij een hoogbejaarde Staphorster moeder en vroeg haar naar de welstand voor de eeuwigheid. Ze zei: ik wandel op de derde weg. Ik vroeg: wat bedoelt u daarmee?
Ze antwoordde: Ik voel me op de brede weg niet thuis en op de smalle weg wandelen Gods kinderen en daar behoor ik niet bij. Voor mij is de derde weg dus: ik ben van kindsheid opgegroeid met Gods Woord en heb getracht ernaar te leven en ga nu meer dan 75 jaar naar de kerk. Ik doe dat met plezier. Vooral in de tijd van de mond en klauwzeer ziekte zochten we het alleen bij de Heere. Met de polio epidemie gingen we vaak als gezin op de knieën om de Heere te bidden of hij ons en onze kinderen zou willen sparen. Tijdens de ziekte van mijn man voelde ik mij ondersteund door de Heere. Hij sprak eens tot mijn hart: Ik ben uw Man, de Heere der Heirscharen. Dat was mijn vertroosting en tot bemoediging. Ik bid veel om bekeerd te mogen worden, want ik kan met al deze weldaden niet God gaan ontmoeten, want ik ken de Persoon van de Heere Jezus niet. Ofschoon mijn hart soms brandend van verlangen is om dat te mogen leren kennen in mijn hart. Ik heb veel teksten en verzen met kracht in gedachten gehad en dat deed mij goed. Het verloren gaan onder Gods recht is mij bevindelijk vreemd en heb ik nooit Gods lieve recht omhelst om het eens te zijn met het verloren te moeten gaan. Ik ken geen dodelijkst tijdsgewricht en daarom geen vergeving en het bloed van Christus is niet toegepast aan mijn ziel. Ze zei verder: ik lees graag preken van Van der Groe en daar is nog nooit iemand mee verloren gegaan. Hij spreekt zo liefelijk over het aannemen van Christus als Borg en Hij Zijn arm slaat om de ziel van een verloren zondaar. Want er is geen verdoemenis voor hen die in Christus Jezus zijn.
Dat bedoel ik nu te wandelen op de derde weg. Het is de weg van mijn tranen, geloven en kenmerken van wedergeboorte, buiten de geloofsgemeenschap met Christus. Helaas is de derde weg een weg die voor mij uitloopt in de hel als het blijft zoals het er nu voorsta. Wie een andere weg leert dan de dood in Adam en het leven in Christus die dwaalt ten zeerste. Zeker moet geleerd worden hoe de Heere dat werkt door Zijn lieve Geest in het hart van een verloren zondaar. Dan worden alle gronden buiten God en Christus afgesneden en krijgt God alle eer! Ik hoop zo dat de Heere het mij, uit vrije genade om Christus wil, nog komt te schenken, voordat het eeuwigheid voor mij wordt.
Met dit heldere en eenvoudige getuigenis van deze moeder ligt veel stof tot overdenking. Laten we het hier maar bij houden om niet terecht te komen in dogmatische en theologische strikken.
Met hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Dus de derde weg is geen weg op zich maar het begin van de smalle weg." Ik zou dit zo niet durven zeggen. De derde weg bestaat niet. Dat zoveel mensen gaan steigeren als je dit zegt, is veelzeggend. Vasthouden aan een stukje religiositeit waarvan de houdbaarheidsdatum in het verleden ligt. Het is niet fijn te horen dat als je niet op de smalle weg zit het alternatief de brede weg is. Juist die plaats van de brede en smalle weg is veelzeggend. Mensen die inderdaad dicht erop zitten, maar uiteindelijk toch op de brede weg zitten.
Waar ik dan wel weer blij van kan worden is dat we gelukkig een God hebben die er dwars door heen kan breken. Nee, niet met geweld, maar met Zijn liefde.
Mensen die op de derde weg zijn komen inderdaad niet allemaal bij Jezus uit. Maar dat zijn dan de tijdgelovigen of huichelaars. Er zijn ook mensen die niet oprecht in Jezus geloven, maar dat betekent niet dat er geen waar geloof in Jezus bestaat.
Wanneer God door genade laat zien dat er alleen in Jezus behoudenis is, kan het niet anders of men laat alle valse gronden varen.
Er is geen derde weg, ook geen maar.
Hij is er niet. Punt.
Het woord derde weg zou verboden moeten worden.
Terug naar het Evangelie, zonder gepeuter in de verborgen werkzaamheden van Gods Geest.
Daar krijg je alleen maar uitwassen en verwarring van, dat zie je maar weer, het is om te huilen. Mensen wordt hierdoor het zicht benomen op Christus, je merkt het uit de vragen in de rubriek.
In de preek moet Christus in het volle licht staan.
Zijn werk, Zijn offer voor een verloren wereld, Zijn liefde. Kortom het Evangelie.
Terug naar de eenvoud van het Evangelie.
Lees 2 korinthe 11 vers 3, dan weet je wie er bezig om het evangelie ingewikkeld te maken!
Wat ik duidelijk wil maken is dat er naar mijn mening mensen zijn die wel degelijk op de smalle weg zijn, maar niet meteen Christus kennen. Dat wat door anderen derde weg genoemd wordt. Noem het zoals je het noemen wilt.
?
Haar belijdenis spreekt van droefheid naar God,
en dat werkt een onberouwlijke bekering, mag dat op de tijd van de Heere?
mag dat zelfs bij het naderen van de dood? ps 68 dat zingen wij toch?
In plaats van al die commentaren op zoek naar de schuldvraag is het beter
deze zr bij de Heere te brengen in onze gebeden ,op dat zij handen mag
krijgen om het heil toe te mogen eigenen
'Er is geen derde weg, maar wanneer men zich op de smalle weg bevindt kan Christus (in het begin!) nog wel een verborgen Persoon zijn.
Dit bestrijd ik ten zeerste. Zoek de hele Bijbel maar na. Iemand die op de smalle weg is, kent Christus.
Even een handvol teksten:
1. Zovelen Hem (Jezus) aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden.
2. Die de Zoon heeft, heeft het leven. Wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet.
3. Ik ben de Wijnstok, [en] gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen.
4. Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden.
5. Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.
Ik snap de uitspraak wel. Er zijn mensen op zoek. Ze zien dat ze zo niet sterven kunnen. Proberen de wet te houden en zo de zaligheid te verdienen. Tot ze uitgewerkt raken met Paulus (ik ben door de wet der wet gestorven). En raken vermoeid aan Christus voeten en smeken om genade... en krijgen dit. In de GG wordt soms gedacht dat zo'n zoekende ziel al op de smalle weg is. Dit is pertinent niet zo. Deze persoon is nog buiten Christus, heeft nog geen genade ontvangen. Hij komt nog met zijn eigen werken tot God. Maar God eist een volmaakte gehoorzaamheid en is dus nog vertoornd omdat hij de wet niet volmaakt houdt. De Enige die dit wel deed, is Christus. Stop dus met werken en geef je over.
De oudvaders zeiden wel eens : de Heere ziet dat je loopt te zoeken en Hij weet dat je om genade gáát smeken. Daarom maakt hij je in die tijd onsterfelijk. Mooie gedachte, achteraf bezien.
Het gevaar aan deze leer in de GG is, dat zondaars die wel lopen te tobben, maar nooit tot Christus gaan, half zalig gesproken worden. Deze mensen rusten dus op zandgrond en dit kán verkeerd aflopen. Iemand die loopt te tobben, moet dus op Christus gewezen worden (bouw je huis op de rotsgrond). En niet bemoedigd worden met een uitspraak dat hij al op de smalle weg is, maar Christus nog niet kent. Levensgevaarlijk.
Misschien lees ik het verkeerd, maar ik zie veel tegenstrijdigheden en on-Bijbelse weggetjes, die zij nog moet ervaren ipv zich laten zaligen en zich overgeven aan de Heere Jezus Christus.
Nog iets met preken van van der Groe zij er al velen verloren gegaan ook met preken van welke predikant ooit, alleen met Christus is nog nooit iemand verloren gegaan.
"Iemand die op de smalle weg is, kent Christus."
Nee, dat ben ik niet met je eens. Droefheid naar God, ellendekennis of het missen van God is oa een vrucht van in Christus zijn, maar dan is de Middelaar nog niet geopenbaard. De ene krijgt sneller kennis aan Christus, bij de ander duurt dat langer. Daarom geeft de Bijbel ook zo veel bemoedigende teksten voor degenen die uitzien naar de Zon der Gerechtigheid. Daarom zijn er ook kinderen van God die niet aan het avondmaal durven gaan omdat het zo verborgen kan liggen. Door hun ongeloof en zonden. Maar die hebben tocht het ware geloof. Die zijn in Christus, maar nog zonder de openbaring van Christus aan hun hart als de schuldovernemende Borg.
Ebenezer Erskine: Het sterke geloof doet de ziel echter wachten op de tijd die God de juiste acht en zegt: ‘Ik zal mijn gebed tot u richten en wacht houden (Psalm 5). Ik zal uitzien naar de Heere, ik zal wachten op de God van mijn heil; mijn God zal mij horen (Micha 7).’
Waar het ware geloof is, daar is de ziel leeg en rusteloos, zoals een vis die buiten het water is of en been dat uit zijn gewricht is, totdat het enig zicht krijgt op Christus en dan keert het inderdaad weer tot zijn rust.
Noem eens iemand in het NT waar het zo bij gegaan is.
In plaats dat dit idee/gevoel met kracht wordt afgewezen wordt er in plaats daarvan mee gekoketteerd omdat het kennelijk zo'n fijne bevindelijke stand is. Maar: het is niet waar!!
Weet u waarom het me zo woedend maakt? Omdat ik denk aan mijn moeder van 85, die door dit soort twijfelzaaierij verstrikt zit in het idee dat ze toch niet zomaar het geloof kan aannemen, want er moet wel iets heel bijzonders met haar gebeuren. En ondertussen zit ze zó in angst over haar naderende levenseinde!
En hoe vaak wij haar ook wijzen op de rijkdom van Gods beloften in de Bijbel, onze woorden schijnen niet aan te komen. Nu weet ik ook wel dat haar zaligheid gelukkig niet van onze woorden en gebeden afhangt, maar u begrijpt wel wat ik bedoel.
Het mij zo bekende mystieke gepraat over 'dat volk': wat koop ik er voor? Wat kennen die predikanten die hier zo ingewikkeld over kunnen praten en preken nu eigenlijk zélf van de ruime genade van de Heere Jezus?
(PS. Refowebredactie: ik weet dat ik met een scherpe toon reageer, maar het komt uit de grond van mijn hart)
De Heere moet het doen...ja maar Hij heeft alles gedaan!...maar je moet het wel geloven!
Ze worden bang gemaakt. Dat je zelf niet kunt geloven, en dat je zo dus Jezus steelt!
Als wij mensen niet met het evangelie kunnen bereiken..kunnen we alleen nog voor ze bidden.
Predikanten en voorgangers hebben zo'n enorme verantwoording....de andere kant is dat wij zelf ook hoogst verantwoordelijk zijn wie of wat we geloven!
In diezelfde preek haalde hij een uitspraak van Søren Kierkegaard aan: "De Bijbel is heel gemakkelijk te begrijpen. Maar wij christenen zijn een stelletje sluwe oplichters. We doen net alsof we de Bijbel niet kunnen begrijpen, omdat we heel goed weten dat op het moment dat we het wel begrijpen, we gedwongen zijn om overeenkomstig te handelen."
De Bijbel roept op om niet in angst, maar in vertrouwen te leven. Nee, we kunnen het niet manifesteren, maar als puntje bij paaltje komt hebben we er geen zin in ook. Anders zouden we net als de wijzen uit het Oosten wel echt opzoek gaan en vinden. Dat is heel wat anders als een Herodes die doet alsof hij graag die Koning wil aanbidden.
''Noem me iemand uit het NT waarbij het zo gegaan is..''
Het verhaal van de farizeeër en de tollenaar. De tollenaar staat achterin de tempel en smeekt bevend: ''O God, wees mij zondaar genadig.'' Je zou zeggen: die man is besneden, hij weet toch dat het altaar er is en dat de offeranden wijzen op de vergeving van de zonden, als heenwijzing naar de Messias?
Misschien heeft hij inderdaad wel eens verheugd naar het altaar gekeken en geloofd dat de zaligheid alleen in de beloofde Messias ligt. Het was voor hem echter nog niet toegepast. Hij kon zich dit nog niet toe rekenen. Dan zou hij daar niet meer zo staan te smeken.
Iemand die echt verlangt naar vergeving van zonden zal dat ontvangen. Dwars door alle obstakels heen. Zij die treuren, ZULLEN vertroost worden!
Eens. Ik zou ook wel de stokbewaarder willen noemen.
@Samanthi
Waar zeg je specifiek NT? Ik bedoel: de gang van Israel in het OT is de gang van de kerk. Ik denk dat Gods kinderen veel bevindelijk onderwijs kunnen halen uit het Oude Testament. Daar staan de gangen van Sion verder uitgewerkt. Daarnaast: denk aan de geschiedenis van Mefiboset.
Wat je bedoelt zijn mensen die door de wet gedreven worden en getrokken door de Heilige Geest. Maar als deze mensen sterven voordat ze Christus aangenomen hebben, gaan ze verloren. Dit klinkt scherp.
Maar het is heel eenvoudig. God heeft ons volmaakt gemaakt (in Adam). Als wij sterven komen we bij hem terecht en moeten we Hem een volmaakte gerechtigheid leveren. Dat kunnen we niet. Nou zijn er 2 manieren om wel volmaakt voor God te verschijnen. De weg van de werken of de weg van het geloof. In de weg van werken zijn er heel veel opties (je houdt met de islam de 5 zuilen, je probeert met de Joden de wet te houden, je probeert met de wereld netjes te leven, je probeert met de bevindelijken allerlei ervaringen op te sparen). Maar ik kan je nu alvast zeggen dat dat niet gaat werken. Het enige wat redt is een volmaakte gehoorzaamheid. Namelijk die van Christus. Er kunnen allerlei ervaringen en gevoelens zijn vóórdat iemand tot Christus gaat of getrokken wordt, maar dit is allemaal van 0 en generlei waarde voor God. Want Hij eist een volmaakte gehoorzaamheid.
Die tollenaar was net zo schuldig als de farizeeër toen ze in de tempel kwamen. Maar toen hij riep: o God, wees mij, de zondaar genadig! werd hij gered. Rom 10: 13 Want een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.
Zo ruim is redding nu. In de weg van de werken gaat het moeilijk. Maar in de weg van de genade is het zo ruim, zo vrij.
Wij vallen zo makkelijk weer in de weg van de werken. Want dan denk je dat je toch zo en zo vaak moet bidden en goed moet bidden. En hartelijk moet bidden.. En goed voor je naaste moet zijn. ja, want dan ben je een echt kind van God. Nee... in mijzelf vind ik de dood (ook in mijn godsdienst), maar het leven vind ik buiten mezelf in Christus.
En al die twijfelaars van het Heilig Avondmaal (waaronder ik), zien teveel op zichzelf. Ik heb soms slechte gedachten van God, ik eer mijn ouders niet, ik, etc etc. Maar we komen daar als zondaars. Een ieder die slecht is (...) ete van Mijn brood en drink van de wijn die Ik gemengd heb.
Maar zie nu eens op Christus! Volmaakt de wet van God gehouden, de zonde volledig betaalt.
Ik heb een burn-out gehad. Het ging zo diep dat ik niet meer kon bidden of lezen. Zo weinig energie. Dan zou je toch denken dat je van het geloof afgevallen bent? Nee hoor, want er is niets, niets, niets in mij (niet in mijn zuchten, niet in mijn bidden, niet in mijn teksten, niet in mijn bevindingen, niet in mijn gevoelens) wat meetelt.
Zij die treuren zullen vertroost worden. Niet: zij die het niet zeker weten. Zij die treuren om zichzelf en de hand uitstrekken naar Hém, zullen vertroost worden. Moeten we eerst voelen dat de Heere ons ook wel wil? Wat een arrogantie... Hij heeft Zijn Zoon gegeven, zou Hij ons met Hem niet alle dingen schenken? Buig, buig, buig voor Hem. O God, mijn ongeloof!
De teksten die je aanhaalt van Erskine, gaat (mijns inziens) over een gelovige die in het donker zit. Want hij zegt míjn (!) God zal mij horen. Niet: Misschien zal God me horen. Zie psalm 88. O God, van míjn heil.
Verder kan ik iedereen het boekje van Spurgeon 'rondom de enge poort' aanraden. heeft mij erg geholpen om een scherper zich te krijgen op de rechtvaardiging . http://www.theologienet.nl/documenten/Spurgeon,C.H.%20Raad%20voor%20zoekenen.pdf
Bemoedigende teksten! Dank. Erskine klopt in deze context niet idd. Boekje van Spurgeon heb ik gelezen en herlezen (al wie ie liever dat we t weggeven :D)
Nog een aanvulling. In het NT wordt gezegd: Geloof in de Heere Jezus en u zult gered worden. Die Persoon kan niet verborgen zijn. Op elke blz. van het Woord staat Hij. Hij wil zich laten kennen. Aan iedereen.
Zegen!