Verlegen jongedame

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 07-09-2015| 11:56

Beste mevrouw Rots, ik zit een groot probleem. Ik ben een heel verlegen jonge dame (25) en er is een jongen die mij leuk vindt. En ik vind hem ook leuk, alleen als ik hem spreek (hij spreekt mij dan aan, vaak na de kerkdienst) dan klap ik dicht en het lukt mij niets meer te zeggen dan alleen “hoi”. Ik stamel wat en word rood. Bij andere aardige jongens heb ik dat niet. Ik wil niet die ene jongen afschrikken, maar ik weet ook niet wat ik moet doen om te voorkomen dat ik dicht klap. Daarnaast vind ik het ook lastig om aan hem duidelijk te maken (seintjes geven) dat ik hem echt heel leuk vind. Heeft u wat tips voor mij?

Beste verlegen jongedame,

Misschien vindt genoemde jongen het wel heel leuk om een stamelend en blozend meisje aan te spreken. Hij heeft vast en zeker in de gaten dat een nadere kennismaking fantastisch zal zijn. Hij spreekt je toch niet voor niets ieder keer aan? Het is niet erg, hoor om je verlegenheid dan te laten merken! Blozen hoort er toch ook een beetje bij? De verrassing, de verwarring de vlinders... het overkómt je gewoon! Ik wist het wel als ik een jongeman was: liever een líéf en wat verlegen meisje dan een brutale of betweterige tante of zoiets. Probeer maar eens zó naar jezelf te kijken. Hij wil immers jóú: dat ene bijzondere en speciale meisje dat jíj bent! En ach, dan komt het met die verlegenheid toch vanzelf wel goed. Bij ‘gewone’ jongens heb je er immers geen last van!

Natuurlijk mag je verlegen zijn. Lastiger wordt het wanneer het dichtklappen je blijft beheersen, want dan zul je daar steeds weer mee ‘zitten’ en leert hij je nóóit kennen. Het was dus een goede gedachte om een brief te schrijven en het ís een goede gedachte om de volgende tip uit te proberen:

a. schrijf op wat je denkt: is dit een reële gedachte? Ik bedoel bijvoorbeeld: je dénkt dat hij jou niet ‘wil’, maar je wéét het niet. Zo’n gedachte berust dus niet op een féít (de realiteit) maar op een aanname (en is daarom niet reëel).

b. schrijf je bijbehorende gevoelens op, zoals boos op jezelf omdat je wéér bloost terwijl je dat niet wilt.

Gevoelens kun je beïnvloeden door je gedachten, wist je dat? Kijk maar: van deze voorbeeldgedachten word je niet vrolijk, maar eerder verdrietig, teleurgesteld.

Nu andersom: schrijf éérst je gevoelens op. Bijvoorbeeld:

a. blijheid en verwondering omdat hij jóú aanspreekt!

b. dan de gedachte die je ten uitvoer gaat brengen: ik wacht hem a.s. zondag op en zeg hem gedag.

Nou, dat laatste is een heel klein stapje. Heb je díé overwinning op jezelf behaalt, dan gaat het de volgende keer al gemakkelijker. Het helpt ook nog eens om ieder succesje (hoe klein ook) te belonen: een hartje in je agenda, een bloemetje in je vensterbank, of wat dan ook maar bij je past.

Bedenk maar, dat iedere weg met een eerste stap begint, die soms zelfs met vallen en opstaan gepaard gaat!   

Met jou komt het wel goed, hoor. En ik hoop, óók samen met hém!

Hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven