God straft vrouwen

Ds. M. Pronk | 1 reactie | 25-06-2015| 15:59

God schiep in zes dagen de wereld, maar is na 6000 jaar nog steeds niet klaar met het straffen en vernederen van vrouwen (te krap geboortekanaal, ongesteldheid). Voor God maakt het niet uit wat vrouwen doen. Hij straft hoe dan ook. Ik was liever niet door deze haatdragende God geschapen.

Ik weet niet of ik huilen moet of verontwaardigd moet zijn of met deernis vervuld. God een haatdragend God? Beslist niet. Dan ken je de HEERE niet. Hij haat de zonde, maar niet de zondaar. Weet je wie de HEERE is? ìBarmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid, Die de ongerechtigheid en overtreding en zonde vergeeft.î Ik kan je verzekeren dat je nimmer spijt krijgt van het dienen van de Heere. Dat geeft fundament onder je leven, dat geeft troost en uitzicht in je leven, dat geeft stuur aan je leven, dat doet de liefde Gods ervaren juist ook onder moeilijke omstandigheden. Hij is het zo waard om gediend en gevreesd te worden. Hij is het allerhoogste en het eeuwige Goed. Toen een ernstige ziekte zich in mijn leven openbaarde schonk de Heere in mijn hart een stille en rustige vrede en overgave en mocht ik bij Hem schuilen. Dat gun ik je van harte. Wanneer het oog des Heeren in nederbuigende liefde op  je gericht is, mag je over alle zorgen heen zien op wat er in de HEERE te vinden is. Zijn naam is HEERE. Ik ben er toch, wil die naam zeggen. Je kent het beeld wel van een verdrietig kind dat geplaagd is en door moeder wordt vertroost: ik ben er toch, mijn kind. Veel meer dan een moeder troost , troost de Heere  in onze noden en smarten: ik ben er toch, Mijn kind.  

Nee, ik bagatelliseer je problemen en vrouwelijke ongemakken niet, maar moet ze wel in een ander licht plaatsen dan jij doet. Laat ik beginnen met ze enigszins te relativeren. Jij hebt je zorgen en moeiten, maar je bent de enige niet. We bedrijven struisvogelpolitiek als we menen in een paradijs te wonen. Er is in deze wereld enorm veel leed. De lijst zou te lang worden om een opsomming te geven. We kennen vandaag in deze wereld het vluchtelingenprobleem. Landen en streken worden geteisterd door burgeroorlog of terrorisme met al het leed dat daarmee gepaard gaat. Er waren ziektes rond. Velen moeten leven met een handicap. Anderen worden getroffen door armoede en weten amper rond te komen. Wat te zeggen van ouderleed als een jong kind of door een ongeluk of door een ernstige ziekte van hen wordt afgescheurd. Hoeveel huwelijksleed en eenzaamheid is er niet. Laat ik stoppen. Het is duidelijk dat we in een gebroken wereld leven.

Boos op God worden? Mijn vuisten beschuldigend naar de hemel opheffen? God de schuld geven van al het leed? Hem haatdragend noemen? Is daar reden toe? Is dat eerlijk? Het is zo gemakkelijk  om God de schuld te  geven en daarin een excuus te vinden om mij van Hem af te keren. Echter, dat doe ik dan tot mijn eigen ongeluk. Buiten God vindt een mens geen rust noch vrede, laat staan vreugde.  

Ja, God heeft deze wereld geschapen. Dat is waar. Dat belijd ik ook. Die Schepper is ook mijn Redder. In de schepping heeft Hij Zijn almacht getoond. En wat Zijn liefde wil bewerken ontzegt Hem zijn vermogen niet. Zijn liefde, zeg je misschien schamper. Luister nog even. 

In de eerste hoofdstukken van mijn Bijbel lees ik over de schepping. Ik geloof dat ook. Hij is mijn Schepper en Herschepper. God heeft deze wereld goed geschapen. Zeer goed. ìEn God zag al wat Hij gemaakt heeft en zie het was zeer goed.î God heeft ook de mens geschapen. Naar Zijn beeld en gelijkenis. Dat wil onder meer zeggen dat het geluk en het leven van de mens gelegen is in het dienen van de Heere en het leven in Zijn gemeenschap. Maar het heeft de mens goed gedacht die God de rug toe te keren en de zonde en de dood te verkiezen boven het leven. De Heere had gewaarschuwd niet ongehoorzaam te worden, want daarop zou terecht en rechtvaardig de dood volgen. Ja meer, de Heere had beloofd te geven het eeuwige leven. Nee, God heeft mij niet verlaten, God  heeft het kwaad niet in de wereld gewild. Daarvoor moet je de mens zelf verantwoordelijk stellen. Door mijn ongeloof en door mij van Hem af te keren. Tot mijn eigen ongeluk.
 
Door eigen schuld leven we in een gebroken zondige wereld vervuld met leed en lijden. Ik zeg niet, versta mij goed, dat persoonlijk leed direct het gevolg is van een persoonlijke zonde. Het lijden is er  wel vanwege ons zondig bestaan in het algemeen. Waren er geen zonden, dan waren er geen wonden. 

Laat God nu deze wereld los en aan haar lot over? Het smart de Heere dat de mens zondigt en Hem verlaat. Hij haat Zijn eigen schepping niet. Hij heeft Zijn eigen schepping lief. Zo lief dat Hij Zijn eigen Zoon gaf in onze nood en ellende. God plaatste in deze wereld, die Hem verliet en niet met Hem rekent, het kruis. Christus heeft in die weg van Zijn lijden en vernedering en sterven het leven en de zaligheid en het geluk verworven. De Heere heeft geen lust in jouw en mijn dood, maar daarin heeft Hij lust dat we Hem zoeken en dienen en liefhebben en ons tot Hem bekeren. Hij zoekt zondaren op en schenkt Zijn liefde. Hij ging zelfs in de dood, maar heeft de dood overwonnen en zit nu aan de Rechterhand van Zijn vader. Hij roept de wereld op tot geloof in Hem. Laten we toch Hem onze zonden belijden en ons ongeloof, onze opstand en boze vragen. En Hem smeken om vergeving . Als je zo de toevlucht tot de Heere Jezus neemt vind je in Hem vergeving , ja het leven, het eeuwige leven. 

Ja maar, mijn vragen en zorgen en moeiten en noden en mijn leed? Ik erken dat het alles heel zwaar kan zijn. Doch let er eens op hoeveel zegeningen en goede dingen er nog zijn in je leven buiten de ongemakken. En ik vergeet niet dat Christus het zwaarste kruis droeg. Ziende op Hem is mijn kruis niet zwaar. Hij draagt mee. Hij draagt mij. Hij troost. Ja juist in moeilijke wegen leer ik afzien van alles van mijzelf om alles van de Heere te verwachten. Het leed is hier maar even. Het lijden van deze tegenwoordige wereld is niet te waarderen tegen de heerlijkheid die aan ons zal geopenbaard worden. Na de dood is het leven mij bereid. Hij schenk uit liefde het eeuwige leven. Kom, zoek de Heere en leef.

Iemand schreef eens dat het leed in de wereld Gods megafoon is. Hij wilde ermee zeggen dat door het leed God ons roept tot Hem en tot bekering. 

Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven