Belangrijk om naar de kerk te gaan

Ds. A. van Vuuren | Geen reacties | 01-09-2015| 14:55

Hoe leg ik niet-gelovigen zo liefdevol, niet dwingend en vooral eenvoudig mogelijk uit dat naar de kerk gaan belangrijk is voor de relatie met God? Ik krijg zo vaak terug dat ze de dominee niets vinden of dat de kerkenraad een keer te streng was in een ver, ver verleden!

Er zit natuurlijk verschil tussen niet- gelovigen: zij die vroeger wel naar de kerk gingen, maar zeggen "afgeknapt" te zijn op een dominee of kerkenraad en zij die nog nooit naar de kerk zijn geweest. Mooi trouwens dat je er naar verlangt om anderen het belang van kerkgaan duidelijk te maken. Dat vraagt om tact en wijsheid en liefde. Bidt daar de Heere maar vaak  om.

Wat de eerste groep betreft: Ik denk niet dat het wijs is te proberen die dominee te verdedigen of de kerkenraad. Of te zeggen dat het allemaal nogal mee valt. Dat er geen mens volmaakt is en dus ook een dominee en een kerkenraad of gemeente niet. Ik denk niet dat we daar moeten insteken. Al mag je best zeggen dat alleen het Hoofd van de kerk de Heere Jezus goed en volmaakt is. Ik denk dat je beste kunt beginnen met luisteren en het opbouwen van een vriendencontact. 

Wat de tweede groep betreft: ik denk niet dat je moet beginnen met een poging uit te leggen aan de hand van de Bijbel dat God een gemeente heeft gesticht voor ons bestwil en de lofprijzing van Zijn Naam. Of door ze bij voorbeeld aan de hand van Romeinen 10 voor te houden dat het geloof uit het gehoor  van het gepredikte Woord is. Of door de vinger te leggen bij Hebreeën 10 waar staat dat we de onderlinge bijeenkomst(eredienst) niet mogen nalaten. Dat komt hopelijk later.

Wel kun je dat te berde brengen als de vraag luidt: staat dat dan in jullie Bijbel dat kerkdiensten onmisbaar zijn om te geloven? Doorgaans is het zo dat niet-gelovigen eerst tot geloof komen (dat doet de Heilige Geest, al gebruikt Hij er wel vaak mensen bij) en vervolgens raken ze overtuigd van de zegen van het gemeente-zijn, niet in het minst omdat daar het geloof wordt gevoed via verkondiging en Bijbelstudiegroepen etc. 

Het gaat er allereerst om dat ze in contact komen met gemeenteleden die een leesbare brief van Christus zijn. Hopelijk mag jij dat zijn dankzij Gods genade. Het gaat erom dat ze iets van Zijn liefde proeven in je gedrag, in liefdevolle daden en woorden. Ik denk aan dat oude kerkje met de drie gebrandschilderde ramen. Ze beeldden achtereenvolgens geloof hoop en liefde uit. Ging je de kerk binnen dan zag je eerst geloof, dan de hoop en dan de liefde. Maar buitenstaanders die het kerkpad opliepen zagen eerst (het raam van) de liefde. Veelzeggend toch? Onlangs hoorde ik van een oude, zwakke en ziekelijke man dat zijn buurvrouw hem al jaren elke avond een bord met warm eten bracht. Dat deed ie man wat. Laat vooral zien en merken hoe onmisbaar de zondagse kerkdiensten zijn voor jou zelf en wat een zegen en een vreugde je daaraan beleeft. Dat het even onmisbaar voor je is als eten en drinken.

Nodig ze eens een keer vriendelijk uit om zondags met je mee te gaan. Vraag de dominee om in zijn manier van brengen en bewoordingen rekening te houden met het feit dat er een niet-gelovige onder het gehoor zal zitten. Trouwens, er zitten er die al innerlijk zijn afgehaakt. Je kunt dan na de dienst met die persoon er over doorpraten hoe hij of zij het heeft ervaren. Iemand moet zelf gaan ervaren hoe nodig die kerkgang is voor de relatie met God en de verdieping daarvan. Gaat zo'n persoon een band krijgen met de Bijbel, dan kun je met hem of haar ook Romeinen 10 en Hebreeën 10 eens lezen m.b.t. tot de kerkgang. Doorgaans moet je echter eerst een relatie opbouwen met die niet-gelovige alvorens er ruimte komt voor een relatie met God.

Vaak willen we te snel en te veel in eens bereiken. De beste contacten ontstaan spontaan. Vorige week nog zat ik in de metro wat te dommelen. De man naast me stootte me aan en zei: "Niet in slaap vallen, anders wordt je pas aan het eind wakker." Ik zei: "dat is niet erg." Hij weer: "straks aan het eind van je leven slaap je voor goed in, dan is het voorbij." "Nee hoor", zei ik, " dan  ontslaap ik, dan begint voor mij het oneindige hemelse leven.” "Dan ben jij een zeker een goed christen," zei hij. Ik weer: "Goed wil ik niet zeggen, maar ik ben wel een volgeling van Jezus, echt Hij is geweldig. Dat zul jij ook zeggen als je Hem leert kennen." Afijn we praten daar samen over door. “Volgende week weer om dit tijdstip?” vroeg hij.

Op zo'n moment ben ik dankbaar voor de opening, maar ik besef dat er een vervolg nodig is. Dus zaai maar in alle eenvoud en geef de uitkomst aan God over. Marcus 4:29 rept over een positief resultaat. "En hij wist zelf niet hoe." 

Hartelijke groet,
Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven