Aan zelfdoding denken
Jan Tollenaar | 6 reacties | 24-09-2015| 16:54
Vraag
Graag zou ik weten hoe ik uit mijn sociale isolement kom, want ben nogal depressief geworden en mijn zelfvertrouwen is weg. Verder ook nog alleenstaand en zou graag een christelijke vrouw krijgen, kunt u mij daar ook in adviseren? En als je zo depressief wordt dat je aan zelfdoding gaat denken, wat kun je dan het beste doen om je hier tegen te verzetten?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Hallo vragensteller,
Als eerste wil ik ingaan op je ernstige depressiviteit, blijkbaar heeft dit er de laatste tijd toe geleid dat je sociaal geïsoleerd ben geraakt. Of andersinds in een andere volgorde.
Bij gedachten aan zelfdoding kun je het beste naar de huisarts gaan. Wat belangrijk hierbij is om in de gaten te houden is dat de huisarts meestal met je zal beginnen over het starten van antidepressiva (AD). Als je al zo depressief bent is mijn ervaring dat het beter is om je dan vrijwillig tijdelijk te laten opnemen op een afdeling, geschikt om in te stellen op medicatie. Het is namelijk zo dat bij de start van AD het mogelijk is dat je eerst nog meer depressief raakt. Daarnaast helpt een tijdelijke opname ook om even het contact met mensen weer te leren aan te gaan.
Wanneer dit alles niet geldt voor jou dan kan je overwegen om bijvoorbeeld online op zoek te gaan naar contact: christianmatch.nl, samenchristenzijn.nl en of funkyfish.nl zijn zomaar wat voorbeelden om te gaan daten en of contact aan te gaan met vrouwen en of het maken van vrienden. Voor sommige mensen heerst er een taboe op om dit online te doen, maar de drempel is dusdanig lager dat ik het je kan aanraden!
Om zelf uit je sociaal isolement te geraken is het goed om bijvoorbeeld (als je bij een kerkelijke gemeente bent aangesloten waar ik gemakshalve vanuit ga) de pastoraal medewerker en of ouderlingen/diaken te laten weten dat je opzoek bent naar contact om uit je isolement te komen. Samen wandelen, indien mogelijk sporten, zal al een positief effect hebben op zowel je isolement als depressie. Binnen de kerkelijke gemeenten zijn vaak groepjes/clubjes waar je je mogelijk bij kan aansluiten. Te denken valt aan kookclubjes, damavonden en of geloofsavonden. Maak hier actief gebruik van, zou mijn advies zijn.
Het hierboven genoemde geldt vooral ook wanneer er weinig familie beschikbaar is om je hart bij te luchten. Leren praten over en of praten over deze problemen geeft ruimte en rust (naast natuurlijk het neerleggen in gebed). Nodig familie uit en of ga naar familie toe. Ik ken jouw situatie hier omtrend niet maar mocht je de mogelijkheid hebben maak hier gebruik van. Wanneer je dit soort problematiek breed maakt zul je zien dat er naar je geluisterd wordt en dat mensen gaan omzien naar je.
Ik hoop voor nu dat je hier wat mee kunt. Ik sta open voor verdiepende vragen en of overleg.
Ik wens je al het goeds toe en Gods onmisbare zegen!
Met vriendelijke groet,
Jan Tollenaar
Dit artikel is beantwoord door
Jan Tollenaar
- Geboortedatum:25-10-1985
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Renswoude
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Veel sterkte in alles!
- wat is je werksituatie?
- van welke kleine dingen heb je vandaag genoten?
En verder: ik woon in een stad en kom wel eens bij een 'leugenbank' uit. Daar zijn bij mooi weer altijd mensen die willen praten (over vroeger). En als jij dan luistert heb je vanzelf contact...
Dapper je vraag. Je beschrijft vrij kort, maar volgens mij is het erg heftig voor je.
Wat mij erg geholpen heeft (zelf veel last van seizoensdepressie en ook tijd depressief geweest) echt onder begeleiding van deskundige psycholoog of andere hulpverlener de ontdekkingstocht te gaan maken. Depressie is vaak tenminst in mijn geval een uitvloeisel van problemen, pijn uit het verleden. Bij mij was de periode van depressie bijvoorbeeld gekomen nadat mijn relatie uit was gegaan, en er veel kritiek kwam op mijn nieuwe manier van geloven. Dus een combinatie van factoren. Het staat vaak niet los van je verleden, opvoeding, enz.
Veel mensen zijn bereid om naar je te luisteren, daar heb ik echt veel aan gehad. Hoe zit het met je familie? Zit daar niet een deel van genezing?
Het enige dat je moet doen is jezelf tot Hem richten en vragen of Hij je uit de put wil halen en wil helpen om tot een beter geloof te komen. Een relatie bij leven aangaan kan echt! En je wil niet weten hoe mooi dat is!
Het komt op mij ook over van: vraag er de Heere om en als het niet goed komt dan is je geloof te klein.
Er zijn mensen die een diepe geloofsrelatie hebben met de Heere, maar die wèl depressief zijn!
Misschien reageer ik scherp, maar zelf heb ik ook de strijd te strijden met depressie, sociaal isolement, suïcidale gedachten, etc. en ik kan er niet goed tegen als er zo gemakkelijk (m.i.) op gereageerd wordt.
