Iedereen is druk

Ds. A.T. Vergunst | 3 reacties | 07-07-2015| 08:08

Graag wil ik een vraag stellen aan een dominee van de Gereformeerde Gemeente. Tegenwoordig is iedereen druk. Ik ook. Mijn man en kind, werk, hobby's, studie. Het slokt mijn tijd op. Als ik dan zondags in de kerk ben en naar de preek luister, besef ik weer waarom ik op deze aarde ben en welke opdracht wij hier hebben. “Zoekt de dingen die boven zijn!” Mijn verstand zegt dan tijdens de preek, nee... schreeuwt bijna, om Hem te zoeken. Vervolgens doe ik er in de praktijk niets mee. Kunt u mij uitleggen hoe ik die ommekeer kan maken. Ik wil niet meer zo druk zijn met de dingen van deze tijd, maar meer met wat ons hierna wacht. De eeuwigheid die aanstaande is. Daarnaast nog een vraag: als ik aan God denk, ben ik vooral angstig. Hoe kan ik aan God denken t.a.v. zijn liefde, trouw en goedheid? Ik voel geen verlangen naar God. Ik zou bijvoorbeeld graag naar de weekdiensten willen, maar toch weerhoudt het mij om echt te gaan. Voorbeeld: wanneer er doordeweeks kerk is en er komt iets anders tussen wat minder belangrijk is, gaat dat voor mij voor. Hoe krijg ik dat verlangen naar Hem wel?

Beste vriend, 

Je zit in een draaimolen of misschien beter, een draaikolk. Het leven slokt je op. Toch kunnen wij keuzes maken. Daar ben ik van overtuigd.  Uit je brief blijkt dat ook, want je kiest voor dingen waar je zin in hebt terwijl je makkelijk die dingen die juist belangrijk zijn, laat liggen. 

Ik ben blij dat je de vraag stelt. Ik heb het ook loeiend druk en dan nog wel met  'het werk van Gods’ Koninkrijk.' Goed excuus toch? Dan mag je toch druk zijn? Dan heb je toch zelfs een goed excuus om een beetje minder in persoonlijk zoeken en bidden bezig te zijn, nietwaar? 

Ik vergeet nooit een preek die mijn broer van Thomas Watson las. Ik kan niets anders van de preek herinneren dan de zin: “If your daily calling has become so demanding that there is no more time to seek or commune with the Lord, the calling has become unlawful.” In het Hollands is dat zoiets als: “Wanneer je dagelijkse roeping je zo druk maakt dat er geen tijd meer is voor het zoeken en bidden met God, dan is de roeping onwettig.” Daar zat ik dus. Ik was toen onderwijzer op een christelijke school, waarvan het werk niet alleen de dagen opslokte maar ook de meeste avonden en zelfs grote delen van de zaterdag.  Natuurlijk kwam het 'zoeken en mediteren over de geestelijke dingen' op een heel laag pitje. Maar ja, ik bereidde toch ook Bijbellessen voor elke dag... dus dat was toch ook goed?! Totdat de ‘fatale’ 22. sept. aanbrak waarop een leerling omkwam door een verkeersongeluk.  Die zondag erna las mijn broer die preek!  

Wij zijn ‘meestal’ druk omdat we “ja” blijven zeggen! (ik moest even glimlachen toen ik mijn eigen probleem opschreef waar mijn lieve vrouw me altijd aan blijft herinneren). We doen ook die extra dingen zo heel graag en daarom zeggen we “ja.” Maar “ja” zeggen tegen God als Hij zegt: "Zoek Me (en neem daar de tijd voor) en onderzoek wat Ik tegen je zeg (en daar is tijd en rust voor nodig)", wordt niet zoveel gedaan. Eigenlijk is dat verschrikkelijk, want in deze keuze onteren we de Heere God Die het goede zoekt in ons leven. 

Echt, laten we nou eens eerlijk zijn. Wij kunnen toch best de computer afzetten, niet dat ontspannende boek oppakken, niet de hele krant te lezen, niet weer eens uren geven aan dat onnodige winkelen, niet weer onszelf geven aan dat klusje of verzoek dat niemand anders wil (kan?!) doen. Natuurlijk kunnen we dat, maar heel vaak doen we alleen maar wat we echt leuk vinden.  Paulus schrijft ergens in zijn brief naar de Korinthiers dat hij zijn lichaam tot dienstbaarheid brengt om een onverderfelijke kroon te ontvangen. Dat zal dus een heftige zelfdiscipline zijn geweest, maar hij was er helemaal van overtuigd dat dit het waard was. In deze weken horen/zien we hoe de fietsers in de Tour de France zichzelf  afmatten omdat ze graag de gele trui willen hebben. Waardeloos, maar wat werken ze er toch hard voor. Ze er van overtuigd dat deze inspanning het waard is.  

Wat is er dus met ons mis als we ons zo laten afleiden door allerlei (leuke/aardige maar meestal totaal onbelangrijke in het licht van onze reis naar de eeuwigheid) zaken? We missen de innerlijke overtuiging van de dingen van de eeuwigheid, maar als we onze tijd en gedachten laten opslokken, dan zal er ook minder en minder indruk zijn. Daarom schrijf nu eens op waar je mee bezig bent van dag tot dag en evalueer zelf eerst wat er weg moet, wat er af kan en bespreek die lijst met je man/kinderen/gezin. Maar 'veeg' niet alleen dingen weg, maar herplaats ze met iets dat waardevoller is: lees elke dag in een rustig moment (want die tijd heb je nu vrijgemaakt en afgeschermd) het Woord van God en een goed boek. Zelfs al is het maar 30 minuten per dag. Denk zelf eens in wat 30 minuten praten elke dag met uw man zal doen met uw huwelijksrelatie! Zo wil de Heere ook de tijd en attentie zegenen die wij Hem geven in een dagelijkse keuze die we maken om Zijn Woord te bestuderen (dat is lezen om te begrijpen wat Hij tegen ons zegt!) en tot Hem te spreken. Leg naast je Bijbel een aantekeningenblok over dingen waarover je leest, waar je voor bidden moet, of schrijf zelfs de woorden van je gebed neer in dat schrift (je zult merken hoe dat je bidden verdiept, want we drukken onze gedachten vaak beter uit op papier). Als je man/kinderen ook hetzelfde gedeelte lezen, dan kan dit ook besproken worden gedurende de avondmaaltijd.  

Door-de-weekse diensten zijn natuurlijk mooie extra's die we zoveel als mogelijk moeten benutten om te volgen. Maar als we onze avonden vol proppen met allerlei neventaken, hobby’s etc. dan zal een kerkdienst als concurrent worden beschouwd in de mogelijke dingen die we kunnen/moeten doen. Dus het komt weer neer op: waar leggen wij onze prioriteiten? De Heere vraagt ons om ons hart en zijn wij bereid en gewillig om ons hart (devotie) aan Hem alleen toe te wijden? Als we eerlijk zijn, is het antwoord van nature “nee”.  We willen God alleen omdat we allemaal wel naar de hemel willen. Maar hoe zal je man dat ervaren als je alleen maar zijn aardappels kookt omdat je in zijn huis wilt wonen? Daar zal hij niet genoeg aan hebben. Hij wil immers ook je liefde en toegenegenheid. Hij wil weten en voelen dat je liefde voor hem hebt die je ook leidt in het doen en laten.  

Je laatste vraag komt op omdat wij in het donker verkeren over Gods’ grootheid en goedheid. We zijn bang voor God en daar is ook alle reden voor. Want als een schuldige zondaar moeten wij straks voor de Rechter van hemel en aarde staan. Wie zal dan bestaan? Maar wat God openbaart van Zichzelf in Zijn Woord moet ons ook tot Hem trekken. Hij zoekt ons en heeft ons verzekerd dat Hij het goede voor heeft met zondaren, want Hij roept het ons toe: "Zoek Mij terwijl Ik te vinden ben!  Bekeert u van uw zonden want Ik vergeef menigvuldig.” We zullen nooit verlies ervaren in het zoeken en komen tot God, hoewel we wel dingen die ons lief zijn moeten loslaten. Voor sommige is dat zelfs vader en moeder, broer en zus en zelfs kind! Voor de meeste van ons zijn dat onze pleziertjes, hobbies, en carrierevervullende bezigheden. Ons Godsbeeld is zo verwrongen. Maak het daarom je gebed als je de Bijbel leest: “Heere, toon mij Uw heerlijkheid!” Zoek uit Wie Hij is, maak er een studie van, biddend dat Hij Zich aan je openbaart. 

Zomaar een aantal gedachten over je vragen. Ik hoop dat je er wat aan hebt. 

Hartelijke groeten, 
Pastor A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven