Levend Christusgemis

R. J. Jansen | Geen reacties | 27-06-2015| 11:49

Wanneer heb je een 'levend Christusgemis'? Ik weet dat ik niet zonder Hem kan, maar het dringt me niet tot God. Mijn zoeken naar God is zo verstandelijk, maar toch zou ik ook niet zonder het dagelijkse Bijbellezen/bidden kunnen. Ik wil Hem zo graag echt nodig hebben, maar het is zo verstandelijk. Wat moet ik doen? Moet ik verstandelijk doorzoeken en wachten tot God komt? En, hoe zoek je God? (concreet). Ik ben er wel achter dat dat met wettisch leven niet lukt. Alvast bedankt, een 18-jarige.

Zoekende zondaar,

Als ik je iets zou kunnen schrijven waardoor jij in een levend Christusgemis komt, ben je dan tevreden? Wat heb je dan gewonnen? “Nou, dan heb ik al een eerste kenmerk... dan is het in ieder geval echt van binnen... dan ziet de Heere dat ik ernstig naar Hem zoek.”
 
Juist omdat ik zoveel van mijn eigen hart herken in je vraag, weet ik hoe grenzeloos hoogmoedig dit is. Want je denkt je te kunnen opknappen voor de Heere. Toch al iets te kunnen ‘betalen’, met ernst, met tranen, met goede bedoelingen, met een echte zucht. Mis! Totdat je door het geloof met Christus verenigd bent, lig je onder de vloek van de Wet (Gal.3:10-11). Daarvóór is alles wat je doet en bent voor God vervloekt. Het spijt me. Maar jij en ik zijn afgeschreven. Totaal. Ja, eeuwig! Er is niets aan te doen. Onverbeterlijk. Want je doet zonden omdat je zondaar bent! BENT! En daarom is je bidden, je zoeken, je strijden tegen de zonde, je tranen... het is zonde. Het draait ten diepste om jezelf. Om zelf ‘geestelijk’ te worden en God te behagen. Het is een laddertje van kenmerken waarop je probeert toch al iets dichter naar de Heere te komen. 

Gaat er dan geen weg vooraf aan het komen tot Christus? Jazeker. Maar dat is een weg van afbraak en niet één van opbouw in eigen kenmerken. Het is een weg van sterven aan het ‘zelf’. Van sterven aan alle kenmerken en alle eigen gemaakte vroomheid. Als alles je ontvalt en je alleen nog maar schuld over hebt... als je niets meer weet te doen en te bidden om je zelf op te knappen... dan komt er pas oog voor de Heere Jezus. Maar als je Zijn heerlijkheid ziet, dan is er ook een gelovig omhelzen van Christus. Dan is er vrede. Dan is er vereniging. “Want ik ben door de wet, der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij” (Gal.2:19-20).

Dát is nodig. Sterven en leven! De dood in Adam vinden en het leven in Christus. Daarvoor heeft de één drie uur nodig en de ander dertig jaar. Het eerste is trouwens bijbelser als het laatste. Maar hoe de Heere je daar ook toe brengt, dat punt van overgang van Adam in Christus moet je kennen. En om daar deel aan te krijgen moet je niet ‘beter’ worden, maar slechter. Zo slecht dat je niet meer ‘werken’ kunt. “doch degene die niet werkt, maar geloof in Hem Die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid” (Rom. 4:5).

Weet je... toen ik zocht naar echt berouw, echte gebeden, echt gemis... toen wilde ik God geen gelijk geven. Want Hij zei over mij dat ik een zondaar BEN, dat ik een vijand van Hem BEN. “Maar dat nooit! Ik zal bewijzen dat ik U echt niet kan missen, dat er toch iets geestelijks van binnen is.” Maar juist dat is vijandschap tegen God! Juist zo stond ik mijn behoud in de weg! Onderzoek het Woord vriend, er is geen Leven buiten Christus en er is geen Leven zonder te sterven. 

Wie het Leven in Hem gevonden heeft, die krijgt ook levend Christusgemis. Omdat ze de gemeenschap met Hem kennen en Hem niet kunnen missen als Hij Zich verbergt. Maar dat is iets anders dan waar jij naar vraagt, dát is de taal van de bruid “indien gij mijn Liefste vindt, wat zult gij Hem aanzeggen? Dat ik krank ben van liefde” (Hgl. 5:8). Maar als de liefde Gods in de Heere Jezus je nooit geopenbaard en toegeëigend is door het geloof, dan kan er geen gemis zijn. Dan moet je eerst die liefde smaken, door als een goddeloze met God verzoend te worden, door Zijn stervende liefde te aanschouwen door het geloof. 

Kom vriend... leg je zó goddeloos als je bent, zo’n hater van God, zo onverschillig, zo onbewogen... zo neer aan Zijn voeten! “Ja, maar zo kan ik toch niet voor Hem verschijnen?” Inderdaad, dat is niet om uit te houden... maar juist zó moet je komen. Juist zo moet je voor Hem gaan inleven wie je bent... en dat je zo als je bent de Heere nooit kunt geven waar Hij recht op heeft. Juist zo schuldenaar worden. Juist zo de belofte aangrijpen en bepleiten... en juist zo Christus als Borg ontvangen. Alleen als een goddeloze... niet een gewillige, nette, ernstige goddeloze, maar een goddeloze. Punt. Die worden met God verzoend. Dat is de weg en een andere is er niet. 

Lees het boekje “Wat moet ik doen om zalig te worden?” van John Angel James. Het is een zeldzaam helder boekje. Maar rust niet voordat je vrede hebt. Strijd om in te gaan! De tijd is kort. De eeuwigheid is lang. Binnenkort sta je voor God!

Maar daarom laat Hij het uitroepen: God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende... laat u met God verzoenen! (uit 2 Kor. 5:19-20). De Heere is gewillig. Hij wacht om genadig te zijn! Hij wacht op een verloren zoon... maar de oudste zoon blijft buiten staan...!

Ontvang een hartelijke groet van,
Kand. R. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

R. J. Jansen

• Geboortedatum:
  04-02-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Scherpenisse
• Status:
  Inactief

25 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven