Beschermende vader
C. M. Chr. Rots - de Weger | 10 reacties | 07-11-2015| 11:25
Vraag
Ik ben 15 jaar en ik woon bij mijn vader. Mijn vader is echt heel beschermend, soms wel te. Hij moet mijn vriendjes altijd goedkeuren. Mijn oom woont hier ook en hij is ook beschermend. Bij mijn broertje vinden ze alles goed, maar bij mij niet. Hoe moet ik aan hen vertellen dat ik een vriendje heb? Ben heel zenuwachtig.
Antwoord
Beste jongedame,
Ja joh, vaders willen graag de állerbeste voor hun dochters! Logisch, toch? Dat jij nu zenuwachtig bent over het vriendje dat je vader nog niet kent, doet mij denken aan een vriend die sowieso geen goedkeuring krijgt... dus die niet bij jou past. Dat is het eerste, maar ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten. Misschien is je vriend een geweldige jongen. Als dát zo is, neem hem dan vol trots mee naar huis. Laat dan aan je vader zien dat hij de ‘ware’ is, de man die zijn dochter gelukkig gaat maken. Spannend is dat allemaal natuurlijk wel. En dat blijft het ook heus nog wel, totdat je vader hem daadwerkelijk heeft leren kennen. Die spanning hoort er toch ook een beetje bij? Een vriend... dat is ook niet zómaar iemand!
Wees maar blij met een beschermende vader, die zeer zeker het beste voor zijn kinderen wil en die zijn eigen ervaringen met zich meedraagt. Ongetwijfeld wil hij jou ook beschermen tegen teleurstellingen. Lastig misschien als je vijftien bent, dat zal best wel. Maar op je vijftiende heb je de (levens)wijsheid nog niet in pacht en een beschermende vader gewoon af en toe nódig!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Want 15 is rijkelijk jong om met serieuze relaties te beginnen.
En op jouw leeftijd is school en leren het belangrijkste.
De rest komt later wel.
Echt wel.
Dat is een beetje een dooddoener en een domper, maar wel waar.
En weet ook wel dat jonge mensen niet zoveel geduld hebben.
Rijmpje en wijze levensles van mijn grootmoeder (1887-1985)
3 x 6 is veel te jong
3 x 7 wacht nog maar even
3 x 8 dat zal wel gaan
3 x 9 samen voor het huwelijk gaan
Leer dat maar.
Want dat is een eeuwenoude Nederlandse wijsheid.
Het is met dit soort wijsheden zo dat je de waarheid ervan pas inziet wanneer je zelf oud bent.
Maar dat is normaal en geeft dus niks.
Verder hoop ik dat de HEERE jou nog op Zijn wegen zal leiden.
Vertrouw er maar op dat Hij er wel voor zal zorgen dat je een man krijgt die bij jou past. En bid er dan ook maar voor.
Nu nog niet.
Want nu moet je leren, studeren, je huiswerk maken, rijtjes stampen in tussenuren voor een proefwerk.
Samen met de andere meiden op weg naar school giebelend en beppend met zijn vieren naast elkaar fietsen en iedereen in de weg zitten.
Jongens voor de gek houden, van je kamer een vuilnisbelt maken, bij je ouders zeuren om beltegoed en die mooie nieuwe kleren die iemand anders al heeft.
Borden vol stamppot zuurkool, of macaroni, of nasi wegwerken.
Je broertje plagen en de baas over hem spelen.
Veel te lang achter de PC zitten.
En dan tot je schrik ontdekken dat het al 3 uur `s morgens is, terwijl je er om 7 uur al weer uit moet, enz., enz..
Kortom je gedragen als een meid van 15.
Dat weet een man van bijna 60, die zelf 4 kinderen heeft, waarschijnlijk een stuk beter.
En er zijn waarheden en wijsheden die tijdloos zijn.
Dat kunnen inderdaad harde waarheden zijn.
Maar wanneer je daarmee kunt voorkomen dat een kind van 15 haar toekomst en haar scholing weggooit, omdat zij haar prioriteiten verkeerd stelt, zijn dat wel nuttige waarheden.
Want op die leeftijd moet je l e r e n..
Tenzij je later in de uitzendbureaucarroussel wilt belanden, die je van het ene flutbaantje met een flutcontract naar het andere voert, waarbij je nog van geluk mag spreken dat je werk hebt. En later misschien wel meer banen tegelijk moet nemen om gewoon rond te kunnen komen.
Zou jou wel eens willen zien, op onzalige uren in ploegendienst in een of ander distributiecentrum andermans dozen verwerken. Totdat je handen trillen van vermoeidheid en stress en jouw voeten aanvoelen of je op gloeiende kolen loopt.
Voor een minimum loontje en een baas die je dagelijks duidelijk maakt dat er voor jou 10 anderen zijn.
En dan thuiskomen om te zien dat er een hele stapel rekeningen op je deurmat, of in je mailbox zijn; gas, water, elektriciteit, gemeentebelasting, telefoon, etc. En dan wakker liggen, met je afgebeulde lijf, omdat je de huur (want een hypotheel krijg je nooit) niet kunt betalen.
En je voor je eten naar de voedselbank moet.
Op een ouwe fiets.
Dat is het echte leven.
Geen ''en zij leefden nog lang en gelukkig''-sprookje.
Zo'n toekomst zou ik dat kind heel graag willen besparen.
En wanneer dat dan tot resultaat heeft dat er met deuren wordt geslagen en er een paar dagen tranen op haar kussen vallen dan moet dat maar.
Daar komen kinderen van die leeftijd snel genoeg overheen.
Wanneer het echt werk, vanuit Gods voorzienigheid, is met die jongen kan dat best een jaar of 4/5 wachten. Totdat zij beiden volwassener zijn.
En beter op het leven, het echte leven wel te verstaan, zijn voorbereid.
het kan zijn dat iemand van 15 jaar meer levenslessen en wijsheden heeft dan u met u 60 jaren, want God geeft ieder zijn deel de ene veel de ander minder, de ene op jonge leeftijd, de ander wat ouder,
u vindt carierre maken wel heel belangrijk... en gebruikt dit om de liefde weg te stoppen
echter ik weet jongeren die vanaf hun 15 verkering hadden en na 6 a 7 getrouwd zijn,
ze hebben niets te klagen wat betreft: werk en inkomen als mede zegeningen,
cariere maken is hoofdzakelijk weg gelegt voor personen die ontevreden zijn met een opeltje van 5 jaar oud,
maar God vraagt niet hoe jong het opeltje of mercedes is hij vraagt om te leven tot zijn eer en liefde en dan past daar elke baan bij, dan past daar elk inkomen bij en dan hoeft men niet leven in rangen en standen zoals vroeger, zoals u voorsteld
dan moet je niet met je 22 getrouwt te zijn en met je 25ste moeder van minstens 2 kinderen zijn,
God bestuurd alles naar zijn wil en dan heb jij en ik eraf te blijven wat het levenspad word van en jongere van 15 of 16
zeker als het gaat om de liefde tegen te houden, ik ken er ook die ooit hun liefde of liefste moesten afstaan met als reden te jong enz en ze zijn nu ongelukkig ongehuwd en hebben er al 10tallen jaren spijt van dat ze naar andere geluisterd hebben.
Verder zegt u dat studie belangrijk is op deze leeftijd. Laat ik als eerst zeggen het daar in eerste instantie mee eens te zijn. Echter, je kunt nog zo'n goede studie hebben gedaan, er zijn in dit leven helaas geen garanties. Als u dan eerlijk wilt zijn, zeg dit er dan ook bij. Ik heb zelf een studie gedaan, maar zit ook werkloos thuis.
Wat me ook opvalt is de enigszins denigrerende toon hoe u over uitzendkrachten spreekt. Ja, er zijn mensen die daarin belanden. Echt niet, omdat ze daar naar opzoek waren (uitzonderingen daargelaten). Wel, omdat het niet in hun vermogen ligt te studeren. Niet iedereen kan een baan op kantoor hebben. Ook de stratenmaker of de ploegendienst van wat dan ook is nodig.
Natuurlijk gun je je kind een royaal inkomen. Echter is dit toch niet het einde van alles? Gods voorzienigheid kennen we niet. We kunnen dat niet voor de andere bepalen. Ja, ik heb ook mijn bedenkingen bij iemand van 15 met een relatie, maar kan het dan ook gelijk niet? Omdat het tegen mijn gevoel ingaat, tegen de huidige trend. Nee, God werkt dwars door alles heen. Zijn voorzienigheid is vaak niet uit te stippelen. Zijn weg was door de zee en Zijn pad door grote wateren, maar Zijn voetstappen werden niet bekend (Ps. 77). Ja, God zij dank gaat Hij door met Zijn plan. Dwars door alles heen. Tegen wat wij misschien als 'normaal' zijn gaan zien. Wat is 'normaal'? Normaal is dat Zijn wil in ons leven geschieden mag. Laat dat het gebed zijn, voor de vraagstelster en voor ons. 'Leer mij Uw wil te verstaan in mijn leven.'
Wat een toon slaat u aan over banen die in uw ogen minder niveau hebben. Over flutbanen en flutcontracten, over ploegendiensten. Ik wil het nog wel eens meemaken dat u in het verzorgingstehuis om 19:00 uur in uw broek poept en pas tijdens de ochtenddienst geholpen wordt. Dan bent u blij dat er een ploegendienst is. En bepaalde zaken gaan nou eenmaal 24 uur per dag door in ploegen en dat is maar goed ook.
Jammer dat er tegenwoordig soms zo denigrerend gedaan kan worden over banen waarin er gesjouwd en met het lichaam gewerkt moet worden. Iedere baan heeft zijn waarde. Daar is niks mis mee.
Helaas komen sommige mensen nou eenmaal niet toe aan een Hbo-diploma, ook als ze dit niveau wel hebben. Er is wel iets meer nodig dat niveau om een diploma te kunnen behalen. En die stratenmaker waar u uw neus misschien voor ophaalt, is wel een vakman! Als u eens wist wat daar allemaal bij komt kijken.
Ik ben het met u eens dat jong vaste verkering krijgen niet wenselijk is. Maar als ouders dit goed begeleiden kunnen jongelui hun school gewoon afmaken hoor. En de kans dat op die leeftijd de ware langskomt is klein. Wie vind het op die leeftijd nou niet spannend verkering te hebben? Het hoort erbij hoor.
En ook als een stel jong samen is en jong trouwt, kan men prima eerst studie afmaken.
Aan de andere kant denk ik ook dat we on soms teveel blindstaren op het al dan niet hebben van de juiste papieren. Nee, ik zeg niet dat je geen opleiding moet doen. Echter wordt dit denk ik wel zwaar overschat. Ben geregeld mensen tegengekomen die MBO gedaan hebben, maar als een HBO'er overkomen. Het tegengestelde trouwens ook. Je vraagt je soms hoofdschuddend af hoe iemand zijn HBO diploma behaalt heeft.
Inderdaad, ik heb ook zo'n man thuis. Hoog niveau, op de Havo begonnen maar de mavo nog niet gehaald op D. Hij kan de druk ook niet aan. Wist niet wat ie wilde. Werd van huis uit niet voldoende gestimuleerd. Voetbalde liever, kon de concentratie niet opbrengen. Hij heeft nu een baan waarin hij heel veel plezier heeft, alle diploma's gehaald heeft, verdient goed, maar het is zwaar werk en is 's avonds echt heel moe en baalt ervan als ik weg ben in de avonduren omdat hij zo moe is. Er wordt nogal eens denigrerend over zijn baan gepraat.
Maar ik weet dat hij belangrijk en gevaarlijk werk doet, je riool zal maar eens verstopt zitten en als je maar eens niet meer kunt doortrekken. Of je stoept verzakt en de tegels staan alle kanten op. En wat ze allemaal tegen kunnen komen in de grond. Stroomkabels waar hoogspanning op staat. Geloof me, ook dat werk is verantwoordelijk werk net als accountant zijn.
En als onze tuin een opknapbeurt nodig heeft, heb ik expertise in huis. En mooi dat het wordt! Zelf familie en vrienden profiteren hiervan mee.
Een belangrijke baan dus!
Verder lijk je vooral je eigen verleden nog mee te slepen, waardoor je het idee hebt dat iedereen bezig is met 'dating for fun'. Hoewel er zeker een groep zal zijn die dit doet, geloof ik niet dat dit de standaard is.
En ja, het zal pijn doen als er relaties verbroken worden (zelf twee keer meegemaakt). Dat kan je proberen uit de weggaan, maar ik geloof niet dat dit goed is. Een leven zonder pijn is geen leven. Niet dat ik mensen pijn toewens, maar het verdiept je leven en bij mij denk ik de manier waarop ik tegen relaties aankijkt wel. Relaties zijn het einde niet. De ellende begint dan vaak pas. Hoe vaak lopen blijdschap en verdriet niet dwars door elkaar heen? Alles bij elkaar denk ik dat wanneer je verbroken relaties hebt, je een genuanceerder beeld kan ontwikkelen over de positieve en negatieve kanten ervan.