Zonder gemeenschap is niet vol te houden

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 06-03-2005| 00:00

Mijn vriend en ik zijn 20 jaar oud en hebben 2,5 jaar een relatie. Een jaar geleden hebben we gemeenschap gehad. Dit is best vaak voorgekomen (drie maanden) tot we ontzettend veel spijt kregen. We maakten afspraken. We hebben veel samen gebeden. Het ging vier maanden goed. Tot dat het mis ging.

We kunnen ons niet inhouden, we verlangen enorm naar elkaar. Trouwen zou de oplossing zijn, maar aangezien ik nog studeer en we geen geld hebben, is dit gewoon niet mogelijk! Ik heb er aan gedacht om het uit te maken, dat is de enige oplossing om geen gemeenschap meer te hebben, maar ik houd ontzettend veel van hem, dus zou dat de ergste straf zijn... maar hoe nu verder?

Beste vriendin,

Heel goed dat je je vraag gesteld hebt. Jullie hebben verschillende keren gemeenschap met elkaar gehad, maar jullie hebben daar geen vrede mee. Voor God! En tegenover elkaar! Beiden hebben jullie veel spijt. Ja, hoe gaat het vaak met gemeenschap voor het huwelijk? Het moet stiekem, een vluggertje, de echte rust om heerlijk van elkaar te genieten, zowel vóór de gemeenschap als erna, is er niet of nauwelijks. Maar vooral: jullie zijn tot het inzicht gekomen dat gemeenschap voor het huwelijk niet de Bijbelse lijn is. Je zou daarover eens kunnen nalezen wat mevrouw Alie Hoek-van Kooten als antwoord op een aantal vragen op Refoweb schrijft.

Maar hoe moeten jullie nu verder? Laat ik meteen maar zeggen. Je moet de verkering niet uitmaken. Dat kan niet en is ook geen oplossing. Daarvoor houden jullie, zoals je schrijft, teveel van elkaar. Maar dat niet alleen. Naar mijn mening mág het ook niet. Jullie hebben als man en vrouw geleefd. Dat wil zeggen dat jullie moeten trouwen. Ben je boos als ik zeg: Een gedwongen huwelijk, als twee mensen moeten trouwen, is dat niet omdat er een kindje verwacht wordt, maar omdat ze met elkaar gemeenschap hebben gehad en hebben geleefd als man en vrouw. De gemeenschap met elkaar heeft namelijk het gewicht van een huwelijk. Stel dat de verkering uitraakt, dan moet, bij een volgende verkering dat een huwelijk wordt, de partner het doen met een man of vrouw die al een vrouw of man gehad heeft. Er was wel geen officieel huwelijk en dus geen officiële echtscheiding, maar alle water van de zee wast niet af dat de man of vrouw al eerder een vrouw of man (laat ik maar gewoon zeggen: in bed) gehad heeft. Hetzelfde geldt ook voor samenwonen. Ook dat heeft het gewicht van een huwelijk Dat gewicht zit niet zozeer in het jawoord op het gemeentehuis of in de kerk, maar in het jawoord dat er is door je seksueel geheel aan elkaar te geven. Mensen die hebben samengewoond en later in de kerk hun huwelijk laten bevestigen, zijn eigenlijk te laat. De zegen van God hoort vóór het eerste samenleven als man en vrouw en niet een aantal maanden of jaren erna. Nu hoef je natuurlijk niet tegenover iedereen aan de grote klok te hangen dat jullie al ‘samengewoond’ hebben. Maar ik zeg wel: trouw spoedig.

Je zegt: we hebben geen geld. Ik kan dat natuurlijk niet beoordelen. Mag ik er toch wat van zeggen? Waarom niet heel eenvoudig begonnen? Laten we eerlijk zijn: de trouwdag en de inrichting van een huis is in onze cultuur enorm hoog opgeschroefd. Ook (of moet ik zeggen: juist?) bij orthodoxe christenen. Terwijl eenvoudig beginnen heel erg fijn kan zijn. En het misschien nog het meest in de bijbelse lijn is. Waarom (nog eens: vind je het erg dat ik het zeg?) geen eenvoudige, tweedehands meubels, een eenvoudige mooie bruidsjapon (je mag er best mooi uitzien; en dat zie je in een eenvoudige bruidsjapon ook!) en waarom geen eenvoudige bruiloft? Jij studeert nog. Mijn vrouw en ik trouwden (na bijna 5 jaar verkering) toen ik nog aan het begin van de studie stond. Ik was in die tijd een van de weinige studenten die getrouwd was. Geen spijt van dat eenvoudige begin gehad. Twee andere voorbeelden: Ik kwam bij twee mensen in een studentenflat; ze wilden niet samenwonen en trouwden dus: één kleine kamer, een opklapbed en een zitje: gezellig, intiem, warm: twee oprechte christenen. Iedereen had waardering voor hen. Tweede voorbeeld: een meisje, net zoals jij, 20 jaar, trouwde: beiden geen geld, tweedehands meubels, een eenvoudige bruiloft, kerkelijke huwelijksbevestiging ’s avonds in plaats van 's middags, en daarna een alleraardigste eenvoudige receptie. Het is inmiddels een heerlijk gezinnetje. Trouwens, was de bruiloft in Kana ook geen eenvoudige bruiloft? Het bruidspaar bleek niet genoeg wijn te hebben. Maar Jezus was er genodigd. En wat werd het toen zegenrijk.

Ik pleit in onze overgeseksualiseerde tijd, waarin jonge (en oudere) mensen zoveel prikkels ontvangen, voor niet te lange verkeringen. Natuurlijk moet er een goede, grondige verkeringstijd zijn. Maar de spanningen moeten in onze overgeseksualiseerde tijd niet te groot worden. Ik pleit er ook voor, dat de ouders, als het enigszins kan, financieel helpen. Eventueel ook met woonruimte. Ik vind dat ook de christelijke gemeente, als het kan,  jonge mensen die willen trouwen met woonruimte moeten helpen. Zou je tegen je ouders durven zeggen dat de spanningen te groot voor jullie zijn geworden? Als het goed is moeten ouders dat kunnen begrijpen.

En als je toch nog niet trouwt? Dan zeg ik: elke keer als je van tevoren gemeenschap met elkaar hebt haal je een stukje van het mooie en nieuwe van wat voor nà de trouwdag bedoeld is, af.  Ik zou daarom willen zeggen: zolang je nog niet getrouwd bent: probeer het vol te houden van elkaar af te blijven. Vermijd gelegenheden waarin je in verleiding gebracht kunt worden, zoals met z’n tweeën met vakantie, een hele avond samen alleen zijn, enz.  Belijd de Heere ook dat het misgegaan is. Misschien zeggen sommige mensen dat dat allemaal antiek is. Maar antiek is duur, daar moet je voor sparen. Maar als je het dan hebt is het des te mooier en wat ben je er gelukkig mee. Probeer met Gods hulp, samen, ook in dit opzicht te ‘sparen’. Wat zijn Jozef en Maria daarbij mooie voorbeelden: ondertrouwd, maar Maria kan heel onbevangen tegen de engel zeggen: Hoe zal dat zijn omdat ik geen man beken? Jij kunt dat niet meer. Maar er is met Gods hulp de weg van de vergevende genade van de Heere Jezus Christus en, dat hoop ik voor jullie, spoedig de weg naar het huwelijk.

Bedankt voor je eerlijke vraag. Ik hoop dat je met mijn antwoord wat kunt. Laat het ook aan je vriend lezen. God zegene jullie. Samen. En ieder persoonlijk.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven