Hooggevoeligheid
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 21-03-2015| 10:47
Vraag
Ik heb een vraag m.b.t. hooggevoeligheid, dat ik herken in mezelf. Ik heb een relatie met een lieve jongen die expressief is en leeft 'bij het moment'. Dit zorgt nogal eens voor onbegrip tussen ons. Mede door zijn impusieve aard, het makkelijk contact leggen, vooral met andere vrouwen, maar daarbij ook zijn extreme behoefte aan seksualiteit (met alle gevolgen van dien). Het zorgt er voor dat ik me snel bang maak en veel pieker. Hij kan een vervelende gebeurtenis, ook op dit gebied, snel loslaten en verwacht van mij dat ik dat ook kan, terwijl mij dit niet alleen kwetst, maar ik blijf hierin ook 'hangen', met het gevolg dat ik er steeds op terug kom en hij zich dan gefrustreerd voelt en dan weer contact zoekt met een ander. Heeft u een tip hoe ik kan leren loslaten en niet ergens in blijf hangen? Het piekeren hierover kost zoveel energie en de angst wordt groter hierdoor.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Leren loslaten, dat is meestal een kwestie van ánders leren denken. Ja, heus, dat kan. Al vergt het wel oefening. Er zijn verschillende methoden die je wellicht handvatten geven. Ik noem je er twee, die misschien bij jou passen. Dat wil zeggen, dat ik je twee titels van boekjes doorgeef, waar je mogelijk je voordeel mee kunt doen.
1. Van René Diekstra is het boekje “Ik kan denken, voelen wat ik wil” (of dit nog te koop is weet ik trouwens niet, het is al wat ouder). 2. Van Berthold Gunster is het boekje “Ja-maar... Omdenken”.
Hiermee heb je voorlopig wel genoeg te oefenen, denk ik. Daarnaast is het ook altijd een goede tip om voor jezelf eens op te schrijven wat je nu eigenlijk verwacht van de relatie die je hebt. En ook, wat híj van jóu mag en kan verwachten.
Deze algemene woorden schrijf ik je overigens met enige aarzeling, want jouw vraag leent zich eigenlijk niet echt voor een anonieme reactie. Eigenlijk zou een gesprek beter op zijn plaats zijn. Maar goed, zo’n gesprek kun je ook aangaan met iemand die jou kent en bij wie jij je zo veilig weet dat je dúrft te vertellen.
Je merkt dat ik jouw openingszin heb laten liggen. Hooggevoeligheid is misschien een etiket dat je op jezelf hebt geplakt, terwijl je met ‘nuchtere’ tips al een heel eind komt. Ik zou dus het zeer op prijs stellen, als je nog eens wilt schrijven als reactie op míjn antwoord aan jou: kun je iets met het ‘huiswerk’ dat ik je hier heb gegeven? Of heb ik ongemerkt te veel voor jou ingevuld?
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De vraag is dan, wil je echt aan zijn verwachting voldoen, door het maar snel los te kunnen laten allemaal?
Zo nee, spreek datgene wat jij niet/wel kunt én hetgeen wat jij van hem verwacht dan naar hem uit. En verwijt jezelf niet dat je erin blijft hangen, maar bemoedig jezelf dat God aan ons vraagt met de zonde te breken, te laten en te haten. Als er sprake is van zonden, dan móet je je vriend daarop dus aanspreken, dat mág je maar niet zo loslaten, met gevaar er een volgende keer weer makkelijk in te vallen.
Sterkte en wijsheid toegewenst!
Net als de anderen die reageren, denk het dat het probleem niet (alleen) zit in jouw (hoog)gevoeligheid!
Deze jongeman, hoe lief misschien ook, zal jou nooit de veiligheid kunnen bieden die jij nodig hebt... Je hebt hem nooit alleen, omdat jij nooit in al zijn behoeftes zult kunnen voorzien en hij dit dan bij anderen gaat zoeken.
Eerlijk gezegd denk ik ook dat jij de verkering beter uit kunt maken. Je zult je nooit voldoende begrepen en gerespecteerd worden. Je wordt gebruikt/misbruikt?!
Wat jouw gevoelens aangeven, dat dingen jou kwetsen en dat jij ze niet zomaar kunt vergeten... Dat lijkt me juist heel gezond en hoe jou vriend doet ongezond! Daarmee bedoel ik niet direct dat jouw vriend ziek is, maar dat hij niet op een gezonde en volwassen manier omgaat met jou, anderen, zijn behoeftes en seksualiteit!
Daarvoor heeft hij misschien hulpverlening nodig. Jij hebt misschien hulpverlening nodig om sterker te worden in het aangeven van jouw wensen en grenzen en om minder te twijfelen aan jezelf!
Denk niet dat het probleem opgelost is als je getrouwd bent, ik ben bang dat het dan alleen maar groter wordt....
Als je hier vragen over hebt, mag je mij gerust mailen: ahhk76@gmail.com
Sterkte, wijsheid en daadkracht toegewenst, lieve vriendin!
Groetjes van Heleen