Misbruikt en bedreigd door vader
drs. W.H. Hoorn | 16 reacties | 15-08-2015| 10:52
Vraag
Zolang als ik me herinner werd ik geslagen door mijn vader. Vanaf dat ik acht ben heeft hij mij misbruikt en bedreigd. “Eert u vader en moeder. God wil dat kleine meisjes luisteren naar hun vader. Als je wat zegt zorgt God er wel voor dat jij alleen maar ongeluk krijgt.” Mijn moeder wist ervan, daar ben ik van overtuigd. Jarenlang ben ik op een beestachtige manier door hem misbruikt. Hij is overleden. Ik hoor altijd zijn stem in mijn hoofd, “eigen schuld alles is mijn eigen schuld.” Ik ruik hem, ik voel hem. Ik ervaar alles als straf van God. Ik heb onlangs alles verteld in de hulpverlening. Ik ben mijn geloof kwijt, heb er wel behoefte aan. Ik moet nu eerst alleen maar stabiliseren voor ik aan echte therapie kan beginnen. Nog steeds word ik gestraft... Ik ben bang voor de toekomst nu ik het grote geheim heb verteld. Bang dat God mij nog meer gaat straffen.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Afschuwelijk! En wat ontzettend moedig van u dat u de stap hebt durven wagen om alles te vertellen. Het eerste en het allerbelangrijkste wat u moet weten, en waar u echt doordrongen van moet raken, is dat de Heere NIET zo is als die man die uw jeugd en uw leven heeft bedorven. Ik zeg hier nadrukkelijk “die man”, want iemand die zijn kind zoiets heeft aangedaan is de titel van “vader” niet waard en verdient ook niet de eer die kinderen hun ouders volgens Gods Wet verschuldigd zijn.
Het is in een situatie als de uwe ook onmogelijk om uw geloof te kunnen behouden wanneer u de Heere met die man vereenzelvigt. Natuurlijk raakt u dan uw geloof kwijt. Dat is niets anders dan geestelijke zelfbescherming, omdat u anders psychisch gezien in een reddeloze duisternis zou terechtkomen. Maar het beeld wat u als kind van de Heere is opgedrongen is ten enen male een valse en verwrongen voorstelling van Hem. Dat is niet de Heere zoals Hij Zich aan ons in Zijn Woord bekend heeft gemaakt, maar de duivelse noodlotsafgod, de Moloch, van iemand die zijn kind op het altaar van zijn eigen lusten heeft geofferd. En die zo de Naam des Heeren heeft misbruikt om een kind te kunnen misbruiken.
De Heere zal u zeker niet straffen omdat u, na ik weet niet hoeveel jaren, eindelijk de moed hebt kunnen opbrengen om uw probleem aan te pakken. Toen niet, nu niet en nooit niet. Want zo is God niet. Dat is niet de God van de Bijbel, maar de afgod van die man. En voordat u weer in Hem kunt geloven moet u geestelijk gezien eerst die afgod in de grijze bak gooien en aan de straat zetten. Deze man heeft uw lichaam misbruikt en uw geest vergiftigd en daarmee ook uw ziel geschonden. Daarmee heeft hij ieder recht verspeeld om ook nog maar enige invloed op u te mogen en te kunnen uitoefenen. Uw ziel en uw lichaam behoren niet aan die man, wiens duistere schaduw u nog over zijn graf heen kwelt en neerdrukt.
Uw ziel en uw lichaam behoren in de eerste plaats aan God en in de tweede plaats aan uzelf. En aan niets en niemand anders. Daarom heeft niemand ook recht op u, tenzij u uzelf nog uit liefde, en dus NIET vanuit dwang en terreur, aan iemand anders kunt en wilt overgeven.
Wat u ook moet weten is dat alles van in en met ons God op het aller volmaaktste en van eeuwigheid af aan bekend is. En dat wij Hem daarom dan ook nooit kunnen teleurstellen. Dan kunnen wij onszelf vaak tegenvallen, maar dan kunnen wij Hem nooit tegenvallen, wat er dan ook in ons leven gebeurd is. Zelfs alle haren op ons hoofd zijn door Hem geteld. Hij weet niet alleen van ons af, maar Hij heeft ons ook lief. En daarom mogen wij er van Hem zijn; ook in al onze gebrokenheid en geschondheid. En Hij roept ons in Zijn Woord tot Hem: “Komt herwaarts tot Mij allen, gij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven” (Matth. 11:28).
Herwaarts komen is overkomen. Overkomen vanuit onze geestelijke duisternis, gebrokenheid en geschondenheid, tot Zijn wonderbaar licht. En denk ook alstublieft niet dat God u haat, want dat doet Hij niet. Hij houdt zo onvoorstelbaar veel van u, dat de Heere Jezus Zich nog liever aan het kruis heeft laten doodmartelen, dan u aan de machten van het duister over te laten. En de Heere zal u de ongerechtigheden van uw vader ook niet toerekenen. Want het kwaad in de wereld is niet erfelijk. Daarom zal een kind de zonden van zijn of haar ouders ook niet dragen. En zelfs al zou u denken dat dit wel zo is, dan is de Heere in staat om daar met Zijn liefde voor ons nog zegenrijk doorheen te breken. De Heere God, de God Die Zich in de liefde van Christus in Zijn Evangelie voor ons bekend heeft willen maken, nodigt ons in dit Evangelie om tot Hem de toevlucht te nemen. En wanneer het u nog gegeven mag zijn om op deze hartelijke en liefdevolle nodiging te horen. En zo herwaarts, over, te komen tot Hem, Die uit liefde voor ons de dood is doorgegaan, dan zal uw ziel leven en niet sterven. Hoe geschonden en verbroken deze ziel dan ook van zichzelf is. “Want alzo zegt de Hoge en de Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is; Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden” (Jes. 57:15).
Ik spreek de hoop uit dat u de weg naar de Heere nog terug zult kunnen vinden. Opdat Zijn liefde en genade u des te meer in staat zullen stellen om de verschrikkingen van uw jeugd achter u te kunnen laten.
Hartelijke groeten,
Drs. W. H. Hoorn
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is heel erg verdrietig en traumatisch als een aardse vader zo zijn macht en Gods Woord misbruikt! Je hebt zoveel genezing en herstel nodig om God te kunnen gaan zien als een liefdevolle Vader. Ik hoop dat je dat herstel gaat ervaren. God kent jouw gedachten, Hij weet van jouw pijn en jouw strijd en jouw vragen en verlangens... Hij kan en wil jou helpen! Ik wens je toe dat je gaat ervaren dat Hij jou troost en zegent en geneest.
Hopelijk mag u delen in de rust die de hemelse Vader alleen kan geven. Van harte Gods zegen toegewenst bij het verwerken van al uw moeilijke wegen.
Hoe kan ik verder leven, hoe moet ik verder gaan.
Kan ik ooit vergeven, wat mij is aangedaan.
De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid,
lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd.
Refrein:
Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen.
Als er vergeving is,kan er genezing zijn,
en de weg van herstel kan beginnen.
O God, ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet.
Ik lijk haast te verstikken, in angst en in verdriet.
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft,
dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft.
Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan,
ook al zal er een litteken blijven bestaan.
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood,
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?
Want waar Uw vergeving is, zal genezing zijn,
van de pijn en het verdriet diep van binnen,
waar Uw vergeving is zal genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen.
Aangrijpend als ik zo uw verhaal schrijft. Heel moedig en zeker ook goed voor de verwerking!
Ik moet sterk denken aan de Ps.27 "Want, schoon ik zelfs van vader en van moeder, Verlaten ben...."
Het is niet uw eigen schuld! Beslist niet.
Een vader moet van u afblijven en moeder had moeten ingrijpen! En niet een andere kant opkijken ( eigenlijk is dat zelfs medeplichtig in mijn optiek!). Dit gebeurt in onze kringen te vaak. En men komt al snel met vergeving om de hoek zetten.
Ik kan heel goed begrijpen dat u boos bent nadat ik lees wat u heeft moeten doormaken en doormaakt! Ja zelfs op God. Waar was Hij dan......? Waarom liet Hij het toe? Kon Hij niet ingrijpen?
Zelfs onze Heiland stelde de waaromvraag toen over Hem alle boosheid over Hem werd uitgegoten.
Helaas weten we niet het antwoord op deze menselijke vragen.
Vergeving is eigenlijk iets Goddelijks, dat kunnen wij van nature zelfs niet eens.
Vergeven is alleen te leren in het voetspoor van de Heiland.
Als we Christus willen volgen moeten we ons kruis op ons nemen en Hem volgen.
Nu drukt dit kruis bij de één zwaarder dan bij de ander. Maar het blijft wel een kruis. Jezus heeft dit kruis voor ons willen dragen. Hij geeft kracht naar kruis.
Hij heeft alle krankheid op zich genomen en door Zijn striemen is ons genezing (Jesaja).
Psalm 103 bezingt het: "Uw krankheen kent en liefderijk geneest;"
We mogen schuilen bij de Heere Jezus: Hij roept het ons toe: "Komt allen tot Mij en ik zal u rust geven!!"
Gaat met uw kruis, verdriet, zonden en wonden naar de Heiland toe.
In Hem schuilen, Hij zal zich ontfermen over hen die geen ontfermer hebben. Ruchama!
Heel fijn dat u professionele hulp hebt in de psychiatrie. Dit traject is nodig voor herstel, om toch nog voor uw dochter in de toekomst een goede moeder zal zijn!
u zou zo maar Naomi kunnen heten........, hopend dat uw Mara's mogen worden verandert in Eben-Haëzer (Steen der Hulp)
We hebben een God die wonderen doet! Zo is Zijn Naam ook.
"Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst;"
Ja schuilend onder bij het kruis aan Jezus voeten kunt u vergeven en herstellen.
Veilig in Jezus armen
Veilig aan Jezus hart
Daar in Zijn teer erbarmen
Daar rust mijn ziel van smart
Onrustig is ons hart tot het rust vind in God.
God erbarme over ons...... juist ook over de weduwen en wezen (belofte!)
Psalm 56.
"Gij weet, o God, hoe 'k zwerven moet op aard';
Mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard.
Is hun getal niet in Uw boek bewaard,
Niet op Uw rol geschreven?"
"Dit weet ik vast; God zal mij nooit begeven;
Niets maakt mijn ziel vervaard."
Dan kan zelfs u weer kunnen zeggen ( of misschien wel heel zacht prevelen)
Soli Deo Gloria!
Vanuit wat u hier schrijft kan worden opgemaakt dat het licht bezig is om door uw duisternis heen te breken. En dat u op de goede weg bent gezet.
Het mag, gezien wat u in uw leven hebt moeten ondervinden, niets meer of minder dan een wonder heten, dat u nog bewaard bent gebleven voor een rampzalige verharding des harten. Maar dat de Heere in Zijn onbezweken trouw uw val niet heeft willen gedogen en u niet heeft willen loslaten
Dat maakt mij echt blij.
Niet in het minst omdat dit een verhoring van mijn gebed voor u mag heten.
Bij de HEERE is vergeving, opdat Hij gevreesd wordt (Ps. 130:4)
Bij Hem is vergeving.
En deze vergeving is de kracht van Zijn liefde om verder te gaan, zoals u zelf ook schrijft. En inderdaad ook dat u door deze vergeving, die bij de HEERE is, in staat zult worden gesteld om uw woede en uw pijn los te kunnen laten.
Blijf daarom ook maar hopen op Hem, want bij Hem is goedertierenheid en veel verlossing (Ps. 130:7)
De weg die u nog te gaan hebt in uw genezings- en verwerkingsproces zal waarschijnlijk langdurig en zwaar zijn. En u zult daarop ook vaak genoeg aanvechtingen en terugval moeten ondervinden.
Maar de God, Die het u nog heeft willen geven om op Hem te mogen hopen (nogmaals, wat maakt dit mij blij!) is en blijft in dit alles, en ondanks alles, de menigvuldige verlossing van ons aangezicht. En onze God.(Ps. 42:12)
Helaas is de schrijfster van deze vraag op 16 oktober jl overleden. Ik ben een goede vriendin van haar en heb nu de zorg over haar dochter. Aan u antwoord heeft ze destijds veel gehad. Dank daarvoor!
Gecondoleerd met het verlies van jouw vriendin! Sterkte en wijsheid bij de opvoeding van haar dochter. Gods zegen toegewenst in alles!
Groetjes van Heleen
Toch wel een schok om dit te moeten vernemen.
Laat het zo zijn dat zij nu thuis is gekomen en voor altijd verlost mag zijn van al haar angsten en pijn.
Wat liefdevol en moedig van u dat u zich over haar kindje hebt willen ontfermen.
Moge de Heere u en haar met Zijn liefde en genade bijstaan en ondersteunen op uw en haar verdere weg door dit leven, waarop het u hopelijk ook nog gegeven mag zijn om de nagedachtenis van haar moeder levend te kunnen houden.
En u zo het kwaad wat haar getroffen heeft in Zijn kracht zult kunnen overwinnen door het goede.
Voor de rest komt mij geen enkele lof toe en kunnen wij onze dankbaarheid beter reserveren voor Diegene in Wiens dienst ik nog mag staan.
Hartelijke groeten,
W.H.Hoorn
