Compleet ontploffen

Als er problemen zijn thuis, en dat loopt uit de hand, dan word ik boos. Als men mij met rust laat word ik kalm en lost het probleem zich vanzelf op. Maar meestal probeert men te praten of er tegenin te gaan. Dan heb ik mijzelf niet meer in de hand, dan ontplof ik compleet. Hoe dit te voorkomen weet ik, maar dat is niet altijd mogelijk. Heeft u tips hoe ik hiermee om kan gaan? Een wanhopige 25-jarige jongeman.

Met elkaar leven in een huis zorgt onvermijdelijk  voor problemen. Er moet veel worden afgestemd. Zowel in praktische zin als over verschil van wensen en verlangens. Het is goed dat je een oplossing zoekt voor je ontploffingen. Want die zorgen alleen voor meer verwijdering en misverstanden. 

Als ik met mensen in een gezin spreek, moet ik vaak denken aan de spraakverwarring bij torenbouw van Babel.  Door het niet verstaan van elkaar, ontstaat vaak machteloze woede. Het leidde  er toe dat men uit elkaar ging wonen. En dat was het doel van de spraakverwarring. Soms zie je dat veel misverstanden in een gezin er toe leiden dat niet alle gezinsleden bij elkaar blijven. 

Je schrijft dat je met rust gelaten wilt worden. Maar dat is helaas niet mogelijk in een gezin. Er zullen dingen moeten worden opgelost en besproken.  En jij bent zelf verantwoordelijk voor ontploffingen.  Ontploffen zorgt voor schaamte. En voor nog meer onbegrip. Ontploffen kan er voor zorgen dat je wederzijds voorzichtiger wordt en daardoor onduidelijker wat opnieuw voor onbegrip en ontploffen kan zorgen. 

Het is van belang dat je goed in de gaten krijgt dat jouw frustratie op begint te lopen. Wat er van binnen dan gebeurt is een beetje te vergelijken met het koken van melk. Als je een pannetje melk opwarmt, zie je eerst niet veel bijzonders. Dan begint het een beetje te borrelen, vervolgens vormt zich schuim en als je dan het vuur er niet onder uit draait, vliegt het er over. Zo is het ook met ontploffen. Let er op wanneer je een beetje begint te borrelen. Dan moet je voor je te laat bent ‘van het vuur’. Even weglopen van de situatie. En zorgen dat je afkoelt.

Nu lees ik in je vraag door dat anderen door blijven gaan. Ze kunnen er moeite mee hebben dat je wegloopt. Het is belangrijk dat je uitlegt dat je even wegloopt om af te koelen. En dat je op een ander moment terugkomt om de zaken wel verder te bespreken. 

Als je schrijft dat je als 25-jarige wanhopig hier van wordt, dan kan het zijn dat je  het niet makkelijk kunt veranderen. Ik zou je aanraden om hulp te zoeken. Eerst voor jezelf en misschien later ook eens een gesprek met je gezinsleden. 
Je kunt eens een gesprek aangaan met je huisarts of maatschappelijk werk zoals van de Vluchtheuvel of de Schuilplaats.
 
Ik wens je sterkte en de hulp van de Heere in je moeite. 

Met vriendelijke groet,
Rien Geluk