Groot vermoeden dat man autistisch is

Ik lees een soort wanhoop in de vraag, vraagstelster is bang om er onderdoor te gaan. Uit ervaring weet ik dat een diagnose vaak wel opluchting geeft en berusting, bij beiden. Misschien dat de echtgenoot van deze mevrouw nog in een ontkenning zit, hij weigert onderzoek en dan is het heel zwaar voor deze mevrouw.
Lieve mevrouw, zoals mevrouw Rots adviseert, zoek een klankbord. Erover praten (ook met lotgenoten), lucht op. Kijk eens bij Helpende Handen.
www.helpendehanden.nl/lotgenotencontact.
Veel geduld en liefde toegewenst!

Helemaal eens met mevr. Rots. Een diagnose verandert de situatie niet. Iemand vinden waar je je verhaal bij kwijt kunt is belangrijk. Al begrijp ik dat je het heel moeilijk en zwaar vind om ermee te leven, het vraagt heel veel van je. Probeer een manier te vinden hoe er mee om te gaan. Bid om wijsheid, moed en kracht in deze moeilijke weg! Dan zál Hij je leiden... en dragen, echt waar!

Autisme is een paraplu-woord voor allerlei vormen. Als uw partner één van de vormen heeft, is dat voor u echt niet gemakkelijk. Zeker niet als uw man sterk in zwart-wit denkt. Geen compromissen kan sluiten, zijn mening niet kan bijstellen. Ook als uw man sterk hangt aan structuur kan dit een flink probleem zijn bij plotselinge veranderingen. Ook het introvert zijn en moeilijk over gevoelens kunnen praten, kunnen uw relatie sterk onder spanning zetten.
Uw man erkent het niet. Moeilijk! Want het kan u helemaal leegzuigen. U vecht om gevoelens te kunnen delen, om een klankbord te krijgen voor uw zorgen voor de andere kinderen. U voelt zich waarschijnlijk heel eenzaam, machteloos en verdrietig. U hebt geen huwelijk waarin u alles kunt delen met uw man. Heel moeilijk!

Zoek zelf wel hulp! Zoek goede christelijke hulp, die ook met u willen bidden. Want praten verlicht, maar bidden helpt. ''

De sleutel zit m in het bijstellen van uw verwachtingen. U kunt van uw man niet verwachten een sociaal wezen te worden die aanvoelt als u niet lekker in uw vel zit. Op dat gebied zult u alles moeten voorkauwen en dan mag je hopen dat hij de volgende keer wel zijn arm om u heen slaat als hij uw tranen ziet en anders moet u het vragen. Maar omdat uw man het niet erkent, vraag ik me af of u op deze manier wel afspraken met uw man kunt maken.
En ook weet ik natuurlijk niet hoe uw man thuis is. Als hij dwangmatig en soms zelfs agressief is wordt het best een heel lastig verhaal. Bedenk dat veiligheid voor alles gaat. Zorg goed voor uzelf!

@3parels
Je schrijft: Zoek goede christelijke hulp, die ook met u willen bidden. Want praten verlicht, maar bidden helpt.

Bidden kan iedereen. Goede hulp geven niet.

Er zijn goede pastorale hulpverleners die samen met hun cliënt de pijn en de moeite in gebed willen brengen. Mensen die hiervoor geleerd hebben. Het is zo mooi als je voor en na een sessie met elkaar bidt en het heel concreet bij de Heere brengt. Dat voegt zeker iets toe!
Vaak wordt bidden een bijzaak en blijft het bij algemene bewoordingen 'wilt U helpen, rust geven ed' en de gesprekken de hoofdzaak terwijl dat andersom moet zijn! En ik geloof dat bidden niet zomaar iets is wat iedereen uit zijn mouw schudt. We bidden vaak verkeerd, waardoor onze gebeden niet verhoord worden. Vroegen de discipelen niet zelf: "Leer ons bidden!" Hierin kun je zien dat bidden niet zomaar iets is en dat we t moeten leren!

Het is een zeer korte vraag. Weinig tot geen verdere achtergrond informatie. Wel is erbij mij de vraag gerezen, heb je hier nooit eerder iets van gemerkt? Hoelang ben je getrouwd. Je hebt 3 kinderen, allemaal de diagnose autisme.

Enfin, reden waarom ik deze vraag reageer is voornamelijk, omdat ik zelf gediagnosticeerd ben binnen het ASS. U spreekt in uw vraag over 'mijn man is autistisch'. Nee, uw man is mens. Net als u en ik. Het gevaar is niet ondenkbaar dat door een diagnose uw man niet meer als een object wordt. Uw man is iemand van vlees en bloed, met zijn eigen persoonlijkheid. Probeer te voorkomen dat u alles onder een eventueel autisme schaart.

Iemand met autisme kan gevoelloos overkomen. Dat wordt van mij ook gezegd. Het probleem is echter vaak dat er in een gesprek niet de juiste woorden gevonden kunnen worden om gevoelens te uiten. Uit eigen ervaring weet ik dat dat via papier veel beter gaat. Wellicht dat u hier iets mee kunt.

Autisme is in de eerste plaats een ontwikkelingsstoornis. Via de media wordt er naar mijn idee nogal eens een vertekend beeld gegeven. Er wordt dan meer gemikt op de dommigheid van iemand met autisme. Alsof iemand met autisme geheel anders is een 'normaal' persoon. Wat is 'normaal' eigenlijk? Terugkomend op de ontwikkelingsstoornis. Uiteindelijk komen de meesten met autisme er wel. Het gaat allemaal alleen wat trager. Het is wel belangrijk dat dit gestimuleerd wordt. Gestimuleerd vanuit liefde en geduld. Dwingen om iets te doen, schiet niets op.

Om antwoord te geven op wat u kunt doen. Zoek zoals mevrouw Rots - de Weger zegt in haar antwoord naar hulp. Hulp voor uzelf in de eerste plaats.