Verdrietig om kritiek
J.W.N. van Dooijeweert | 45 reacties | 06-07-2015| 11:24
Vraag
Voor evangelist Van Dooijeweert. Beste broeder Jan. Ik las op Refoweb over jullie. Ik heb mij al vaker verbaasd over het feit dat de Ger. Gem. en de refowereld jullie niet vaker en beter support geeft. Ze begrijpen gewoon niet dat ze met jullie ‘goud’ in handen hebben. Als ik nu ook weer de reacties lees op dat artikel, dan ben ik verdrietig. Weer over de eigen leer, enz., al strijdend en betweterig. Weer bijna niets over de inhoud en de motivatie van jullie werk. Wel weer kritiek. Wat zouden jullie antwoorden als de Peruanen, alle commentaar lezend, jullie vragen: “Hermano Jan, leg nog eens de tekst van Romeinen 12 uit, vers 14-18: Zegent hen die u vervolgen; zegent en vervloekt niet. Verblijdt u met de blijden; en weent met de wenenden. Weest eensgezind onder elkander. Tracht niet naar de hoge dingen, maar voegt u tot de nederige. Zijt niet wijs bij uzelven. Vergeldt niemand kwaad voor kwaad. Bezorgt hetgeen eerlijk is voor alle mensen. Indien het mogelijk is, zoveel in u is, houdt vrede met alle mensen.”
Antwoord
Beste vraagsteller, ik ga maar meteen beginnen, punt voor punt:
1. Niet begrepen dat ze geen support geven.
Ik begrijp dat u geen lid van de Gereformeerde Gemeente bent. Wij zijn een kerkverband dat best netjes gestructureerd is. We hebben allerlei deputaatschappen waarbinnen de verschillende kerkelijke activiteiten zijn ondergebracht. Evangelisatie, zending, ouderenzorg, enzovoort. U begrijpt dat binnen een deputaatschap alleen werk van de eigen kerk wordt begeleid. Mijn vrouw en ik zijn beiden belijdende leden van de Gereformeerde Gemeenten, maar niet uitgezonden door onze kerk.
Wij werken in Peru op uitnodiging van twee grote kerkgenootschappen in dat land. Dat zijn kerken die 60 tot 100 jaar geleden ontstaan zijn uit zendingswerk. Deze kerken hebben geen kader en kunnen zelf dit werk niet betalen. Toen wij gevraagd werden om dit werk ter hand te nemen, was het heel belangrijk dat de kosten in Nederland gedragen werden, maar omdat wij dat zelf ook niet konden bekostigen en zonder salaris werken, hebben enkele broeders een stichting gevormd om voor middelen te zorgen. Tot op dit moment is deze manier van werken rijk gezegend.
2 “Goud” in handen hebben.
Dat het werk niet goed begrepen wordt ben ik helemaal met u eens. Met vreugde en dankbaarheid wil ik u graag vertellen dat we een grote groep broeders en zusters hebben die onze “vriendenbrieven” per email ontvangen als we in Peru zijn. Vanuit deze groep is er een heel sterk meeleven, en wat nog belangrijker is: mee bidden. Deze groep is sterk gemêleerd wat kerkelijke achtergrond betreft. Een deel van deze groep broeders en zusters voelt zich sterk verbonden met ons werk en vooral ook met de mensen in Peru. Als je wilt spreken over goud in de handen hebben, mag dat wel maar dan met dank aan onze goede God. Hij geeft goud aan de kerken in Peru. Zij zijn bijzonder verblijd met ons werk. We zien ook heel duidelijk de veranderingen in de verschillende kerken die hun voorgangers naar onze cursussen sturen.
3. Verdrietig over reacties. Niets over motivatie en inhoud werk.
Verdrietig over reacties. Dan zijn we op een ander terrein. Dan zijn we in Nederland met zijn vele kerken en vele meningen. Ik kan me echt iets van voorstellen van dit verdriet. Dat heb ik zelf ook vaak als ik zie aan de reacties hoe onkundig mensen zijn. Niet alleen met de reacties op dit interview, maar ook met de reacties op vragenbeantwoording. Ik zeg wel eens: we hebben een strijdende en een triomferende kerk. Helaas is dat strijden vaak niet een persoonlijk strijden tegen eigen zonden, maar een heftig strijden tegen de opvattingen van anderen. Naar aanleiding van het interview weinig of niets over het werk van ons. Dat klopt. Dat maakt ook mij wel eens verdrietig en soms schaam ik me voor de onbeschaafde hardheid waarmee mensen elkaar te lijf gaan. Helemaal los van het artikel of van de vraag die gesteld en beantwoord wordt.
U schrijft: “Altijd over de leer”. Het is waar; daar zijn een heleboel mensen zeer goed in: strijden voor de leer. Of is het dan misschien strijden voor “mijn gelijk”? Ik ben daar vaak ook heel verdrietig om. Dan denk ik bij mezelf: “Je hebt het niet begrepen.” Als we iets begrijpen van het werk onder deze mensen, bergbewoners en indianen, en we voelen iets van meeleven met hen, dan begrijpen we ook, dat we niet in de geijkte termen het evangelie aan hen doorgeven, maar in eenvoudige bewoordingen. En het wonder, de Heere, onze Grote Zender, draagt het in mensenharten binnen. De meeste mensen hebben geen enkele kennis, maar dat staat de Heere niet in de weg. Hij gaat door met Zijn werk. “Ik heb nog schapen die van deze stal niet zijn, die moet Ik ook toebrengen!” Er zijn velen in Peru die geloven in de Heiland als hun Redder, maar ze weten alleen uit de Bijbel door de preek en Bijbelstudie. Ze hebben zelf geen Bijbel.
4. Kritiek
Gezonde, opbouwende kritiek is alleen maar positief. Ik ben er altijd blij mee. Maar veel kritiek is afbrekend. Zeker op het kerkelijk terrein. Ik denk dat dit ons in het bloed zit. We zitten met een groot probleem: hoe beter we de kritiek op anderen uiten, hoe duidelijker het wordt dat wij het goede hebben. En dat willen we toch bedoelen? Een beetje waakhond spelen. Ik hoorde nog niet zo lang geleden een Rooms-Katholiek theoloog het volgende zeggen (op de radio): “Waarom zijn wij als Christenen toch zulke moeilijke mensen? Als we in contact komen met iemand van een ander kerkgenootschap of een andere groep dan de onze, dan weten we onmiddellijk waar bij die ander de fouten zitten. En we wijzen die ook graag aan. Zelfs in het evangelisatiewerk op straat staan we direct klaar met te vertellen hoe het moet.” Hij zei verder: “Dit is negatief, de vrucht van deze manier van omgaan met elkaar is ook negatief. Hoe kunnen we dit een positieve wending geven? Heel eenvoudig: door die ander eerst lief te hebben als een medemens (samen op reis naar de eeuwigheid) en medechristen en te luisteren naar wat hij zegt... en van daaruit kunnen we samen in Gods Woord gaan zoeken naar de echte waarheid!” Je laatste vraag ligt op dit terrein.
5. Een antwoord op een vraag naar aanleiding van Romeinen 12.
Wat schrijft Paulus alles toch mooi! Paulus... een man die Jezus haatte en Zijn volgelingen vermoordde en vervolgde. De Heilige Geest dicteert het hem: “Zegent die u vervolgen. Zegent en vervloekt niet. Weest blij met de blijden. Weest eensgezind onder elkaar. Zoekt geen grote dingen, maar voegt u tot de nederige. Wees niet zo eigen wijs. Vergeldt geen kwaad voor kwaad. Ga eerlijk om met alle mensen. Als het maar enigszins mogelijk is; houdt vrede met alle mensen.” En dan kunnen we alleen maar tegen die Peruaan zeggen: “Sorry, ik schaam me diep.” Dan is het nodig om naar de Heiland te kijken en op Hem te zien, die Zich niet schaamde of te groot voelde om tussen twee delinquenten gekruisigd te worden. En dan -nota bene- neemt Hij er nog één mee naar het Paradijs ook.
Bedankt voor je interessante vragen en hartelijke groeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is opmerkelijk dat deze vraag niet over een onderwerp gaat, maar over een persoon. En wel over de heer Van Dooijeweert. Eigenlijk is het niet eens een vraag, maar vooral een steunbetuiging. De heer Van Dooijeweert krijgt vervolgens nog eens ruim de gelegenheid zijn mening en positie te verwoorden. Is de vragenrubriek van Refoweb hier nu werkelijk voor bedoeld?
Maar kennelijk werken de activiteiten van Van Dooijeweert, en zijn uitingen vaak polariserend. Dat wijzen de vele reactie op zijn bijdrages wel uit. Hoe komt dat toch? Een paar dingen vallen mij altijd weer op in het optreden en publicaties van de heer Van Dooijeweert:
Het lijkt wel of Van Dooijeweert er een behagen in heeft een beetje met de GerGem te schuren. Hij zou er zeker niet uit gaan, maar er is bijna geen onderwerp wat eigen is aan de GerGem wat niet onder er kritiek geplaatst wordt. Dat is roden draad die door de meeste van zijn antwoorden doorklinkt. Soms geeft de vraag er niet eens direct aanleiding toe, maar toch wordt vaak de GerGem met hun dogma’s, blokkades, verrechtsing en wat al niet meer, er bijgehaald. En dat wordt dan vervolgens gespiegeld met het grootte, en het universele van een wereldwijde opwekking, waaraan zij in Peru een bijdrage mogen leveren.
Dat brengt mij bij tweede wat mij vaak opvalt: het draait heel vaak om zijn eigen persoon en zijn persoonlijke ervaringen. Hoe hij als persoon onder de kritiek lijdt, hoe onbegrepen hij wel niet is. Hij is een vreemde in zijn eigen kerk geworden. Enzovoorts. Allemaal zonder een gezond stuk reflectie.
In dat plaatje past ook het bieden van pastoraat via een eigen website. Open voor iedereen die binnen zijn eigen (GerGem) kerk niet verder komt! Ik vind dat niet respectvol, en het leidt op zijn mist tot eenzijdigheid. Pastoraat hoort namelijk kerkelijk ingebed te zijn!
En het laatste wat ik toch wel zou willen noemen is het neigen naar een wondergeloof. Alle gebeurtenissen waar van wordt verhaald zitten vol bijzonderheden. Van roeping, bekeringen, uitreddingen tot aan genezingen; het is allemaal even aansprekend. De één gaat er voor door de knieën, de ander wordt daardoor juist behept met wat sepsis. (Ik hoor inderdaad bij de laatste groep..) Ik mis namelijk een gezond stuk nuchterheid. Het is opvallend hoe sober de Bijbel spreekt over wonderen. Die sober- en bescheidenheid mis ten ene malen bij de heer Van Dooijeweert!
Ik denk daarom dat we de bijdragen van Van Dooijeweert gezond nuchter moeten benaderen, en ons als Refoweb bezoekers niet moeten laten polariseren. (En laat je zeker geen GerGem complex aanpraten. Daar is al helemaal geen reden voor)
Ik ben blij dat de familie van Dooijeweert zo goed van de Heere kan spreken over wat God doet in hun leven en mét hun leven. En dat deze God nog steeds niet veranderd is.
Want de Bijbel staat vol met wonderen. Dat moeten we zien, niet alleen in de grote, maar ook in de kleine dingen. Als we daar geen oog voor hebben dan is het maar de vraag of we persoonlijk het werk van God in ons eigen leven kennen.
Ik moet tot mijn grote verdriet zeggen dat er in de Ger. Gem. maar weinig plaats is om hiervan te getuigen. Ik zie met lede ogen aan dat de Ger. Gem. steeds verder in het moeras terecht komt van dode orthodoxie en rechtzinnigheid. Maar over een leven met God wordt zo weinig meer gehoord.
Ik spreek verschillende jongeren en ouderen die teleurgesteld zijn in de pastorale zorg. Waarbij mensen niet begrepen worden, of het moet eerst maar eens overzomeren en overwinteren.
Dit heeft niets te maken met een wondergeloof, maar heeft juist alles in zich van een levend geloof, een leven met God, zoals wij dat allemaal horen te hebben. Dit is bevinding: Ervaren dat Gods Woord waar is.
En als je dan in het NT leest hoe het Evangelie zich uitbreidt vanaf Jeruzalem dan zie je hetzelfde gebeuren dat God het Woord leidt, en daarvoor juist mensen wilt gebruiken.
We mogen nuchter zijn maar we mogen God niet de eer onthouden. En als we alles maar wegcijferen door er bescheiden en sober over te spreken zijn we niet op de juiste weg. Want in Jeruzalem was er blijdschap dat de heidenen het Evangelie hadden ontvangen. En waar is ónze blijdschap? In de hemel is er blijdschap over één zondaar die zich bekeert. Ik vind het erg dat er nu juist zo weinig blijdschap is.
De echtgenoot van Pannenkoek.
De bijbel sober over wonderen. Dat is toch niet helemaal juist. Leest u het boek psalmen eens door.
Op de 1e pinksterdag in Jerusalem zien we dat waar de Heilige Geest over mensen komt, De dicipelen Gods grote werken gaan verkondigen( hand.2:11) Juist deze mensen wordt verweten niet helemaal nuchter te zijn.
Ot; zelf verblijf ik ook in het buitenland met al de andere kerkelijke gewoonten en tradities die daar bij komen kijken. Veel aan de antwoorden (qua herkenbaarheid) van de heer van Dooijeweert gehad.
Voor zoekende, vragende, rusteloze, jongeren kan de stap om vragen te stellen aan kerkraad of dominee vaak groot zijn. Daarom is het belangrijk dat er op refoweb mensen zoals evangelist Van Dooijeweert zijn. Uit de lange, liefdevolle en duidelijke antwoorden van Van Dooijeweert zie je dat hij bewogen is met de jongeren. Hij moedigt ze aan om de zaligheid alleen in Christus te zoeken. Hij wijst jongeren in bevlogenheid de weg naar Hem die nog nooit iemand heeft weggestuurd. Dat is de rode draad in zijn antwoorden.
Ik heb geweldig nieuws voor U.
Ga, in volkomen afhankelijkheid en verrouwen in de Heere, ZIJN blijde boodschap vertellen aan hen die verloren dreigen te gaan, doe dit, desnoods buiten de platgetreden paden, en......................U zult dezelfde (soms wonderlijke) dingen meemaken.
O ja, waarschijnlijk zullen sommige U dan wel.......
De duivel probeert zowel links- als rechtsom je bij de Heere Jezus vandaan te houden, daar moet je je ogen voor open houden.
In alle kerken gebeurd dit, of je moet uitverkoren zijn of je moet eerst dit of dat kennen, of het doet er niet toe... als je maar niet naar de Heere Jezus gaat om verzoening en kwijtschelding, om verlossing, laten we elkaar scherp houden.
Ik heb helemaal geen moeite met kritiek op de GerGem. Sterker nog, dat heb ik zelf ook wel eens.
Waar ik wel moeite mee heb is, dat deze kritiek een doel op zichzelf wordt en polariserend werkt.
En daar maak ik in mijn reactie een punt van.
Welke bril ik op heb bij het lezen van bijdragen van Van Dooijeweert?
Ik heb geen bril gebruikt, maar een telraam:
Als na een artikel over het werk van de Fam. Van Dooijeweert, in de reacties 23 keer de naam van de GerGem wordt aangehaald, zowel pro als contra, dan heeft dat iets te zeggen.
En dat patroon zie ik vrijwel altijd terug. Als zijn bijdragen dat kennelijk oproepen, polariseer je. Het spijt me dat ik het zeg.
En om dat te kunnen opmerken moet je geen bril opzetten, maar juist een bril afzetten. Je bril die door persoonlijke redenen zo gekleurd is geraakt, dat een wat afstandelijkere, nuchtere kijk haast niet meer mogelijk lijkt.
Zo gaat jou héél persoonlijke vraag aan mij geheel voorbij aan de zaken die ik in mijn reactie aan de orde stel. Die ik dan nog kort samenvat:
- Is een vragenrubriek het medium om steun te betuigen aan een persoon?
- Waarom is de GerGem altijd de gebeten hond?
- Staat de persoon van de heer Van Dooijeweert niet wat veel op de voorgrond?
- Moeten we de velen wonderen niet iets nuchterder benaderen.
Hiermee kies ik niet voor de 'makkelijke' weg door een beetje mee te bassen tegen van alles en nog wat, liefst tegen de GerGem. Maar probeer ik zorgvuldig een klein beetje tegengeluid te laten horen.
Wie weet, vertolk ik hiermee ook nog het gevoelen van andere...
Wat het echtpaar v. D. in Peru mag doen, in Gods kracht, vind ik heel mooi. Dat het maar tot navolging mag wekken. Ik wens hen van harte Gods nabijheid en zegen toe, persoonlijk en in hun verdere werk, dat zullen ze ook nodig hebben, anders brengt het niets, helemaal niets, En dan is er ook niets om over te schrijven.
Dat het ons allen maar tot ootmoed brengen mocht en we niet net als Petrus optellen gaan wat we allemaal voor het navolgen van Christus hebben achtergelaten: vrouw, huis, werk... De Heere Jezus antwoordde toen dat vele eersten de laatsten zouden zijn. Dat is toch wel reden genoeg om ons bescheiden op te stellen, wat persoonlijke ervaringen betreft. Hoe mooi dat tegenwoordig gelegd wordt onder de noemer 'getuigen'. Met getuigen krijgt echter God alle eer en valt de mens er volledig buiten. Wie kan dat vanuit zichzelf? De mens zit er al gauw tussen toch.
Ik ben inmiddels midden 40, lid van de Gergem en ik heb een kleine 20 jaar geleden de hele discussie rondom prof. Blaauwendraad meegemaakt. Hij trachtte in een soort van (mijn woorden) wanhoopsactie middels 2 boekjes de leer van de Gergem te spiegelen aan de Bijbel. Het resultaat? Exit Gergem. Uitgekotst.
Afgelopen week was ik bij de trouwdienst van een familielid in een andere Gergem, geleid door een dominee die in zijn eerste gemeente staat. De meditatie/preek was een keurige exegetische beschouwing met uiteraard de oproep tot bekering, ervan uitgaand dat haast niemand van de aanwezigen wél een levend geloof in Jezus heeft. De slotzang: Psalm 130 vers 2.
Wat dat met een trouwerij te maken heeft, nota bene een hoogtepunt in een mensenleven? Geen flauw idee. Treffend was dat de persoonlijke toespraak van de predikant het enige was dat recht uit het hart leek te komen en aan het warme, aimabele karakter van de predikant twijfel ik eigenlijk ook niet. De rest was keurig langs de meetlat van de leer gelegd, maar miste (voor mij) verder iedere bezieling. Omdat de preek wel geharnast leek.
@denkna: wees blij dat er kritiek klinkt, ik proef in de woorden van broeder Van Dooijeweert vooral betrokkenheid en teleurstelling! In zekere zin is het een zegen dat broeder Van Dooijeweert niet namens de Gergem naar Peru is uitgezonden. Hoe lang denk je anders dat hij ongestoord zijn kritische houding zou kunnen handhaven? Vraag dat maar aan prof. Blaauwendraad..
Ik ben blij dat ik nog jeugdig klink! Maar ik ga zelf al een paar jaartjes langer mee dan u aangeeft. Dus ik kan me de discussie destijds nog levendig herinneren.
Zoals eerder aangegeven; ik heb echt geen moeite met kritiek op de GerGem. Wel met als dit een patroon wordt, en polariserend werkt.
Je suggestie dat het maar goed is dat het werk in Peru geen GerGem project is, doet me denken aan de passage over het evangelisatiewerk in Tilburg. Van Dooijeweert is daar gewoon triomfantelijk over het spanningsveld tussen zijn deputaten (toevallig zijn werkgever op dat moment) en hemzelf. Zou dat nu echt alleen iets van de (GerGem) deputaten zeggen? Ik geloof er niks van!
Ik heb je gevraagd wie de Heere Jezus voor jou is. Daar kun of wil je geen antwoord op geven, maar je hebt wel kritiek op iemand die de Heere Jezus van harte lief heeft en onafgebroken van Hem getuigt. De vrucht van zijn prediking en het zichtbare werk van de Heilige Geest in Peru maak je verdacht. Gods Woord waarschuwt ernstig tegen een soortgelijke houding van de Farizeeën ("En zo wie [enig] woord gesproken zal hebben tegen den Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden; maar zo wie tegen den Heiligen Geest zal gesproken hebben, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw, noch in de toekomende.")
Daar komt nog iets bij. Als Christus jouw Verlosser en Zaligmaker nog niet is, ben je op weg bent naar de eeuwige dood en in dienst van satan. Aldus het Woord. Dat zet jouw kritiek op Van Dooijeweert ook in een totaal ander perspectief: dat van iemand die niet de inwoning van de Heilige Geest, de Geest der waarheid, heeft, maar nog steeds een vertegenwoordiger is van de vorst der duisternis. Dat geldt overigens voor iedere (vrome) kerkganger ter linker of ter rechterzijder die weigert Christus aan te nemen door het geloof.
Dat klinkt vlijmscherm, maar een derde weg is er niet. Ondanks dat velen in de kerk dit stiekem wel geloven (aldus ds. Kort, OGG).
Ik hoop serieus dat ik er vreselijk naast zit. Dat je Gods Zoon hebt als Borg en Zaligmaker voor je ziel. Dat het jouw verlangen is om Hem groot te maken en te verheerlijken in jouw omgeving en jouw kerk. Dan gaan er in jouw gemeente grote wonderen gebeuren, daar ben ik van overtuigd. Gods Woord doet namelijk wat Hem behaagt. En het is Zijn welbehagen dat zondaren zich bekeren en leven.
Wat jij bovendien niet beseft (of wil beseffen) is dat de kritiek op de Ger. Gem. veelal voortkomt uit diepe liefde en/of betrokkenheid voor en bij dit kerkverband. De zorgen zijn enorm, vindt jouw synode. Het lijkt je niet te raken. Wat jou wel irriteert is dat anderen die zorgen uitspreken. Wonderlijk, want onze gezindte is een dal van dorre doodsbeenderen geworden. Er is een opwekking, een herleving nodig. Ook in de Ger. Gem., het centrum van de reformatorische gezindte.
Het grootste deel van de bezoekers van deze site behoort tot de Ger. Gem. Is het dan vreemd dat over dit kerkverband het meest wordt gesproken?
Dit soort verwijten en aanvallen lijken op het eerste gezicht heel sterk, maar dan om een debat te winnen door de tegenstander te in de val te laten trappen. Gaat het daarom? Het lijkt me wijzer om je te beperken tot de feiten en persoonlijke aanvallen achterwege te laten.
Overigens kan de hele kwestie me niet zoveel schelen, maar dit wilde ik graag even opmerken.
1. Ik heb geleerd om jouw, ten principale wezenlijke, vraag niet aan anderen te stellen maar aan mijzelf.
2. Je wekt de schijn om 'tegenstanders' als mensen neer te zetten die geen verborgen omgang met Christus (kunnen) hebben.
3. Of mijn antwoord op jouw vraag nu ja of nee is, doet niets af van de feitelijkheden van mijn antwoorden.
4. Aan de vruchten kent men de boom
Misschien ben ik te scherp naar je geweest, maar het luistert wel zeer nauw. Over het zieleheil van de familie Van Dooijeweert maak ik me geen zorgen. Over dat van mij, door onverdiende en verkiezende genade, ook niet. Gode zij eeuwig dank. En daarom ben ik nu zo benieuwd naar jouw motivatie. Is die, na ontvangen genade, oprecht? Of is het slechts een Jehu's ijver om kerk en leer. En wat is er mis mee om nu eens te getuigen van de hoop die in je is, in plaats van de familie Van Dooijeweert en Ger. Gem.-criticasters in het verdachtenbankje te plaatsen? Om met Psalm 66 te zeggen: Komt, luistert toe, gij Godgezinden, Gij, die den HEER van harte vreest,
Hoort, wat mij God deed ondervinden, Wat Hij gedaan heeft aan mijn geest."
Om nu samen eens als broeders (en zusters) het uit te jubelen dat er genadebrood is voor een ieder die wil. @Cicero mag ook mee doen. Dat er niemand verloren hoeft te gaan, maar dat het heil en de zaligheid welmenend en onvoorwaardelijk wordt aangeboden aan dode zondaren. Wie zelf verlost is van de eeuwig straf, gunt dat ook anderen. Als je in deze valt trapt zul je er in der eeuwigheid geen spijt van krijgen.
Hier laat ik het deze keer bij.
