Ouders zeggen dat God niet meer in de kerk is

Ds. B. J. van de Kamp | Geen reacties | 06-09-2003| 00:00

Tot mijn 7e jaar gingen mijn ouders naar de kerk, daarna zijn ze eruit gestapt. Ik begrijp dat u benieuwd ben naar de reden en als ik die wist zou ik die geven, maar mijn ouders zeggen alleen dat God niet meer in de kerk is. Zelf kan ik me daar niet in vinden en ga ik wel. Buiten dat dit thuis al veel spanningen oplevert, voel ik me in de hervormde kerk (waar mijn ouders destijds ook gingen) niet thuis, omdat iedereen me daar kent als de dochter van... En daar word ik erg op aangekeken. Ik voel me daardoor eenzaam omdat ik met niemand over deze keuze kan praten, omdat het niet begrepen wordt. Veel leden uit de kerk beginnen vaak over de fouten van mijn vader en dat word ik zat. Alsof ik daar iets aan kan doen.

Ik ben een tijdje helemaal niet gegaan en ook een poosje naar de Ger. Gem. en de Chr. Geref. Maar de manier van psalmen zingen en prediking daar maakte me helemaal depressief. Vooral veel veroordeling. Ik weet wel dat een mens uit zichzelf niets kan en dat genade een eenzijdig Godswerk is. Maar de God Die daar gepredikt wordt is een andere dan de God die ik heb leren kennen toen ik het moeilijk had. Een God die duidelijk maakte dat, hoe eenzaam je jezelf ook voelt, Hij je altijd ziet en Hij als enige weet wat het beste voor jou is, ook in dit aardse leven. Nu weet ik gewoon niet meer waar ik goed aan doe. Moet ik in de hervormde gemeente blijven waar ik me eenzaam en niet thuis voel, moet ik toch voor een andere kerk kiezen, of moet ik thuis blijven bij mijn ouders.

Soms als ik een zondag thuis blijf, denk ik dat de duivel dit fijn vindt omdat ik dan niet in de kerk ben. Maar als ik naar de kerk ga denk ik soms dat de duivel dat fijn vindt omdat God in de kerk toch niet te vinden is. Langzamerhand weet ik echt niet meer wat ik moet doen. Toen ik verkering had met een kerkelijke vriend, heb ik een goed gesprek gehad met zijn dominee. Maar nu dat uit is heb ik helemaal niemand meer om erover te praten. Soms wil ik alles laten gaan en er helemaal niets meer aan doen.

Ik luister veel naar Worship cd's; daar krijg ik veel troost uit. Maar binnen de Ger. Gem. wordt deze muziek ook weer veroordeeld. Misschien begrijpt u enigszins dat ik mezelf afvraag wat het nu allemaal nog voor zin heeft te leven in een wereld die vol zit met vooroordelen en veroordelingen naar mensen toe, die nu eenmaal niet volgens de voorgeschreven regels binnen de muren van de kerk worden grootgebracht. Ik wil graag eerlijk met en voor God leven, maar ik ervaar zoveel belemmeringen. Misschien heeft u een oplossing of een troostend woord.

 Beste zuster in de strijd van Christus!

Misschien vind je dit een vreemde groet. Toch is het zo. Omdat je door Zijn verkiezende liefde een kind van Hem bent, deel je in de strijd die nog altijd tegen Zijn volbrachte werk wordt gevoerd. De zaak is daarbij ook nog enorm gecompliceerd. Immers de posities zijn niet alleen ingenomen in de wereld rondom jou, maar ook nog eens in je ouderlijk huis en in de kerk.

Ik denk aan Handelingen 16 -Filippi- die rivier, waar een plaats van gebed is. Enkele vrouwen zijn daar samen. Immers, waar jij tegen op loopt is: Gezin, kerk en maatschappij zijn hard geworden. Er wordt gezegd, dat er geen gebedsplaats meer is of men gedraagt zich als of er geen gebedsplaats meer is. Toch houdt God die in stand. Ook in jouw woonplaats. Ook in de kerk waarin de Drieënige God jou in Zijn verbond heeft opgenomen en bewaard.

Blijf bidden dat God je ze laat ontmoeten. Maar weet ook dat op de plek waar jij in de kerk zit onder Woord van Gods genade, er een is. Jouw lichaam is een tempel van de Heilige Geest. Daarom word je bestreden. En bij jou in de hervormde kerk zijn er meer die deze strijd voeren. Alleen, hoe kom je er mee in contact?

Uit je verhaal -ik heb veel respect voor de wijze waarop je het vertelt- krijg ik de indruk, dat er plaatselijk geen predikant is, of dat er geen contacten (mogelijk) zijn. Ook hoor ik niets over een ambtsdrager. Dit maakt het moeilijk om heel praktische adviezen te geven. Ik zou willen voorstellen, dat wij dit probleem eens verder onder ogen zien d.m.v. een briefwisseling. Dan is mijn ambtelijke zwijgplicht ook beter in te vullen dan via e-mail. Je probleem is dermate uniek dat algemene opmerkingen heel pijnlijk kunnen overkomen, omdat ze gewoon onuitvoerbaar zijn.

Ik hoop dat je met mijn opmerkingen in het eerste deel iets kunt. Of je wilt corresponderen, zie ik wel. Van harte veel wijsheid toegebeden. Je ligt onder 'vuur' omdat de Heere met je bezig is. Daarom blijft het je ook bezig houden. Hij laat niet los wat Hij is begonnen!!

Gode bevolen,

Ds. B. J. van de Kamp

P.s. Het (email)adres en telefoonnummer van Ds. Van de Kamp is op aanvraag bij de redactie van Refoweb verkrijgbaar: vragen@refoweb.nl

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. J. van de Kamp

• Geboortedatum:
  21-11-1950
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hierden
• Status:
  Actief

100 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven