Trouwen of branden
Ds. H.H. Klomp | 1 reactie | 01-09-2015| 13:00
Vraag
Ik zit met een probleem. Ik heb al een behoorlijk aantal jaren verkering met een jongen. We kennen elkaar inmiddels door en door, hebben een goede relatie maar ook op lichamelijk gebied zijn we heel erg naar elkaar toegegroeid. We hebben al seks gehad maar zijn hier uit schuldgevoel mee gestopt. Toch is het lastig om dan gelijk helemaal vrij van elkaar te blijven en we zitten dus wel aan elkaar. Als dit al een tijdje niet is gebeurd doet mijn vriend ook aan zelfbevrediging, vooral als hij mij die dag heeft gezien. We weten dat het beter is te trouwen dan te branden (al hebben we ons al gebrand) maar de mogelijkheden zijn er nog niet, denk aan leeftijd, school, geld. Wat moeten we doen? Wat adviseert u ons?
Antwoord
Beste vragensteller,
Dat kun je inderdaad een probleem noemen. Voor het antwoord zou ik eigenlijk wat meer info willen hebben. Zoals: hoe oud zijn jullie? Hoe lang heb je al een relatie? Hoe sta je in studie en/of werk? Waar sta je kerkelijk? Het maakt voor de beantwoording principieel geen verschil. Praktisch mogelijk wel. Maar ik zal een poging wagen.
Het is goed dat jullie beide beseffen op het huwelijk vooruit gegrepen te hebben. Dat heb je hopelijk ook aan de Heere beleden. Huwelijk en seksualiteitsbeleving heeft God niet voor niks aan elkaar verbonden in een relatie van duurzame liefde en trouw. Het is goed dat je stopt met “branden” zoals je zelf zegt. Seks moet nooit de boventoon voeren. Al is dat moeilijk als je eenmaal zover bent gegaan. Praat daar over met elkaar en met God in het (persoonlijk en gezamenlijk) gebed. En stop voor de grens van totale geslachtsgemeenschap. Bewaar dat echt voor je huwelijk! Help elkaar ook samen sterk te zijn!
Als dit gezegd is, blijft er nog wel wat over in de verkeringstijd om elkaar te leren kennen. Geestelijk en lichamelijk. Al zal dat bij jullie denk ik moeilijk blijven vanwege de voorgeschiedenis. De masturbatie van je vriend kan ik begrijpen. Maar je/hij moet er ook mee oppassen. Het kan een middel zijn (in noodgevallen) om je gedachten leeg te maken van erotische denkbeelden. Maar dit moet geen eigen leven gaan lijden. En het gaat ‘vanzelf’ over als je eenmaal getrouwd bent in liefde en overgave aan elkaar. Ook in verkeringstijd moeten (bijna) seksuele handelingen niet voorop staan. Want die kunnen jou en je vriend heel gemakkelijk meenemen de verkeerde kant op. Het gaat er in de verkeringstijd vooral om elkaar geestelijk goed te leren kennen. Als die basis hecht is, steeds hechter wordt, dan is straks in het huwelijk de seksuele eenwording ook heel bijzonder. Als kroon op geestelijke eenheid.
Mijn advies is als het moeilijk is of tobben blijft/wordt: kun je niet al trouwen voor de burgerlijke overheid? (je bent in feite al man en vrouw geworden). Dat kan heel goedkoop en zelfs onopvallend als je dat zou wensen. Ik zeg niet dat het zo moet. Maar adviseer of dit voor jullie een uitweg uit de problematiek zou kunnen zijn, als onthouding van geslachtsgemeenschap niet zou lukken. Denk er eens over na. Praat er samen ook over.
Ik vind het een complexe vraag. Maar ik heb geprobeerd een eindje met jullie op te lopen, richting een oplossing. Een oplossing tot eer van God en dan ook tot heil van (jonge) mensen.
Van harte Gods leiding en zegen toegewenst.
Groet, ds. H. H. Klomp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H.H. Klomp
- Geboortedatum:05-04-1949
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Met emeritaat sinds januari 2017.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ds. Klomp wijst er terecht op dat de seksualiteit niet de boventoon mag voeren in een relatie. Hij schrijft dat de zelfbevrediging van jouw vriend 'vanzelf' overgaat als jullie getrouwd zijn. Ik zit met 1 dilemma als ik dit lees. Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat dit bij jullie zo is. Maar ik weet dat het vaak anders is.
Tegenwoordig zijn er veel seksueel getinte reclame en is er veel porno op internet. Het kijken hiernaar en zelfbevrediging komt dan ook veel bij mannen voor en ook bij vrouwen maar in mindere mate. Dit gaat helaas niet 'vanzelf' over als je getrouwd bent. Veel a.s. echtparen denken dat en komen er helaas achter dat dit niet zo is. Dat heeft vaak hele grote invloed op het huwelijk!
Zelfbeheersing is iets wat iedereen moet leren en het liefst voor het huwelijk. Soms is het handig om daarbij hulp van hulpverleners in te schakelen. Dit klinkt misschien wat overdreven, want anderzijds is jullie verlangen ook een gezond verlangen. Dus als jij het ook voelt dat jullie bij elkaar horen en hieraan toe zijn, dan kun je proberen goedkoop te gaan trouwen. Wellicht kun je dan als je 5 of 12,5 jaar getrouwd bent, het feest van jullie dromen geven?!
Maar dan nog blijft staan, dat ik vind dat jullie wel na moeten denken over die zelfbeheersing en dat dit een aandachtspunt moet zijn. Dit komt niet vanzelf goed waarschijnlijk... Ook als je getrouwd bent kan 'het' niet altijd!
En dan kom je er pas echt achter dat het leven zoveel meer is dan dat...
Voor alles is een tijd! Het huwelijk is geen eindpunt van de verkering, maar het begin van het gezinsleven van jullie samen...
Ik wens jullie het allerbeste toe!
