Niet in het keurslijf passen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 29-07-2015| 13:25

Ik ben een jonge vrouw van halverwege de twintig, belijdend lid van een kerk binnen de gereformeerde gezindte en gelukkig getrouwd met de man van mijn dromen. Om me heen krijgen vrienden kinderen en zijn happy met hun huisje-boompje-beestje. Vaak heb ik het gevoel dat ik de vrijbuiter binnen mijn familie en vrienden ben, hoewel ik een vrij normaal leven leid. Ik woon anti-kraak en heb het heel erg naar mijn zin op mijn werk. Natuurlijk kan ik elk moment zwanger raken en dat benauwt me. Ik hecht me niet aan zekerheden in dit leven en vind het vervelend dat dingen volgens een bepaald schema moeten. Het liefst zou ik over de hele wereld willen reizen samen met mijn man en echt iets betekenen voor mensen die ik ontmoet.

Wellicht een wat warrig verhaal; maar hoe kan ik het best hiermee omgaan? Ik heb het idee dat ik niet in het ‘keurslijf’ pas van de wereld waarin ik nu leef. Vaak worden er vragen gesteld over mijn wat lossere levensstijl dan gemiddeld en het wordt als vreemd ervaren dat ik het krijgen van kinderen en het stichten van het gezin niet als doel in dit leven zie. Samen met mijn man -die wel later een huis wil kopen in Nederland- proberen we de middenweg te bewandelen. Is het niet christelijk/goed hoe ik leef? Of hoe kan ik aangeven dat ik veel dingen anders ervaar of andere prioriteiten stel?

Beste mevrouw,

De vrijbuiter van de familie en toch een vrij normaal leven. Die beide dingen schrijft u over uzelf. Ook heeft u het over een keurslijf en dan daarbij de vraag of het goed is zo ‘vrij’ u leeft. Waarbij goed en christelijk synoniemen lijken te zijn. Nogmaals: allemaal úw woorden. Wat ik u mee zou willen geven ter overweging zijn een paar vragen: wat is ‘normaal’, hoe leeft u ‘christelijk’, wat verstaat u onder ‘goed’?

U bent getrouwd met de man van uw dromen: hoe denkt hij over uw beider leven van dit moment? Wat betekent ‘de middenweg’ voor u, voor hem?

Uw man wil te zijner tijd een huis kopen in Nederland... wanneer? Waar is het wachten op? Misschien zijn de financiën niet toereikend voor het kopen van een huis, of is het ook een terechte vraag: waarom woont u antikraak? Begrijp me goed, ik roep u niet ter verantwoording maar vraag naar de achtergrond: idealisme? noodzaak? (enige) mogelijkheid? 

Hoe ziet u zelf de toekomst... na verloop van tijd toch maar huisje-boompje-beestje? Mogelijk wat meer ‘burgerlijk leven’ als u onverhoopt toch zwanger raakt? Die onrust (als ik het zo mag noemen) die u nu deze brief heeft doen schrijven zie ik veel meer als ‘verwachting van het leven’. 

Wie zegt dat u in een keurslijf moet passen? Welk keurslijf dan ook.  Bent u niet zélf degene die uzélf in de weg zit? Praat veel met uw man om te leren zien waar u sámen staat. Wat uw gezamenlijke idealen zijn. In Gods Koninkrijk van betekenis zijn voor anderen is een mooie gedachte, maar die kunt u op vele manieren in praktijk brengen. Alleen al door een voorbeeld te zijn voor een ieder om u heen. Kijken, luisteren naar anderen waar het om ‘nood’ gaat en u zou kunnen/willen helpen. Níét kijken en luisteren naar anderen, waar het om úw eigen ideeën en idealen gaat. Leer die dus eerst zien en onder woorden brengen (schrijf ze op: dat is dé methode om gedachten te ordenen!). Het gras van de buurman is altijd groener... ofwel het lijkt altijd zo te zijn dat ánderen hun leven op orde hebben, maar samen met uw man dient u zélf vorm te geven aan uw eigen gezinsleven. Laat u daarbij niet regeren door angst voor een mogelijke zwangerschap, want dat zou nu al een claim leggen op toekomstig leven. Met de zorg voor een kindje raakt u uw onrust niet zo maar kwijt. Dat kan alleen als u daadwerkelijk nadenkt over de verwachtingen die u van het leven hebt. Een mooie droom om de wereld in te trekken kán levenslang een mooie droom blijven, beseffend dat God u híér en nú een plaats op de wereld heeft gegeven waar u uw roeping tot christelijk leven heel goed gestalte kunt (leren) geven. Levenslessen noem ik dat. Het helpt ook om, naast gedachten, eveneens uw verwachtingen woorden te geven: schrijf ze op. Én maak daarbij dan ook een lijst van de dingen waarvan ú denkt dat ánderen verwachtingen van ú hebben (ook dat zou weleens bepalend kunnen zijn voor uw levenshouding van vandaag, schrijf ik er maar tussen haakjes bij).

Geef reële opties een kans tot het verwezenlijken er van (dat zijn de mogelijkheden en uitdagingen in uw leven, die u wáár kúnt maken).  Irreële gedachten moet u te lijf gaan, want die maken meer kapot dan u lief is. 

Nou, veel gespreksstof binnen uw huwelijksrelatie, lijkt me. Laat nog eens van u horen!  

Intussen alle goeds toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven