Verlatingsangst bij volwassenen

Dat heeft te maken met de voorzienigheid van GOD in welke situatie ben je opgegroeit vdat is bepalend daarbij is het een voorecht als je door je eigen moeder bent groot gebracht Maar als ze bij je geboorte is overleden ja dan veranderd er wel wat hoor ik heb ervaren juist binne de refokereken dat men er maar altijd van uit gaat je iegen ouders nog te bezitten

Dat heeft natuurlijk niet alleen te maken met het feit of je je beide ouders mag hebben. Scheiding ban ouders, ziekenhuisopname van 1 van de gezinsleden, en zo zijn er nog vele dingen te noemen. Beste Arie, uit je laatste zin klinkt frustratie door! Dit heeft totaal niets met de vraag te maken. Maar als je toch een zijstap wilt maken, oke, dan ga ik er evrn op in. Als iedereen overal aan moet denken dan kun je geen zin meer zeggen. Als er over ouders gepraat wordt en je bent jong, en ze zijn je ontvallen, dan zeg je er voor jezelf opvoeders voor in de plaats. Er zijn mensen die kaal zijn door bv ziekte, als je het dan over de kapper hebt zou t voor hun weer grievend zijn. En weet je, als je tegen mij zou zeggen: je staat met beide benen op de grond, dan zeg ik ook niet, he hallo, ik heb geen twee benen, ik heb er maar 1. Het is heel erg als een of beide ouders er niet meer is/zijn, maar er zijn vele dingen in t leven die erg zijn. Laten we geen slachtoffers van onzelf maken!

m 71 bje snapt er geen sikkepit van jo Mijn vader was 20 jaar en mn moeder bleef in het kraambed die was pas 19 jaar mijn vader moest alleen bij dat doopvont staan en was een gelovig man maar de opa en oma v dus de ouders van mn moeder waren sosialistisch die hebben mij opgevoed daar mn vader 8 jaar wedeuwnaar was wat denk je wat een inpact dat op mij had verder ga ik niet alles uitleggen Maar fustratie man hoe kom je er bij blijf jij maar lekker in je refo kerkje zitten kheb zelf 25 jaar in de kerk gezeten en allen veel ellende meegmaakt met mensen zoals jij die er totaal geen snars van begrijpen maar jo een troost he GOOD heeft mij gezegd door 2 sam 14 vers 14 dat HIJ de vertotene niet zal verstoten Maar goed k heb me weer kwetbaar open gestelt dat gebeurt dus niet meer ik stop op deze topic met alweer een ervaring rijker

Het is best vermoeiend dat je de reacties niet goed leest of in je opneemt. Dat is niet alleen hier. Nergens schrijf ik dat het niet erg is wat je mee hebt gemaakt. Maar ik schreef dat bepaalde dingen niet met de vraag te maken hebben. Ik wil op het forum best in gesprek met je hierover, als er wederzijds respect is, dat mis ik hier. Ik ben idd lid van een refo kerk. Ben er blij mee iedere zondag te mogen horen dat er nog genade te verkrijgen is voor een arm en ellendig mens. Ook hoor ik dat ik ten alle tijde me respectvol dien te gedragen. Ik merk dat ik dat soms best lastig vind, zoals nu, als je mijn antwoord blijkbaar niet goed leest. Hoe denk jij over respectvol reageren naar elkaar? Misschien een forum topic titel........
Ik neem aan dat onze reacties verwijderd worden, misschien maar goed ook. De wereld lacht om deze discussie die ons afhoudt van de dingen waarmee we ons moeten bezig houden.

wat zulen we nu het ging toch over verlatings angst lees dan zelf nog een goed jo wat die man die dokter zegt in je jeugd maak je dingen mee waar je later me zit of niet dan ? En waarom verwijderen omdat je mij niet begrijpt Voor alle duidelijkheid nu dat wat ik bedoel is een reactie op jou onverschilligheid >
Als ik het verkeerd heb gelezen de man zegt uit je jeugd niet goed verwerkt nu wel hoor wel goed verwerkt Als je CHRISTUS hebt leren kennen in ZIJN opzoekende liefde HIJ is immers een VADER der wezen toch .MAAR JE OMGEVING MN BESTE JONGEN IN DE KERK EN ERBUITEN GEVEN JE DAT GEVOEL VAN VERLATEN TE ZIJN !!! ik dacht nu juist toen GOD me stil zette enik belijdenis mocht doen dat je je verhaal kwijt kon maar dat viel mij erg tegen jo en nu reageer jij ook al zo maar prima jo je moet mijn opmerking zien als en reactie op jou op mij althans overkomende onverschiligheid ik ben geen slachtoffer zeker niet k mafg weten er is een GOD die hoort en veel veel barmhartiger is als menig mens in of buiten de kerk

Verlatingsangst kan op veel manieren ontstaan: als je één van je ouders jong moet missen bijvoorbeeld, Arie, wat zal een lege plek in je leven geven! En ondanks dat God jouw Vader der wezen werd, zal je daar vaak tegenaan lopen. Als mensen zomaar iets zeggen, waarin je geraakt wordt of als je zelf overgevoelig reageert, dan kan die wond zo weer opengaan. Veel sterkte daarin toegewenst.

Niet alleen verlies van één van de ouders kan verlatingsangst geven, maar ook door scheiding, ouders die niet betrouwbaar waren en voorwaardelijke liefde gaven, misbruik, in pleeggezinnen opgroeien, stukgelopen liefdesrelaties/vriendschappen keer op keer.
Verlatingsangst heeft alles met vertrouwen in mensen te maken en als dat heel erg beschadigd is, kan dat een groot probleem geven wat nog door kan sudderen (lees: grote gevolgen kan hebben) in de volwassenheid. Het kan problemen veroorzaken als: geen relatie meer kunnen aangaan, jezelf niet helemaal kunnen geven in relaties, niet zeker durven zijn van een partner, claimend gedrag vertonen in relaties, beschadigd zelfvertrouwen, agressie of juist passief zijn, in mensen het slechte zien, altijd leeuwen en beren zien en zo niet tot zelfontplooiing komen.
Zo even een aantal problemen! Verlatingsangst is moeilijk, maar met goede therapie kun je er echt wel mee leren omgaan! Dat is dus ook mijn aanbeveling voor de vragensteller. Laat degene die dit heeft goede hulp zoeken! Dit probleem los je niet zomaar even op!

Drie Parels dank voor u bemoediging deed me echt heel goed en terecht is professionele help erg belangrijk nogmaals wat fijn dat er ook mensen zijn die een inlevingsgevoel l hebben daarin proef je de liefde van een christen

Gods zegen toegebeden, Arie!

Ik vind het juist mooi dat je je , ondanks alles, aan God blijft vasthouden. Je zegt gewoon eerlijk hoe je je voelt. Dus, even voor Arie, sterkte! :-)