Zorgen om zoon

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 02-09-2015| 08:05

Een volwassen zoon die sinds een jaar op zich zelf woont (niet gehuwd), komt met regelmaat eenmaal per week thuis. Daar zijn wij als ouders blij mee. Meestal eet hij dan mee en vertrekt daarna weer snel naar zijn woning. We zijn dan belangstellend naar werk e.d. Weinig antwoord geeft hij op onze vragen. Vraagt in het (zeer) kort naar ons bedrijf, kijkt met regelmaat op zijn mobiel en zwijgt veel. Is erg kort naar ons toe. Zoekt absoluut ook geen contact met andere dochter die nog thuiswonend is en die ook altijd mee eet als hij er is. Wij durven ook niet te vragen of er wat is, we zijn bang dat hij dan helemaal niets meer vertelt.

Bij anderen is het de vrolijke man en komt hij positief over. Ik ben werkelijk een dag van slag als hij is geweest. Denk hele dagen aan hem en weet niet hoe ik verder moet met hem. Dit proces duurt al jaren. Ook al toen hij nog thuis woonde. Altijd gedacht dat als hij op zich zelf ging wonen dat het over ging. Maar helaas lijkt het alleen maar te verergeren. Misschien hebben jullie een idee of tip hoe er mee om te gaan?

Beste mevrouw,

U hebt het al gemerkt: er verandert nooit iets vanzelf en al helemaal niet als men zich van geen kwaad bewust is. Met andere woorden: welke verandering dan ook, het begint pas na bewustwording. Bij uw zoon. Bij u.      

U schrijft, dat uw zoon zich thuis al jaren zo gedraagt als hij doet. Bij anderen lijkt hij een ander persoon te zijn. Dat kan allemaal. Dat kan zelfs naast elkaar bestaan. En er hoeft op zichzelf ook nog niets mis mee te zijn. Dingen gaan zoals ze gaan. Aangeleerd gedrag is het misschien wel. Door de omstandigheden. Of uit gewoonte. Op de een of andere manier hebben we allemaal zo onze aangeleerde patronen, nietwaar. Ánders is het als uw zoon zich heel bewust thuis zwijgzaam opstelt, maar wellicht zou hij dan niet iedere week trouw thuis op bezoek komen en dikwijls ook nog mee eten. 

Maar nu: zijn houding en gedrag doen iets met ú. En dús zult ú er iets mee moeten gaan doen. U zwijgt, schrijft u, omdat u niet dúrft te vragen. Nu is angst over het algemeen een slechte raadgever. Maak derhalve voor uzelf helder waar u angst voor hebt: voor ‘nog erger’? Wat is dat dan? Angst voor boosheid, voor zwijgen, voor wegblijven... vult u het zelf maar in. Uw gedáchten (die er ongetwijfeld velen zullen zijn) moet u in dit geval voor uzelf benoemen in plaats van ze weg te drukken, want juist de onbewustheid (ook bij u) houdt de patronen in stand. Uw zoon komt en past zich aan (bewust of onbewust) en gaat ook weer. Iedere week. De spanning (bij u) loopt op en heeft een dag ‘afkoeling’ nodig. Grote kans dat uw zoon er helemaal geen erg in heeft dat zijn komen en gaan zulke invloed op zijn moeder (ouders) heeft. Doorbreken, dus dat gedrag. Allereerst dat van uzelf. Eventueel ook van hem, maar mogelijk gaat dat dan weer wél vanzelf als gevolg van het bekende ‘domino-effect’.

Wat let u om hem te vertellen wat u vindt, denkt, voelt? Zoek openingen voor een gesprek expliciet híér over! Met een beetje humor bijvoorbeeld, dat brengt ontspanning in de misschien ontstane gespannen sfeer.

Mag ik u vragen: gaat u wel eens bij hém op bezoek? Doe dát een keer, neem een bloemetje of iets lekkers mee en maak op die manier bespreekbaar wat u dwarszit. Schrijf desnoods een brief naar hem, als praten moeilijker blijkt dan u wilt. U loopt natuurlijk de kans dat er van alles los komt wat u liever niet zou horen, maar dan raad ik u aan tóch naar hem te luisteren. De lucht kan alleen opklaren als de bui voorbij is, nietwaar. Misschien reageert hij verbaasd, dat kan ook. 

Bij alles: laat vooral mérken dat u van hem houdt en dat u blíj bent dát hij thuiskomt, iedere week weer! Beloof tijdens uw bezoek aan hem dat u, de eerstvolgende keer dat hij komt eten, zijn lievelingskostje zult klaarmaken. Vraag hem dan na afloop om even samen na te bespreken hoe gezellig en lekker het was. Geef hem een knuffel als hij naar huis gaat en wens hem een goede week.

Kunt u iets met deze tips? Wellicht is het goed om ook uw man te betrekken in dit alles, want als ik het goed lees gaat de situatie hem eveneens aan het hart. In ieder geval wens ik u allemaal het beste toe.

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1529 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven