Snel jaloers
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 23-03-2015| 10:45
Vraag
Ik ben een meisje van 19 jaar. Ik heb een relatie met een heel lieve jongen. We hebben de laatste tijd vaak ruzie/onenigheid. Vaak gaat het om kleine dingen. Ik heb er erg last van dat ik snel jaloers ben. Als voorbeeld: Mijn vriend vindt het leuk om dingen te regelen voor familie, bijvoorbeeld op een feestje. Als hij dit vertelt tegen mij, zeg ik bij voorbaat al dat het stom en dom is. Hij vindt dit niet leuk, wat ik kan begrijpen.
Ik denk dat het voornamelijk komt omdat ik jaloers ben. Ik vind het lastig om hem met anderen te delen. Als hij bijvoorbeeld met iemand heeft samengewerkt of met iemand heeft gewhatsappt, vind ik dat niet leuk en voel ik me rot daardoor. Hij heeft zijn ‘laatst gezien’ al uitgezet omdat ik er anders telkens op ga letten en denken dat hij met anderen aan het praten is. Sindsdien gaat het beter.
Nu wil hij weer iets regelen voor op het feestje van zijn ouders. Ik heb gezegd dat ik dit onzin vind en dat ik hier niet van hou. Hij vindt het leuk om het met mij te regelen en dat vind ik ook leuk. Alleen zegt hij erbij: “Ik app wel even met mijn tante...”. En dan hoeft het voor mij niet meer. We komen op een punt dat hij bang is om dingen tegen mij te vertellen, want wat zal ‘ze’ ervan vinden? Zal ‘ze’ niet boos worden als ik dit vertel? Ik weet dat ik mezelf opzij moet zetten voor hem, alleen ik heb het gevoel dat ik dit niet kan. Het lukt niet.
Daardoor heb ik het gevoel dat ik het maar moet uitmaken omdat het niet lukt en omdat hij beter verdient. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik minder snel jaloers wordt? Dingen van hem kan accepteren? Onze relatie in stand kan houden?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe jij jullie relatie in stand kan houden? Vraag jezelf af of je dat wel wílt! Confronterend, nietwaar. Maar dat is het enige antwoord dat ik je kan geven. Jij vindt dat je jezelf opzij moet zetten... ik zeg, dat je jezelf moet áánpakken! Kom op, je bent niet willoos overgeleverd aan wat jij jaloezie noemt! Dan word je slechts slachtoffer van jezelf, waarbij je vergeet om kéuzes te maken die er ook in de liefde gemaakt moeten worden! Keuzes, waarvoor je verantwoordelijkheid draagt.
Je schrijft, dat het beter gaat als je vriend je niet alles vertelt of laat zien. Tja, dat zal dan heel snel leiden naar het moment dat hij níéts meer met je wil delen. Het gaat er dus niet om dat je “dingen van hem kan accepteren.” Het gaat erom dat je jezélf kunt accepteren. Houd op met dat controlegedrag of met “bij voorbaat al zeggen dat het stom en dom is” wat hij voorstelt. Hij wil blijkbaar graag dingen samen met jou doen. Leuk. En lief. Luister dan eerst eens naar hem vóórdat je je oordeel al klaar hebt. Liefde is géven, weet je nog? Je wilt hem toch gelukkig maken? Of wil je hem dresseren en aan een touwtje achter je aan wil slepen? Dan kun je beter een hondje nemen (hoewel ik ‘gesleep’ ook dan nog zielig vind!).
Nu, zo is het wel even genoeg, denk ik.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een prachtig en wijs antwoord heb je gekregen van mw. Rots.
Wees er dankbaar voor en ga met haar advies aan de slag.
Wat me opvalt is dat je je fouten eerlijk benoemt.
Je fouten inzien is de 1e stap, er aan werken de 2e.
Vraagstelster, wat mij opvalt in je vraag is dat jij positief over je vriend spreekt en negatief over jezelf. Zit het probleem niet hierin, dat jij al gauw denkt dat de schuld alléén bij jou ligt?
Bedenk, als je jezelf en je vriend op deze manier presenteert aan de buitenwereld, dat je al gauw bevestigende reacties krijgt. En het gevaar is dan dat het bij jou het schuldbesef en negatieve zelfbeeld (?) temeer versterkt...
Nee, jaloers zijn is niet goed. Maar bén je wel jaloers? En zo ja, ben je zonder reden jaloers? Ik denk namelijk dat je helemaal niet verplicht bent om samen met jouw vriend het ene na het andere feestje voor zijn familie te gaan regelen, als jij daar geen zin in hebt. En als je gezellig met je vriend zit te kletsen, maar hij moet zo nodig tussendoor weer met zijn tante..., ben jij dan jaloers als je dit op den duur niet meer leuk vindt?
Misschien slaat jouw vriend door in een bepaalde hang of afhankelijkheid betreffende familie. Er zijn mensen waarbij het 'familie vóór en familie ná' is, je krijgt dan de indruk dat ze bijna leven voor hun familie. Is dat bij jouw vriend ook het geval? Dan mag je best eens je grenzen aangeven, door te zeggen dat jij daar niet altijd zin in hebt.
Het zou ook kunnen dat je het gevoel krijgt dat je jaloers bent als je die grens eens aangeeft, omdat je gewoon niet geleerd hebt je grenzen op een juiste manier aan te geven. Je merkt dat je het niet handig aanpakt en je gaat jezelf dan verwijten en zo kom je in een negatieve spiraal. Herken je dat? Zoek dan eens op google e.d. hoe je op een goede manier je grenzen aan kunt geven.
Bekijk het ook eens op die manier. Geeft je vriend reden tot ergernis? Slaat hij door in dingen die hij allemaal leuk vindt en houdt hij weinig rekening met wat jij leuk vindt? Dan mag je dat gerust bespreekbaar maken, zonder jezelf te verwijten dat het allemaal aan jou ligt. Vraag eens aan je vriend wat hij van jou verwacht betreffende het familieleven en bedenk voor jezelf of jij aan die verwachtingen kunt voldoen. Stel dat jij helemaal geen familiemens bent en hij is een echt familiemens of zelfs 'familieziek', dan zou dat in de toekomst wrijvingen kunnen blijven geven. En jezelf in dat geval hard aanpakken, lijkt me geen oplossing, want dan zou jij immers het hondje zijn, die je vriend en zijn familie achter zich aansleept....
Wijsheid toegewenst!
